Lezingen:
Welkom allemaal, en speciaal voor de kinderen: fijn dat jullie
er zijn. Een kerk is de plek waar verhalen verteld worden die
heel belangrijk zijn voor grote en kleine mensen. Fred en Yvonne
kennen een heleboel van die verhalen en staan al te wachten op
jullie. Ga maar met hen mee.
Wij, volwassenen, buigen ons vandaag over enkele verzen van de
profeet Zacharia, van de apostel Mattheus en een gedeelte uit
een brief van Paulus. Vooral de laatste twee teksten zijn niet
makkellijk leesbaar. Theologen zullen er uitgebreide verhandelingen
over hebben geschreven, ongetwijfeld. Die ik niet bestudeerd heb.
Toch zal ik proberen u over te dragen wat de teksten bij mij oproepen.
En dat durf ik voornamelijk omdat Matteus ervan overtuigd blijkt
te zijn dat, wat het geloof in God betreft, eenvoudigen bevoorrecht
zijn boven wijzen en verstandigen. Hopelijk behoor ik tot die
eenvoudigen.
Aan het begin van deze viering wil ik dan ook bidden tot onze
God: Liefdevolle, wil onze harten openen voor uw woord en aanvaard
ons pogen u te eren in het besef van uw onmetelijke grootheid.
Amen.
Zacharia spreekt woorden van moed en vertrouwen tot het volk
Israel. De tempel in Jeruzalem was nog niet weer opgebouwd na
de verwoesting en de Joden dachten zo langzamerhand dat Jeruzalem
niet meer het centrum zou zijn van waaruit het geloof zich over
de hele wereld zou verspreiden. Zacharia wekt hen op de moed niet
te verliezen: Israel zal de koning van de vrede voortbrengen.
Ruim driehonderd jaar later worden diezelfde woorden genoteerd
in het Evangelie van Palmzondag als Jezus op een ezel zittend
Jeruzalem binnenkomt. Zo vervlochten is het Eerste Testament met
het Tweede. Des te meer reden voor ons om aandacht te besteden
aan dat oude Testament van waaruit Jezus leefde.
Ook de door Jezus geuite woorden in het Evangelie zijn een uitnodiging
om niet het vertrouwen op de mogelijkheid van een nieuwe wereld
te verliezen. Zijn boodschap en zijn leer zal rust geven aan ieder
mens die het niet meer ziet zitten om zich in te zetten voor een
andere maatschappij, die bekaf raakt omdat er nog zoveel onrecht
zichtbaar is. En ook wie gebukt gaat onder zorgen, ziekte en verdriet
moet niet wanhopen: wie het geloof in Gods Woord vasthoudt zal
alles wat teneerdrukt gemakkellijk dragen. Zijn juk is zacht,
zijn last is licht.
Het zijn zulke mooie woorden, maar ervaren we dat ooit in ons
leven zo? Ik heb daarover nagedacht en het was niet eenvoudig
er een voorbeeld van te vinden. Het heeft volgens mij alles te
maken met de liefde tot je medemens. Ik kan bv erg moe zijn, maar
als Naomi zich bezeert en in tranen uitbarst zal ik haar toch
onmiddellijk optillen en troosten. Dan is mijn moeheid ogenblikkelijk
verdwenen. Ja, zult u tegenwerpen, natuurlijk, je houdt van je
kleinkind. Toegegeven, maar als ik een daklozenkrant koop, kan
ik soms ook getroffen worden door de levensvreugde in de ogen
van die ander en op dat moment totaal vergeten dat ik een boze
bui had of me zorgen liep te maken over iets. Door het geluk van
de ander op de eerste plaats te zetten, blijkt je eigen last minder
zwaar te worden. En dat is eenvoudigweg Jezus boodschap en Gods
vreugde.
De brief van Paulus, of beter gezegd van degeen die onder Paulus
naam brieven liet rondgaan langs alle eerste christengemeenten,
hebben we als laatste gelezen. Waarom? Omdat we in de voorbereidingsgroep
vonden dat in die vijf verzen geschetst wordt wat gebeuren zal
als we de eerste twee lezingen ter harte nemen. Wanneer alle volgelingen
van Jezus, door Paulus consequent 'heiligen' genoemd, samen vertrouwen
houden in de woorden van Zacharia en het Woord van Jezus, zullen
zij ooit God zichtbaar maken in de schepping. Op dat moment zal
God zijn alles in allen.
Voor God zelf buigen wij ons neer, wetend dat alles ons gegeven
is: zijn Geest in ons, de kracht om vol te houden, het geloof
en de liefde. Dat is het begin nog maar; daarna hebben we een
leven lang gekregen om te ontdekken dat we als enkeling ongelooflijk
nietig zijn tegenover de immense grootheid van onze God. Alleen
in verbondenheid met alle anderen van goede wil, met alle anderen
van Gods volk, zullen we kunnen waarmaken wat God als grootse
opdracht aan ons heeft gegeven, namelijk gerechtigheid en vrede
brengen in de hele schepping.
Het lijkt welhaast een onbereikbaar ideaal. Zoveel eeuwen al hebben
gelovigen tegenover elkaar gestaan in plaats van hand in hand.
Toch hoop ik dat wij als Duifgemeente stappen zullen zetten in
de richting van andere geloofsgemeenschappen. Regelmatig worden
we daartoe uitgenodigd, maar tot op heden zijn we nog weinig keren
daarop ingegaan. Echte betrokkenheid bij de Basisbeweging Nederland
en de Raad van Kerken Amsterdam zou een prima stap zijn. Dan zouden
we kunnen aansluiten bij initiatieven die daar worden genomen.
Dat zie ik als de boodschap die ons vandaag wordt aangereikt uit
de Bijbel. Geloven in God is een rijkdom, maar het is niet alleen
voor jezelf! Verbind je met anderen die dezelfde rijkdom kennen,
pas dan zal Gods volheid in de hele schepping bekend worden.
Als mens met een opdracht mag ik u nodigen tot deze Tafel. Ieder van u is mens met een opdracht, laten we samen brood en wijn delen en er kracht uit putten om verder te groeien in geloof en liefde. Kom, alles is gereed.
God overkomt mensen als een waterval van licht, van vreugde en gerede hoop, van inzicht en vertrouwen. Met die woorden wil ik u wegzenden, mogen ze voor ieder van u werkelijkheid worden. Om die zegen bid ik.
De Eeuwige zegene en behoede ons
De Onnoembare doe zijn aangezicht over ons lichten en zij ons
genadig
De Barmhartige verheffe haar aangezicht over ons en geve ons vrede.
Amen.
Vader, Moeder, God,
Ik leef mijn leven met respect en liefde naar U toe en naar mijn
medemens toe.
Uw liefde en warmte geven mij de kracht voor u de knieen te buigen,
maar ook om keuzes te maken in eigen verantwoordelijkheid en zo
samen met u verder te gaan.
Eeuwige,
Wij bidden of zingen u geen Gloria in Excelsis toe zoals vroeger;
toch weten we dat u alle eer toekomt, dat u groter bent dan wij
kunnen bevatten.
Dank, Liefdevolle, voor het geloof en de liefde die u ons van
den beginne gaf.