Bijdrage Helma Schenkeveld
zondag 27 mei 2012

Voorgangers: Helma Schenkeveld, Jos Pruissen

Thema: Wat inspireert jou?

Eerste lezing: Inspiratiewegwijzer, uit de nieuwsbrief van Circolore
Tweede lezing: uit De zeven spirituele wetten van succes, Deepak Chopra
Derde lezing: Johannes 14,, 15-20

“ ... Zo vieren wij de dag
waarop zij hun angsten lieten varen
en op pad gingen om de mensen te vertellen wat hen bezielde.
Dat zij een wereld wilden laten groeien
waar mensen in gemeenschap willen leven
en het leven willen delen met elkaar ...”

1e Lezing, Inspiratiewegwijzers uit de nieuwsbrief van Circolore
Binnen het ontdekken van de betekenis van ons bestaan is inspiratie en passie een wegwijzer.
Zij geven iets aan over een rode draad. Waar gaan jouw ogen van glimmen? Waarvan krijg jij een hoop energie? Welke situaties ontroeren jou? Wat interesseert je? Waar ben jij zo nieuwsgierig naar? Wat had je altijd al willen doen, maar is er niet van gekomen? Wat is het waard om voor te leven?
De antwoorden op deze vragen zijn allemaal kleine of grote wegwijzers naar de betekenis in jouw leven en wat je daarin te doen en te leren hebt. En het mooie van deze vragen is dat die grote en wellicht abstracte ‘goh-wat-is-mijn-levenstaak-vraag’ aan de praktijk van alledag wordt gekoppeld. Het leven van alledag is namelijk de plek waarin je de betekenis van je bestaan ontdekt. Het leven van alle dag is de plek waarin de betekenis van jouw leven vorm krijgt.

2e Lezing, uit De zeven spirituele wetten van succes van Deepak Chopra
Als je innerlijke referentie je ziel is, als je ongevoelig bent voor kritiek en voor geen enkele uitdaging bang, dan kun je de kracht van de liefde aanwenden en energie creatief gebruiken om overvloed en groei te ondergaan.
Maar... Veel mensen verspillen hun energie met het bevestigen van hun belangrijkheid...

Overweging
Een zee van dromen gaat in mij tekeer. Een zee van dromen, die soms kabbelend eb en vloed kent. Bij vloed is het wat meer uitgelaten, dan rollen de golven over het strand. Bij eb is het wat meer ingetogen, dan verzink ik in gepeins, dan trek ik mij terug in mijzelf en is er voor de ander meer strand om op te spelen. En soms, soms is de zee woest en spat het vuur uit mijn ogen…

Wat inspireert jou, is vandaag het thema. Wat inspireert jou in het dagelijks leven.
En…wanneer komt de geest echt uit de fles? Bij zo’n thema over inspiratie, dacht ik, willen de Duiven natuurlijk ook graag een inspirerende overweging horen. En de kunstenaar in mij, die de laatste tijd beslist meer aandacht vraagt, heeft de laatste weken regelmatig het woord Sprookje laten vallen. En toen, toen viel twee dagen terug de Ode op onze mat, een maandblad voor intelligente optimisten. En groot op de voorkant stond Er was eens… Er was eens een voorganger, die een verhaal wilde vertellen over inspiratie en onmetelijke innerlijke rijkdom. En zij dacht en dacht, hoe moet ik dit nu gaan doen. En toen viel haar oog op een verhaal over een visser en zijn vrouw, die in een pot wonen bij de zee. En dit verhaal ga ik nu aan jullie vertellen.

Op een dag vangt de visser een bot, die begint te praten. ‘Maak mij niet dood, ik ben een betoverde prins. Alsjeblieft, laat mij in leven’. De visser voelt medelijden met de bot, die net als hij gewoon in vrijheid wil leven, en hij laat de vis gaan. Hij gaat naar huis, en vertelt zijn vrouw wat hem is overkomen. ‘Maar, heb je dan geen wens gedaan?’ vraagt zijn vrouw. ‘De vis was toch een prins! Ga snel terug en vraag om een huisje voor ons.’
Tegenstribbelend gaat de visser op pad om te doen wat zijn vrouw eist. Als hij weer op het strand is zegt hij:’ Mannetje, mannetje Timpe Té, botje botje in de zee, mijn vrouw, haar naam is Ilsebil, en zij wil niet zoals ik wil’.
Gelukkig, daar komt de bot al aanzwemmen.’Wat wil ze dan?’ ‘Een huisje’. ‘Ga maar naar huis, ze heeft het al.’
Het is een keurig huisje, maar de vissersvrouw is er niet lang tevreden mee. Na verloop van tijd wil ze een kasteel. En daarna wil ze koning worden. Dan keizer. Vervolgens paus. En de zee wordt woester en woester, wanneer de visser alweer komt met een nieuwe wens. En steeds weer willigt de vis de eis in en treft de man thuis nog meer macht en luxe aan. Ten slotte zegt de vissersvrouw:’ Ik wil net zo worden als onze Lieve Heer’. De visser protesteert, hij krijgt een woedeaanval. Dit kan echt niet! Maar zij wil echt, en hij kan niet anders dan opnieuw op pad gaan, naar het strand, met lood in zijn schoenen. Het onweert en het bliksemt als hij aan zee komt en de zee is zwart met huizenhoge golven. Maar de bot komt en als de visser vertelt wat zijn vrouw wil, zegt de vis: ‘Ga maar terug, ze zit alweer in jullie oude potje’.

Ga maar terug, ze zit alweer in jullie oude potje. Is er dan niets veranderd? Is dan alles weer terug bij het oude? Nee, dat is het niet, er is voor de vissersvrouw en voor haar man veel veranderd. De visser staat in dit verhaal symbool voor de mens die goed van aard is ( hij laat de vis leven) maar die ook bang en gemakzuchtig is. Hij vindt het leven goed zoals het is. En als zijn vrouw hem niet onder druk zet, dan kiest hij liever de gemakkelijke weg, en spant hij zich liever niet in om naar de woeste zee te gaan en te vragen om een rijker leven.

Zijn vrouw is in dit verhaal de andere kant, die ieder mens ook in zich draagt. Zij streeft naar een steeds beter leven, zij wil steeds verder klimmen in haar ontwikkeling. Als deze kant de overhand krijgt in je leven, dan heb je het niet gemakkelijk. Maar je krijgt hulp van een ‘betoverde prins’, de vis, een innerlijke macht die ons helpt om steeds hoger te reiken: de Christus in ons, ons Hogere Zelf, die ons aanspoort om door te gaan op het pad van ontwikkeling. De zee wordt steeds woester en woester, de emoties lopen steeds hoger op, je raakt ook steeds meer getraind om balans te houden in de kracht van het Leven. En in de ontwikkeling zie je dat de vrouw haar doel verlegt.
Eerst gaat het over meer spullen, die haar leven gemakkelijker kunnen maken: ze verhuist van een potje naar een huisje. Dan gaat het om meer aanzien: van een huisje naar een kasteel. En daarna gaat het om persoonlijke weelde en macht: ze wil koning en daarna keizer worden. Tot slot kiest ze voor de grootste rijkdom: spirituele rijkdom. En na geproefd te hebben van de rol als paus (die is haar vast niet goed bevallen) wil ze leven in de ultieme innerlijke rijkdom, ze wil leven als Onze lieve Heer. En dan, dan constateren de visser en zijn vrouw, de twee kanten in onszelf, dat we een lange weg hebben afgelegd.

De visser heeft geleerd om niet bang te zijn voor zijn angsten, om zijn andere stem niet tot zwijgen te brengen. Hij heeft geleerd op pad te gaan, hij heeft geleerd hoe hij ook kan vissen op een woeste zee met hoge golven, en hij heeft ervaren dat hij dingen in zijn leven kan laten veranderen.

En de vrouw? Zij heeft geleerd dat haar grootste verlangen, innerlijke rijkdom, geen grote huizen en wereldse macht en aanzien nodig heeft. Innerlijke rijkdom zit in jezelf, en als je dit stadium werkelijk hebt bereikt, dan maakt het niet meer uit waar je leeft. Dan ben je één geworden met het Leven zelf.

En zo vieren wij vandaag Pinksteren, de dag waarop het donderde en bliksemde en de apostelen vervuld werden van de Heilige Geest. Zo vieren wij de dag waarop zij hun angsten lieten varen en op pad gingen om de mensen te vertellen wat hen bezielde. Dat zij een wereld wilden laten groeien waar mensen in gemeenschap willen leven en het leven willen delen met elkaar. En zij voelden zich vervuld van de Heilige Geest, die in hen was en die ook in ons leeft.

De goddelijke Geest, de vonk die in ons leeft en die we kunnen herkennen door aandacht te geven aan de dingen die ons energie geven, die ons ontroeren, die onze ogen laten glimmen en ons hart luider laat slaan. Laten we elkaar bevragen naar die dingen die de ander inspireert, gewoon in het dagelijks leven. En laten we elkaar inspireren om juist ook tijd, aandacht en energie aan deze dingen te geven, die onze innerlijke rijkdom vergroten. Wellicht kunnen we zo tegenwicht gaan bieden aan een leven waarin de rol van geld en macht en aanzien heel groot is geworden. En wellicht kunnen we zo gaan bouwen, steentje voor steentje, dag na dag, aan een wereld waarin aandacht, innerlijke energie en liefde voor elkaar weer een grotere rol spelen in ons leven. Laten we hiernaar streven, en vooral laten we elkaar hierbij helpen, met de hulp van de Geest van Liefde, die in ons woont.
Amen

Met dank aan Ode, tijdschrift voor intelligente optimisten en aan Lisette Thooft, mythosofe op zoek naar wijsheid in mythen en sprookjes.

Archief alle overwegingen 2011 en voorgaande jaren | Archief overwegingen 2012

FV/RG 2012-06-04 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl