b101114ms


	Bijdrage Catrinus Mak, zondag 28 november 2010
	Voorganger: Catrinus Mak Lector: Yvonne van der Velden Thema: De donkere nacht van het geloof Lezingen: Wijsheid 8 en: Psalm 91 Romeinen 13:8-14 Bij het aansteken van de eerste kaars in de adventskrans In de dagen die donkerder worden, willen we dat nieuwe licht ontsteken in de krans van advent. Laten we stil zijn bij het licht dat tot ons komt. En dit licht hebben we ontstoken in deze gemeenschap, van zoekers en zieners. Laten we daarvan zingen. Welkom en inleiding Van harte welkom allemaal, in deze viering van schrift en tafel in De Duif. Welkom als je er voor de eerste keer bent of als je hier al langer komt. Welkom om in dit uur op adem te komen. U heeft het al begrepen, het is de eerste zondag van de advent. Die prachtige periode, waarin we denken dat het donkerder wordt. En daarbij stil staan. Maar waar we wakker geschud kunnen worden, om het licht naar ons toe te late komen. Het licht van de Eeuwige. Ad venire. Die Eeuwige komt naar ons toe en andersom. We beginnen aan een serie adventszondagen. De donkere nacht van het geloof, de donkere nacht van de hoop, de donkere nacht van de liefde en op de vierde advent, als laatste: vertrouwen in de donkere nacht. Vandaag dus de donkere nacht van het geloof. Ik zou liever zeggen, het geloof in donkere tijden. Vandaag twee lezingen. Paulus die ons vraagt om ons te ontdoen van de praktijken van de duisternis en ons te omgorden met de wapens van het licht. En dan de psalmist, die ons verbaast, met zijn vertrouwen in de Eeuwige. Lezingen van toen, die ook nu nog actueel zijn. Openingsgebed God vader in de hemel, We komen tot u In deze viering Omdat we misschien verward zijn Omdat het lijkt, dat er zoveel donker wordt in deze wereld Mensen die zich afsluiten Grovere vormen van geweld en bedrog Toenemende kloof tussen arm en rijk Eeuwige God, U die zich steeds weer opnieuw verbinden wil Kom met uw licht Breng ons op het spoor van uw liefde Ook in dit uur Amen. Overweging Beste mensen, gemeente van Christus, Deze week stuurde ik een smsje naar mijn collega. Hallo collega, ik merk dat ik samen met jullie in een soort negatieve spiraal terecht dreig te komen in ons team. Ik zie mezelf negatief zijn over onze organisatie en zie dat ook bij jullie. Misschien moeten we het daar maar eens over hebben en kijken wat ik en jullie kunnen doen, om die spiraal te doorbreken. Even later kreeg ik een berichtje terug: maak je niet ongerust Catrinus, alles komt goed. Een gewoon voorbeeld, over hoe het in een deel van je levenssituatie donker kan worden, en wat je dan kunt doen. Zo zult u ook wel situaties kennen waarin het donker was of werd om u heen. En meer in de breedte gezien vandaag de dag, zijn er aardig wat ontwikkelingen, waar je niet blij van wordt. Een economie en financiële wereld, die in een rare crisis zitten; politiek bij overheid maar ook in organisaties, met een hoog toneelgehalte. Moet ik nog meer voorbeelden geven? Het feit dat het duister wordt, dat leven in het gedrang lijkt te komen, is niet nieuw. Als je psalm 91 leest, dan moet de hoofdpersoon in die psalm nogal heftige vreselijke dingen hebben meegemaakt. Blootgestaan aan gevaren, omringd door doodslag en verderf. In de tweede lezing heeft Paulus het over de praktijken van de duisternis. Laten we daarmee stoppen zegt hij. Hij spoort zijn gehoor aan om de wapens van het licht aan te trekken. Met die passage, spoort Paulus aan daarover na te denken. Hoe kun je de wapenen van het licht aantrekken? Of anders geformuleerd, wat zijn de fakkels van het licht die we kunnen aansteken? Als eerste fakkel wil ik het hebben over het geloof. Mijn geloof in God en Gods liefde, is een uitgangspunt. Niet een soort waarschijnlijk denken, zo van, ik geloof dat het klimaat aan het veranderen is, of ik geloof dat FC Twente kampioen wordt of zo. Het is ook geen zeker weten, zo van, God heeft de wereld in 6 dagen geschapen. Maar als ik het kort zou moeten omschrijven: Het is een illusie te denken Dat je de dingen kunt grijpen Waar het op aan komt Is te leven vanuit licht en liefde Vanuit een diep besef Dat je dat al bent. Iets ongrijpbaars, dat je als mens met de liefde van God bent verbonden, elke dag opnieuw. Een tweede fakkel is je hart. De Eeuwige heeft de wereld dan misschien wel niet in 6 dagen geschapen, maar Hij heeft ons wel gemaakt tot prachtige mensen. En Hij heeft ons gemaakt met een prachtig orgaan, het hart. Dat hart dat steeds door blijft kloppen. Dat verder wil met leven. Dat wil geven, dat wil leven. En ook al gaan dingen fout, het zijn maar dingen die fout gaan. Het hoofd denkt dan misschien, ik ben mislukt, ik ben fout, maar dat zijn maar de dingen. Jij bent die unieke mens met dat kloppend hart. En dat hart wil verder. En je mag om je heen kijken, zoveel leven is er, zoveel nieuwe mogelijkheden zijn er. Met aandacht, alertheid om je heen kijken, naar mooie dingen, maar ook naar dingen die zorg, aandacht of actie nodig hebben. Een andere fakkel die we kunnen aansteken, is het maken van contact. In psalm 91 lezen we daarover. Het hoogtepunt in de psalm zit aan het eind. “Roept hij Mij aan, ik geef antwoord, in de nood zal ik bij je zijn” Het gaat om het aanspreken, het aanroepen, dan kan er licht komen, kan er leven gaan stromen. De Eeuwige wordt leven, als je hem vanuit je binnenste aanspreekt. Dat deed niet alleen de psalmist, maar dat doen ook mensen zoals u en ik. En zoals we in onze kwetsbaarheid de Eeuwige kunnen aanroepen, zo kun je ook je medemens aanroepen. Ook al is dat misschien maar met een sms bericht, zoals ik dat deed naar mijn collega. En als je roept, kan het zomaar gebeuren, dat mensen naar je toe komen, vanuit hun hart, om je weer op de been te helpen. En ja dan de fakkel van het niet perfecte. We kunnen soms geneigd zijn om iets wat niet helemaal goed is, af te schrijven. Maar kijk eens wat bijzonder is aan het niet perfect.Zo vertelde afgelopen zondag iemand mij hier, ik heb een autistische zoon. Die heeft het in een aantal opzichten lastig. Nu kan ik me blijven blind staren op alle dingen die hij niet of moeilijk kan. Maar ik heb ontdekt dat hij heel goed contact kan maken met dieren. En als ik naar een dierentuin ga met hem, dat is zo’n belevenis. Wat hij ziet, voelt en beleeft met een dier, dat is fascinerend en geweldig. Voor mij gaat een wereld open. Een laatste fakkel die ik wil noemen, is de gezamenlijke actie. Helaas krijg ik die wat lastig aangestoken. Met gezamenlijke actie bedoel ik zoiets als wat we ruim 10 jaar geleden hebben gedaan met het kerkasiel. Waarin we uitgeprocedeerde asielzoekers 40 dagen onderdak hebben gegeven hier in de Duif. En ook al waren onze politieke opvattingen daarover misschien niet allemaal gelijk, we deden het en iedereen in onze gemeenschap deed mee. Wellicht is het tijd voor een wake bij een gevangenis, waar illegalen nu opgesloten zitten, puur en alleen omdat ze illegaal in Nederland zijn. Ik kom tot een afronding. Vandaag zijn we gestart met de advent. Stilstaan bij een periode met veel duisternis en waarin we somber kunnen zijn. Maar ik heb u een paar fakkels genoemd. Misschien pakt u die op en wordt u een blijde drager. En stel nu, dat die fakkel met kerst nog steeds brandt. En u komt dan ook weer hier in de Duif. Wat een geweldig feest zou dat zijn. God geve het ons. Amen. Nodiging Ik wil u allen van harte uitnodigen voor de maaltijd zoals Jezus daarmee begonnen is. Welkom bent u om opnieuw te leven, vanuit de Geest zoals die was in Jezus en om ons zo op opnieuw te verbinden. Komt nu, want alles staat gereed. Zegenbede Het is een illusie te denken Dat je de dingen kunt grijpen Waar het op aan komt Is te leven vanuit licht en liefde Vanuit een diep besef, dat je dat al bent God zegene ons daartoe. Moge de Eeuwige ons zegenen en behoeden, moge de Eeuwige de glans van Zijn gelaat over ons spreiden Moge de Eeuwige Zijn gelaat naar ons keren en ons vrede schenken Amen.

	\| Archief/Bijdragen \| Archief 2008, 2009 en 2010 \|

	FV 2010-11-28 \| © copyright 'De Duif', Amsterdam \| deduif@xs4all.nl