|
|
||||
Bijdrage Catrinus Mak, zondag 18 april 2010 |
||||
Voorganger: Catrinus Mak Welkom en inleiding Goede morgen en van harte welkom allemaal op deze prachtige lente dag, in deze viering van de Duif. Welkom ook namens Els, met wie ik voorga. Welkom als u hier al langer bent, maar ook als u voor het eerst bent. Vandaag is het een wat bijzondere viering. Dat had u misschien al gemerkt aan het openingslied. Maranca en Marten zijn vandaag 25 jaar getrouwd. Het is vandaag de dag niet meer zo vanzelfsprekend dat mensen lang in een relatie bij elkaar blijven Dus is gaven Maranca en Marten ons een mooie aanleiding om eens stil te staan bij hoe je dat doet, het voor langere tijd goed houden met elkaar. We hebben daar op de maandagavond intensief met elkaar over gesproken. Als thema bij het in relatie zijn, is ‘los brekende liefde' gekozen. Daar zit een dubbelheid in, aan de ene kant een soort aanmoediging om niet al te zuinig te doen met die onuitputtelijke bron van liefde. Aan de andere kant is die liefdes relatie ook breekbaar, er kan iets kapot gaan. De liederen van vandaag gaan wat meer over het eerste, de lezingen eerder over de laatste invalshoek. De eerste lezing is een gedicht van schrijver en latere president van tjechie, Vaclav Havel. De tweede lezing is gaat over de storm op het meer. Dit als beeld voor als je met je relatie in zwaar terecht komt. Ik wens ons allen een inspirerende viering toe. Laten we zo stil zijn en ons openstellen voor de Eeuwige, die ons eindeloos lief heeft.
Openingsgebed Eeuwige die met ons meetrekt En tot wie we ons altijd weer kunnen richten En kunnen spreken, over wat ons aan het hart gaat Wees aanwezig dit uur met ons, dat wij ons aan uw liefde over mogen geven.
Overweging Beste mensen, gemeente van Christus, Ik weet het niet. Ik weet niet zo hoe dat nou zit met relaties tussen geliefden. Ik weet niet waarom ikzelf geen duurzame relatie heb, ondanks het feit dat vrienden van mij zeggen dat ik daar toch wel een man voor ben. Waarom sommige mensen het echt goed getroffen hebben met elkaar en het goed houden, en de ander loopt vast in een derde huwelijk. Afgelopen donderdag had ik ander soort ervaring van niet weten. Ik kom op kraamvisite bij een goede kennis van me. Bij het zien van haar zoontje wordt ik vervuld van een groot gevoel van vreugde. Een prachtig gevoel, maar waar dat nu exact door komt……… U herkent dit hopelijk. Een ander mens, je geliefde partner, ouder of kind of wie dan ook, die kan je met vreugde vervullen. Sta er nog maar eens bij stil, van wie wordt of werd u heel blij, door wie werd u geraakt? Of naar wie zou u eigenlijk naar toe willen rennen en willen omhelzen.
Ja echt die liefde schooiert langs de wegen. Naamloos dus. Omdat je er niet bij stil staat. Als ik terugkijk deze week. Dan was het opmerkelijk en bijzonder hoe we maandagavond bijeen waren. Wat een betrokkenheid bij het thema van de breekbare liefde. Of hoe blij ben ik eigenlijk met iemand in mijn werk, van wie ik weet dat hij minstens zoveel hart voor de zaak heeft als ik, hoe we knokken maar tegelijk ook elkaar in de gaten houden, dat we niet kapot lopen.
Ik weet het niet, zo begon ik. En als je iets niet weet, ja dan kun je gaan zoeken in de bijbel. Wat staat daar nu over de relatie tussen man en vrouw. Je vindt daar niet zoveel. Ja, je hebt het hooglied, je hebt genesis 2, waar de vrouw als manninne wordt geschapen uit de rib van de man. En in het boek rechters kun je lezen hoe simson zijn filistijnse vrouw dumpt, op wie hij toch verliefd was geworden, met wie hij toch getrouwd was, nadat deze filistijnse vrouw voor haar volk had gekozen in het machtsspel tussen simson en de filistijnen. Maar eigenlijk is het ook wel weer logisch dat je daar niet zoveel over vindt in de bijbel. Het hebben van een relatie is heden ten dage veel meer een keus dan dat het eeuwen en eeuwen was. Wij hebben in onze tijd oude dag voorzieningen, om de tijd van de bijbel was je toch wel vooral op je kinderen aangewezen. Kortom, een relatie was voor het individu maar ook voor de samenleving een economische noodzaak. Als alleenstaande en vooral als alleenstaande vrouw, was het niet makkelijk te overleven. Dus we moeten wat indirecter inspiratie halen vanuit de schrift. De lezing van de storm op het meer is gekozen, als symbool van een relatie, het huwelijks bootje, dat soms in zwaar weer terecht kan komenJe zou ook kunnen zeggen dat de situatie in Marcus vergelijkbaar is met die tussen Pasen en Pinksteren. Jezus is er wel, maar ook niet , want hij ligt te slapen. De leerlingen zijn op zichzelf aangewezen Het verhaal van marcus, van de storm op het meer, is toch eigenlijk merkwaardig. De leerlingen werden bang. En het lijkt wel toch, alsof Jezus hen een verwijt maakt. Waren die leerlingen nu zulke bangerikken of aanstellers? Geenszins denk ik. Uit eigen ervaring kan ik vertellen dat het geweld van storm en golven behoorlijk angstaanjagend kan zijn. Het gaat hier om een andere dimensie. Jezus probeert zijn leerlingen telkens vanuit een ander perspectief te laten leven, te laten kijken naar het leven. Het is heel menselijk, als je bevangen wordt door angst. Maar het goede nieuws , de boodschap van Pasen luidt anders. Ookal is er de doodsangst, de angst dat je helemaal verlaten wordt, dat je geen contact meer hebt met de ander, dat alles voor niets is of zo, die angst heeft niet het laatste woord .
