Bijdrage Helma Schenkeveld - zondag 1 maart 2009
Eerste zondag van de Vasten.
Centraal Thema: Los Vast
Thema van de zondag: Vastzitten
Inleiding en welkom.
Lieve mensen,
Vandaag zijn wij bijeen op deze eerste dag van maart. En vandaag mag ik hier staan om u allen welkom te heten in ons mooie gebouw De Duif. Welkom aan de Duiven, die ik hier bijna elke week ontmoet. Welkom ook aan onze andere Duifbezoekers, die hier een paar keer per jaar komen. En natuurlijk ook een hartelijk welkom aan hen, die vandaag voor de eerste keer een dienst in de Duif willen meemaken. En welkom aan de kinderen, die er vandaag ook bij zijn, op de eerste zondag van de maand. Komen jullie maar alvast naar voren.
Vandaag, 1 maart, is de eerste zondag van de vastentijd. “Vasten is loslaten.” Dat is het vertrekpunt, dat de voorgangers hebben gekozen voor onze zondagen in de 40 dagen vastentijd en de voorbereiding voor Pasen.
Onder de titel “LOS VAST” hebben we alle zondagen van de vastentijd en de paasweek thema's gegeven. Het proces van loslaten naar groeien schetsen de voorgangers met elkaar, de komende zeven weken, in de volgende beelden: Vastzitten door Helma, vasthouden door Maruja, verruimen door Diana, verandering door Frans, vooruitgang door Rob, verlevendigen door Marina, verraad en verdriet op Goede Vrijdag door Frans en Marina, om uit te komen bij de verwondering op Paaszondag, die wordt verzorgd door Harris en Helma.
Vandaag is dus de eerste zondag in het thema Vasten is Loslaten. We lezen vandaag hoe Jesaja schrijft, ver voor de geboorte van Christus, over het onderwerp vasten. Hoe Jesaja hier een andere manier van leven predikt. En wat betekent dit voor ons, vandaag de dag? Aan welke manier van leven zitten wij vast? Aan een geloof, aan een overtuiging, aan een manier van doen? Of meer nog aan onze eigen spullen? Vastzitten kan veiligheid geven, maar het kan ook beknellend zijn. Als je dat inziet, kan je het knellende juk van je afwerpen.
Los Vast, dat staat vast. Daar gaan we voor, de komende weken. Met vandaag, na de overweging, een speciaal muzikaal element waarin piano en viool ons wellicht in de zevende hemel zullen brengen. Thea en ik wensen u allen een inspirerend uur toe.
Overweging.
“Waarom ziet u niet dat wij vasten, en merkt u niet op dat wij ons onthouden?” Waarom zie jij niet, dat ik het echt wel goed bedoel? Waarom krijg ik geen liefde, terwijl ik schreeuw en eis dat ik dat wil? Waarom krijg ik zoveel ellende, en heb jij zoveel plezier? Waarom, waarom, waarom??
Vasten. Vasten is de tijd, waarbij verhalen bovenkomen van geen koekjes eten door de week, en geen snoepjes. En de snoepjes die je kreeg, bewaarde je in een trommeltje. En op zondag, dan was het feest want dan kon je in één keer alle snoepjes weer opeten. Vasten. Voorafgaand aan het vasten is het carnaval, dan mogen we een paar dagen uitgebreid feesten, ons verkleden, dan kunnen we de gedaante aannemen van wie we willen zijn…Alleen een paar dagen . Een prinses, een zwerver, een boertje van buuten …Maar deze carnavalstijd is van korte duur, daarna is het 40 dagen vasten. Tijd voor bezinning, diep nadenken, soberheid troef.
Vasten. Hoe vast zitten wij aan de christelijke traditie van vasten? Hoe belangrijk is het voor ons om te vasten? Of zeggen wij: “Ach, die ouderwetse manieren van toen, daar doen wij niet meer aan mee, daar zitten wij niet aan vast….” OK, daar zitten we niet meer aan vast….maar..zijn er andere zaken waar we nog wel aan vastzitten? Hoe vast zitten wij aan onze kijk op de wereld? Hoe vast zitten wij aan het beeld, dat boven alles economische groei belangrijk is? Hoe vast zitten wij aan alle zekerheden, die wij hebben verzameld? Onze eigen, vaste baan. Een eigen fiets, een eigen auto, liefst met een eigen parkeerplaats, een eigen bankrekening….Hoe belangrijk is dat voor ons?
Vastzitten aan je zekerheden. Vastzitten aan jouw overtuiging, dat het belangrijk is om op je eigen spullen te kunnen vertrouwen. Vastzitten aan het zeker weten, dat het makkelijker is om iets van jezelf te hebben, dan het met een ander te moeten delen…En hoe meer we voor onszelf hebben, des te minder hoeven we in gesprek mer de ander om iets te regelen. En hoe meer we vastzitten aan onze materiële zekerheden, aan de spullen die “van mij “zijn, hoe minder we kunnen omgaan met de onzekerheden, waar een leven ook vol mee zit.
Vertrouwd zijn met jouw kijk op het leven of.. vastzitten aan de zekerheden van alle dag. Weten waar je slaapt, hoe laat je opstaat, wat jouw vaste werkplek is, hoe laat je ‘s avonds eet en wie er eten koopt en kookt. Zekerheid en veiligheid, dat zijn belangrijke waarden in onze maatschappij van vandaag. En daar is niets mis mee, met zekerheid en veiligheid. Alleen….waar is de balans? Waar is de balans tussen zeker weten en open blijven staan voor het ongrijpbare mysterie van het leven? Waar is de balans tussen zeker weten en ruimte houden voor geestelijke groei? Wat is de balans tussen het zekere voor het onzekere?
Mooie taal allemaal, maar het leven gaat zoals het gaat, onze samenleving is zoals die is, en morgen moeten de meesten van ons gewoon weer op pad om hun geld te gaan verdienen. Dat is allemaal waar. Maar…ontslaat ons dat van de plicht om te streven naar een betere wereld? Laten we ons daarmee het recht ontnemen om zelf te dromen, van hoe het ook anders kan? Dromen? Ja, ik zeg dromen.
Grootse veranderingen in onze geschiedenis zijn tot stand gekomen, omdat mensen zijn blijven dromen. Zijn blijven dromen van een wereld, waarin zwarten niet meer als slaven werden behandeld, maar als mensen. Zijn blijven dromen van een wereld, waarin er kiesrecht kwam ook voor vrouwen. Zijn blijven dromen van een wereld, waarin ook meisjes en arbeiderskinderen kunnen doorleren na de lagere school. Zijn blijven dromen van een wereld, waarin een zwarte man de president van de Verenigde Staten kan worden. En het zijn deze dromers, die zich een beeld hebben gevormd van een betere wereld, die de mensen in hun tijd niet voor mogelijk hielden. En het zijn deze dromers, en de mensen die erover durfden te vertellen, die anderen durfden te inspireren, die de eerste zaadjes hebben gezaaid op de weg naar verandering.
Het durven loslaten van oude zekerheden, het durven vertellen over jouw dromen, is de eerste stap. Een eerste stap, waarin je je kan vasthouden aan je zekerheden en dit tegelijkertijd kan combineren met beelden vormen van een ander leven. Een leven met andere mogelijkheden. Een leven waarin je de liefde krijgt, waar je naar snakt. Een leven waarin je plezier deelt met andere mensen. Een leven waarin jouw bedoelingen tot hun recht komen. Een leven, waarin je het juk van je huidige, vaak materiële zekerheden van je hebt afgeschud, en open staat voor een nieuw leven. Amen.
RG 2009-03-08 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl