Bijdrage
Marina Slot
zondag 3 juni 2012
Voorganger: Marina Slot,
Lector:
Fred Vos
Thema: Vriend
Eerste lezing: gedicht van Eugeen Laridon
Tweede lezing: uit 'Wachten op God van Simone Weil
Derde gezongen lezing: Vriend van Huub Oosterhuis, Antoine Oomen
“ ... We beleven er vreugde aan.
Vreugde om vriend of vriendin van elkaar te zijn.
Sta vandaag eens stil bij je vrienden, want ze zijn allemaal anders,
ieder van hen heeft een of meerdere stukjes van jou zelf
mooier gemaakt, opgepoetst zodat het gaat glanzen.
Sta stil bij de vreugde,
uit je dankbaarheid aan elkaar
...”
Opening
Kom binnen bij jezelf en bij de Eeuwige,
de Schepper van gemeenschap en vrijheid,
kom binnen en weet dat er een is die je Vriend en voorbeeld is,
Jezus van Nazareth,
en laat als je binnen bent in je diepste zelf
de Geest je inspireren en troosten.
Gezegend ben je omdat jíj bent wie je bent.
Welkom en inleiding
Welkom, welkom lieve mensen in dit uur van klank en kleur, van bezinning en ontmoeting, van gevoed worden met goede woorden en schoonheid van zang en taal!
Je bent welkom als je hier vaker komt, en je bent ook heel erg welkom als je hier voor het eerst bent bij onze Duifgemeenschap. Een groep van bewogen en bevlogen mensen, van zoekers en ziener zoals we zoeven zongen.
Voel je thuis en geniet van wat we hier met elkaar beleven. Weet ook dat je er mag zijn met alles wat je meedraagt, je vreugde en enthousiasme en je angst en pijn en je verdriet om verlies.
De tekst en het thema zijn de gezongen woorden van het lied Vriend, een gedicht van Huub Oosterhuis, op muziek gezet door Antoine Oomen. Een muzikaal thema omdat we vandaag het koor van de Duif lekker laten spatten. Wij hebben als koor onze mooiste en feestelijkste liederen uitgekozen en die zingen we voor jullie en natuurlijk ook voor onszelf, omdat we er zo’n plezier in hebben.
We laten ons verrassen met de ongebruikelijke woorden van dat lied, een lied dat al sinds ik hier in de Duif kom zo’n 22 jaar geleden mijn lievelingslied is. Daarnaast spelen een gedicht over vriendschap en een tekst van de joodse filosofe Simone Weil een rol.
Op zich allemaal zo bijzonder en mooi dat een overweging bijna niet nodig is. En toch doe ik het omdat ik het nu eenmaal niet kan laten en omdat de woorden in mij vragen om vrijgelaten te worden.
Fred Vos en ik gaan jullie voor in deze viering. Het koor, dirigent Henk en pianiste Evelina fêteren ons op een muzikale belevenis.
1e Lezing - Gedicht van Eugeen Laridon
Vrienden
zijn als bomen
op een goede afstand
van elkaar geplant.
Zo moeten ze elkaar niets betwisten,
ze kennen ook geen afgunst
maar nodigen wel elkaar uit
om hoger te groeien.
Vrienden
zijn als bomen
en bomen buigen niet
maar wuiven.
2e Lezing - uit: Wachten op God van Simone Weil
Mensen sluiten vriendschap
omdat ze er vreugde aan beleven de ander vrij te doen zijn,
niet omdat ze elkaar nodig hebben.
3e Lezing - Lied Viend - H.Oosterhuis / A.Oomen
Alles ontgrenzende
alles doordringende ruimte,
vrijheid,
scheppende vrijheid.
Onbegonnen begin,
hier
nu
nieuw beginnende.
Roekeloos denk ik jou,
haveloos
roept mijn verstand jou,
oorsprong van mijn geweten.
Ondoordringbare nacht,
niet hier,
woest
en leeg ben je.
Zwijgende,
meegaande voetstappen,
schaduw van schouders.
Ogen,
zoekende ogen.
Ongemaskerde vriend,
hoe
hier
nu verschijn je me.
Overweging
Toen mijn pleegdochter Marjoleine net op zichzelf woonde nu bijna 3 jaar geleden, was één van haar vrienden dakloos, hij sliep in het park, was bij niemand meer welkom, blowde, dronk, loog en bedroog, had bij iedereen en overal schulden en raakte steeds verder van zichzelf en van zijn eigen mooie kern verwijderd.
En zij die op haar achttiende het huis was uitgevlucht, en net haar eigen plek had, nam hem op, gaf hem te eten, betaalde alles van haar kleine inkomen en was zijn steun en toeverlaat.
En ze was ook streng, ze hielp hem aan werk maar toen hij na een paar dagen daar weg liep, kreeg hij het goed uitgemeten. Ze hielp hem in zijn ontdekkingstocht naar wie hij eigenlijk is, bisexueel, homosexueel??
En hij woonde 4 maanden bij haar in haar huis tot er plek was in de crisisopvang.
Nu 3 jaar later en een heleboel struikelen en vallen verder, zat haar vriend onlangs prachtig te stralen op haar verjaardagsetentje in een beeldschoon wit colbert, een huisje en een vaste baan rijker, schuldenvrij en aan het begin van een carrière als fotomodel omdat hij zo bijzonder mooi is. Dát gebeurt er als je in mensen gelooft, als je ziet dat er in die dakloze zwerver een lief, mooi mens schuilt, een mens, die de weg kwijt is en gezien zijn geschiedenis was dat geen wonder.
Dat gebeurt er ook als je pal staat voor je vrienden, als je ze uitnodigt om hoger te groeien en om vrij te zijn en als je daar zelf ook plezier en vreugde aan beleeft.
Jezus neemt het woord Vriend dikwijls in de mond, hij noemt mensen zijn vriend, zijn leerlingen, mensen die hij tegenkomt,en dikwijls zijn dat mensen die buiten de groep van gerespecteerde en geachte leden van de maatschappij staan. Hij roept zijn vrienden op om elkaar lief te hebben. Om in zuiverheid en eenvoud, in vrijheid en onafhankelijkheid elkaar te ontmoeten, geen bindingen maar verbindingen met elkaar aan te gaan.
En Hij handelt daarin totaal anders dan wat fatsoenlijk is en zoals het hoort. Daarmee is Hij ontgrenzend, er is ruimte en vrijheid in zijn nabijheid. Het is zo nieuw dat het er nog niet is, het is nog niet begonnen, of net wel.
“Roekeloos denk ik jou, haveloos roept mijn verstand jou, oorsprong van mijn geweten.” Zelfs denken en verstand zien er anders uit in de nabijheid van deze Vriend, niet ordelijk, netjes, rationeel, maar roekeloos en haveloos, in mijn woorden, puur en oer, zonder gelikte buitenkant kom je bij de oorsprong van het besef van wat goed is en wat kwaad is.
Alles is anders, ziet er anders uit, klinkt anders.
Roekeloos vorm ik Jou in mijn gedachten, zonder grenzen, ik mag vrij denken over wie Jij als Vriend voor mij bent, wat ik van je verwacht, naar wie ik verlang en wat ik nodig heb op dat moment.
En deze Vriend gaat met je mee herkenbaar aan de voetstappen, aan de schaduw van zijn postuur, aan de ogen die jou zoeken, die naar je uitkijken en Hij kijkt je aan zonder façade, zonder franje, eerlijk en open. Hij verschijnt aan jou als je Vriend, als degene die tegen jou zegt: Heb jezelf lief, heb je naaste lief, ik ben je vriend en ik blijf bij je waar je ook bent, waar je ook in terecht komt.
Trouw en eerlijk, betrokken en verbonden, dat zijn de eigenschappen die we ook dikwijls bij onze mensenvriendschappen herkennen als waardevol, als onmisbaar. Belangrijk is het ook dat iemand gevoel voor humor heeft en zichzelf een beetje kan relativeren. We willen liever niet iemand die door het stof voor ons gaat, de boom hoeft niet te buigen, maar een beetje knipogend wuiven naar elkaar kan geen kwaad.
En je mag elkaar best een tijdje nodig hebben, maar vriendschap moet niet te boek staan als het feest van de eeuwigdurende bijstand. Dan is er een afhankelijkheid en gehechtheid die ongezond kan worden.
Tijdens de voorgangersvergadering gisteren vertelde een van ons over zijn vriend die elke keer zijn familie en vrienden weer de andere kant van het leven laat zien, de andere kant, de grenzen voorbij, overrompelend en roekeloos anders.
Dat is vriendschap ook, gewoon en dichtbij en ongewoon en soms confronterend, want vrienden mogen en moeten elkaar kunnen spiegelen en verder helpen in het leven.
En dat zegt alles over hoe kostbaar een goede vriendschap is voor een mens, hoe rijk vriendschap kan voelen en daarmee ook hoe moeilijk het is om een vriend te verliezen, te verliezen aan de dood, plotseling of na een slopende ziekte en soms kan je ook een vriend verliezen aan het leven doordat je uit elkaar groeit, doordat levens een andere kant opgaan.