In de bijbel vind je nauwelijks verhalen over de verhouding man-vrouw. Maar als je het wat ruimer bekijkt is de bijbel niets anders dan een liefdesgeschiedenis. Dat prachtige boek dat geleefd is, waar we in het begin van zongen. Dat verder geleefd kan worden. Dat boek over de relatie God mens. Soms is de mens god kwijt, is hij niet trouw, raakt de mens de weg kwijt. Maar telkens opnieuw komt onze God van liefde weer met een levens initiatief. Hoe verhouden we ons tot die God, hoe verhouden we ons tot onze ander, tot de Ander? Telkens opnieuw breekt de liefde weer los. Vele malen heeft Jezus mensen benaderd, hen bevrijd uit isolement, benauwenis, de last van ziekte en ga zo maar door. Simpelweg gezegd, het kan soms grijs worden in je relatie. En dan kan de hele wereld om je heen grijs worden. De kunst is om dan te kunnen bedenken dat de zon schijnt. Maandagavond hebben we daar verder over gesproken. Er is moed voor nodig om ruzie te maken met degene van wie je zielsveel houdt. Er is moed voor nodig om je ongelijk te erkennen. Er is moed voor nodig te erkennen dat je het niet weet. Soms mag er iets breken in je houding, de houding waarin we zo vaak geharnast zitten. De houding van trots, bescherming, angst, de baas willen spelen, beledigd zijn… . Breken zodat je kwetsbaar nieuw kunt worden en de energie van het hart weer kan stromen. Vorige week nog hebben we dat prachtige verhaal gehoord van Jan Andrea, die sprak met zijn Palestijnse chauffeur over de seider maaltijd. Die chauffeur die aanvankelijk niets van dat joodse feest moest hebben en niets meer van Jan. Maar de vriendschap en het verlangen tot verzoening bleken sterker en de chauffeur kwam terug met de mededeling dat hij dolgraag aan zo'n maaltijd wilde deelnemen.
Hoop is een kwaliteit van de ziel, zo horen we van Havel. Het is in je ingebakken, dat je je leven en de wereld leefbaarder wilt maken. Als hoop een kwaliteit van de ziel is, dan is vreugde en liefde dat ook. De vreugde zoals je dat prachtig ziet en ervaart, bij een kind van een paar maanden oud. Pure levensvreugde, die nog niet zoveel deuken van het leven heeft opgelopen en er vrijelijk kan zijn.
Ik weet het niet. De liefde van God gaat alle verstand te boven. Het is een illusie, dat je de dingen kunt grijpen. Kunt bevatten of afdwingen. Maar waar het op aan komt is, dat je leeft vanuit licht en liefde, vanuit een diep besef dat je dat al bent. God geve het ons. Amen
Nodiging Ik mag u allen van harte uitnodigen aan de maaltijd, zoals Jezus die als eerste heeft gehouden. Hij die brood brak, als teken, dat je het leven telkens opnieuw kan open breken, om het te vernieuwen, te verfrissen en de liefde opnieuw kunt laten stromen. Hij die de beker van de levensvreugde rond liet gaan. In de gemeenschap van de Duif is iedereen, zonder uitzondering van harte welkom deel te nemen. Komt nu want alles staat gereed en weet u uitgenodigd om u opnieuw aan het leven te binden. Gebeden uit de gemeenschap
Eeuwige,
Als donkere wolken boven mijn hoofd samenpakken Is het erg verleidelijk om die grijze wereld nog grijzer te maken. Niets is dan meer mooi of leuk of fijn.. en een stem in mijn hoofd roept “waarom ik? God, help me!” Dan probeer ik die andere stem tot leven te roepen, de stem die tot u zegt: DANK voor de liefde van mijn ouders, die hun kinderen de goede weg hebben getoond, DANK voor de liefde van mijn kinderen, die met hun lach mijn hart doen smelten, DANK voor vrienden en vriendinnen, die op hun manier helpen om door moeilijke tijden heen te komen, DANK voor de bloemen, die altijd weer gaan bloeien, DANK voor de zon die schijnt en mijn hart verwarmt, DANK voor de moed die ik weer voel opkomen om mijn problemen te lijf te gaan, DANK voor de goede ingevingen waardoor ik weer op de goede weg uitkom, En bovenal DANK voor mijn partner, de liefde van mijn leven, DANK voor de liefde, onze liefde, die uiteindelijk toch overwint! Weg zijn de donkere wolken, de zon schijnt, DE LIEFDE OVERWINT!
Zegebede
Dadelijk gaan we weer verder ons leven in. Laten we bidden om de zegen, om te kunnen leven vanuit licht en liefde.
Moge de Eeuwige ons zegenen en behoeden, moge de Eeuwige de glans van Zijn gelaat over ons spreiden Moge de Eeuwige Zijn gelaat naar ons keren en ons vrede schenken Amen.
|
||||
| |
||||
| RG 2010-04-18 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl |
||||