|
|
||||
Bijdrage Maruja Bredie - zondag 14 februari 2010 |
||||
Voorganger: Maruja Bredie Overweging. Het is misschien toch geen toeval dat het vandaag zo'n speciale dag is. Vandaag begint namelijk ook voor de Tibetanen het nieuwe jaar. Voor hen begint het jaar 2137 het metaal-tijger jaar, nu weet ik niet wat u zich bij een tijger voorstelt maar dat is voor mij toch wel een indrukwekkend, prachtig, sterk en slim beest. Het roept het beeld op van sterk zijn en van een survivor. Een beeld van kracht en van doorzetten iets wat misschien welkom is in deze periode van toch wel donkerte, kou, lange files en blauwe plekken, wij zijn alle twee fors onderuit gegaan, dus niet bepaald ijspret zullen we maar zeggen. We zijn misschien wel toe aan vooruit kijken en meer lucht en licht. En al is voor ons hier vandaag aan deze kant van de aardbol dan misschien geen nieuw jaar het is wel een dag die zich leent voor meer openheid en uiting geven aan. Uiting geven aan onze gevoelens voor elkaar en voor onszelf . Historisch weten we niet zoveel over Valentijn, er zijn een aantal legendes en bijzondere verhalen maar wat daar van waar is weten we eigenlijk niet. U weet dat de kerk zich in het verleden veel gebeurtenissen en verhalen heeft toegeëigend en het zou reeds in het jaar 496 jaar zijn geweest dat 14 februari werd verbonden aan de Heilige Valentijn. Een van de verhalen die circuleert is dat Valentijn refereert aan een zekere bisschop Valentijn die in de tijd dat Claudius de II aan de macht was het huwelijk voltrok tussen een heidense soldaat en een vrouw die christen was. Soldaten mochten niet trouwen van de keizer, hij vond dat ze het hoofd en gedachten bij het front moesten hebben, maar de bisschop vond de liefde en het vertrouwen van deze twee mensen zwaarder wegen dan de wetten van de keizer en huwde het stel waarvoor hij uiteindelijk werd terechtgesteld. Tot zijn terechtstelling zat hij in de gevangenis en ieder die hem om raad vroeg stuurde hij een bloem of een briefje met daarop: van Valentijn. Het maakt denk ik niet uit of het verhaal echt waar is, het is een mooi verhaal. Van dit verhaal is voor mij maar een ding belangrijk namelijk het feit dat liefde en vertrouwen soms zwaarder weegt dan wetten en regels. U heeft vast ook deze week in de krant gelezen over een man werkzaam in de scheepsvaart die door zijn schema van 4 weken aan boord en 4 weken thuis volgens de immigratiedienst niet aantoonbaar een huishouden kon voeren en daardoor zijn zwangere vrouw niet naar Nederland mocht halen. Gelukkig voor hem heeft men inmiddels door de regels heen gelezen en komt het goed. En begrijp me goed dit is geen oproep om in de naam van ongrijpbare liefde vreselijke daden te verrichten maar misschien wel een oproep om ons hart mee te laten spreken en mee te laten beslissen want er zijn zoveel meer voorbeelden te geven waar dat mis gaat. Liefde en vertrouwen we hebben de laatste tijd er al veel over gepraat, juist omdat dit de basis is van ons menselijk bestaan. Staan we stevig op de grond in ons bestaan en is het zoals Jeremia het verwoord wie op de Eeuwige vertrouwt hij is als een boom geplant aan water, zijn bladeren blijven altijd groen. Is ons bestaan verankerd in een dergelijk vertrouwen dan kunnen we ons staande houden, dan zijn we nergens meer bang voor of kunnen we onze angst hanteren. Dan is het zoals de Vietnamese monnik Thich Naht Hanh ons zegt: als we diepgaand naar de aard van onze liefde kijken zien we ook vertrouwen. Ware liefde bestaat uit begrijpen uit begrip opbrengen en door begrip ontstaat vriendelijkheid en schenken we anderen vreugde.
Vorige week kreeg een dierbare vriendin, iemand die erg dichtbij staat, van de doktoren haar doodvonnis te horen. Niet een verhaal van mevrouw we beginnen met die en die medicijnen en die therapie en u maakt een kans, nee gewoon: dit is het, er is niets aan te doen. Ze is jonger dan ik, moeder en een talentvolle enthousiaste harde werker. En daar zit je dan met een bureau vol mooi opgeschreven teksten uit verschillende tradities, je voelt je teleurgesteld, machteloos en eindeloos leeg. Wat heb je dan met woorden te melden, hoe geef je terwijl het verdriet zoveel ruimte vraagt, troost en kracht. We lezen vandaag het verhaal van Lukas waar vele zoekers en zieken Jezus opzoeken en bij hem willen zijn. De kracht die van Hem uitging gaf troost en verlichting. Gelukkig wie nu huilt want je zult lachen. In liefde omzien naar elkaar. Ware liefde bestaat uit begrijpen dat mensen het moeilijk hebben, begrip hebben voor hun situatie, mededogen hebben met hun angst en hun verdriet. Mededogen betekent samen huilen, samen voelen, samen zijn, er zijn. Een vriendin stuurde me de volgende woorden: Geluk
maakt je vriendelijk Het is niet de hoop op alles komt wel goed en morgen is het over, nee want soms komt het in die zin niet goed. Ik de Eeuwige ben het die het hart doorgrondt en ieder geeft wat hij verdient. En dat betekent niet met het vingertje wijzen jij bent slecht dus je hebt dit verdient, wat een onzin, nee het betekent: jij bent zo bijzonder, jij ben zo speciaal, dat ondanks dat het leven jou onrechtvaardig en absoluut wreed behandelt, je kunt vertrouwen in jezelf, je bent sterk genoeg. Ware liefde is zonder bezitsdrang. Je houdt van iemand en toch ben je vrij en de ander is dat ook. Met de beproevingen die ons worden aangereikt is er het gevoel van verbintenis. Je wordt niet in de steek gelaten, alles gaat zoals het gaat. En als woorden tekort schieten, en dat is zo, dan is er de uitgestoken hand, de hand op de schouder, het steuntje in de rug. We zijn niet alleen, we staan er niet alleen voor. Buig uw hart om tot mededogen en keer u om naar ons toe, zongen we vandaag. Laten we ons vaak omkeren, omzien naar elkaar in mededogen, elkaars hart verwarmen. Kom dan! En zo zij het. |
||||
| |
||||
| RG 2010-02-14 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl |
||||