Lezingen:
Goede morgen en van harte welkom u allen. Welkom in dit huis,
dat we proberen een huis van God te laten zijn. Welkom ook namens
Mark, die vandaag hier zijn debuut hier maakt.
Voordat ik verder ga met de inleiding, wil ik u uitnodigen om
in een moment van stilte thuis te komen bij God, bij wie we altijd
terecht kunnen met onze gevoelens en gedachten.
Dan wil ik u vragen om dit moment van inkeer te laten voor wat
het is en dan ga ik verder met de inleiding.
Het is vandaag 3 dagen na Hemelvaart. Een christelijke feestdag.
Ik heb dat nooit zo erg als feestdag kunnen beleven. Als kind
herinner ik me dat ik daar ambivalente gevoelens bij had. Aan
de ene kant toch een soort definitief afscheid van Jezus. Aan
de andere kant werd hij toch liefdevol opgenomen door zijn Vader.
De volgelingen van Jezus werden met zijn hemelvaart geconfronteerd.
Wat als Jezus, vertegenwoordiger van de Eeuwige bij uitstek, niet
meer onder de mensen is. Hoe zij daarop reageerden lezen we in
de Handelingen.
Tegelijk roept dit gegeven vragen op voor de wereld van vandaag.
Soms vraag je je af, of God nog wel aanwezig is in deze wereld.
Of mensen soms niet geheel van God los zijn. Dat valt het meest
op als je hoort of leest van zinloos geweld. Maar wellicht heeft
u nog andere voorbeelden voor ogen.
Dat brengt me tot de vraagstelling voor deze viering: Hoe kan
de mens zich opnieuw verbinden met de Eeuwige? In het Johannesevangelie
zegt Jezus daar bijzondere dingen over.
In Petrus worden mensen bemoedigend toegesproken, die zich verbinden
aan Jezus, zich Christenen noemen, en daardoor gediscrimineerd
en vervolgd worden.
In mijn overweging zal op een en ander nader ingaan. Ik wens u
een hele goede viering verder.
En deze viering wilde ik vervolgen met gebed.
Heer God,
soms lijkt het wel
of de aarde steeds woester en leger wordt
Wie niet blind is, wie niet doof is, blijft het bemerken:
veel geweld en veel zinloos geweld,
en soms is respect en menselijkheid zeer ver te zoeken.
Waar blijft u dan God?
U die zegt: Wees niet langer bang
open ons,
raak ons aan in ons binnenste
dat ook wij genezen en vrij worden
om mensen te zijn die
oog in oog met het kwaad
vast blijven houden aan heil, aan wat goed is
en vanuit Uw Geest aanwezig zijn en handelen in deze wereld.
Amen.
Gemeente van Christus, beste mensen,
Willen wij ons zo noemen, durven wij ons zo te noemen als Duif
gemeenschap? Voelen we ons zodanig verbonden met Christus, dat
wij een gemeente van Christus zijn? Staan we voor de zaak, waar
Jezus bij uitstek voor stond? Steunen we elkander daarin, spreken
we elkaar daar op aan?
Deze vragen komen direct bij mij omhoog, bij de meer algemene
vraag: Hoe verbinden we ons aan God, hoe verbinden we ons opnieuw
aan God?
Als het gaat om deze vraag, hoe verbinden we ons aan God, dan
komen wat mij betreft drie sleutelwoorden naar voren vanuit de
lezingen van vandaag. Dat zijn bidden, verheerlijking en lijden.
Een eerste, voor de hand liggend antwoord op de vraag hoe we weer
in contact kunnen komen met God, is: ga bidden. De volgelingen
van Jezus doen dat ook. Niet alleen de leerlingen, maar allen
die hem volgden, verzamelden zich op de olijfberg, om daar te
bidden. In het evangelie zien we dat Jezus zelf ook doen. Vaak
trek hij zich, al niet met zijn leerlingen, terug om te bidden.
Vaak op een berg, op een heilige plek waarvan je aanvoelt dat
je dichter bij God bent.
Het feit dat Jezus ten hemel opgenomen was, niet meer onder zijn
volgelingen aanwezig moet zeer ingrijpend zijn geweest. Wat nu,
als er aangrijpende dingen in je leven gebeuren.
Als er ingrijpende dingen in je leven gebeuren, dan denk ik, dat
de Eeuwige, de God van betrokkenheid, daar in het bijzonder bij
wil zijn. Dus dan is het zaak dat we Hem de gelegenheid geven
om zijn Naam waar te maken, IK ben er, ik ben er voor jou, ik
ben er voor jullie. Als je een bijzonder plek opzoekt, stil wordt
bidt, zingt of andere bijzondere handelingen verricht, dan geef
je ruimte aan de Eeuwige.
Trouw en verbondenheid aan elkaar kan dan ook heel fijn zijn.
Zo ben ik bijvoorbeeld gevraagd een huwelijksritueel te voltrekken
bij een aanstaand echtpaar. Voor dit ritueel hebben zij een speciale
plek, een mooie ronde plek op een top in de duinen uitgekozen.
En allen die zich met dit paar verbonden voelen zijn uitgenodigd
om actief deel te nemen aan dit verbindingsritueel.
Het zal bijzonder worden.
Het tweede woord wat ik naar voren wil halen is verheerlijking.
Bij de voorbereiding maandagavond hebben we daar lang mee zitten
stoeien. In de brief van Petrus wordt dit gekoppeld aan lijden.
Wij allen weten dat binnen de kerken veel misbruik gemaakt is
van het woord verheerlijken. Hier op aarde lijd de arme christen
wat af, maar dat alles moeten we ervoor over hebben om in de hemel
te komen. Dat kan leiden tot berusting in het lijden, in rechtvaardiging
van onrecht. Bij Johannes wordt duidelijk wat met verheerlijking
bedoeld wordt: Ik zou het omschrijven als in alle glorie de waarde
en grootsheid tonen, eren en waar laten worden. In Jezus is God
de vader volledig tot zijn recht gekomen, is de glorie van God
openbaar, duidelijk geworden. Mensen hebben het kunnen zien, kunnen
ervaren, kunnen beleven hoe mensen werden genezen, hoe de geïsoleerden,
de verschopten in de samenleving opnieuw een waardige plaats in
de samenleving kregen, hoe de angst werd overwonnen en ga zo maar
door. Je kunt dat zien als een groot eerbetoon aan de Eeuwige.
Vandaar het thema voor op het boekje.
En met het laten zien en laten ervaren wat de bedoeling van de
Eeuwige is, is Jezus zelf ook geheel tot zijn recht gekomen en
daardoor kan hij vragen ook verheerlijkt te worden.
Als je echt laat doordringen wat er staat in het Johannesevangelie
van vandaag, dan is dat heel bijzonder. Jezus bidt uitgebreid
voor hen die hem volgen, nu hij weet dat hij niet meer temidden
van hen zal zijn. Hij bidt niet voor de wereld, niet voor de mensen
die zich afsluiten voor God, maar juist voor hen die zich open
stellen voor de Eeuwige. Je proeft daarin als het ware een vurig
verlangen van Jezus, dat zijn volgelingen ook de naam van de Eeuwige
waar laten worden. Dat zij en indirect ook wij natuurlijk, laten
zien wie God is, zoals hij zelf gedaan heeft.
Hij bidt dat allen die hem en God willen volgen, één
mogen zijn met de Eeuwige. Dus in intense verbondenheid zullen
leven. Dat zou je nog wat concreter kunnen invullen.
Als wij één zijn met God de Schepper, dan zijn we
uitgenodigd om dingen te scheppen te creëren in deze wereld,
waarvan je achteraf kunt zeggen: en God zag dat het goed was.
Als God degene is die vernederden en verdrukten ziet en een heel
volk uit de slavernij heeft bevrijd, dan worden we uitgenodigd
op te komen voor wie in de knel zitten.
Dan worden we aangespoord los te komen van alle systemen en structuren
die onderdrukken en tot mens-onwaardige situaties leiden.
En zo kom ik bij het laatste kernwoord, het lijden. "Wees
des te meer verheugd naarmate u deel hebt aan het lijden van Christus
" schrijft Petrus aan de gemeenten van Klein-Azië.
Petrus wil de mensen die het moeilijk hebben als zij zich christen
noemen bemoedigen en ondersteunen. Over het lijden zou ik het
volgende willen zeggen.
Het kan absoluut niet de bedoeling zijn om het lijden te verheerlijken,
want het doet gewoon pijn als iemand klein of groot leed heeft.
Maar er is een soort lijden, dat enorm van belang is en waar het
vreselijk van zou zijn als dat er niet meer is. Dan doel ik op
het lijden dat een mens kan hebben, als je sommige vreselijke
of pijnlijke dingen ziet gebeuren, die je gewoon aan het hart
gaan. Dat kan dichtbij zijn, wanneer je bijvoorbeeld twee geliefden
van elkaar ziet verwijderen door een diep punt van conflict.
Dat kan verder weg zijn, bijvoorbeeld wat in Joegoslavië
gebeurt. Dan denk je, wat erg, hoe is het mogelijk, wat zou je
hier aan kunnen doen.
God geve het, dat we mensen ons niet afsluiten voor hetgeen erg
en afschuwelijk is in deze wereld. Maar dat we geraakt worden
en blijven en dat we juist vanwege een nee tegen dat lijden, van
nee, zo is de wereld van God niet bedoeld, in beweging komen.
Zoals bijvoorbeeld Oscar Schindler, de zakenman uit Polen, die
niet kon aanzien hoe duizenden Joodse mannen, vrouwen en kinderen
uit Warschau werden gedeporteerd naar concentratiekampen en daar
werden omgebracht. Hij zette al zijn zakelijk vernuft en de connecties
die hij had in het werk om uiteindelijk ruim 1000 Joden van de
dood te redden.
En zo hoop ik dat wij ons kunnen verbinden, telkens opnieuw met de Eeuwige. Dat we vanuit bewogenheid de beweging van God en Jezus levend houden en daarmee beider naam hoog in eer houden in deze wereld. Amen
Ik mag u allen van harte welkom heten aan de maaltijd zoals
ingesteld door Jezus Christus.
Christus die de grootsheid van God helemaal heeft laten zien.
Komt nu, want alles staat gereed
eet van het brood en drinkt van de wijn
opdat wij ons opnieuw verbinden met ons leven,
met elkaar en met de God van leven.
Aan het einde van deze dienst willen wij vragen om Gods zegen.
Dat wij ook komende week als mensen van God door het leven gaan.
De genade van onze heer Jezus Christus
en de liefde van God
en de gemeenschap van de Heilige Geest
zij met ons allen.