Bijdrage Maruja Bredie - zondag 11 juli 2010
Zomerserie : Op verhaal komen.
Zomerserie 2010 deel 1:
Voorganger: Maruja Bredie
Welkom/inleiding
Welkom lieve mensen hier vandaag op deze zondag in de Duif. Het is vakantietijd dat wil zeggen dat er nogal wat mensen op uit trekken, scholen hun jaar hebben afgerond, ons koor op reces is en wij in deze periode altijd de zoete inval zijn voor degenen die op hun vaste plek niet terecht kunnen of zomaar eens aan komen waaien. Wat heerlijk dat jullie er zijn. Het is vandaag best wel een bijzondere dag, niet alleen omdat we vanavond allemaal aan de buis gekluisterd zijn in grote spanning en afwachting van de prestaties van het Nederlands oranje voetbalteam, maar het is ook vandaag de eerste zondag van de zomerserie die dit jaar de titel mee kreeg: op verhaal komen. Vandaag en de komende 6 zondagen gaan we met elkaar op reis. Een reis die ons voert naar exotische andere werelden en ons kennis laat nemen van ander gedachten goed en van speciale en bijzondere mensen. Het is niet zozeer een reis bedoeld om ons te verrassen of om ons te overspoelen maar meer een reis om na te denken om mee te denken en samen daarover in gesprek te gaan. Wie of wat ons ook uitnodigt om de reis naar binnen te ondernemen, eigenlijk maakt dat niet, als de motieven en de verhalen eerlijk en helder zijn dan kan dat ons soms inspireren en aan het denken zetten. Ook als de reis naar binnen vaak persoonlijk en niet altijd in woorden te vatten we gaan vandaag proberen of we dat echt kunnen delen. In gesprek gaan met elkaar betekent dat degenen die luistert een even waardevolle aanvulling geeft als degenen die werkelijk in gesprek gaat. Bezinnen, vertellen ieder doet dit op zijn eigen manier. Laten we samen eerst luisteren naar de woorden van Jezus Sirach die ons vertelt dat wie veel reist groeit in levenswijsheid, hoe is dat voor ieder van ons. Groeien we door de verhalen die ons verteld worden, wat geeft ons steun en waaruit putten we troost.
We lezen ook woorden van de Boeddha die vertelt over zaaien en ploegen en de weg naar de volmaakte vrijheid. Wat is die vrijheid dan voor ons en waarom is dat zo belangrijk? De muzikale omlijsting van vandaag nodigt misschien uit tot mijmeren tot nadenken en zijn zoveel mogelijk tekstueel weergegeven in het boekje. Laten we het samen beleven.
Overweging.
Een stukje tekst uit de Anguttara Nikaya I
Rohitassa vroeg: 'Is er ergens, terwijl men onderweg is op het pad, een plaats te vinden waar geen geboorte is, geen ouderdom, geen verval, geen ophouden en geen nieuw ontstaan in geboorte? Is er ergens onderweg een ogenblik waarop we het einde zien of het einde van het bestaan bereiken?' 'Nee, mijn vriend,' antwoordde de Boeddha. 'Er bestaat geen plek van die aard. Als je het pad volgt, kun je het einde niet kennen of het einde zien of het einde van het bestaan bereiken. Niettemin kun je toch een eind maken aan je narigheid en ellende; het is zelfs zo dat je het hier en nu kunt beëindigen. Want in ditzelfde lichaam, nog geen twee meter lang, met a1 zijn zintuiglijke indrukken en zijn gedachten en ideeën, hierin, verklaar ik u, ligt de wereld en de oorsprong van de wereld en het einde van de wereld en ook de weg die naar het einde leidt, besloten.'
Door reizen is het niet te bereiken, het einde van de wereld. Toch is er geen bevrijding van lijden tenzij je het einde van de wereld bereikt. Hij die wijs is en een liefdevol leven leidt begint de wereld te kennen. Deze zal het zijn die naar het einde van de wereld gaat. Om dan noch naar deze wereld te verlangen noch naar enige andere wereld. Je moet je begeven op plekken die de jouwe zijn, die in overeenstemming met jouw ware natuur ontstaan. En welke plek is de jouwe? Het is de weide van blakende helderheid en oplettendheid, waar onvrede en hebzucht afgelegd worden ten bate van het welzijn van de wereld. Dat is jouw eigen plek, je natuurlijke bereik.
Jouw eigen plek, dat klinkt toch heerlijk. De plek waar jij je thuis voelt en waar je welkom bent maar ook de plek die je aanzet tot dingen die je misschien niet voor mogelijk had gehouden je gaat voorbij je eigen kunnen en weten. Je eigen plek betekent ook dat die plek voor ieder van ons verschillend kan zijn. Mijn reis tot nu toe heeft gevoerd naar een andere traditie naar een andere invalshoek en kijk op zaken. Niet zozeer uit afkeer of afzetten tegen mijn eigen roots en opvoeding, daar is niets mis mee, maar blijkbaar, want echt uitleggen kan ik niet komt dit op mijn pad en heb ik besloten dat niet te negeren. Ik voelde me niet zozeer aangetrokken door het exotische, de wierook en het kleurrijke van het Boeddhisme, maar juist door de eenvoud en de stilte. De opdracht die het Boeddhisme aan jezelf stelt en de verantwoording die jij krijgt om daarmee aan de slag te gaan. Je zaait en ploegt en eet de opbrengst. Komt er niets tot bloei dan zul je het er ook mee moeten doen.
Soms kun je vanuit een ander perspectief juist met andere ogen kijken naar wat waardevol en belangrijk is in de traditie waarmee je bent groot gebracht of in verhalen die je verteld worden. Misschien zijn het juist verhalen die onze reis naar binnen sturen en ons voer geven tot overdenken. Als mens ben je toch geneigd te denken dat je op weg bent naar iets naar iets anders iets beters een hoger doel en dat je pas echt gelukkig zult zijn als je dat doel bereikt hebt. Inmiddels weet ik beter en heb ik ontdekt dat niet het bereiken van die verre top dat ver gestelde doel maar mijn eigen reis, mijn levenspad, op zich het doel is. Jullie kennen het gezegde halverwege de berg is het uitzicht ook de moeite waard. De zin van het leven is zin hebben in het leven.
Jullie kennen vast dat spel van vroeger ik ga op vakantie en neem mee het leukst was altijd als de meesten het spel niet kenden dan duurde het lekker lang voordat iedereen wist hoe het in elkaar zat Ik mag vandaag wel een plaatje van een Boeddha meenemen van mijn reis naar Nepal maar een tandenborstel je zou toch zeggen standaard outfit maar niet, ik mag ook een boek meenemen maar een reisgids zit er niet in, jullie hebben hem vast aldoor. Meestal als je op reis gaat dan neem je toch wel iets van een tas of koffer mee en zo ook vandaag ik heb een klein bescheiden koffertje meegenomen want tenslotte gaat het maar om een aantal zondagen en misschien ben je wel nieuwsgierig geworden om eens te komen kijken wat er nu eigenlijk inzit.
Dobbelstenen – alles verandert en is veranderlijk
Pluchehond - iets of iemand nodig om te troosten om dichtbij te zijn
Boekje - verhalen, inspiratie
Voetbal – herkenning, in zicht, eigen wijze
Bellenblaas – verrassend, nieuw, onbekend, spannend
Is er een verhaal dat je met ons zou willen delen?
Worden we sterker als we reizen, wat inspireert ons?
Andere verhalen, andere mensen geven andere kennis en ervaring. De ogen van de Eeuwige zijn gericht op wie hem liefheeft. De uitstapjes in onze geest maken ons sterker, soms ook kwetsbaar maar omdat we weten dat we gesteund en getroost worden durven we de reis naar binnen te maken.
We weten ook dat we het zelf moeten doen. Er is vertrouwen op de toekomst, we hebben de discipline om verder te gaan, we zijn ons bewust van vandaag, van onszelf en van anderen en met die energie gaan we elke keer maar weer op pad. Soms even rusten, soms even de weg kwijt maar elke keer opnieuw pakken we de draad weer op. We kijken achterom met een glimlach of met weemoed maar we kijken vooral vooruit, ieder van ons heeft zijn eigen koffertje en zo zijn wij samen onderweg.
RG 2010-07-27 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl