Welkom ben je vanavond in de
Duif, op kerstavond midden in de koude winternacht is het hier binnen
warm en goed samenkomen. We hebben de kerk versierd,
de muziek en alles voorbereid om jou te ontvangen.
We ontmoeten elkaar in de nacht, in de nacht dat het gebeurde, de oude
Bijbelvertaling van het geboorteverhaal zegt :“En het geschiedde
in die dagen..”
Vandaag gebeurt het opnieuw, we herinneren ons de komst van liefde en
vrede in de wereld, de geboorte van de goddelijke mens op wie wij allemaal
lijken. Ook al is het wel eens moeilijk in het leven van alledag, om dat
te beseffen, om jezelf bewust te zijn van al jouw bijzondere mogelijkheden.
In de Duif herinneren wij elkaar elke zondag aan het verhaal van liefde
en passie, van bezieling en bevlogenheid om liefde vorm te geven in ons
leven. En vandaag willen we dat graag met jullie delen, delen in ons mooie
huis van God en mensen.
Je bent welkom en we willen dat je je gekend weet door de Eeuwige en de
mens die naast je is.
Ik stel ons voor, ik ben Marina en naast mij komt Jan, wij zijn beide
voorganger hier in de Duif, en daar staat Henk voor het koor en achter
de piano zit Irina en in de kerk zitten veel mensen die samen met ons
de Duifgemeenschap vormen.
Ik stel voor dat je even kijkt wie er naast je zit, dat je als je dat
wilt je naam noemt en zegt wat jou hier brengt. Het hoeft niet, als je
daar niet aan toe bent, doe het dan niet, blijf bij jezelf en kom op jouw
tijd want een geboorte kan je niet dwingen.
Ik wens ons een mooie kerstviering
toe!
Eerste lezing: Lukas 2:1-21 - De geboorte van Jezus
Tweede lezing vrij naar Paul de Blot
Het kerstverhaal is van oorsprong
een christelijk verhaal, maar het kan ieder mens aanspreken en kan door
een ieder heel persoonlijk ervaren worden.
Op een diepere laag confronteert het kerstverhaal ons met de vraag waar
het om gaat in ons leven.
Vrede wordt vaak genoemd, liefde, samen zijn, samenkomen, mens zijn met
andere mensen, in vrijheid.
De vrijheid van de mens blijkt altijd al een groot mysterie te zijn. Niet
alleen vrij om eigen keuzes te willen en te kunnen maken, maar ook vrij
om zich voor de betekenis van zijn of haar leven te openen en zich daaraan
te spiegelen. Ook vrij om zich voor dit alles af te sluiten.
In de Kerstboodschap gaat het om het kind, als symbool van de essentie
van het leven. Over mens zijn, mijn mens zijn.
Dat is de kern van het Kerstverhaal, dat het goddelijke in mij mens wordt,
dat ik mens wordt en mens ben.
Overweging
Er is een kind geboren.
Een symbool van liefde, een symbool van licht, een symbool van vrede, een symbool van waarachtigheid, maar vooral een symbool van liefde.
Er is in onze samenleving enorm veel behoefte aan plaatsen waar “liefde” wordt geleerd en aangemoedigd. Zonder liefde valt een samenleving uiteen en raken mensen ontheemd. En zonder zingen over liefde en te volharden in de liefde is de toekomst leeg.
Liefde: duizenden nuances van vriendelijkheid en vriendschap, van hartstocht en hoofsheid, van tact en geduld, van bedachtzame eerbied en mededogen, van lange trouw en spontaniteit, waarmee mensen elkaar bejegenen.
Vannacht gaat het over of we het aandurven om tegen jou te zeggen dat we van je houden.
Vannacht gaat het over of we het in breekbare stilte het aandurven om elkaar te ontmoeten.
En om die reden ben jij hier zittend op die stoel hier meer dan welkom. Vanavond ben je onder andere welkom geheten door Ahmed Morshi uit Somalie. Vanaf zijn 8e levenjaar alleen en niet welkom in Nederland.
Je bent welkom geheten door Asim Elzubair uit Soedan. Zonder land, zonder familie en zonder vrienden, niet welkom in Nederland. Je bent welkom geheten door Ally Muhammed kamyugi uit Kongo. Teveel geweld, te veel dood in zijn geschiedenis.
Naamloze kinderen heten jou welkom, hebben een stoel voor je klaargezet, weten hoe belangrijk het is dat we op weg gaan naar een betere wereld.
Waarom een betere wereld? Is deze waarin wij leven, die in tientallen eeuwen is gegroeid en opgebouwd, niet goed genoeg, of niet minstens de best mogelijke?
Dat is een redelijke vraag. Het antwoord luidt: NEE.
Omwille van de miljoenen ‘verworpenen der aarde’ luidt het antwoord nee.
Een betere wereld is daar waar het recht van de zwaksten het ijkpunt is van onze normen en waarden. En ‘politiek bedrijven’ zou moeten zijn: steeds opnieuw proberen een democratische meerderheid verwerven voor de bevrijding van steeds meer mensen uit al die toestanden en verhoudingen waarin zij worden vernederd en geknecht.
Naamloze kinderen doen mij gaan in tranen, maar samen maken we iets wat ongebroken is. Door de nacht zoals deze, steeds op weg naar een nieuwe geboorte.
Er is een kind geboren.
Jij daar op die stoel, hier aanwezig. Jij bent ooit geboren. Er waren mensen heel erg blij dat je kwam, dat je naar buiten kwam, dat je er was en bent. Geboren worden is altijd een wonder. Maar we zijn zo vergeten dat wij dat wonder zijn. Vanuit het donker kwam jij naar het licht.
Licht , licht alles wordt licht. Niets dan licht… overal licht. Kaarsen branden in de nacht en nu zijt wellekome.
Nelson Mandela heeft in 1994 in zijn inaugurele rede Marinanne Williamson geciteerd:
“ Het is ons licht en niet onze duisternis waar we het meest bang voor zijn. We vragen onszelf af: Wie ben ik dat ik briljant, buitengewoon aantrekkelijk, getalenteerd en geweldig zou zijn? Maar waarom eigenlijk niet? Je bent een kind van God. Je moet jezelf niet kleiner voordoen dan je bent. Als wij ons licht laten schijnen, geven we anderen onbewust toestemming om dat ook te doen. Als wij bevrijd zijn van onze eigen angst, bevrijdt onze aanwezigheid automatisch anderen.”
Er is een kind geboren, jij , jij , jij.
Deze nacht in de Duif is bedoeld om het woord beschaving opnieuw inhoud te geven. Daarvoor hebben we jou nodig, iedereen die hier naar toe gekomen is.
‘Beschaving is rekening houden met het feit dat de ander bestaat ‘ zei Hans van Mierlo ooit in een interview.
Beschaving is dat wij andere mensen, van waar ook ter wereld, welkom heten en proberen te ontmoeten zoals ze zijn; en dat wij bereid zijn om alle problemen op te lossen die zo’n ontmoeting met zich mee brengt.
Beschaving is : elkaar helpen onze angst onszelf aan de ander te laten zien te overwinnen en af te leren.
De chaos van beledigen, tarten, honen en haten, van angst en vooroordelen en niet beter willen weten – die heersende chaos is uitzichtloos en creëert een lege toekomst.
Vannacht maken we een moment boven die chaos uit en we hebben dat genoemd: de geboorte van de naaste.
Er is een kind geboren.
Naast je, zittend naast je, bekend of onbekend, bemind of nieuw. Maar naast je. Hier en nu, links en rechts van je, voor je en achter je. Jijzelf zit in het midden.
Jij mens doet er toe.
Job Cohen zei afgelopen week: ‘ Ik maak me al heel lang zorgen over de vervreemding in de samenleving, een samenleving waar je als vreemden tegenover elkaar staat, is een slechte samenleving. Dat raakt me… Misschien heeft het te maken met mijn afkomst, met mijn verleden. Met mijn ouders die de oorlog overleefd hebben… Zij hadden zich altijd deel gevoeld van de samenleving, maar rond het uitbreken van de oorlog maakten ze mee hoe joden langzamerhand werden buitengesloten… na de oorlog hadden ze de overtuiging: we moeten zorgen dat dit nooit meer gebeurd. We moeten werken aan een betere wereld. Daarom zijn het voor mij belangrijke woorden: erbij horen, meedoen, een plek hebben waar je veilig bent.
Moslims van nu worden buitengesloten zoals joden rond het begin van de Tweede Wereldoorlog.
Om vervreemding tegen te gaan moeten we steeds opnieuw leren elkaar vast te houden.
Elkaar vasthouden roept de vraag op:
Waar horen we nog bij? Bij welke gemeenschap, culturele traditie, religie; bij welke rituelen, beelden en verhalen, bij welk politiek of ethisch ideaal, klein of groot?
Of zweren we vooral bij grote merken, en massa-evenementen?
De massa is teveel en te naamloos. Ik-op-mijzelf ben te weinig. Het is niet goed dat een mens alleen is. Alleen is leeg, online leven dan maar? De computer als sociale machine? Zeker is dat chatten en sms-en het gemis aan saamhorigheid en veiligheid niet weg zal nemen.
Er is een kind geboren
We zijn blij dat je vanavond gekomen bent, ook al ken ik je niet.
Jij bent het kind en je bent die liefde.
Liefde: de denkkracht en de intuïtiekracht van de mens, de wijsheid en de wetenschap, en alle fantasie en volharding en optimisme waarmee de aarde wordt opgebouwd, steeds opnieuw, tegen alle afbraak is. Alles wat ten goede is, alles wat zingt en in vervoering brengt, alles wat troost en tot bezinning leidt, alles wat bijdraagt tot iets meer recht en vrede voor zoveel mogelijk mensen, noem ik liefde.
Nieuwe liefde is liefde nu-en morgen,
Kome wat komt.
Amen
Nodiging
Lief mens, ooit eens was er een maaltijd van vrienden onder elkaar, Jezus
van Nazareth en zijn volgelingen. Zij deelden het leven in vreugde en
verdriet en datzelfde doen wij elke keer als wij bij elkaar zijn. Wij
willen het leven delen, met de mooie en minder mooie kanten, het donker
en het licht en wij willen elkaars naaste zijn.
Daarom nodigen wij je uit om met ons te delen van brood en wijn, tekenen
van leven en van samen.
In de Duif is iedereen welkom aan de tafel, wie je ook bent, wat je ook
voorstelt, ho of he, wit of zwart, jong of oud, als je je verbonden weet
met de mens die naast je is en tegenover je komt dan, want alles staat
klaar.
Gebed
Barmhartige en Eeuwige,
Vannacht is onze eerste naaste herboren.
Wij voelen ons met hem
verbonden en dat houdt in dat wij onze naaste mogen liefhebben als
dat Kind van Bethlehem en als onszelf.
Daar zit wel een knelpunt.
Het is gemakkelijker
te zeggen dat je je naaste liefhebt dan het te doen.
Kerstfeest is het moment om daar verandering in te brengen.
Naastenliefde is het middel om uit de duisternis van de nacht te
komen en op te gaan naar het ochtenlicht.
Zo zal de liefde voor onze naasten bijdragen aan een betere wereld,
een wereld die leidt naar uw koninkrijk.
God met ons en in ons,
In het donker van deze nacht
is er licht,
licht, alles wordt licht.
Niets dan licht... overal licht!
Alles is licht geworden!
Zegenbede, Marina Slot en Jan Andreae geflankeerd door Ahmed Morshi en Asim Elzubair.