| |
Voorganger:
Marina Slot
Lector: Yvon van der Meer
Thema: In verwachting van de Liefde
Lezingen:
1 Lucas 1; 26-38
De alchemie van de liefde - Uit: Liefdesgedichten van Rumi
Welkom
en inleiding
Lieve mensen,
Van harte welkom in de Duif, welkom in dit mooie huis van God en mensen!
Wij hadden het al verwacht dat jij zou komen zoals zo vaak of voor het
eerst. Wij hebben de liederen zorgvuldig uitgekozen en geoefend. Wij hebben
ons voorbereid om te vieren, om te delen, om te bidden en te zingen en
stil te zijn.
Wij willen je meenemen in de vrede en de genade van Gods klank, wij willen
je in vrijheid aanbieden om mee te zoeken naar de betekenis van oude woorden
en gebruiken voor ons nu.
Het is de tweede adventszondag, Advent, de tijd om stil te staan bij wat
er aankomt.
Wij leven in de dagen van verwachting en Yvon steekt nu de tweede kaars
aan.
In deze adventstijd lezen wij het Lucasevangelie en wij zijn aangeland
op het moment suprème, de aankondiging aan Maria van de geboorte
van Jezus door de engel Gabriël.
Het decor is het dorpje Nazareth, een onaanzienlijke plaats in Galilea,
een plaats waar nog nooit iemand van had gehoord. En weer speelt een engel
een belangrijke rol in het verhaal. De engel Gabriël, boodschapper
van de Eeuwige, brenger van goed en tevens verbijsterend nieuws.
Wij lezen ook een liefdesgedicht van de Perzische soeffist en dichter
Rumi dat dateert uit begin 1200.
Omdat het zo mooi aansluit op wat eraan komt.
De eeuwige herinnering aan de liefde, die van gene zijde is gegeven, en
ook hier onmisbaar is.
Ik wens ons allen een mooi uur toe.
Overweging
Nog niet zo lang geleden zat ik
in de knel, fysiek was het niet veel, op het werk gingen de dingen niet
zoals ik wilde, thuis kwam er veel vraag op mij af en ik dreigde bijna
te bezwijken onder het beroep wat mensen en het leven op mij deden. ´s
Morgens werd ik vroeg wakker en lag te piekeren hoe ik verder moest.
Die vraag kwam uit het diepst van mijn ziel. “Hoe moet ik verder?”
Ik had de vraag niet geadresseerd, maar er kwam wel een antwoord.
Ik hoorde glashelder de zin ´Ik hoor je wel!´
Verbaasd was ik en gerustgesteld, ook al wist ik niet waar dit vandaan
kwam.
Ik was niet meer alleen, ik stond er niet meer alleen voor. Het voelde
alsof ik eruit zou komen. Het gepieker was wonderwel over, ik kon laten
en vertrouwen dat er een oplossing zou komen. Een rare gewaarwording die
ik niet gauw zal vergeten.
Wie had er tegen mij gesproken? Was de Ene en Barmhartige mij te hulp
gesneld? Had mijn beschermengel mij een ‘armpie-door’ gegeven?
Was de Heilige Geest een keertje extra langs gekomen?
Ik weet het niet, maar ik weet wel dat ik echt de wanhoop nabij was. En
ik weet dat ik niet in mezelf zat te lullen. Ik voelde mij waarachtig
gesteund en ik kreeg weer vertrouwen in de toekomst.
Ik weet dat ik een ontmoeting had met ‘de andere kant’, met
die wereld die onzichtbaar, onnavolgbaar en niet wetenschappelijk verklaarbaar
is en die er toch is.
Maria had ook een ontmoeting met die andere kant, een boodschapper van
de Eeuwige, Gabriël, de engel die ook Elisabet, haar nicht goed nieuws
had gebracht.
Maria vraagt door: Hoe zal dat gebeuren? Ze is nog maagd. En daarmee wordt
Jezus de zoveelste in de rij van wereldredders die niet door menselijke
geslachtsgemeenschap maar door een goddelijke interventie tot wasdom komt.
Moedig zegt ze: ‘laat er met mij gebeuren wat u hebt gezegd.’
En dat terwijl ze het riskeert om gestenigd te worden, want al snel zal
zichtbaar worden, dat zij geen maagd meer is. En daar staat in sommige
culturen ook nu nog een vreselijke straf op tot de dood aan toe.
Dit verhaal lijkt niet op het beeld dat de Kerk van Maria heeft geschetst,
waarmee hele volksstammen vrouwen en mannen tot onderdanigheid zijn gedwongen.
Wat heeft Maria gevoeld en beleefd aan de ontmoeting met de engel van
Godswege?
Wat is er in haar hart gelegd toen die boodschap tot haar kwam? Wist zij,
had zij al gehoord wat haar bestemming zou zijn? Wat voor een bijzonder
vrouwenleven in de Jezus beweging zij zou gaan leiden? Een leven in gelijkwaardigheid
met de mannen en een leidende rol in de beweging als moeder van de Heer.
Voelde zij wat Rumi met zoveel woorden zegt, dat in haar de essentie van
liefde zou groeien met dit bijzondere kind? De kern van mensenleven, de
bron van groei en vreugde. Was zij door de aanraking van de engel op slag
een ander mens geworden?
Was het de engel en zijn Zender gelukt om een bijzonder chemisch proces
te ontwikkelen en al wat slecht is te veranderen in goed en wat haat is
in liefde?
En hoe komt het dat wij dat procédé niet meer kennen? Want
de liefde is soms ver weg en de vrede duurt zo lang. Waar is de rem op
het kwaad, waar is de stop op oorlog?
Een kind gaat geboren worden, een goddelijk mensenkind en niemand behalve
zijn moeder weet waarvan de wereld in verwachting is. Zij heeft van de
oude profeten gehoord over vrede en genade, over een eeuwig koningsschap.
Zij heeft weet van de mogelijkheid dat een mensenkind, haar kind al wat
aards is heilig kan maken.
Dikwijls is onze blik gericht op het kind, op de Zoon. Vandaag kijken
wij en luisteren wij naar de Moeder, naar de wijze jonge vrouw die geacht
wordt en die de essentie van Liefde zal dragen en baren. Niet als het
lijdend voorwerp van diverse kerkelijke dogma’s, maar als de zelfbewuste
voorvrouw van de beweging van Jezus van Nazareth.
Toen ik pas in de Duif kwam en op kerstavond vroeg op de avond rondliep
in de kerk, zag ik Mimi, een van onze geliefde Duiven die er niet meer
is, iets bijzonders doen. Ze klom op het Maria altaar en hoger en kroonde
Maria met een prachtige zilveren kroon. Ik heb haar dat ritueel dikwijls
zien herhalen en het werd mij steeds dierbaarder. Ik was elke keer onder
de indruk. En voor mij als protestants opgegroeid mensenkind, zat er geen
‘oude lading’ op.
De vrouw die letterlijk en figuurlijk in verwachting is van Gods liefde,
verdient het mijns inziens om gekroond te worden.
Zoals engelen de afstand tussen de Allerhoogste en ons kunnen verkleinen,
zo is voor velen Maria de verbinding geweest om God en het goddelijke
in hun leven te kunnen toelaten.
De liefde van en voor Maria heeft het geloof in en de liefde van God dichterbij
gehaald, alledaagser gemaakt. Zo tussen het boodschappen doen door even
met Maria praten als het leven je effe te veel wordt.
Hoogstaand en toch zo gewoon, dat is de liefde van God, aards en heilig
tegelijk.
En als je goed luistert, is er dikwijls een antwoord of het nu van een
andere kant komt of vanuit je eigen herinnering aan wat goed en heilig
is ??
Waar het vandaan komt, doet er niet zoveel toe.
De liefde is ooit in ons geboren en dat gaat er nooit meer uit.
En ook die engel die dichtbij je is, zal je nooit verlaten omdat Gods
liefde een genadig geschenk voor iedereen is.
Amen
Nodiging
Ooit eens toen Jezus zijn beweging van liefde overdroeg aan zijn vrouwelijke
en mannelijke volgelingen, was er een maaltijd waarin men deelde met elkaar,
deelde van brood en wijn omdat zij al heel lang het leven samen deelden
met alles erop en eraan.
Het leven met angst en pijn, met vreugde en verdriet, met troost en zorg.
Zo is het ook bij ons, omdat wij samen zijn en het leven willen delen
in herinnering aan die eerste keer, breken wij brood en delen wijn, tekenen
van leven en van samen.
Iedereen is welkom hier in de Duif, iedereen wie je ook bent, wat je ook
voorstelt, waar je in gelooft. Als je je verbonden met weet met diegene
die naast je is en tegenover je, komt dan want alles is gereed.
Zegenbede
De Eeuwige zegent ons en zij behoedt ons
De Barmhartige doet zijn gelaat over ons lichten en is ons genadig
De Ene verheft haar liefdevolle gelaat over ons en geve ons vrede.
Amen.
|
|