Bijdrage Catrinus Mak, zondag 28 maart 2010
Voorganger: Catrinus Mak
Lector: Thea van Deijl .
serie: Vasten 2010 Levend midden
Palmzondag
lezingen:
- Lucas 19: 28 tot 40;
- Filipenzen 2:5-11
Welkom
Van harte welkom allen op deze feestelijke zondag. Welkom zeker ook aan de mensen die hier speciaal vanwege Palmpasen zijn gekomen. Vandaag is het palmpasen en dat willen we vooral vieren. We hebben de rode loper uitgelegd en het is feest voor wie komt in naam van de Eeuwige.
Palmpasen is de feestelijke intocht van Jezus in Jeruzalem. We zijn soms maar al te gauw geneigd dat palmpasen te relativeren. Al heel snel zijn we geneigd te zeggen, ja, toen nog werd Jezus door het volk toegejuicht, maar diezelfde mensen riepen een paar dagen later: Kruisig hem, kruisig hem. Dus, hoe waarachtig was het juichen dan op palmpasen.
Vandaag wilde ik dat feest van palmpasen juist niet relativeren. Wel goed bekijken. En we zullen stil staan bij de vraag: “Voor wie of wat leggen we de rode loper uit?” Voor wie of om wat juichen we, wat juichen wij van harte toe? En wat heeft dat met onze God te maken?
Daarover meer in de overweging. Laten we nu stil worden en ruimte maken de Eeuwige in gebed te ontmoeten.
Overweging
Beste mensen, gemeente van Christus,
Mijn vader was een serieus christen. Hij was dominee en dacht veel over dingen na. Zo kan hij zich serieus afvragen of hij wel meer dan een paar grammofoonplaten mocht kopen. Want er waren immers mensen die het armer hadden in de wereld. En je moest toch met een zekere soberheid leven.
Gelukkig dacht hij ook diep over vreugde na en liet op christelijke hoogtij dagen een speciaal psalm zingen. Een waar lofpsalm. De tekst van het eerste couplet luidt als volgt:
Halleluja, laat opgetogen
Een nieuw gezang de heer verhogen
Laat allen die zijn naam belijden
Zich eensgezind verblijden
Volk van God, loof hem die u schiep
Israel, dank Hem die u riep
Trek Sion met een blijde stoet
uw koning tegemoet
Zo'n psalm klinkt toch niet gek op palmpasen? Maar hoe vaak doen we dat nu in de kerk? Hoe vaak uiten we nu direct onze diepe vreugde over het bestaan van onze God? De God van liefde. Iemand die ons steeds opnieuw roept, die telkens weer nieuwe perspectieven aanreikt?
Nee, we klagen liever op God of de kerk. Hoe kan het nu, bestaat er nog wel een God als er dit allemaal gebeurt in de wereld?
De leerlingen, zo lezen we in het evangelie van vandaag, hielden zich NIET in. Hun grote held Jezus, komt Jeruzalem binnen. Ze roepen luidkeels vol vreugde: Gezegend hij die komt in de naam van de eeuwige. Farizeeën, die erop toezien dat de godsdienst volgens de door hun opgestelde regels verloopt, zeggen daar iets van. Maar Jezus is fel in zijn repliek: als mijn leerlingen zouden zwijgen, zouden de stenen wel juichen ! In Marcus staat het nog uitbundiger: niet alleen de leerlingen, maar allen die erbij waren, juichten, hakten takken van bomen af en aren van het land, om Jezus hulde te betuigen.
De rode loper uit, maar ja, waarom dan wel? Ja voor hem, omdat hij komt in de naam van de Eeuwige. Voor Jezus en de wonderdaden die hij heeft verricht staat er. Jezus die mensen weer vrij maakte. Geen supermens, geen tita tovenaar of iemand die bevelen geeft, maar die mensen tegen de regels in van die tijd als mens benadert. Die de tollenaar ziet als mens, de buitenlandse vrouw, de kinderen. Ze ziet, naast hen gaat staan en uitnodigt tot bevrijding. Die op die manier de naam van de Eeuwige waar maakt.
Dan de ezel of het veulen, zoals in de nieuwe vertaling. Jezus komt niet als koning te paard binnen of zo. Ziet u het voor u, dat andere beeld: Jezus te paard, een hele hofhouding links en rechts, trompetgeschal, mensen die in de houding springen en een speaker: HIER KOMT DE NIEUWE KONING van ISRAEL. BUIGT ALLEN VOOR DE NIEUWE KONING, Applaus applaus.
Nee, Jezus komt in deemoed. Op een veulen, een ezel, dat nog nooit iemand heeft gedragen, een kwetsbaar jong dier. En de mensen, ze applaudisseren niet op commando en springen niet in de houding. Nee ze roepen luidkeels van binnenuit, ze dansen vrij rond.
Er is nog iets anders geks, dat hiermee verband houdt. Ze roepen ook nog: Vrede in de hemel !
Hoezo, waarom, wat is er aan de hand daar in die hemel? De verklaring zit in de betekenis van het woord hemel. In de bijbel staat het woord hemel vaak voor de plek van de machten. Dus vrij vertaald zou je kunnen zeggen: Vrede in de hemel betekent dat het met Jezus is het afgelopen met al die machtsspelletjes. Er is geen strijd meer, om wie het voor het zeggen heeft. Niet die rare politieke spelletjes, waar ze in Den Haag inmiddels aardig bedreven in zijn.
Via deze invalshoek komen we ook weer bij het thema van de serie diensten voor Pasen. We hebben ons voor deze serie diensten laten inspireren door het boek van Hans Wopereis, afstemmen op het levende midden. Het levende midden dat staat voor de goddelijke waarheid. Dat wat essentieel is, dat wat wezenlijk te doen staat. In dat boek gaat het ook over leiderschap en geeft twee vormen aan: Die van de leider, aan de top van een hiërarchische organisatie of een leider, als een soort voorganger in een cirkel. Met Hans Wopereis denk ik, dat die man of vrouw aan de top niet goed past bij afstemmen op het levende midden. Er is eerder een soort dienend leiderschap nodig. Hoe kan ik jou sterker maken, beter maken, afstemmen op wat telt? Hoe kan ik steunen? In plaats van klein houden en orders verstrekken wat er gedaan moet worden.
In dat beeld past minder een kerk, met 1 persoon aan de top en maar veel meer een kerk, waar meerderen voorgaan en waar we zoals hier in de Duif, als gemeenschap afstemmen op dat levende midden.
En daarmee zijn we aangeland bij de tweede lezing, uit de brief aan de Filipenzen. Laat die gezindheid in u zijn, zoals die was in Christus Jezus. Jezus die niet hoog verheven bleef, maar afdaalde. Jezus die als een slaaf de voeten waste van zijn leerlingen.
Het gaat om een dienend leiderschap. Hoe kun je de ander groot maken of ondersteunen.
Ik denk dat het er dus ook niet om gaat, om 1 iemand te zegenen, die komt in de naam van de Eeuwige, maar allen die erop uit zijn om de naam van God waar te maken. Om te bevrijden, solidair te zijn. Niet te oordelen, maar totaal naast iemand gaan staan en vol mededogen de kwetsbaarheid, verkniptheid misschien en tegelijk ook grootsheid van die naaste te aanschouwen.
Tot slot, de rode loper is uitgerold. Niet langer dus HIJ die komt, maar ZIJ allemaal die komen. Niet een man of vrouw aan de top, maar allen. En vandaag komen de kinderen komen als eerste. Die mogen we kracht mee geven om de naam van de Eeuwige groot te maken. En dan wij. Heeft u al bedacht hoe we voor u de rode loper uit moeten leggen? Welke kwaliteiten brengt u mee, die we van harte toejuichen?
Is het dat je goed luisteren kunt. Is het dat je kunt opbeuren of goed richting kunt geven. Is het, dat je je kwetsbaar kunt opstellen, of dat je een volhouder bent? Is het dat je helemaal fantastisch bent, in je kleinheid en grootsheid?
In ieder geval hoop ik dat u verbinding kunt voelen, met wat voor prachtigs u hier in de wereld brengt. En dat dat u met diepe vreugde vervult. God geve het ons. Amen .
breken en delen van brood en wijn,
waar iedereen voor uitgenodigd is,
ongeacht wie je ook bent,
jong en oud - groot en klein
waar je ook vandaan komt,
wat je achtergrond ook is.
aan deze tafelin De Duif is iedereen welkom.
RG 2010-03-29 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl