| |
Voorganger:
Marina Slot
Lector: Thea van Deijl
Thema: Een geestelijk juweel
Lezingen:
-
Johannes 14; 15-31
-
De speelplaats van het leven - Kahlil Gibran, uit de bundel ´Een traan en een lach´
Openingsgebed
Wij zijn hier bij elkaar
in de Naam van de Eeuwige en Onnoembare die onze Schepper is
en
in de Naam van Jezus Messias
die in zijn menswording een voorbeeld is van waardig en rechtvaardig leven
en in de Naam van de Geest die ons als Trooster en pleitbezorger is gegeven.
Amen
Welkom en inleiding
Lieve mensen, welkom in deze dienst in de Duif, welkom als je hier voor het eerst bent en welkom als je bij onze gemeenschap wilt horen.
Wij zijn blij met de Duif, met dit mooie vrije Godshuis en met haar bewoners. Elke zondag weer komen wij hier om stilte, om inspiratie, om de kans te krijgen dichter bij onszelf en bij God te komen.
Vandaag doen we dat door te zingen, te bidden, stil te zijn en te luisteren naar de woorden van de evangelist Johannes en de profeet Kahlil Gibran.
Het thema van de dienst is een geestelijk juweel.
Want er is ons nogal wat nagelaten door Jezus van Nazareth, er is voor ons een Trooster en een pleitbezorger. De Geest die er altijd is en die door Johannes ook nog Geest der Waarheid wordt genoemd.
Ik ben dol op Johannes, hij heeft een evangelie geschreven dat meer met voelen dan met denken doorgrond kan worden.
De woorden die Johannes over Jezus spreekt, komen dichtbij ons, trekken een spoor naar ons hart. Ik wens ons een mooi uur toe.
Overweging
De wereld kan er niet bijkomen, de wereld kan ons geen vrede geven, zij kan de Geest der Waarheid niet ontvangen, ze ziet hem niet en kent hem niet.
Dat is wat wij dagelijks om ons heen zien gebeuren. Dat de wereld niet in staat is om gericht te zijn op het goede in de mens, op het mooie, de Schoonheid en de Liefde.
Niet als vanzelf, niet van nature. Eigenlijk is het bestaan één grote soap, waarin altijd alles de verkeerde kant opgaat en als het de goede kant opgaat, dan komt er altijd wel weer een scene waarin de shit tot aan je knieën staat.
Als je dat weet, is het niet zo erg, dan hoef je niet elke dag hoofdschuddend door het leven te gaan.
Dan is het duidelijk dat je wat moet doen, elke dag weer. Alert zijn en kiezen. Niks doen is geen optie.
Het geeft aan dat de mens op de speelplaats van het leven, heel erg doelbewust een kant moet kiezen, de goede kant van de rechtvaardigheid en vrede, de kant van de waarheid en de gerechtigheid.
Dat betekent dat als je foute dingen maar laat gaan, laat doorlopen, dat het groter wordt, dat het zomaar een enge, grote vlek van ongerechtigheid en haat kan worden.
Dat het een begin kan worden van conflicten en oorlog.
Maar om in te grijpen is moed nodig, is een fierheid van staan in het leven nodig, die niet elk mens zomaar bezit.
Niet ieder mens heeft in het dagelijks leven weet van de Geest, kent de Trooster en Pleitbezorger in zijn of haar leven.
Als je je niet alleen voelt, als je goede ouders hebt of hebt gehad of een sterke band met een andere volwassene kan dat een stevige steun in de rug zijn. Als er op het werk iemand is die voor je opkomt, of iemand bij wie je kunt aankloppen om eens even uit te huilen, dan wordt deze planeet al weer wat herbergzamer.
En nog meer bijzonder, wat is het een groot goed als je herkent dat de Geest van Waarheid en het goddelijke van Vader en Zoon in jou zijn. Dat die onmetelijke kracht ook in jou huist.
Want het leven bestaat zoals Kahlil beschrijft uit goed en kwaad en allemaal tegelijk, de geboorte van de Bergrede en de vernietiging van paleizen en de toren van Babel kunnen in dat ene levensuur naast elkaar bestaan.
En dat weten we zelf ook heel goed, ik weet nog goed, ook al is het lang geleden dat ik letterlijk binnen één uur hoorde, dat ik een nieuw huis zou krijgen en dat mijn moeder ongeneeslijk ziek en terminaal was.
Dat hoort allemaal bij het leven en dat moet je maar aan kunnen, daar moet je doorheen durven leven, doorheen durven ademen met de adem van God, de ruach Jahweh, de Geest die lucht en licht geeft en inspireert in jou.
Nou vind ik het altijd een hele klus om dat als mensenkind in je eentje elke keer maar weer te weten, te herinneren.
Ik heb daarvoor deze uurtjes in de Duif hard nodig, de klank van liefde en recht, de woorden die wij spreken tot elkaar, de dagen die wij gaan met elkaar. Zo wordt ik elke keer weer bepaald bij het feit dat ik niet alleen van de wereld ben maar ook van God en mensen.
Ik hoef niet in de wanhoop te blijven hangen over oorlog en geweld, over een politiek vijandig klimaat en rampen die er plaatsvinden.
Ik mag er wel bij stilstaan, maar elke keer weer weet ik dat ons leven anders kan worden, dat wij anders mogen zijn.
Dwars op de ingesleten sporen, lijnrecht tegen de gevestigde orde, kritisch naar de macht van geld en kapitaal.
En niet om alleen maar te protesteren op niks af, maar wel om de weg van de Waarheid af te lopen, samen te zoeken naar het licht en de liefde die er zijn als je het maar opzoekt en zelf gelooft dat het er is.
Dat dwarse, dat tegendraadse betekent ook dat je soms afscheid moet nemen van mensen, van werk, van stukken van jouw leven omdat het beter is voor jouw levenspad. Omdat jouw opdracht en jouw bestemming een andere is, dan je aanvankelijk dacht.
Maar ook dat je door de mensen die je ontmoet, verrijkt wordt, getroost kan worden om op de speelplaats van het leven te genieten en de goede kant op te gaan.
Het verhaal van Pinksteren is voorzegd, we weten niet zo goed wat wij met de Geest aanmoeten, we zijn ons bewust van onze behoefte aan troost, ons verlangen naar de echte innerlijke Waarheid.
Wij weten dat wij niet zomaar achtergelaten zijn als wezen door de van God gezondene.
We leven middenin de wereld, maar zijn er niet van.
Wij staan op de glijbaan van het leven en laten los soms met angst en beven, maar ook in het volste vertrouwen dat wij niet alleen zijn. En ook dat wisselt elkaar af binnen het uur.
Dat kostbare uur met de Eeuwige en met elkaar. Dat geestelijk juweel van tijd en ruimte waarin alles anders wordt en alles mogelijk lijkt. Vertrouwen en twijfel, lach en traan, alles is er en wij zijn niet alleen. Niet in onszelf en niet in de gemeenschap, want wij zijn hier met elkaar om te groeien om meerdere facetten van onszelf, van het leven en van elkaar te herkennen.
Wij kunnen veel met elkaar, vieren, genieten, denken en debatteren, voelen en delen, volgende week gaan we weer fietsen met elkaar en wij zijn ook in staat om te rouwen en verdriet te delen. Dat is de rijkdom van onze gemeenschap.
En wij zijn net mensen, want soms vergeten we elkaar en stampen over elkaars gevoelens heen. Soms zijn wij behoudend en angstig en laten ons beïnvloeden door de bange wereld om ons heen. En toch wil ik onszelf (ieder hier aanwezig) en de Duifgemeenschap de naam geven van ‘een geestelijk juweel’, stuk voor stuk zoals wij hier zitten zijn we van onschatbare waarde voor elkaar en voor onze omgeving. Wij weten wat leven in Gods naam is en dat is een zegen voor de wereld.
Amen
Geloofsbelijdenis
Wij geloven in god.
Wij zijn niet alleen.
Wij zijn geborgen.
Wij zijn vrij.
Wij geloven in de geest van God
de geest van de vrijheid,
die ons verbindt tot de ene kerk
die alles omvat.
Wij geloven in Jezus Christus,
die ons god laat zien en Hem
vertegenwoordigt,
die het rijk van de vrede verkondigde
en uit liefde voor ons stierf.
Wij geloven dat Jezus leeft.
Hij bevrijdt ons van schuld,
van angst en dood.
Hij helpt ons te leven.
Wij geloven in God
die de wereld schept en bewaart,
die wil dat wij samen met Hem werken
voor de wereld en de mensen.
Wij geloven in de levende God
die de wereld voleindigt en vernieuwt,
die ook ons bewaart en herschept
tot onvergankelijk leven.
Tafelgebed/voorbede: Groter dan ons hart
Nodiging
Wij zijn allemaal juweeltjes van Gods schepping, wij zijn er om liefde te geven, vrede te brengen en recht te doen in een wereld die af en toe de weg flink kwijt is, die angstig is en daardoor soms harteloos en ontmenselijkt. Wij weten dat het nodig is om te delen, om te delen in alles wat leven is en wij weten ook dat het goed is om dat hier samen te doen met allen die hier vandaag willen zijn in verbondenheid met al die mensen wereldwijd die ook anders willen en anders denken. Want ooit eens was er een maaltijd van Jezus met zijn vrienden en zij deelden het leven en de ideeën die hebben geleid naar onze kerk voor iedereen. Vandaag delen wij brood en wijn, tekenen van leven en van samen. En ik mag iedereen uitnodigen aan de maaltijd van de Eeuwige, iedereen zonder uitzondering wie je ook bent, wat je ook voorstelt, als je je verbonden weet met degene die naast je is en tegenover je. Komt dan want alles staat klaar.
Breken en delen van brood en wijn
Onze Vader
(Armeense versie)
Bron van Zijn, die ik ontmoet in wat mij ontroert.
Ik geef u een naam opdat ik U een plaats kan geven
in mijn leven.
Bundel Uw licht in mij. Maak het nuttig.
Vestig Uw rijk van eenheid nu.
Uw enige verlangen handelt dan samen met de onze.
Geef ons wat we elke dag nodig hebben aan brood en inzicht.
Maak los de koorden van fouten, die ons vastbinden aan het verleden, zoals wij ook anderen hun misstappen vergeven.
Laat oppervlakkige dingen ons niet misleiden, want uit U wordt de al werkzame wil geboren.
De levende kracht om te handelen,
het lied dat alles verfraait en dat zich van eeuw tot eeuw vernieuwt.
Wegzending en zegenbede
Luister met tederheid in je hart naar de zegen van onze God, wees zorgzaam voor jezelf in de week die komt en kijk om je heen in jouw wereld wie jouw zorg en aandacht nodig heeft, want je bent een gezegend mens die veel mag doorgeven.
De Eeuwige zegene ons en behoede ons
De Barmhartige doet haar aangezicht over ons lichten en zij ons genadig
De Ene verheffe zijn aangezicht over ons en geve ons vrede.
Amen
|
|