Dat verscheurt je hart, dat raakt je in je diepste wezen, dat levert diep verdriet op en dat neemt tijd, tijd om te huilen, tijd om te rouwen, tijd om herinneringen op te halen, tijd om de rauwe plek in je lijf te laten genezen.
En het gekke is dat bij zo’n verlies de beste medicijn vriendschap is, goede vrienden en vriendinnen die je steunen, liefhebben, met wie je kunt delen wat je raakt en bezighoudt.
Vrienden die de tijd nemen om met jou stil te staan bij wat er is, bij wat er in je is, die je met kracht en tederheid dragen over de afgrond heen om je daarna weer zacht te laten landen in jezelf.
Vorige week na de viering spraken Kees, Lida en ik even over het thema van vandaag en toen zei Kees, ja dat lied gaat natuurlijk over Jezus als onze Vriend, en we willen eigenlijk allemaal lijken op die bijzondere Vriend, daarom zijn we in de Duif ook allemaal vrienden van elkaar. Toen ik daarover nadacht, kreeg ik een gevoel van warmte, zo had ik er nog niet naar gekeken en toch klopt het zeker. In de gemeenschap die wij met elkaar vormen hier in het hart van Amsterdam zijn we steeds bezig om de vriendschap te oefenen, de vriendschap die beschreven wordt in ons lied Vriend.
We zijn een bijzondere club waar veel van die mooie vriendeneigenschappen op van toepassing zijn, wij zijn ook open en eerlijk en iedereen mag erbij die zich geraakt weet door de inhoud, de vorm en de mensen die de Duif vormen.
Wij willen ook met iedereen delen, zonder onderscheid in ras of geaardheid, of waarom je maar anders zou zijn als een ander en dat alles hoort bij vrienden zijn.
In elk van ons herkennen we het profiel van de Vriend die ons voorgaat in wat liefde werkelijk betekent,
En wat ook leuk is, we beleven er vreugde aan. Vreugde om vriend of vriendin van elkaar te zijn. Sta vandaag eens stil bij je vrienden, want ze zijn allemaal anders, ieder van hen heeft een of meerdere stukjes van jou zelf mooier gemaakt, opgepoetst zodat het gaat glanzen. Sta stil bij de vreugde, uit je dankbaarheid aan elkaar, want ik weet dat er hier veel vrienden en vriendinnen zijn van elkaar.
En heb lief en weet je geliefd elk moment in je leven.
Moge het zo zijn.
Nodiging
Ooit eens was er een maaltijd van Jezus met zijn vrienden,
een maaltijd waarin ze brood en wijn deelden en de dingen van het leven.
Dat doen wij hier ook elke zondag we delen brood en wijn,
als tekenen van leven en van samen
omdat we het leven willen delen met alles wat er is,
vreugde en verdriet, lachen en huilen, ruimte en vrijheid, angst en pijn.
Alles en iedereen mag er zijn en heeft aandacht nodig.
Dat brengen we mee als we aan tafel gaan, en
wij weten dat wij welkom zijn, dat we geliefd zijn.
Als je je vandaag geraakt weet door wat hier gebeurd,
Als je het verhaal van mensen herkent zoals wij hier vertellen,
Als je herkent in die zangers en zeggers die wij hier in de Duif zijn, kom dan en deel met ons, want alles staat klaar.
Gebed
Barmhartige,
Wees met ons als we verdriet hebben om het verlies van onze vriend of vriendin, van onze man of vrouw, van onze zoon of dochter, van wie ons ook maar lief was.
Wees met ons als we staren in onze eigen leegte, in dat wat was en nu niet meer, in een nieuwe weg,een nieuw begin dat nog niet begonnen is en waar we wel naar verlangen.
Wees met de jongeren die nog zoveel stappen mogen zetten in het leven, dat ze een arm om hen heen krijgen als ze het niet meer weten, dat ze een hand toegestoken krijgen als ze struikelen, dat ze hulp durven vragen als dat nodig is.
Wees met de ouderen die veel afscheid moeten nemen, van vitaliteit, van vrienden en familie, van een wereld waarin ze de weg wisten en waar ze zich thuis voelden.
Wees met en in de wereld, heb de mensen lief en laat mensen niet verweesd achter in de hardheid van het bestaan.
Wees met ons allemaal zoals wij hier samen zijn, dank voor vriendschap en voor liefde gegeven aan elkaar.
En hoor als wij tot U bidden.
Archief alle overwegingen 2011 en voorgaande jaren | Archief overwegingen 2012
FV/RG 2012-06-04 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl