Bijdrage Catrinus Mak
zondag 13 mei 2012

Voorganger: Hans Ernens,
Lector: Yvonne van der Velde

Thema: Delen voor het leven

Eerste lezing: Johannes 21:1-13
Tweede lezing: Handelingen 4:3-37

“ ... De vraag die je kunt stellen is:
wat zou je kunnen of willen delen, om dat leven rijker te maken?
Wat zou je niet langer willen oppotten,
alleen willen doen, voor je zelf willen houden?
Wat kun je samen doen,
om iets van dat Goddelijke waar te maken?...”

Welkom en inleiding
Goedemorgen en van harte welkom allen in deze viering binnen de Duif. De Duif, een gemeenschap van bewogen en bevlogen mensen. Welkom als u voor het eerst hier bent, maar ook beslist als u een trouwe Duif ganger bent. Een speciaal welkom voor alle moeders natuurlijk ook op deze zondag.
Onze vaste pianiste heeft inmiddels in goede gezondheid een dochter op de wereld gezet, maar ze is nog even niet achter de piano. Daarom zit Evelina achter de vleugel, van harte welkom.

Aanleiding voor het thema van vandaag was eigenlijk onze 2e collecte. Dan collecteren we voor de voedselbank. Ik ging erover nadenken, hoe zit het met het delen. Wat delen we in de Duif, of vanuit de Duif. Wat delen we in ons leven. Kan dat, mag dat, zou dat moeten?
Rond dit thema heb ik lezingen bij gezocht. De lezing uit Handelingen is een kort stukje, waarin je ziet hoe er geen bezit is in de eerste christen gemeente en er alles gedeeld wordt.
De eerste lezing is uit Johannes. Een laatste hoofdstuk na de opstanding. Het is een periode tussen Pasen en Pinksteren, een wat merkwaardige tijd. Het glas is half vol, Jezus is er wel en Jezus is er niet. En de leerlingen? Ze pakten maar weer hun oude beroep op en gingen vissen. Maar het verhaal krijgt een opmerkelijke wending.
Bij de voorbereiding kwam naar voren, dat we hier een bijzondere vorm van aandacht delen.
Laten we nu een moment van bijzondere aandacht vormen met elkaar. Laten we stil worden, om bewust te worden wat er leeft in ons en om het licht van Gods aanwezigheid in ons te laten schijnen.

Overweging
Lieve mensen,

Veertien dagen geleden was ik een 5 dagen weg, met een groepswandelreis. Het was in Sauerland, in een paar bungalowtjes zaten in totaal met 9 mensen. We hadden een prachtige tijd met elkaar. Van te voren weet je nooit goed hoe het uitpakt, want je hebt een soort blind date met een groep.
Ik kan er nog veel meer over vertellen, maar het is leuk om er vanuit de invalshoek van delen naar zoiets te kijken. Mensen zoeken elkaar op, maar hebben vaak wel weer het liefst een 1 persoons slaapkamer. En soms vind ik het babbel gehalte tijdens de wandelingen wat te hoog en trek ik me wat terug zodat ik de stilte in de prachtige natuur ervaar. Samen koken en eten is leuk en erg prettig is het als je ontdekt dat je gezamenlijke bekenden hebt.

Zo’n vakantie, en wat je daarin samen of juist niet samen doet, is in zekere zin een luxe vraagstuk. Ik bedoel, hoeveel kinderen in Amsterdam, moeten hun kamer niet met meerdere broertjes of zusjes delen. Zoveel dat huiswerk lastig wordt en goede bewoning ook nog eens een keer.
En er zijn er, die regelmatig eten weggooien en anderen in Amsterdam, die naar de voedselbank gaan, omdat ze niet weten hoe ze anders aan brood op de plank moeten komen.

Kortom, als het over delen gaat, gaat het niet alleen over wat doe je alleen of wat doe je met elkaar. Het gaat ook om beschikbaarheid van schaarse middelen en om de verdeling daarvan.

Maar laten we eens kijken naar de lezingen van vandaag, wat die aan licht werpen op het thema delen.

Het verhaal van Johannes is toch eigenlijk wel merkwaardig als je het goed bekijkt. De leerlingen,ze zijn dus weer gaan vissen. Maar dan vraagt Jezus, vanaf de wal, hebben jullie soms iets te eten?
Als Jezus de opgestane heer is, waarom moet hij dan vragen om eten? Jezus kon toch wonderdaden verrichten, hij die zelfs de dood heeft overwonnen, hij kan toch voor zich zelf zorgen?
Nee dus, Jezus wil het samen met de discipelen doen, Jezus heeft mensen nodig, God heeft mensen nodig. Via ons mensen, zijn de mogelijkheden om het Goddelijke aan het licht te laten komen.
En dan zitten er nog op zijn minst nog twee bijzonderheden in het verhaal. Jezus vraagt de leerlingen om het over een andere boeg te gooien, over stuurboord. Dat is merkwaardig, omdat aan die kant – het woord zegt het al – in de boten van die tijd de stuurriem in het water hangt. Het is dan lastiger en onhandiger om daar het net uit te gooien. Maar toch doen de leerlingen hetgeen gevraagd wordt.
Hierin wordt weer opnieuw duidelijk, dat onze God “Der ganz andere” is, zoals de theoloog en filosoof Martin Buber dat noemt. God of het Goddelijke, komt je op een onverwachte manier tegemoet. En je wordt uitgedaagd, geijkte patronen los te laten en je over te geven aan iets nieuws.
In dit verhaal gaat het ook over vissen. Vis kun je ook symbolisch zien als het leven dat uit het doodswater omhoog komt. Leven dat de dood overstijgt, of inbreng van datgene wat de impasse doorbreekt.

Dit verhaal zou je symbolisch kunnen samen vatten als: De Eeuwige nodigt ONS uit om vis te vangen leven boven de dood uit te brengen, impasses te doorbreken. Wij worden dus uitgenodigd om in actie te komen, maar dan wel ondersteund met de Geest Gods.

Als we naar de lezing van Handelingen kijken, dat lijkt dat aardig te lukken. Mensen begeistert, delen van alles en prive bezit heeft daar geen kans. De extase spat er bijna van af. Hoe zou dat er nu bij ons, hier er nu uit zien als dat gebeurt? Waar gaat uw fantasie dan naar uit? Stel je voor, je kunt zo in de mooiste auto van de straat stappen en weg rijden.

Ik probeer alles op een rij te krijgen. Zou het niet zo zijn, dat je pas echt arm bent, als je niets meer te delen hebt. Niets materieels weg kunt geven of delen, maar als je ook geen gedachten, gevoelens of activiteiten met anderen deelt.

De vraag die je kunt stellen is: wat zou je kunnen of willen delen, om dat leven rijker te maken? Wat zou je niet langer willen oppotten, alleen willen doen, voor je zelf willen houden? Wat kun je samen doen, om iets van dat Goddelijke waar te maken? Iets van wat de bedoeling is?

Een klein voorbeeldje nog, uit die korte wandelvakantie. Ik doe dagelijks aan Zhigong, een chinese vorm van langzaam bewegende meditatie. Ik dacht het daar op vakantie alleen te kunnen doen. Maar nee, andere deelnemers waren nieuwsgierig en op de 2e ochtend stonden we samen om 8 uur buiten met een stel en gebeurden er mooie dingen in de Zhigong meditaties. Erg leuk om dat met elkaar te delen.

Kortom: Meestal wordt je niet armer, maar rijker als je deelt. Je deelt om te leven, om te verbinden. God geve het ons, dat we steeds opnieuw openingen vinden om te delen. Amen..

Archief alle overwegingen 2011 en voorgaande jaren | Archief overwegingen 2012

FV/RG 2012-05-29 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl