| |
Voorganger: Marina Slot
Lector: Thea van Deijl
Thema: Pinksteren - De Geest, een diepe bron
Lezingen:
Handelingen 2 : 1-25, 26-42, 43-47 - Het leven der eerste gemeente
"... Er bestaat geen echografie waarop de Geest zichtbaar wordt.
Maar er wordt al eeuwen en eeuwenlang over gesproken.
En het wordt doorvertelt in Genesis,
door de profeet Joël, door David, door Petrus en Paulus
en al die anderen die gedoopt zijn met water en getuigen van de Geest.
De Geest als adem van God,
de ruach Jahweh die door ons heen ademt en die onze pijn
en ons leed draaglijk maakt..."
Welkom en inleiding
Welkom, lieve mensen, , welkom in de Duif op het feest van Pinksteren.
Welkom als je hier dikwijls komt, welkom als je hier voor het eerst bent. Je bent welkom in onze gemeenschap van zoekers en zieners.
Laat je hart verwarmen vandaag. Stel je open voor de krachtige stroom van de Geest die in ons wil wonen.
We zingen, we bidden, we staan stil bij het verhaal van Pinksteren met haar wonderen en inhoud. We lezen ook een hedendaagse tekst van Marianne Williamson die ons in eigentijdse taal opent voor het bewustzijn van de luister en het licht van God dat in ons is. Openende woorden die ons in fierheid en zegen laten luisteren naar het neerdalen van de Geest op aarde, op mensen van goede wil toen en nu.
Laten we genieten van en laten we ons troosten met de zachte kracht van de Geest die zo subtiel op ons rust als een windvlaag, een zuchtje wind en een vlam, een vonk die ons raakt. Ik wens ons een mooi uur toe.
Gedicht Onze diepste angst - Marianne Williamson, A Return To Love
Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn.
Onze diepste angst is dat we oneindig krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze duisternis,
waar we het meeste bang voor zijn.
We vragen ons af: wie ben ik dat ik briljant,
buitengewoon aantrekkelijk, getalenteerd
en geweldig zou zijn?
Maar waarom eigenlijk niet?
Je bent toch een kind van God?
Dat je je kleiner voordoet dan je bent
komt de wereld niet ten goede.
Er is niet verheffends aan je kleiner voor te doen dan je bent
opdat de mensen om je heen zich vooral niet onzeker gaan voelen.
Wij zijn geboren om de luister van God uit te dragen
die in ons woont.
Niet slechts in enkelen van ons, maar in ons allemaal.
Als wij ons licht laten schijnen, geven we anderen
onbewust de toestemming om dat ook te doen.
Als wij bevrijd zijn van onze eigen angst,
bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf ook anderen.
Overweging
Hoe voel je nu dat de Geest aanwezig is in ons midden en in onszelf?
Wat is er anders dan anders? Wat brengt de Geest in jou en mij teweeg? Jezus heeft in zijn laatste dagen dikwijls gesproken over de Geest die komen zou om de leegte op te vangen die ontstaat als Hijzelf de aarde verlaat.
Jezus noemt de Geest Pleitbezorger, de Trooster … De Geest, zij brengt licht, vrede en vrijheid. Zij is in diepste wezen de oerbron van ons leven, al in het Scheppingsverhaal zweeft Zij over de wateren, raakt Zij de schepping aan. En weer raakt Zij op het Pinksterfeest mensen aan die zich daarvoor wellicht nog verstopten als volgelingen van Jezus, Jezus van Nazaret die als een misdadiger aan het kruis is gestorven.
De discipelen staan in de gratie van God, van windvlaag en vuur, in de Bijbel steeds tekenen van de aanwezigheid van God zelf. En zij spreken over een andere manier van leven, zij zijn verstaanbaar voor iedereen die daar in Jeruzalem waren.
Een omkering van de gebeurtenissen bij de bouw van de Toren van Babel. De hoogmoed van mensen veroorzaakt onbegrip, spraakverwarring, protest en onenigheid.
Vandaag is er de zegen van het verstaan van elkaar, van samen op een andere manier bouwen, bouwen aan de gemeenschap van Christus, als broers en zusters met elkaar, met je eigen taal, je eigen moedertaal, je eigen kwaliteiten.
In een samenleving als de onze die steeds meer wordt verscheurd door de tegenstellingen van arm en rijk, Nederlanders en niet-Nederlanders, asielzoekers die weg moeten uit Nederland en mensen die mogen blijven omdat ze al veilig zijn … in een samenleving die eerder scheiding aanbrengt dan verbindt, is de Geest onmisbaar. De Geest brengt je bij je eigen goddelijke kern, bij die bron van leven en licht, van vrede en vrijheid die soms zo ontzettend diep weg verborgen zit. Verborgen onder de dagelijkse dingen, de druk en snelheid van een westerse maatschappij van consumptie en markteconomie. Of verborgen onder de persoonlijke zorgen, onder het verdriet om verlies, de zorgen over gezondheid en ziekte en verborgen onder de angst over een onzekere toekomst.
En daarom zend God de Geest als Trooster, als de nabije die jou aanspreekt in jouw eigen taal, in de taal van het hart, die iedereen verstaat. Je wordt gehoord en gezien door de Enige die jou als kind heeft aangenomen en die je nooit in de steek laat. Ook nu, nu je misschien in een groot zwart gat dreigt te vallen, nu je wereld om je heen en in jezelf instort, nu angst je bevangt en bezet, is de Geest in jou aanwezig.
En in die ander naast jou en in weer een ander die je steunt en opvangt.
De Geest is niet bewijsbaar, is niet rationeel te onderbouwen; het is niet te checken of de Geest in ons midden aanwezig is daar waar 2 of 3 in Gods Naam aanwezig zijn. Er bestaat geen echografie waarop de Geest zichtbaar wordt. Maar er wordt al eeuwen en eeuwenlang over gesproken. En het wordt doorvertelt in Genesis, door de profeet Joël, door David, door Petrus en Paulus en al die anderen die gedoopt zijn met water en getuigen van de Geest. De Geest als adem van God, de ruach Jahweh die door ons heen ademt en die onze pijn, en ons leed draaglijk maakt. Zoals je soms door je lichamelijke en geestelijke pijn heen moet ademen met je eigen levensadem om te kunnen dragen.
Je mag de Geest uitnodigen, je mag haar verwelkomen in je bestaan, met een moment van stilte en rust, met de bezinning op je leven van alledag, met bewust stil staan bij de keuzes die je maakt en gemaakt hebt.
Dat doen wij hier in de Duif met elkaar, in de gemeenschap waar we veel met elkaar delen, gedachten en gevoelens, liefde en vreugde, verdriet en pijn én elke zondag weer brood en wijn, tekenen van leven en van samen.
We zijn stil en vragen om de aanwezigheid van de Geest zodat het Woord gaat stromen en verandert in klank en kleur en we tot een overweging komen over onze dagelijkse keuzes aan de hand van de toetssteen van het Evangelie, de check up van ons bestaan.
Zijn we bezig in het belang van ons naaste, hebben wij onze naaste lief als onszelf? Hebben wij de luister van het feit dat wij kind zijn van God wel herkend en handelen we daarnaar? Staan wij open voor de taal van het hart die vaak achter en onder de taal van ons verstand schuilgaat? Weten we te kiezen voor de verbinding die liefde ons schenkt?
Wat is de vraag achter de vraag?
Wat is de werkelijke nood van onze naaste en van onze wereld? En je hoeft niet net te doen alsof je te klein bent om te verstaan, of je kleiner voor te doen dan je bent, want ieder van ons is heel goed in staat om te luisteren, te kijken en te voelen wat wezenlijk is.
Wij beschikken allemaal over een diepe bron van innerlijk weten die ons informeert over de echte vragen van het bestaan. En met elkaar weten we nog veel meer.
En na Pinksteren is die bron altijd en eeuwig beschikbaar en dat is heel, heel lang.
Moge het zo zijn.
|
|