Bijdrage Catrinus Mak - zondag 10 oktober 2010
Voorganger: Catrinus Mak
Lezingen:
Emmausgangs en
Psalm 14
Inleiding
Van harte welkom in deze viering in de Duif. Verheugend is het dat u in samen komt, rond het woord van God en de maaltijd van de man van Nazareth. Of u hier nu al heel vaak komt, of voor het eerst, ik hoop dat deze viering u inspireert en op adem doet komen.
Vandaag geen lezingen uit het leesrooster. Het viel me eigenlijk op, dat ik de enige voorganger ben, die aan het begin van de overweging zegt: gemeente van Christus. Sommigen hebben me verteld dat dit ouderwets is en niet zo passend hier in de Duif.
Dit riep bij mij de vraag op, hoe wij Jezus zien hier in de Duif, wat hij voor ons betekent.
De lezing die daar mooi bij past, is het verhaal van de Emmaüsgangers.
Verder vond ik de maatschappelijk politieke situatie momenteel wel dusdanig, dat daar psalm 14 bij hoort. Indringend komt daar de vraag naar voren, waar zou nog rechtvaardigheid vandaan kunnen komen.
Ik wens ons allen een prachtige viering en wil u uitnodigen zo dadelijk stil te zijn en ons open te stellen voor het onnoemelijke.
Gebed
Eeuwige God,
U die aanwezig is
Zoals de stilte alom tegenwoordig kan zijn
In de gekte van deze wereld
Die ook soms in onze hoofden en harten tekeer gaat,
Wees ons nabij
En adem ons open
Met uw geest van liefde
Dit uur
Amen
Overweging
Beste mensen, gemeente van Christus,
We leven in een rare tijd, vandaag de dag. Zo zat ik afgelopen week samen met een buitenlander op een terrasje, iemand die al lang in Nederland woont. We genoten van het merkwaardig warme weer. Op een gegeven moment vroeg ik hem, als jij nu iets zou willen zeggen aan Nederlanders, wat zou dat dan zijn? Hij dacht even na en zei toen: “Je moet blij zijn dat je hier woont en dat er hier geen erge dingen gebeuren”. Hij had meegemaakt toen hij aan de universiteit studeerde, dat er een klein groep fanatiekelingen in opstand kwamen. Met wapens en al. Gewelddadig. Enkelingen die de zaak compleet terroriseerden. Ook had hij gehoord, dat hele groepen mensen werden uitgemoord, alleen vanwege hun opvattingen. Hoofdoorzaak: Een idioot soort fanatisme en extremisme. Vandaar dus, dat hij naar Nederland is gekomen.
Daarmee zijn we al met een halve stap bij de eerste lezing, psalm 14. Mensen die de weg opbreken en het land verwoesten. Ze zijn niet wijs. Wat denkt u, gaat het de komende 5 jaar erger of beter worden in Nederland of in de wereld. Worden wegen opengebroken, waardevolle dingen afgebroken, of worden er bruggen gebouwd? Hoeveel mensen zullen er zijn die echt recht doen?
Zelf baart het mij zorgen dat het erop lijkt dat steeds meer extremisme en discriminatie gaat ontstaan jegens moslims. Wat me nog meer zorgen baart is dat in een half jaar tijd, de discussie over ons financieel economisch systeem totaal verdwenen lijkt te zijn. Terwijl wie goed weet wat er gaande is, begrijpt dat landen en samenlevingen worden gegijzeld door een klein aantal grote internationaal opererende banken. Dat is, vrees ik, wat echt verwoestend gaat uitpakken.
En als je nu maar hard roept dat de islam en de Marokkaanse rotjochies de schuld van alles zijn, dan heb je een aardige bliksemafleider.
Gelukkig staat er nog meer in psalm 14. “Ik ben het die recht doet”. Steeds opnieuw neemt de onnoembare het initiatief om rechtvaardigheid te scheppen in de samenleving. De Eeuwige geeft ons moed om te zeggen: “Ja maar zo kan het niet!” Ik denk daarbij aan bijvoorbeeld Hannie van Leeuwen, die op hoge leeftijd het CDA heeft aangesproken op wat ze aan het doen zijn.
Als Duif zijn we geen partij, maar een geloofsgemeenschap. Een gemeenschap die de Eeuwige is begonnen en waarin wij elkaar, de Eeuwige bevragen en laten bevragen, waarin we inspireren en laten inspireren. Dat is dan ook een belangrijke achterliggende gedachte, als ik u aanspreek als gemeente van Christus.
Leuk bedacht zult u wellicht zeggen, maar wat merken we nu eigenlijk van die God. Is er wel een God die recht doet? Ik denk dan toch aan die buitenlander uit het gesprek. Het gevaar zit hem in de extremen zegt hij. Er is een klein stel gekken, extremen, die soms een heel volk onderdrukken. En ik denk dan aan de gekte die soms in mijn eigen hoofd zit. Verontwaardiging, gepieker, bezorgdheid. Op de meditatie wordt me dan een simpele oefening aangereikt. Ga met je aandacht naar je handen. Voel wat je voelt, breng die handen eens voor je gezicht en voel hoe er een subtiele energie van je handen uitstraalt naar je gezicht. En als ik die energie voel, ervaar ik grote mildheid, liefde. Een milde aanwezigheid van de Eeuwige, zoals hij in de vuurgloed in de kolom zoals de Eeuwige in de nacht meetrok met zijn wolk door de woestijn. En mijn gekte komt tot rust.
Op de maandagavond hebben we lang stil gestaan bij het verhaal van de Emmaüsgangers en wie Jezus voor ons is. Daarin kwamen we onder meer tot de conclusie dat de man van Nazareth een bijzondere combinatie in zich heeft van heel bijzonder en juist heel gewoon. Dat hele bijzondere is in traditionele kerken soms een geïsoleerd sacraal leven gaan leiden. Zo was de angst om iets fout te doen bij het ter communie aan soms veel groter, dan de vreugde je verbonden te voelen met Christus. Als je maar niet ging kauwen op de ouwel, want dan zou het fout met je aflopen.
We kwamen er ook achter, dat we net als de Emmaüsgangers soms somber kunnen zijn, over wat er in de wereld gebeurt. Maar dat we soms dan toch ook weer hoopgevende dingen ontdekken.
Maar bovenal kwamen we erachter, dat Jezus heel dicht bij ons kan komen, naast ons kan staan. Dat Hij de ban van het isolement van mensen doorbrak. Hij sprak met tollenaars, prostituees en godsdienst fanatici. Vaak niet bedreigend juist en ontwapenend dichtbij. Hij liep gewoon samen op met die Emmaüsgangers en deelde de maaltijd.
God is het die ons zoekt, Jezus heeft laten zien hoe hij mensen heeft gevonden. Gewoon, dichtbij. God geve het ons, dat we met zijn liefde, heel dicht bij elkaar kunnen komen. Dat we elkaar kunnen opzoeken en dat we ons aan elkaar toevertrouwen met onze onzekerheden, pijn maar ook met onze vreugde,liefde passie. Dat we zo het onmogelijke mogelijk maken. Amen.
Nodiging
Hij die gewoon en ongewoon naast ons wil zijn, de mens uit Nazareth, de man van God, die begonnen is met delen in eenvoud, hij nodigt ons allen uit om te delen. Om de verbondenheid met de Eeuwige en met elkaar te vernieuwen. Komt allen, want alles staat gereed.
Zegen
Aan het einde van deze viering, willen we Gods zegen vragen om de komende week weer in te gaan.
Wetend dat de Eeuwige en je medemens, soms veel dichter bij kan zijn dan je wel eens denkt.
De krachtige en tedere zegene en behoede ons
moge de krachtige en tedere de glans van Zijn gelaat over ons spreiden
Moge de krachtige en tedere Zijn gelaat naar ons keren en ons vrede schenken
Amen.
Thema: Tussen angst en vertrouwen.RG 2010-10-10 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl