Bijdrage: Hans Ernens
zondag 18 november 2012

Voorganger: Hans Ernens
Lector: Irina Antonovar

Thema: Levenslust

Eerste lezing: Leef je leven nu
Tweede lezing: Prediker 9: 7-12 (Jongerenbijbel)

“ ... Zet je TV of computer eens uit
en dans met de sterren op je balkon als je dat wilt.
Zeg die ene speciale eens dat je van hem/haar houdt
in plaats van te zeiken over het vuilnis
wat nog buiten gezet moet worden ...”

Inleiding

Is de kerk saai? En dan bedoel ik niet “gezellig” een kaarsje opsteken voor Oma” indien je een prachtige kerk in het  buitenland in loopt.

Maar gewoon de kerk bij je in de buurt.
Ken je die en kom je er wel eens?
Vraag dat eens aan een willekeurige collega of buur.
De opgetrokken wenkbrouwen zeggen genoeg.

Tja, wie gaat er anno 2012 nog naar de kerk op zondag?
Zeker de jeugd amper, die hebben zo,n honger naar het leven, alles ontdekken, beleven, uitgaan,
Dan heb je wel wat beters te doen dan naar zo,n stijve kerk te gaan toch?
En dan ook nog zo vroeg je bed uit..... “ja daaaggg”

Ik kan ze geen ongelijk geven, toen ik 19 kwam ik ook ,s morgens tond 0500 uur ietwat beneveld thuis en deden de dampen van mijn broodje shoarma de hond vluchten naar zijn mand, waar hij anders nooit in lag.
De Kerk kwam niet in mijn vocabulaire voor en mijn ouders, verfijnd katholiek opgevoed , hadden al lang afscheid genomen van de Kerk en hun geloof.

En kijk daar sta ik nu!

Maar waarom heeft de Kerk nog zo vaak een dogma als “saai, voor oude mensen, zwaar gelovige mensen of huppelende EO jongeren?

Wordt het niet eens tijd om de Kerken (die er nog zijn) nieuw LEVEN in te blazen?
Bijvoorbeeld met muziek en teksten die wel tot de verbeelding spreken, een vrije en ondogmatische insteek?
Een Kerk waar je gewoon heen kunt gaan zonder een specifieke reden en je een uurtje kan onthaasten.
Een Kerk waar leven in zit, pit, energie.

Welkom in de Duif!

We staan met z,n allen weer te trappelen om met elkaar een energieke dienst te beleven!
Laat je inspireren, geniet van ons koor en Irina die vandaag ook de rol van lector op zich heeft willen nemen. Irina heeft mij beloofd  na de overweging iets te spelen waar de vonken vanaf spatten, LEVENSLUST!

Ik vind het een heerlijk woord voor een thema: LEVENSLUST!
Een woord wat je kunt associeren met “he ja...dat wil ik ook”; maar toch soms lastig is!
Doe met ons mee vandaag hier in de Duif, zing, luister, hoor en kom even tot jezelf. Alles mag, maar vooral, niets hoeft.

Welkom aan iedereen die hier vaker komt en welkom aan nieuwe bezoekers!
Het is nooit te laat om jouw Kerk of geloofsgemeenschap te ontdekken waar leven in zit en waar jij je thuis zou kunnen voelen.
Nooit te laat om te genieten van een prachtig koor en je laten verleiden tot een stukje spiritualiteit want iedereen komt hier langs in de Duif.
God, Boedha, Allah, Jezus, Sint Maarten etc etc.

Lees eens aandachtig mee met de tekst van ons volgende lied:
“Veel te laat heb ik jou lief gekregen”
Saai?  Stijf? ... Kippenvel !!! LEVEN !!!
“Hee allemaal, je nest uit”, de dienst gaat beginnen!

Eerste lezing:  Leef je leven nu

Een man bezocht zijn beste vriend en die trok opeens de lade van de kast van zijn echtgenote open en haalde er een klein pakketje gewikkeld in zijde papier uit: “Dit is niet zo maar een pakje, dit is  prachtige lingerie.” Hij maakte het papier open en bekeek de zijde en het kant. “ De eerste keer dat wij naar Parijs gingen, acht of negen jaar geleden kocht ik dit voor haar”. “Zij heeft het nooit gebruikt. Zij wilde het voor een speciale gelegenheid bewaren. Ik geloof dat dit wel het goede moment is. Hij ging naar het bed en legde het bij de andere dingen die de begrafenisondernemers zouden meenemen. Zijn vrouw was zojuist overleden. Terwijl hij zich naar mij toe draaide, zei hij:  “Bewaar niets voor een speciale gelegenheid, iedere dag dat je leeft is een speciale gelegenheid.”

Nu denkt de man aan die woorden van zijn beste vriend en hebben zijn leven veranderd. Hij  leest tegenwoordig veel meer dan vroeger en hangt minder voor de TV.
 Hij zit op zijn terras en bewondert het landschap zonder aandacht te schenken aan wat onkruid in de tuin. Hij brengt meer tijd door met zijn familie en vrienden en minder tijd aan overwerk. Hij heeft ontdekt dat het leven een geheel is van ervaringen om te kunnen waarderen.

Hij bewaart niets meer voor later; hij gebruikt zijn kristallen glazen iedere dag, draagt zijn nieuwe jasje als hij daar zin in heeft om naar de supermarkt te gaan, draagt zijn mooiste schoenen wanneer hij dat wil.
De uitspraken als "ooit..." en " een dezer dagen..." hoor je hem niet meer zeggen; hij wil de dingen nu zien, horen en doen.
Het zijn de kleine niet gedane zaken die hem zenuwachtig zouden maken als hij wist dat zijn uren geteld waren.
Het zou hem dwars zitten bepaalde vrienden niet meer te hebben gezien die hij "een van deze dagen" zou hebben opgezocht, of brieven niet te hebben geschreven die hij nog van plan was te zullen schrijven, of niet vaak genoeg aan zijn dierbaren te hebben gezegd hoeveel hij van ze houd. Die reis die hij eigenlijk al jaren had willen maken heeft hij geboekt, hij heeft zijn vrouw verteld hoe belangrijk zij voor hem is en uit zijn diepste gevoelens aan God.
De man stelt niets meer uit, onderdrukt niets en probeert niets meer achter te houden dat zou kunnen bijdragen aan de vreugde en intensiteit van zijn leven.

Overweging

Toen Rui en ik afgelopen Oktober in Adelboden in Zwitserland op vakantie waren hebben we 3 dagen op een “trotti” gestaan. Nou ja,beter gezegd met een trotti gevlogen!
Een trotti is een flinke step, brede treeplank, brede bandjes, hoog stuurtje en stevige remmen.
Vanaf iedere bergtop kun je dan naar beneden, glijden, rijden ,hobbelen of scheuren! Helm op en “ auf gehtst los!”

Het is natuurlijk best wel  ink en een toch wel voorzichtige jongen als ik keek een beetje bedenkelijk toen ik Rui als een F16 voorbij zag komen.
Maar ach, who cares, je leeft maar 1 keer!
“Laat die remmen eens wat losser Hans”, en jawel hoor, daar ging ik.
Harder en harder, deze keer had ik eens plezier van mijn zware postuur, als een speer ging ik naar beneden.
De wind giert langs je kop, je ruikt gras, bergen, beekjes, je voelt je zon op je kop en je altijd draaiende hersens en gedachten zijn uitgeschakeld.
Je voelt een enorme kick en zoveel energie in je lichaam!
Jezus wat voel je het leven op zo,n moment!
Ik kon dan ook niet onderdrukken om tijdens die afdaling te schreeuwen “ICH LEBE” !!!
(Tja, wij Nederlanders hebben nou eenmaal die talenknobbel he?)
De koeien dachten,” heb je weer zo'n gek op zo'n step.”
Maar het kon me allemaal niets schelen.
Het was heerlijk, onbezonnen, gaaf en mijn kop gloeide van energie.

He, dacht ik later.
“Dit gevoel wil ik vaker beleven!”
Maar ja een trotti op de Prinsengracht is nou niet zo dynamisch.
Maar het avontuur heeft uiteindelijk wel mede geleid tot dit thema van vandaag, LEVENSLUST, want dat zit in ieder mens. Soms heel goed verstopt, maar toch.

Op dit moment is het koor onder begeleiding van onze muziekaal levenslustige Henk aan het repeteren voor een prachtig lied met de volgende tekst:

“Als blinden tasten wij langs de muur”
“Tastend als mensen zonder ogen”
“Wij struikelen op klaarlichte dag”
“In de bloei van ons leven, zijn wij als doden”

Als je het hoort, klinkt het prachtig, het is een mooi lied.
Maar de tekst is natuurlijk droevig.
“Ach denk je , een wat ouder lied, net zoals sommige liederen in een kerk misschien een beetje achterhaald? “

Maar kijk eens goed om je heen.
Loop eens door een doorsnee straat en kijk eens vluchtig naar binnen.
Kijk eens in je familie , kennissenkring ,
Kijk eens op een station, een vliegveld of op je werk.
En denk dan nog eens aan de zin uit dit lied:
“In de bloei van ons leven, zijn wij als doden”
Dan wordt het al wat meer herkenbaar misschien?
Want zie je soms niet teveel lusteloze mensen om je heen?
Oppervlakkigheid troef?

Het lijkt wel of de levenslust anno 2012  bij veel mensen alleen nog te bespeuren is op social media.
Veilig op de bank iemand bewonderen, eens flink je mening geven, iemand porren en vooral heel veel “vind ik leuk” op afstand.
Zelfs een triest bericht wordt soms beloond op facebook met  “vind ik leuk”
Digitale levenslust zullen we het maar noemen.
Op datzelfde facebook gillen we het uit, maar in de trein kijken we langs iedereen heen, een praatje maken zomaar met iemand?  Hmm...wat wil dat mens van me?
Als oudere man durf je amper nog te lachen naar een leuk kind.
Onze emoties uitspreken naar elkaar is lastig, kritiek geven kunnen we als de beste.
We worden doodgegooid met allerlei problem shooting deskundigen, de boekenwinkels staan bol van de boeken over durven te leven.
Mindfullness is een must of een weekje ontslakken in Limburg, noem het maar.

Is het dan zo moeilijk geworden? Hebben we er altijd hulp bij nodig?
Is levenslust nu alleen nog gekoppeld aan de voice of Holland of expeditie Robinson? Is dit de kracht van de programmamakers, duizenden mensen die op de bank zich voorstellen te durven zingen, of op avontuur te gaan?
Zou het winnen van zo,n expeditie je leven dan uiteindelijk zo verrijken?

Zijn we de grip op het leven dan kwijt, eigen initiatieven en verlangens te durven uiten?
Durven te leven, durven te genieten, durven te gieren, lachen, schreeuwen, zingen, bidden?  Iemand durven omhelsen, iets aardigs te zeggen?
Dat hoort toch ook bij leven?

We kennen toch allemaal het schitterende lied van Ramses Shaffey, “zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder?
Maar doen we het ook of doen we het wel genoeg?

Werken op de automatische piloot.
Hoe lang werk je al bij de gemeente?
‘O..., hmmm, Al 28 jaar, ik hoef nog maar 10 en dan gaat het echte leven beginnen’
Zo zo, dus dan heb je 38 jaar niet geleefd?

Een huwelijk op de automatische piloot.
Hoe lang zijn jullie al getrouwd?
‘Veel te lang’.  Ha ha ha
Maar hoe vaak hoor je niet zoiets?

Vakanties, al jaren naar dezelfde stek, jaar in jaar uit, lekker vertrouwd en veilig
Iedere baksteen in de omgeving kun je dromen.

Klinkt allemaal niet erg levenslustig.
De vraag is natuurlijk of dit ook allemaal zou moeten.
Moeten we dan allemaal morgen naar Adelboden en met een trotti naar beneden vliegen?
Nee natuurlijk niet.
Maar wat verstaan we dan onder LEVENSLUST, durven te leven?

Tijdens de voorbereiding van deze dienst op de liturgie avond verleden week
las ik vele aanwezigen de volgende tekst voor van la Bruyere;

Er zijn slechts drie gebeurtenissen voor de mens;
Geboren worden, leven en sterven.
Hij voelt zich niet geboren worden, hij lijdt onder het sterven en hij vergeet te leven.

De reacties waren divers.
Een aantal vonden dat zij op hun manier zoveel mogelijk uit het leven haalden.
Anderen gaven toe dat zij eigenlijk best wel een aantal dingen “hadden willen doen” wat nu niet meer mogelijk is en daar ook spijt van hadden.
Een aantal bleef zwijgen.
Iemand sprak, “je hoeft niet zo nodig durven te leven” het gaat soms gewoon vanzelf.”
Dat is waar, maar haal je alles er dan ook uit? Doe je wat je eigenlijk altijd al had willen doen? Je verlangens, ambities, creativiteit?

LEVENSLUST, het is zo,n uitdagend woord.
En toch ook zo tricky want, wat dan als je ziek bent of je hebt net een geliefde verloren? Hoe levenslustig  kun je dan nog zijn?
Is dan  berusting misschien al een zegen op zich?
Hoe levenslustig kun je je voelen als je nu op de Gazavlakte woont of in Jeruzalem? Is het voor hen niet meer dan een kwestie van OVERLEVEN?

En als ik nu naar buiten kijk, tijdens het schrijven van mijn overweging, hier in IJburg wat s, zomers zo levendig is op het water, zie ik nu een grijze massa en kale bomen.
Het wordt steeds mistiger, ik word er niet echt vrolijk van.
Rui wel, die ging laatst in dichte mist erop uit met zijn camera en schoot de mooiste plaatjes hier in de omgeving. Hij vond het prachtig.

Hee.... wacht even, als je in de sombere mist mooie plaatjes kunt schieten en daar van kunt genieten? Wat zegt dat dan?
Dan versta je de kunst om van het leven te genieten lijkt mij!

Aha, dus je hoeft dus niet perse met een trotti naar beneden te vliegen, parachute te springen, een berg te beklimmen of over hete kolen te lopen?
Nee dat hoeft niet, maar als je het graag zou willen, doe je het dan ook?
Daar gaat het om.
Het is denk ik de kunst de dingen te doen, je leven te leven zoals je dat EIGENLIJK graag zou willen, zoals het verhaal van de man in de eerste lezing,
en je niet verschuilen achter een masker van degelijkheid en/of z.g.veiligheid.

Of zoals de lezing uit Prediker.
Eet je brood met vreugde, drink met een vrolijk hart je wijn.
God ziet alles wat je doet met welbehagen aan...
Vonden jullie het ook geen prachtig stukje Bijbeltekst?

Dus genieten mag, leven mag!
Zet je TV of computer eens uit en dans met de sterren op je balkon als je dat wilt.
Zeg die ene speciale eens dat je van hem/haar houdt in plaats van te zeiken over het vuilnis wat nog buiten gezet moet worden.

“Mensch durf te leven!”
Een lied geschreven in 1917, maar hoe actueel is nog de tekst!
Het hoeft niet altijd ingewikkeld, zwaar, interessant of wat dan ook te zijn.
Het is de kunst om jouw levenslust op jouw manier te uiten.
Wil je dansen, dans...Wil je zingen, zing...
Ben je spiritueel, doe er iets mee!

Je geloof hoeft ook niet zwaar, abstract of ingewikkeld te zijn.
Doe het op jouw manier en vooral, geniet daar dan van!
Je hoeft niet zonodig naar de Paus te kijken of in een biechthokje te klimmen, je hoeft niet perse een Bijbel te lezen,
Probeer een goed mens te zijn en te genieten zoveel als dat kan en mogelijk is.

‘Pluck den dagh’...... en pluk ,m dan ook!
Want, zoals ook net in Prediker gelezen, Nooit weet eens mens wanneer zijn tijd is gekomen; zoals de vissen verradelijk worden gevangen door de fuik en de vogels door de val, zo wordt de mens verrast door de verradelijke tijd, wanneer die als een klapnet op hem valt.

Levenslust is de basis,
Durf te genieten op elke dag die God je heeft gegeven
Het is een kunst om daarvan te kunnen genieten!

Lieve God,

Wek onze kracht,
Vuur onze hartstocht aan

Amen.

Archief alle overwegingen 2011 en voorgaande jaren | Archief overwegingen 2012

FV/RG 2012-11-19 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl