| |
Voorganger: Catrinus Mak
Lector: Thea van Deijl
Thema: Tussentijd - Hernieuwd het leven omarmen
1e lezing: Psalm 118 (bew. Hans Bouma)
2e lezing: Joh. 20:1-18
Welkom en inleiding
Welkom ! Welkom allemaal op deze prachtige paasmorgen in de Duif. Welkom als je hier voor het eerst bent of al heel vaak komt. Welkom en een vrolijk Pasen ! U ziet, de kerk is wat bijzonder ingericht en het is ook een hele bijzondere zondag. Vrolijk, want traditioneel wordt met Pasen de opstanding van Christus gevierd. Iets ruimer geformuleerd zou je kunnen zeggen, je viert dat de dood niet het laatste woord heeft.
Vandaag gaat het vooral om de vraag: Kunnen we vanuit het wonderlijke paas gebeuren, hernieuwd het leven omarmen?
U zult zich al afgevraagd hebben waarom hier die lopers liggen. Die lopers horen bij een lied, dat centraal staat in de viering, Zwemmen en Varen. Het gaat om een nieuwe onbevangenheid, en bij het delen van brood en wijn, gaan we daar in het bijzonder bij stil staan.
Hoe dat nu weer met het Paasverhaal in verband staat, daar hoop ik in de overweging meer over te zeggen.
Voor nu wens ik ons een heel inspirerend uur toe. Laten we stil worden en om de Eeuwige te begroeten vanuit hetgeen leeft en bezig houdt in ons.
Levende God,
Dank u, dat wij er telkens en ieder jaar in het bijzonder aan herinnerd worden,
Dat u ons leven steeds nieuw maakt
Dat u perspectief geeft, ruimte schept, mogelijkheden laat zien
Wij bidden u zegen deze viering, dat het ons opnieuw inspireert
Uw levensruimte te scheppen, in deze soms zo benauwende en beangstigende wereld.
Amen
Overweging
Beste mensen,
We staan voor een mysterie. We hebben verhalen gehoord, gelezen, die te groot zijn om te bevatten. Het paasverhaal brengt ons vaak weer in verlegenheid. Is dat nu wel echt gebeurd? Is ie echt opgestaan? En als Jezus dan voor onze zonden is gestorven en opgestaan, ja hoe zit dat dan?
Hoe kan dat?
Eerlijk gezegd, het is onmogelijk om het paasverhaal echt te begrijpen. Het is zelfs een onbegonnen zaak het te bewijzen, het is ook tegenstrijdig zelfs.
De betekenis van Pasen is passage, doorgang, door een rivier trekken of door de zee. Het volk israel, dat door de schelfzee trok, wijst daarop. Jezus die door de dood heen gaat en opnieuw levend wordt.
Er is vaak angst, je bent bang, maar toch ga je. Omdat je voelt dat je graag wilt, of omdat doorgaan de enige optie is. In het bijzonder moet ik dan denken aan de mensen in Syrie, die de straat op gaan. Die doorgaan, ondanks demonstratie verboden en ondanks het dreigende geweld. Omdat ze zich eenvoudig weg niet langer de mond willen laten snoeren, niet langer willen laten onderdrukken.
Bij de voorbereiding hebben we het erover gehad. Velen kennen het. Een eerste keer assisteren bij een operatie, je doet het, ookal vind je het doodeng. Je bent op straat in elkaar geslagen, maar toch ga je opnieuw over straat, omdat je je niet klein wilt laten krijgen. Je gaat opnieuw naar die ridderhof in Alphen aan de Rijn, omdat je niet wilt dat die agressie daar zegeviert.
Pasen, sommigen zeggen, het gaat erom, dat je een sprong durft te maken. Berekenbare zekerheid los laten en de sprong wagen, die je hart je ingeeft. Als je springt, dan is er een moment, waarop je je houvast los laat. En dat springen, daar is het waarbij het met Pasen om gaat. Pasen, naar de andere kant durven gaan, ergens doorheen of ergens overheen springen. Je doet het, omdat je weet dat het goed is om naar die overkant te gaan.
Op de goede momenten in het leven, of misschien wel de bijzondere, dan kijk je om je heen of sta je stil en dan zie je hoe het leven subtiel zindert, fibreert. Hoe de wereld geen iets is, een verzameling dingen en feiten, maar dat het leeft. De fonkeling in de ogen, de klank van de stem, de geraaktheid soms, en daar mag je in bewegen. Zwemmen en varen. Die levende wereld, je zult hem steeds opnieuw eigen moeten maken, moeten zien. Jezus zegt: houdt mij niet vast. Ik blijf niet bij jullie in vaste gedaante. Hij is in die zin geen zekerheid. Het is aan ons, om met hem als voorganger, dat leven steeds opnieuw te creeren.
En ja we zijn bang, het kon wel eens fout gaan. En ja, soms denk je, ik hou me maar in, want anders lachen ze me uit of ga ik op mijn bek. We zijn ook verkreukelde verwonde mensen. Verstrakt van angst, vol agressie en boosheid soms of cynisch, met weinig hoop en vertrouwen. En Jezus zegt tegen Maria, Vrouw , waarom huil je? Hij omarmt haar als het ware. En laat zien, er is meer dan dat !
Ja we zijn voorzichtig. We weten toch niet of die God wel bestaat? Die psalmist van 118, overdrijft die niet een beetje al te zeer?
Jezus zegt ons: je bent welkom met je verdriet, met je vreugde. Durf je over te geven, durf te springen als het ware. Probeer hoe het leven is, niet vast te beitelen, niet te bevriezen. Want dan is het gelijk alweer doodgeslagen. Er is zoveel leven. Durf te spreken tot God, hij luistert. Durf dat te geloven. Of durf een ander toe te vertrouwen, dat wat je op je hart hebt. Zij luistert. Durf te steunen, er zijn mensen die je als op adelaarsvleugels dragen.
Een kleine anekdote, om dit duidelijk te maken. Een jaar of 10 geleden was ik met een toenmalige geliefde in een wilde bui naar Zutphen gereden. Waarom Zutphen, omdat daar een hele goede theezaak is en ja, je moet toch goede thee drinken. We maakten er een leuk uitstapje van. Liepen op een gegeven moment daar langs de kade van de IJssel. Daar stonden een paar jochies bij een trap, met tredes die doorliepen, onder water. Ik vroeg aan de jongens, kun je op de trap staan? Ja dat kon wel. Daarna vroeg ik, kun je ook op die tree staan, wijzend naar een trede toch minimaal 15 cm onder water. Nee, riepen ze, dat kon niet. Na een aarzeling van een seconde ging ik daar toch staan. Stond dus even onder water met mijn voeten. Nee hoor riep ik triomfantelijk, hier kun je ook staan en ik stapte weer terug. We moesten erg lachen en ik merkte dat mijn schoenen niet eens zo heel erg nat waren. Met dit simpele verhaaltje wil ik duidelijk maken, dat we ons soms gevangen laten zetten in angstbeelden.
U heeft het nu wat kunnen proeven. Met Pasen gaat het erom, dat we het leven opnieuw omarmen. Met de mooie en soms ook lastige dingen. En als we de levendigheid en de levensmoed in ons zelf de ruimte geven, kan er zo veel.
Het lied zwemmen en varen geeft prachtig aan, waartoe de mens in staat is. Een zwarte vlek in het donker, onooglijk klein, nog kleiner dan dat mosterdzaadje. En toch kan die mens ook van alles. Dat lied zingt ervan, te zwemmen en te varen, lopen de branding in.
Het is de onbevangenheid, het verlangen. Achter de duinen vlak bij de zee, hoor je al het ruisen van die zee. Je gaat over de duinen, je komt boven, ziet het strand liggen en je loopt of hink stap springt naar de vloedlijn. Of misschien zelfs in de zee. Die onbevangenheid gun ik u met name op Pasen vandaag opnieuw. Om herboren het leven te omarmen. God geve het ons. Amen
Toelichting bij de maaltijd
We beginnen nu aan de dienst van de tafel. Er staat geen tafelgebed afgedrukt, maar we zingen het lied Zwemmen en varen als tafellied.
En dadelijk nodig ik u, om iets van die onbevangenheid opnieuw te proeven, door over het strand de branding in te lopen, hier over de lopers. Om brood en wijn te ontvangen en om dan, over het water lopend terug naar uw plek te gaan. Over het water lopend, als symbool van leven en vertrouwen, de dood voorbij.
De mensen hier vooraan wil ik uitnodigen even met een lus te lopen als dat gaat en dus aan het begin van de loper daar te beginnen. Anders mis je wat en dat zou toch zonde zijn.
En verder, zoals gebruikelijk, beginnen we de maaltijdviering met het inbrengen van intenties, zoals door een aantal van u is opgeschreven in het groene boek. En ik nodig u uit deze mee te nemen in uw hart tijdens de viering.
Bede en nodiging
Ik wil nu de zegen vragen om met elkaar brood en wijn te delen.
Eeuwige,
Bron van steeds weer nieuw leven
Wij vragen u, nu brood en wijn gereed staan
Zegen ons delen
Dat het onze harten verwarmt
En ons bemoedigt en vrolijk maakt
En ons helpt inzien hoe prachtig uw wereld en uw mensenkinderen zijn.
Amen.
Dan mag ik u nu nodigen voor de maaltijd zoals Jezus is begonnen. Iedereen is welkom in de Duif en weet u omarmd door Gods liefde. Komt, want alles staat gereed.
Gebeden uit de gemeenschap
Eeuwige God,
Met Kerst konden we ons verwonderen, dat u in Jezus als mens onder ons kwam
Nu met Pasen, verbazen we ons dat uw zoon de dood is ontstegen.
Moeilijk om dit te begrijpen.
Wij bidden u, dat zoals uw zoon dicht bij is, wij ook dicht bij u kunnen zijn.
En dat wij vanuit die nabijheid, mee kunnen werken aan de wereld
zoals die u voor ogen stond bij de schepping. Een wereld van vrede.
God van liefde,
Wij danken u, voor al het nieuwe leven in en om ons heen.
Wij denken aan mensen, die nieuwe dingen beginnen.
Of dat nu een nieuwe relatie is of mensen die vader of moeder worden,
Of mensen die een nieuwe baan beginnen.
Geef hen vreugde, moed en wijsheid
Dat hun harten vervuld kunnen worden, bij het gaan van nieuwe wegen.
Maar wees ook met hen,
Die vast zitten in de klem van patronen, ziekte of andere grepen
Waar zo moeilijk aan te ontkomen valt
Dat ze het uithouden en toch ook uit de beklemming kunnen geraken.
Amen.
Zegenbede
We zijn aan het einde van deze paasviering gekomen. Ik hoop dat u iets van het paasmysterie heeft kunnen proeven. Ik wens u een heel vrolijk paasweekeinde toe en laten we bidden om Gods zegen.
De krachtige en tedere zegene en behoede ons
moge de krachtige en tedere de glans van haar gelaat over ons spreiden
Moge de krachtige en tedere Zijn gelaat naar ons keren en ons vrede schenken
Amen.
|
|