Voorganger: Helma Schenkeveld
Inleiding en welkom
Lieve mensen,
Vandaag zijn wij bijeen op deze mooie dag in oktober. En vandaag mag ik hier staan om u allen
welkom te heten in ons mooie gebouw De Duif. Welkom aan de Duiven, die ik hier bijna elke week ontmoet.
Welkom ook aan onze andere Duifbezoekers, die hier een paar keer per jaar komen.
En natuurlijk ook een hartelijk welkom aan hen, die vandaag voor de eerste keer een dienst in de Duif willen meemaken.
Het thema van vandaag is een huis vol talenten. De bron van dit thema, mijn inspiratie hiervoor,
heb ik gehaald uit de Duifgemeenschap, en uit een interview, dat heb ik gelezen over Freddy Heineken. De Duif is een huis vol talenten, een huis dat wellicht meer in petto heeft, dan wij er nu uithalen. En niet alleen de Duif is een huis vol talenten. Ook ons jaardoel, waarvoor wij vandaag collecteren, blijkt een huis vol talenten te zijn: een centrum in Brazilië, Capao Bonito, dat ons geld, onze aandacht en onze liefde verdient. Wij kregen een gedicht, geschreven door één van de Braziliaanse medewerkers van het centrum, dat voor ons is vertaald.
De Windmolen Draait.
Op een dag ontmoeten twee mensen elkaar en verenigden zich. Uit deze liefde ontstond nieuw leven.
Vanaf dat moment begon een klein jongetje zijn geschiedenis te schrijven.
Het jongetje werd pater. Een pater uit het land van de molens,van de windwijzers. Winden, die de
zeeën overstaken, de oceanen die de horizon overbrugden, hem naar Capao Bonito brachten. Met in
zijn bagage een droom. Een droom om dienstbaar te zijn aan de onbeschermden, aan de minder
bedeelde gezinnen, om verwaarloosde kinderen op te vangen, met de kracht van die winden en de
grootheid van zijn hart.
De Windmolen draait.............
Het geven van onderricht, het vormen van individuen in de marge tot daadkrachtige jongeren en
betrokken ouderen.
Het betrekken van de gezinnen bij de activiteiten van het Centrum, met hen in discussie gaan over
hun problemen en zoeken naar nieuwe wegen en oplossingen.
De Windmolen draait.............
Nieuwe cursussen, nieuwe activiteiten. Er ontstaat een confectie bedrijf....."Terra dos Moinhos",
het land van de molens. Nieuwe banen ontstaan.
De Windmolen draait..............
Er ontstaat leven, dynamiek, werk, dienstbaarheid. Het leven barst open in de Bloemen, in de
kinderen in de arbeid, in feesten, in eerbewijs, in verbroedering.
De Windmolendraait...............
Was dit, Heer, een symbool van de droom? Was dit het teken, dat deze geschiedenis werd geschreven met de kracht van 4 letters AMOR ??
Alle dagen draaien de windmolens, waarbij wij deel kunnen maken van dit dienstbaar zijn, van dit bevorderen van het welzijn van gezinnen, die in de problemen gekomen zijn, van de opvang van kinderen om voor hen een betere toekomst te doen ontluiken.
De Windmolens draaien............!!!!!!!!!
Het land van de Molens, is het land dat ons helpt. Afstanden bestaan niet, grenzen vallen weg. Het zijn de zaden, die zich over de aarde verspreiden, die vrucht krijgen en groeien.
De zaden van vandaag, zijn de vruchten van morgen!!!!
Laten dromen ons helpen om kleur en richting te geven aan ons leven, ook al is de richting van de wind onvoorspelbaar. Laten wij openstaan voor inspiratie en liefde, die ons kunnen helpen op het pad van vandaag en morgen.
Hedwig van Buren, die vandaag met mij mee voorgaat, en ik wensen u een inspirerend uur toe.
Overweging
Zoals een hert smacht naar de waterstromen,
Zo rende ik jou tegemoet,
Jij, mijn dromen, die altijd voor mij zongen,
En mij verleidde naar jouw pad.
En toen, kwam om mij heen het ijzig zwijgen,
Het geschamper, de twijfel…
Die blijdschap en moed, die mijn dromen en jeugd verblijdden,
Waar is die gebleven?
Het werd donker en angstig, alsof de horizon werd uitgewist,
De aarde was losgeslagen van de zon…..
En dan, stijgt plotseling,
Een stem in mij omhoog,
Boven mij uit, ik weet niet waarvandaan,
Dit is mijn pad.
Een huis vol talenten. Beste mensen, lieve Duiven, we zijn hier bij elkaar rond het thema: een huis vol talenten. Talenten. Bij de een begint dan meteen het bloed te kriebelen. Visioenen, dromen en beelden buitelen over elkaar heen, de een nog mooier dan de ander. Talenten, wat kan ik allemaal bereiken met mijn talenten in deze wereld? Familie, vrienden, heel Nederland wil ik via You-tube laten zien wat ik kan! Mijn geest is nog jong, mijn zelfvertrouwen heeft nog geen deuken opgelopen, mijn fantasie is eindeloos! In mijn hoofd kan ik alles, al dromend zijn er geen mensen met bezwaren, geen regels, die de realisering in de weg staan. Talenten. We kunnen spreken over eigenschappen van mensen, die talenten zijn. En we kunnen ook spreken over talenten in de vorm van geldstukken. Onze wereld barst van de talenten. Maar, wat gaan wij ermee doen? Wat gaan wij doen met ons talent om te zorgen, met ons talent om te zingen, met ons talent om negatief te zijn, of met ons talent om vriendelijk en aardig te zijn…En, wat gaan wij doen met onze talenten die nog op de bank staan, met de waarde die dat geld nu heeft? Geld is vluchtig immers, en dat is de afgelopen weken wel weer heel erg gebleken. Geld kan je ook als een rijstebrijberg in de weg staan, bij de verwezenlijking van je idealen…Geld, talenten, wij, met elkaar, wij barsten van het geld en de talenten. Wat gaan we ermee doen?
Freddy Heineken, een man die ook barst van geld en talenten, is er helder in. Heerlijk helder, die Heineken. Hij is van mening dat hij de opdracht heeft om de wereld beter, mooier te maken. En hij zet zijn talenten in om dat doel te gaan bereiken. Hij gelooft dat de wereld er beter van wordt, als mensen plezier hebben. En hij beslist om het bedrijf van zijn vader voort te zetten. En zoals bakkers brood maken van water, tarwe en gist, zo maakt hij bier van water en gerst. En bakkers verkopen hun brood dagelijks, als degelijk en belangrijk voedingsmiddel in ons Nederlandse bestaan. En Heineken verkoopt zijn bier, en doet dat met plezier. Hij verkoopt geen water en gerst, nee, hij verkoopt plezier, gezelligheid, vriendschap. Heineken verkoopt zijn talent om plezier te hebben, en probeert ook anderen hiermee op een eenvoudige manier, door een pilsje te drinken, plezier te geven in het leven.
Talenten, ieder van ons heeft ze gekregen. Diep, in het wezen van ieder mens, zijn jouw talenten al vanaf je geboorte aanwezig. De vraag is, durf jij jouw talenten te laten zien, of heb je ze begraven? Durf jij jouw talenten op te poetsen, er mee op pad te gaan? Durf jij jouw talenten in te zetten, om aan de slag te gaan voor een betere wereld? Durf jij te gaan staan, en in volle glorie jouw talent te laten schitteren? Durf je dat, of durf je dat niet? Wat is groter, de wens om iets voor elkaar te krijgen, of de twijfel dat het misschien niet zal lukken? Wat weegt zwaarder, het verlangen om je droom te gaan realiseren, of de angst om je hoofd boven het maaiveld uit te steken? Wat is belangrijker, jouw intuïtie te volgen, of te luisteren naar het geschamper om je heen?
Gaat het in wezen om durven, of gaat het om willen en kunnen? Zijn we aangekomen in een tijdperk, waarin veel mensen wel aan de slag willen om de wereld beter en mooier te maken, maar niet weten hoe ze dat kunnen aanpakken? Waarin mensen wel het goede willen, maar de macht der gewoonte er de oorzaak van is, dat er rottigheid veroorzaakt wordt? Een wereld, waarin mensen wel blijdschap willen delen met elkaar, maar ervoor kiezen om afstandelijkheid te tonen, omdat ze niet weten hoe om te gaan met emoties? Als dat zo is, dan is er veel hoop. Immers, waar een wil is, is een weg. En als je durft te zeggen aan een ander wat je wil leren, dan geef je de ander ook een mogelijkheid om jou daarbij te helpen.
En dat vind ik nou het mooie van onze wereld, die barst van de talenten. Onze wereld, die bestaat uit heel veel verschillende mensen, die allemaal zeer uiteenlopende talenten hebben. De een kan goed in een koor zingen, de ander kan fantastisch piano spelen, weer anderen kunnen koffie zetten, vriendelijk met mensen omgaan, de boel netjes opruimen, met stoelen sjouwen, vergaderen, organiseren, mensen enthousiast maken, waarschuwen voor te grote risico's, of heel netjes collecteren…En al die mensen, met hun eigen aardigheden en hun eigen talenten, helpen zo mee om onze Duif, dit huis vol talenten, te laten bloeien en groeien. En dat al 35 jaar…Zeg ik daarmee dat we hier dan eigenlijk klaar zijn? Dat we de boel netjes hebben afgestoft, opgeknapt, verkocht aan een goede huisbaas, en daarmee de zaakjes goed geregeld hebben? Ja en nee. Ja, de Duifgemeenschap heeft de zaken goed geregeld, als we praten over dit prachtige thuis deze Duif, dit gebouw van stenen, dat is gered van de sloop, dat met veel liefde en geld is gerestaureerd en in ere is hersteld. En ja, de Duif heeft de zaken nog steeds goed geregeld als het gaat om de inzet van tientallen vrijwilligers, die vergaderen, besturen, een koor dirigeren, zingen, boekjes maken, collecteren, koffie zetten en vriendelijk en meelevend zijn op zondagochtend. Ja en ook nee. Ook in onze Duifgemeenschap is het lang niet altijd koek en ei tussen de mensen, en weten we niet altijd wat we kunnen doen om relaties te verbeteren. Ook in onze Duifgemeenschap durven mensen hun talenten niet altijd te ontplooien, omdat ze alleen zwijgen of geschamper horen, wanneer ze een idee opperen…En ook in onze Duifgemeenschap blijven we het moeilijk vinden om tegenslag een plek te geven, om twijfels en onzekerheden te durven delen, om elkaar altijd liefdevol, vol vriendelijkheid en mededogen, tegemoet te treden.
En dan, stijgt plotseling, een stem in mij omhoog, boven mij uit, ik weet niet waarvandaan, dit is mijn pad. Een huis vol talenten. De Duif is een huis vol talenten. De Duifgemeenschap is een gemeenschap vol talenten. Amsterdam is een stad vol talenten. De Amsterdamse jeugd is een jeugd vol talenten. En ik? Ook ik ben een huis vol talenten. Een huis vol talenten, een huis vol ervaringen, een huis vol liefde. Durf ik te gaan staan? Durf ik te gaan staan om mijn licht te laten schijnen? Durf ik mijn hoofd boven het maaiveld uit te steken, mijn dromen te vertellen over de mogelijkheden van de Duif in onze wereld? Durf ik het voortouw te nemen, voorop te gaan lopen op een pad vol onzekerheden? Wow, dit is eng, dit is echt eng. En dan, stijgt plotseling, de emotie in mij omhoog, tranen lopen over mijn wangen, onrust giert door heel mijn lijf. Dit is mijn pad. Dit is het pad, dat ik zal gaan, met onrust in mijn lichaam, met liefde in mijn hart, met vastberadenheid in mijn hoofd. Vol vertrouwen, en in de wetenschap dat er nu al velen om mij heen zijn, die hun licht zullen laten schijnen op dit pad, zodat we kunen zien waar de hobbels en de valkuilen zijn. En dat we de angsten in de vorm van wilde dieren, rustig in de ogen kunnen kijken. Vol vertrouwen, met intuïtie als kompas en de hulp van mensen om mij heen, wil ik mij gaan inzetten om de Duif weer zeven dagen per week te openen. De Duif als veilige plek voor een ieder, die zijn talent wil ontwikkelen. De Duif als inspirerende plek voor een ieder, die geestelijk wil groeien. De Duif als comfortabele plek voor een ieder, die beschutting zoekt in moeilijke tijden.
Ik wil mij inzetten om deze droom te realiseren. Ik weet me gesteund en ik voel me gesteund door mensen om mij heen, en door de Moeder van alle moeders, Maria, die mij altijd heeft geleid, in mooie en in moeilijke tijden. Ik ga op dit pad, ga jij met me mee?
RG 2008-10-12 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl