Bijdrage
Marina Slot en Hans Ernens
zondag 20 november 2011
Voorgangers: Marina Slot en Hans Ernens/gastvoorganger
Thema:Laat je horen
Lezingen:
Eerste lezing “Wie God niet overal ziet, vindt hem nergens”
Op zekere dag kwamen twee vreemden bij een wijze man aankloppen. De een was geleerde, de ander een twijfelaar. Beiden kwamen ze met dezelfde vraag naar de wijze toe: “Wie is God nu eigenlijk, en waar is Hij te vinden? Zovelen spraken over Hem, maar wij vonden hem nog niet.” Na een lange stilte vertelde de wijze het volgende verhaal aan hen:
Er waren eens een paar vissen in een brede rivier en die zeiden tegen elkaar: “Men zegt dat ons leven van water afhankelijk is, maar we hebben nog nooit water gezien, we hebben geen idee wat water is.” Ze besloten om samen naar de wijze vis in de grote zee te zwemmen, misschien kon die hun vertellen wat water was, zodat ze het konden gaan zoeken.
Toen de wijze vis hun vragen had aanhoord, was hij zeer verbaasd. “Domme beesten,” zei hij, “jullie leven en bewegen in water, en je ziet het niet? Alles wat jullie omgeeft is water! “
De wijze man was uitverteld en keek de twee mannen vragend aan. “Snappen jullie het nu?” vroeg hij. “Alles wat ons omgeeft is God, wij leven in God maar we weten het niet, alles om ons heen spreekt van God, maar we horen het niet.”
Open onze ogen Heer, dat wij mogen zien
Open onze oren Heer, dat wij mogen horen.
Tweede lezing ... Hoop
En God keek in 2011 naar de aarde en zag dat het anders was.
Volle vliegtuigen, lege kerken. Gevulde bonussen en ego's, kale bossen, woestijnen die groeien, poolijs dat krimpt, fanatieke Moslims, angstige Christenen.
En God zag dat het anders was. Van Adam en Eva naar zeven miljard mensen. Facebook is de grootste natie met het hoogst aantal discipelen ter wereld. De vogels nog wel fladderend, maar de mens steeds meer “twitterend.”
De Ipad-2 als onze nieuwe Bijbel die we dagelijks raadplegen.
Laffe, zondige priesters, EU leiders zonder daadkracht.
En God keek naar de aarde en zag dat het anders was.
En hij keek nog eens en nog eens....en nog eens....
En zag toen opeens een kind, dansend in de zon,
een hond geknuffeld worden door zijn baas, een vrouw zingend op haar fiets en een groepje trouwe mensen in een mooie kerk aan een gracht; zingend, zoekend, troostend en delend.
En God zag dat er nog steeds hoop was.
Overweging(Hans Ernens):
Ik was in September voor mijn werk diverse keren in Frascati, een schilderachtig typisch Italiaans plaatsje onder de rook van Rome.
Tijdens de avonden slenterde ik door het schattige plaatsje en zocht ook altijd even de stilte op van de prachtige RK kerk op de Piazza Marconi.
De deuren staan altijd open, dus heerlijk daar even te vertoeven.
Op de laatste avond ging ik daar weer naar binnen en vond een volle kerk, men zegde gebeden op die door de voorganger werden aangedragen.
Maar, waar was die voorganger dan? Een leeg altaar.
Boven? Aan de zijkant, een portaal dan?
Ik was zo geintrigeerd door een volle kerk zonder voorganger en ik zweer jullie, ik heb de hele kerk twee keer doorgelopen en gekeken van onder tot boven.
Er was geen voorganger, niets, echt niemand!
Achteraf bleek dat op sommige avonden, indien de priester vrij is, men de mensen bedient met een opgenomen dienst op een CD, zo werd mij verteld.
Ik vroeg me af of ik ernstig in de maling werd genomen, maar men was bloedserieus.
Op zaterdagavond en zondagochtend is er een reguliere dienst, maar op sommige andere avonden geeft de kerk een extra toegift in de vorm van een CD-dienst. De kerk zit vol en iedereen bid mee.
Jaloezie overviel mij, hmmm zo,n volle kerk hebben wij alleen maar met Kerst en hoe is het mogelijk dat men hier luistert naar galmende boxen en kijkt naar een leeg altaar!
Maar de priester, hij liet zich horen, via een CD !
Het was voor de bezoekers schijnbaar bevredigend genoeg om te komen in grote getalen. Hoe vol zit die kerk op zondag?? Wij kunnen er alleen van dromen...
Laat je horen is het thema van vandaag, maar wat wordt er dan precies bedoelt?
OK het koor heeft al flink van zich laten horen, Marina en ik hebben jullie al een en ander voorgeschoteld, maar wie laat zich heden ten dage echt horen, wie heeft er echt een boodschap en...luisteren we niet altijd naar dezelfden?
Uiteraard de schreeuwlelijkerds in b.v. de politiek laten dagelijks van zich horen, of aanstellerige quizmasters in nietszeggende “shows”.
Of in de tientallen talentenshows, waar soms mensen optreden die echt afschuwlijk zingen, maar toch willens en wetens zich laten horen, nb voor een camera.
Om vervolgens genadeloos afgekraakt te worden en daarna lachend voor de camera zwaaien naar hun achterban. Ik vind het genant, zij niet, zij willen zich laten horen.
Maar waar gaat dit nu allemaal over?
Waarom laten die mensen zich op deze manier horen?
Aandacht, het is een roep om aandacht volgens mij.
Hoor mij, zie mij... en geef mij aandacht.
Luister naar mij, zie wat ik kan en doe en geef mij aandacht, voldoening, waardering....ik wil erbij horen.
Toch wel iets herkenbaar voor ons allemaal toch? Ook ik sta hier nu met de pretentie dat ik jullie iets nuttigs te vertellen heb en jullie luisteren.
We willen allemaal toch wel ergens bijzonder in zijn, iets bijzonders doen of iets bijzonders zeggen of bijdragen? Onze ideeen en overtuigingen laten horen? Mijn dochter heeft zo,n mooi huis, we hebben weer een nieuwe auto gekocht ..ik heb een nieuwe baan, ik ga voor in de Duif, Wilders is een blaaskaak en..geloof me.. volgend jaar ga ik die mooie reis nu eens echt maken!
Aandacht..hoor mij aan, luister naar mij, dit maak ik mee, dit is mijn mening, mijn overtuiging, dit ben ik!
Introvert of extrovert, bescheiden of op de voorgrond?
We zijn allemaal gevoelig voor een stukje aandacht en waardering...
Bidden is ook aandacht ... aandacht vragen van God.
We hebben hem nodig, zitten in nood of hebben verdriet.
Bidden is het ademen van de ziel.
Maar hoe bidden wij tegenwoordig? Nemen we de tijd om ons te laten horen, of gaat dit net zo vluchtig en jachtig en misschien soms wel zo oppervlakking als ons dagelijks bestaan?
Laat ik het eens op mijzelf betrekken, geinspireerd door een anonieme reactie ergens op internet..
Je probeert God wel eens te leren kennen , je hebt wel eens geprobeerd de Bijbel te lezen en je gaat ieder jaar met Kerst naar de kerk en ....oja...., je bidt vaak voor je gaat slapen.
Halfwakker probeer je God eraan te herinneren dat je nog steeds je portemonnaie met al je pasjes kwijt bent (en of Hij die even op wonderbaarlijke wijze onder je kussen wil toveren) dat er in Afrika nog steeds mensen wonen die arm zijn en honger hebben, net als gisteren.
En uiteraard dat het je spijt dat je vanochtend niet gebeden hebt, maar dat dat kwam doordat je te laat uit bed opstond en in je haast over het berenvel naast je bed struikelde en, ja sorry dat je toen even pittig hebt gevloekt. En oja, voor je het vergeet, je hebt nog steeds last van je knie, of Hij daar ook even naar wil kijken. Natuurlijk vergeet je ook niet te vragen of God je wil helpen bij je sollicitatie van morgen, en of Ajax please mag winnen van AZ (je hebt met je vriend gewed om een fles whiskey) en...o ja... als laatste, je bent ook nog boos op God omdat je lieve tante Jo nog steeds erg ziek is. Amen. TJA....
Als je God in je gebed een aards bordje problemen en vragen voorschotelt, dan ‘amen' zegt en vervolgens vind dat bidden vrij saai is, heb je een punt.
Maar denk je dat het voor God ook niet een beetje saai is als er elke avond om half 11 een klaagzang in de vorm van een vragenvuur de Hemelse gewesten ingeschoten wordt, en voordat God überhaupt even tussen het gewauwel door iets kan zeggen, je alweer amen hebt gezegd?
Je gebed is niet een afvalbak om al je problemen in te dumpen en dan te wachten tot de vuilniswagen het meeneemt, het gebed is er juist om God te leren kennen en op die manier met die problemen om te kunnen gaan.
Als je God meer gaat leren kennen , ga je vanzelf meer bidden en met hem praten. Het schept een band.
Dat betekent dat je gaat leren kijken door Zijn ogen, dat je gaat zien waarom God dingen doet en toelaat.
Blijf tijd met Hem doorbrengen! Probeer Hem te leren kennen! Laat je horen...
Door te bidden blijf je dicht bij God. Bidden is goed voor de groei van je geloof,of om gewoon je hart te luchten. Het is eigenlijk net als met vrienden : als je ze nooit zou spreken en niet vertelde hoe het echt met je gaat, zou je dan een band met ze voelen, en je getroost voelen in verdriet? Dan blijft het toch altijd oppervlakkig?
Door te bidden kom je dichter bij God, ook al zijn de twijfels er soms ook nog. Maar dat mag je hem ook zeggen.
Onze voorganger Marina Slot heeft ooit een prachtig beleving met ons gedeeld in haar overweging op 09 December 2007.
In die tijd ging zat ze fysiek behoorlijk in de knel en dreigde ze bijna te bezwijken onder het beroep dat teveel mensen en het leven op haar deden.
,s Morgens werd ze vroeg wakker en lag ze al weer heftig te piekeren hoe het verder moest.
Ze stelde die vraag uit het diepst van haar ziel: “Hoe moet ik verder”?
Ze had de vraag niet geadresseerd, maar er kwam wel een antwoord.
Zij hoorde glashelder de zin “ik hoor je wel! “
Kunt u zich dat nog herinneren?
Ik wel, het heeft een diepe indruk op mij gemaakt, dat zij deze zeer persoonlijke beleving met ons wilde delen.
Dit was geen roep om aandacht, dit was iets heel bijzonders. Het heeft haar verbaasd en verwonderd, maar ook geholpen.
En ik ben dit nooit vergeten want , ook ik zou zo heimelijk graag eens zijn stem willen horen, een teken, een signaal.
Jullie ook niet? Zomaar tijdens het bidden, tijdens je verdriet, je woede, je frustraties, je spijt...zomaar opeens hoor je een stem, een reactie...
Zou dat niet fantastisch zijn? Alle twijfel die je nog wel eens voelt, ebt zo weg uit je lichaam....
Maar is het horen, of misschien wel zien dan de ultieme bevestiging?
Dit heb ik ook in de liturgieavond aangekaart en zie, menigeen ziet twijfel al als een soort erkenning van God en menigeen vindt een bevestiging in heel andere dingen.
God is overal om ons heen, zoals de vissen zwommen in het Goddelijke water maar het niet zagen en voelden.
God hoeft zich niet te laten horen of zien, het is aan ons mensen dit zelf te ontdekken en ervaren op talloze manieren. We richten ons vaak alleen tot God indien we hem het meest nodig hebben en dat is altijd als het ons minder goed gaat.
Dat is menselijk en het bidden alleen al geeft je een gevoel van verlichting, je kunt je verhaal even aan hem kwijt. Bij mensen is dit soms lastiger, immers wij staan direct klaar met ( goedbedoeld) advies en daar heb je soms geen behoefte aan.
Soms is het fijn dat je verdrietig kunt zijn en je alles kan roepen in de stilte, wetende dat hij je zal horen.
Soms is het fijn dat je alles kan zeggen, je fouten, je tekortkomingen, je spijt, je hoop, je verlangens, je twijfel. Het kan en mag allemaal, God luistert altijd.
En soms is het fijn dat je alles kan vragen aan Hem..
Je genezing, je carriere, je onbeantwoorde liefde aan iemand, je twijfels... en ook ofdat Ajax mag winnen van AZ....Het kan allemaal, God luistert naar je
Je zult merken dat je een band creeert met Hem en dat voelt goed.
Nog sterker word de band denk ik, indien we ons ook tot hem richten als het ons goed gaat, hem danken,
Indien we gezond zijn, een baan hebben een liefdevolle partner en kinderen, een mooi huis, vakanties, eten en drinken in overvloed.. en..o ja.. dat je tante Jo zich weer beter voelt...bijna vergeten..
Ook dan kun je je tot God richten en hem -en jezelf- vertellen welke rijkdommen je bezit.
Die zijn nooit vanzelfsprekend, ook al denken we vaak van wel.
Laat je horen aan God.
God wil onze Vader zijn, omdat Hij ons liefheeft. Hij wil met ons meeleven,hij wil dat we met alles wat ons bezig houdt naar Hem toekomen. God wil graag een relatie met ons.
We
leven in een lawaaierige wereld, het
is niet gemakkelijk om God's stem te horen, maar het is wel mogelijk.
Koning David, schrijver van het grootste gedeelte van het boek Psalmen,
gaf ons een model voor onze
ontmoetingen met God: "Laat mij in de morgen uw liefde horen, in u stel ik mijn vertrouwen, wijs mij de weg die ik gaan moet, mijn ziel verlangt naar u" (Psalm 143:8).
Weten jullie, als ik zo iets lees, geeft dat mij voldoening, iets waar we allemaal naar verlangen, voldoening, balans en rust in ons leven.
God is de rust die alles geruststelt, en Hem- die rust- aanschouwen, betekent zelf rustig worden, tevreden zijn.
En tevreden zijn is tegenwoordig een groot goed.
Amen.
Rui laat zich nu horen en zingt “Gira con me” onder begeleiding van Irina Antonova.
Zegenbede
De Krachtige en Tedere zegene ons en behoede ons,
Zij doet haar gelaat over ons lichten en is ons genadig,
De Ene en Enige verheffe haar gelaat over ons en geeft ons vrede,
Amen.
FV/RG 2011-11-20 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl