In de vroege ochtend van Hemelvaartsdag 2007 is toch onverwacht overleden onze Miems Annegarn. Zij is 89 jaar geworden. Zie ook bij Nieuwsberichten 2007
Dinsdag 22 mei namen we in een mooie en ontroerende viering waardig afscheid van haar.
Het koor zong toepasselijke liederen waaronder "Om liefde gaan wij een leven".
Willemijn Kanters leidde de afscheidsbijeenkomst.
Welkom (door Willemijn):
Lieve familie, lieve allemaal. Heel, heel hartelijk welkom op deze dag dat we afscheid nemen van Miems en haar lichaam gaan begraven. Fijn dat u er allemaal bent!
Miems heeft velen van ons verrast door zo heel plotseling te gaan, maar haar dochters en kleindochters zeiden deze dagen; ‘typisch Miems'. Het paste wel bij Miems, zo ineens kon iets klaar zijn. Zo ook haar leven.
Miems was nog maar net verhuisd, woonde nog maar kort in de Anna Frankstraat waar zij een appartement had gevonden. Helemaal naar haar zin. Hoewel het vooruitzicht naar ‘het nieuwe' moeilijk was, bleek weldra, toen zij er eenmaal was, hoe goed het haar deed. Miems leek licht(er) en vrolijk(er), zo hoorde ik deze dagen vaker terug en ook ik beleefde dat zo toen ik kortgeleden bij haar was.
De val die Miems in haar huiskamer maakte werd haar fataal. Toen haar werd gezegd dat ze haar heup had gebroken en naar het ziekenhuis moest leek ze niet meer mee te doen. Ze maakte met haar hand een afwerende beweging, als deze…
In de stilte van de nacht, tegen het ochtendwaken is Miems stilletjes gegaan. Dat was 17 mei 2007, op Hemelvaartsdag.
In een van onze gesprekken vroeg Miems me, als het eenmaal zover zou zijn, haar afscheidsviering voor te gaan, in haar geliefde Duif. Ze vroeg me er, samen met haar familie, iets moois van te maken. Met nadruk op samen. Hier in De Duif, waar Miems al jaren kwam, waar ook haar kinderen werden gedoopt en waar zij, je zou kunnen zeggen, voor haar persoonlijke beleving van religiositeit, uiteindelijke een plek vond.
Miems was streng katholiek opgevoed en daar had ze vaak last van. De strenge boodschappen die zij had meegekregen waren diep bij haar binnen gekomen en het was moeilijk voor haar daar wat afstand van te nemen, daar wat vrijer mee om te gaan. Dat zat er als het ware ingegroefd. Door de ontwikkeling van De Duif, van katholieke kerk, naar oecumenische basisgemeenschap, waar leken in voorgaan, kwam er gaande weg ook wat meer ruimte voor Miems haar eigen beleving van religiositeit. Miems voelde zich hier thuis. Ook haar zangtalenten kregen podium hier in de Duif door deelname aan het koor.
Vandaag bij het afscheid van Miems zijn we bij elkaar, hier in haar geliefde Duif, met haar dierbaren en haar Duif en mede koorgenoten. Nog even samen-zijn, zo was Miems haar wens..
En die wens van Miems leg ik hier in het Licht.
Na de afscheidsviering werd Miems uitgeleide gedaan door de vele vrienden en familieleden.
RG 2007-09-11 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl