Lezingen:
Wat heeft u afgelopen woensdag gedaan? Bent u wel of niet gaan stemmen? En waardoor heeft u uw keuze laten bepalen? Misschien door de harde werkelijkheid, de gouden standaard, de harde gulden of de sterke euro? Of was er een visioen dat u dreef tot het rood maken van dat ene hokje? Was er voor u meer aan de hand dan de dagelijkse politiek?
Het verhaal over Paulus en Barnabas uit de Handelingen van
de Apostelen hangt (als je door de opsomming heen leest) ergens
tussen de droom en de werkelijkheid in. Het verhaal over de verkondiging
in de Handelingen is in veel opzichten een successtory. Paulus
vooral gaat op pad en bekeert veel mensen tot het geloof in Jezus
Christus. Bovendien doet hij dat onder de heidenen. Gods heil
gaat de hele wereld over. Een droom van de profeten wordt werkelijkheid.
En toch staat er dan even: "Zij zeiden dat wij door veel
ellende heen moeten om het koninkrijk van God binnen te gaan."
De droom gaat niet over rozen. Veel nieuwe leerlingen maakten
een moeilijke tijd door en werden bedreigd door hun omgeving.
Toch hielden velen vol, gedragen door hun nieuwe geloof in Jezus.
Ook het verhaal uit het evangelie volgens Johannes hangt tussen
hoop en vrees. Bange momenten en doodsnood staan voor de deur.
Judas is net vertrokken voor zijn verraad. Maar Jezus spreekt
hoopvolle, lonkende woorden. De Mensenzoon en God zullen innig
met elkaar verbonden zijn en een nieuwe toekomst breekt aan. Die
toekomst wordt ook mogelijk door de liefde die de leerlingen als
een nieuw gebod op krijgen. Als je de droom van de liefde maar
weet te bewaren, zal het mogelijk worden in moeilijke tijden vol
te houden.
In de Openbaring van Johannes tenslotte lijkt alleen de droom,
het visioen naar voren te komen. Het is een groots en echt alomvattend
visioen. De hele wereld zal omgevormd worden. Wat we nu kennen
zal niet meer zijn. De zee met haar dood zal verdwijnen en de
hele wereld, hemel en aarde, zal als een nieuw Jeruzalem met God
verbonden zijn. Zo innig als een bruid en haar man met elkaar
verbonden kunnen worden, zo hoopvol als op de dag van een huwelijk.
Toch zou je dit stuk uit Openbaring tekort doen als je het alleen
maar als een juichend visioen beschouwt. Neem ook de achtergrond
voor ogen. Johannes schrijft dit vanuit en voor een harde werkelijkheid.
Zelf is hij in ballingschap op Patmos; hij schrijft voor gemeenten
die een zware tijd doormaken en veel leed moeten doorstaan, nog
sterker misschien dan in de Handelingen van de Apostelen beschreven
wordt. Tegen die achtergrond wordt dit visioen opgetekend.
Toen ik in de liturgievergadering vroeg of wij ook nog dromen
of visioenen hadden, viel me al snel op dat meestal verteld werd
over dingen dichtbij, in de persoonlijke sfeer, in ieders eigen
wereld. Dat viel me op en ik moest denken aan de verkiezingen
van woensdag. Spelen daarin dromen een rol? Door het stemhokje
erbij te halen, kwam er veel discussie en emotie los, zonder maar
een partij te horen noemen. Toch klonken er ook dromen door, soms
ook voor heel de wereld van God en mensen. Gelukkig maar, wat
mij betreft.
Natuurlijk is het niet niks als je op stel en sprong gevraagd
wordt je persoonlijke droom op te hoesten. Maar onderweg naar
huis voelde ik eens te meer hoezeer ik geschrokken was geen grote
dromen of visioenen te horen, maar "kleine" dromen,
dichtbij huis. Wat is er van ons gelovig visioen geworden? Zijn
de grote dromen dan toch voorbij, als echte "postmoderne"
mensen, als bij "moderne" politieke partijen? Wint de
zogenoemde harde werkelijkheid het? Zijn we zogenaamde "realisten"
geworden? Of durven we als gelovigen nog hardop en alomvattend
te dromen, tegen de verdrukking in, net als Johannes op Patmos?
Wat is er geworden van onze dromen? Heeft u nog een droom, een
visioen?
Ik weet ook wel dat het niet makkelijk is je dromen vol te houden,
in visioenen te blijven geloven. Rijkdom en teleurstellingen bij
het beleven van je droom kunnen je vertrouwen erin ondermijnen.
Vaak voelen we ons ook machteloos om die grote dromen te verwerkelijken.
Die andere machten zijn toch zoveel groter?
Maar laat je je dan niet bedotten? Een visioen is geen zeepbel!
Elk visioen is een aansporing om door te gaan en vol te houden,
juist ook in moeilijke tijden. Werden net als bij Johannes op
Patmos al die bijbelse visioenen niet juist in de moeilijkste
tijden, tijden vol tegenslag en tegenwerking geboren? Zou het
voor ons dan niet mogelijk zijn visoenen van vrede voor ogen te
houden en erdoor aangespoord te worden?
Ik wil u vandaag vragen uw eigen visioen weer op te sporen en
de kracht ervan te ervaren, zodat het ook in moeilijke tijden
mogelijk wordt om door te gaan, gedragen door onderlinge liefde.
Moge het zo mogelijk worden om Gods handschrift van licht aan
de hemel te lezen en vet te onderstrepen.
Amen