Bijdrage Rob Gijbels - zondag 26 juli 2009
Zomerserie 2009 - Kleuren van het verbond
ROOD
Voorganger: Rob Gijbels
Lector: Yvonne van der Velden
Teksten:
Genesis 9; 11-19
Psam 29; 1-7 en 11
uit Handelingen 1,2 en 13
Gedicht:
Alma, búscate en Mi / Ziel, zoek jezelf in Mij van Teresa en Avila (1515-1582)
In de oudste lagen (M. Vasalis)
Welkom en inleiding.
Lieve mensen, welkom in onze Duif op deze zomerse zondag, midden in onze serie zomerdiensten. Bent u hier afgelopen weken geweest, dan weet u al dat we deze 7 weken stilstaan bij 7 kleuren van het verbond van de hemelboog.
Iedereen heeft zijn eigen voorkeurskleur en ieder richt zn leven op eigen wijze in. Die veelkleurigheid van de hemelboog toont ons, dat alle kleuren onder Gods verbond een plekje hebben. Maar je doet het leven geen recht, als je het zwart-wit, flets of kleurloos inkleurt, want iedere kleur heeft zn eigen zeggingskracht.
Het leven heeft veel kleuren, talloze tinten. Deze weken 7 voorgangers die spelen met die kleuren en speuren naar inspiratie en energie. En wij laven ons aan het brood en de wijn zoals onze broeder Jezus dat eens deed met zijn vrienden als liefdesmaal.
Vandaag is de 4 e zondag van onze serie; we zijn precies op de helft en dit deel bevat rood-wit-blauw. Deze zondag is ROOD dus onze rode draad. De kleur rood doet je àltijd wat en roept uiteenlopende gevoelens op. Het heeft negatieve associaties (rood staan, rood aanlopen, een rood sein), maar vooral ook positieve krachten losmaakt (rode rozen, rode wijn en nog veel meer…)
Deze zondag laten we ons inspireren door verhalen en voorbeelden van iets wat mensen in vuur en vlam zet. We lezen hoe God zijn verbond toont, zijn verbond van liefde en vertrouwen aan en in de mens. Een psalm van David die dat bezingt en blijkbaar mensen tot iets bijzonders beweegt. Daarbij mooie teksten van dichteres Vasalis, op muziek gezet en gezongen door Tom Löwenthal met het koor NieuwLiedFonds.
Heb je even voor mij?
Heb je even tijd voor mij om op zoek te gaan naar dat vuur van god-vervlogen tijd.
Laten we daarom eerst enkele momenten stil in onszelf worden om God in en om ons heen te ervaren……
Overweging.
Lieve mensen,
Kunt u zich nog het gevoel ophalen toen u hier vanochtend binnenkwam door de glazen deuren aan de gracht? Velen zullen verrast zijn geweest door de rode loper. Was het van een trouwerij van gisteren? Vergeten misschien of geen zin gehad het op te ruimen? Maar .. wat zou je ervan zeggen als de rode loper vanmorgen speciaal voor ons is uitgerold..?! Voor een feest of een belangrijke gast? Met die zon en zo'n enorme loper kleurt onze witte Duif op in een warme gloed.
Als je het thema op de voorkant van het boekje hebt gelezen, zie je daar staan: In rosso! Dat onderstreept voor mij een gevoel van warmte, sfeer! Elk jaar vinden in het Gelredome in Arnhem grote concerten plaats: Symphonica in rosso, waarbij het totale overdekte stadion in rood is gehuld en grote artiesten een prachtige avond vullen met sfeervolle, eerlijke muziek. De tent op z'n kop door muziek die de mensen raakt in hun hart; een symfonie van warmte. En hoe toepasselijk: dit jaar komt Diana Ross( o ) dit evenement kleur geven!
Rood – in al haar schakeringen gaat altijd gepaard met emotie, soms heftig en raakt daarmee ook een dubbel sentiment:
- rood de kleur van gevaar, woede, haat en geweld (ofwel: vernietiging en bedreiging) en de andere kant van de medaille:
- rood ook de kleur van de weldaad: je hart, hartstocht, passie en vuur.
Je mag zeggen, dat van al de kleuren van de regenboog, rood de kleur van hart en geest is en daarmee een reflectie van het goede hart waarmee de Schepper zijn verbond met de mensen bedoeld heeft.
Rood is daardoor onlosmakelijk verbonden met het symbool van vuur en geest.
In de schriftverhalen komt vuur veelal voor als teken en begeleiding van goddelijke aanwezigheid, soms in een context van oordeel, maar vaak ook als teken van kracht en van geest.
Hoe begint het verhaal van God met de mensen? Als hemel en aarde nog leeg zijn, vormeloos en duister, begint God orde in de chaos te scheppen. En als hij ziet dat als goed is, komt hij uit zijn verborgenheid tevoorschijn. Psalm 29 bezingt het: de Stem van de eeuwige klink over de wateren en hij kneedt naar zijn evenbeeld de mens. Hij ademt diep en blaast hem levensadem in de neus. Zo werd de mens een levende ziel, die hij niet los zou laten.
Vuur voel ik als symbool voor de Eeuwige en als verwijzing naar het handelen van de Eeuwige. Ook in de joodse traditie wordt alles wat van God komt graag vergeleken met vuur. Zo zou de Thora zijn gegeven in een kader van vuur en haar letters gegraveerd zijn met vuur.
In de verhalen van uittocht en woestijntocht komt het als symbool van goddelijke kracht sterk naar voren. Bij de roeping van Mozes, waar de doornstruik in brandt staat (Ex. 3; 1-4). In dit vuurverhaal is God onzichtbaar aanwezig; de struik brandt zonder te verbranden. Misschien zegt die struik wel: je vervuld weten – niet door het goddelijke vuur vernietigd, maar in vuur en vlam worden gezet. En Mozes is uit de grond van zijn hart vol verwondering als God hem antwoordt, dat hij in beweging moet komen om zijn volk uit gevangenschap weg te voeren, hen los te maken van wat hen vasthoudt en hen naar het land van melk en honing te voeren (Ex. 3; 17). God trekt zich het lot van de gevangen en onderdrukte mensen aan. Hij kiest mensen uit om hen met vuur en vlam op weg te gaan en het goede te doen; te doen wat moet gedaan. God is niet ver weg, maar begeleidt hen zoals die vurige kolom als zij onderweg zijn en niet weten welke richting zij moeten gaan; teken van Gods zorg en leiding over het volk in de woestijn.
In het nieuwe testament treffen we een krachtig vuurverhaal aan in het boek Handelingen. Daar laat de Geest vurige tongen uitgaan naar de apostelen. Een beeldspraak waarin de hemelse tongen zich vermengen met mensen tongen; zo herschept de Geest hun taal, herschept hun hart. Een beweging die tot stilstand gekomen leek te zijn, wordt stevig uit het slop gehaald: een hevige stormwind, vurige tongen. Wat vastgelopen was, komt tòch weer op gang. Deuren die dicht waren gingen weer open, zet mensen in beweging. Zonder de veelvoud van talen en culturen te verloochenen, wordt er een taal gesproken die voor iedereen verstaanbaar is: zij spraken geestdriftig over liefde, hartstocht, respect en vriendschap, vrede en verzoening. Dat is het verhaal van de Geest, de Stem, waarvan Psalm 29 bezingt:
en de Stem van de eeuwige ontbrandt in vurige vlammen.
Vurige mannen als Petrus en Paulus waren er tot in hun diepste zelf zó door geraakt, dat zij dat visioen hebben doen uitdragen tot de verste randen van de wereld; ook naar ons toe uitgedragen: hier en nu.
Zó werden zij en worden wij geraakt door die banden van het oeroude verbond tussen God en de mens, de band die alles van begin tot einde omvat.
Wat mij in deze beelden met name treft is dat waar sprake is van ruimte om tot je diepste zelf te komen - tot de diepste lagen van je ziel – er tegelijk ruimte en vrijheid ontstaat om “aangeraakt worden door de ware geest” - de gloed van god-vervlogen tijd .
Dan vind je tegelijk een kracht die je sterkt in het overwinnen van angst, verdriet of verlies. (de negatieve rode krachten)
Dat pad mag je met vertrouwen in God bewandelen, je mag er sporen van geluk en troost vinden, langs pieken en dalen in je leven.
Dat pad is er een van zuivering, ruimte maken voor het goede en je daaraan verbinden. Dan zal het zijn zoals de psalm van David schrijft: De Eeuwige zal zijn volk zegenen met vrede.
Zalig zijn de mensen
die de woorden van de geest opnieuw verstaan,
En die ongebroken willen leven
Zichzelf volkomen durven leven.
Die leven uit de liefde
En dàt pad willen gaan.
In de oudste lagen van je ziel
heb je daartoe alles al gereed liggen;
de Vurige zal je ertoe leiden.
… en God ziet dat het goed is…
En zo zij het.
RG 2009-07-29 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl