| |
Voorganger: Catrinus Mak
Lector: Thea van Deijl
Thema: 3e zondag na Pasen
1e lezing: Psalm 66:1-9 en 16-20
2e lezing: Johannes 14:1-10
Welkom en inleiding
Welkom. Welkom u allen vanmorgen in deze viering in De Duif. Een gemeenschap met bewogen en bevlogen mensen. Een plek ook waarin we de evangeliëen, de goede boodschappen, levend willen houden.
Vandaag ligt Pasen, u weet wel, het feest van de doortocht, de sprong, het over het water lopen, alweer 3 weken achter ons. In de evangelie lezing van vandaag zie je het proces, waarin Jezus zich van zijn leerlingen losmaakt. Jezus heeft het erover, dat hij naar de Vader gaat. En de leerlingen, ze zijn in de war. En de leerlingen, ze willen zekerheid. Het zijn net mensen. Een van de dingen die Jezus zegt is:
ik ben de weg, de waarheid en het leven. Over die weg, daarover heeft de psalmist het in de eerste lezing al. Verder hebben we er inspirerend over gesproken bij de voorbereiding en ik hoop daarvan een en ander door te geven in het vervolg van deze viering.
Ik wens ons allen een prachtig uur toe en laten we nu stil worden, om de Eeuwige te ontmoeten.
Gebed
God, Vader in de hemel,
Wij die vaak zo heel druk op weg zijn,
bezig met wat we moeten doen
of wat er in de wereld dichtbij of veraf
zou moeten gebeuren,
geef ons een uur van ruimte en rust
opdat we met hernieuwde liefde
de wereld en onszelf zien.
Amen.
Overweging
Lieve mensen,
Kent u dat TV-programma, Herrie in de keuken? Ik kijk er vaak met veel plezier naar. De hoofdrolspeler, Herman, een ruwe bolster met blanke pit, bezoekt dan een restaurant dat niet goed loopt. En dan zijn ze een weekje flink bezig en dan zit er weer muziek in het bedrijf. Bijzondere dingen daarbij zijn dat ik vind dat die Herman goed naar mensen kijkt, naar de bedrijfssituatie en wat daarbij zou passen. En natuurlijk dat mensen leren hun bezieling vorm en inhoud te geven. Mooi om een leermeester zo bezig te zien. En na een maand komt hij terug, om te kijken of het bedrijf echt op de goede weg blijkt te zijn geraakt. Fascinerend vooral, dat hij niet zozeer kiest voor de meest prestigieuze keukens, maar dat hij komt in een keuken van een brandweerkazerne of van een verzorgingshuis.
Dan terug naar de evangelielezing van vandaag. Het is een wat gewaagde vergelijking, die Herman is een gewone leermeester zou je kunnen zeggen. Jezus is onze grootmeester voor de keuken van het leven. Hij was leermeester voor zijn leerlingen, heeft van alles voorgedaan. En nu moeten de leerlingen het zelf gaan doen.
Als je de zinnen van de johannes lezing leest, dan zijn het nogal ingewikkelde zinnen en woorden. Ik ga ook niet alles uitleggen. Bij de voorbereiding hebben we vooral stil gestaan bij: Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Als je dat op een hoop veegt, dan is het te ingewikkeld te bevatten. Maar bij de voorbereiding hebben we het in drie stukken verdeeld.
Maar als Jezus zegt: “ik ben de weg” wat was nu het bijzondere aan die weg? Daar kwamen verschillende reacties op.Jezus volgde zijn intuïtie. Verder ging Jezus met iedereen om. Hij sloot niemand uit, integendeel, hij sloot mensen die werden verstoten uit de samenleving, juist in. Verder zo bracht iemand bij de voorbereiding in, Jezus schrok nergens voor terug. En ten slotte, hij leerde wat naastenliefde is. Iedere keer ging Jezus heel dicht naast de ander staan. In die nabijheid, veelal zonder oordeel, kwam er zo vaak een bijzondere ontmoeting, die tot genezing en bevrijding leidde.
“Ik ben de waarheid” zegt Jezus. Hoe zit het nu met de waarheid? Je moet beseffen dat het joodse begrip waarheid echt wat anders is, dan de waarheid van nu. Nu is waarheid datgene wat in overeenstemming is met de feiten. Maar de joodse waarheid is veeleer waarachtigheid. Welke voorstelling van zaken, welke visie haal je naar de voorgrond om de situatie weer meer levensvatbaar te maken, zou je kunnen zeggen. Welke voorstelling van zaken klopt en doet er ook toe? Bijvoorbeeld, als het om onze Duifgemeenschap gaat, dan kun je er van alles van zeggen, wat allemaal waar is. Je kunt prachtige dingen noemen over onze gemeenschap maar ook van alles nog, waar het aan schort hier. De kunst is natuurlijk die waarheid, die voorstelling van zaken naar voren te brengen, die ons inspireert en verder brengt.
Het is opmerkelijk, hoe Jezus aan de vele mensen die hij ontmoet, elke keer een soort waarheid meegeeft. Tegen Zacheüs zegt hij: kom uit de boom, ik wil bij je komen eten vandaag, tot de overspelige vrouw, die gestenigd dreigt te worden zegt hij: ga heen en zondig niet meer. En zo verder.
Het derde element: “Ik ben het leven” zegt Jezus. Uit de voorbereiding komt naar voren: Jezus bezielt en laat het leven weer stromen bij mensen. Een ander: er komt weer verband en verbinding in het leven van mensen. Of: ik laat me door de soms enorme tegenslag in het leven niet klein krijgen, ik vecht me er weer boven op.
U heeft het gehoord: de woorden, ik ben de weg, de waarheid en het leven, hebben voor elk van ons net weer een andere waarde. Doen bij ieder van ons iets anders oplichten.
Misschien duizelt het u inmiddels van wat u gehoord heeft. Laat ik het iets simpeler zeggen. Ieder van ons heeft zijn of haar eigen kleur. Dat wat helemaal bij jou hoort. Met die kleur ben je helemaal welkom en kun je je weg gaan. Daarbij kun je bidden tot de Eeuwige, zoals de psalmist van vandaag dat doet. Om het goede naar voren te halen, dat wat dienend is en bij jou past. Bidden of goed luisteren wat de bedoeling is. En van tijd tot tijd zijn er kleine en grote kruispunten in het leven. Dan opnieuw kiezen, vanuit wat het meest waarachtig is, trouw aan jou zelf, trouw aan die dingen die bij God horen. En zo ga je steeds meer leven, in de kamer van het huis van God, waar Jezus over spreekt. Een huis met vele kamers. Waarin jij steeds meer samenvalt wat de bedoeling is.
En het mooie is, ieder van ons heeft een andere kleur. Dat is soms ook lastig. Maar steeds meer merk ik, in het samenwerking met collega’s, in het samen zijn met vrienden, dat het zo boeiend is, dat de ander dingen naar voren brengt, waar ik nog niet aan gedacht had. En dat je zo samen een prachtig huis kan bouwen. Als ik dan weer denk aan ons als Duifgemeenschap, dan denk ik dat we in ons verschillend zijn, zo goed verder zouden kunnen.
Tot slot. Die kok Herman, die komt steeds terug na een maand om te kijken of het nog goed gaat. Of Jezus ook weer terug komt, weten we niet zeker. Maar heel af en toe, dan haal ik hem terug in gedachten. Dan stel ik me voor, wat zou er gebeuren als Jezus, de man Gods, bij mij in mijn woonkamer binnen zou stappen. Of hier in de kerk, of op de liturgische vergadering van de maandagavond. Wat zou hij dan doen of zeggen?. Ik denk dat hij de tijd zal nemen om ons werkelijk te zien, zoals we zijn. Wij, wereldhuis vol mensen met zoekers en zieners. En dat hij zou zeggen, wees niet bang, wees niet ongerust. Jij uniek mensenkind, jij bent anders, zoals elk mensenkind anders is. En je mag uitreiken, delen, je bevlogenheid, je pijn, je teleurstelling, je vreugde. En weet je dan gedragen in de palm van Gods hand, in de liefde die je verbindt aan elkaar en aan het leven. En de herrie in de keuken verdwijnt en maakt plaats voor een wonderbaarlijke gelukkige stilte van het zijn. En de regenboog van alle kleuren licht, licht op.
God geve het ons, Amen.
Nodiging
Ik wil u van harte uitnodigen aan de maaltijd, zoals Jezus daarmee is begonnen.
Hier in de Duif is iedereen welkom aan deze maaltijd, niemand is uitgezonderd.
Komt dan, weet u verbonden als kind van God, die u ziet zoals u bent.
Alles staat gereed, welkom.
Zegenbede
We zijn aan het einde van deze viering gekomen. Ik hoop dat u geïnspireerd heeft.
Laten we bidden om de zegen van God, zodat we de weg en de waarachtigheid opnieuw inhoud en vorm te geven in ons leven.
De krachtige en tedere zegene en behoede ons
moge de krachtige en tedere de glans van haar gelaat over ons spreiden
Moge de krachtige en tedere Zijn gelaat naar ons keren en ons vrede schenken
Amen.
|
|