Bijdrage: Marina Slot
Kerstmis 25 december 2012

Voorgangers: Marina Slot en Bert van der Meer

Thema: Leven zoals je nog nooit geleefd hebt

Eerste lezing uit: 'We zien wel wat het wordt', Willem Wilmink, 1985
Tweede lezing: Toen de mensen..., Toon Tellegen
Derde Lezing: Lucas 2: 1-21

“ ... Zeg wat je nodig hebt,
zoek waar jouw verlangen verstopt zit.
En deel het met elkaar in deze stille, laatste dagen van het jaar.
Weet je in goed gezelschap van velen hier aanwezig,
want wij delen hier in deze gemeenschap onze vragen en dilemma’s,
dansen samen op de breukvlakken van onze levensreis ...”

Vannacht hebben we ruimte en tijd om in onszelf af te dalen, om te ervaren en te voelen wat het leven met ons doet.
We zijn zélf onze ruimte en tijd en dwalen even - wellicht ook  tijdens die mooie liederen- in onszelf rond en kijken naar de binnenkant. Kom je daar vaker of moet het nodig afgestoft? Ben je vaker met jezelf in gesprek over wat er anders kan?
Over wat je anders zou willen in je leven??
Neem je voor je eigen innerlijk   ruimte en tijd om te overwegen- of- je- op de goede weg bent, de weg die past bij jou en bij je levensbestemming?
Of wordt je dikwijls meegesleept door ánderen om dingen te doen die je in wezen niet wilt?
Het thema van deze Kerstnachtviering is
‘Leven zoals je nog nooit hebt geleefd’.
Ben je er klaar voor? Wat roept het bij je op?
Ga even bij jezelf naar binnen en voel de kracht die in je is, voel ook de tederheid en de compassie die vannacht mag stromen in je hart en in je ziel. En neem tijd en ruimte voor jezelf op dit moment.

Stilte

Hier op deze plek en in dit uur herinneren we ons de geboorte van een bijzonder kind, een kind dat ons altijd weer meeneemt naar vrede en gerechtigheid en een andere wereld.

We waren van 't voetbal teruggekeerd,
we hadden een treinstel verruïneerd
en we liepen nog wat door de angstige stad
en toen riep er eenje: Hé! Zie je dat!
Daar is verdomme
een ster gekomme!

Toen riep er een ander: 'Heremejee,
dat is een nieuw geintje van de ME:
nu jagen ze ons weer op de vlucht
met helicopters, hoog in de lucht,
en er zijn honden
aan vastgebonden.'

Maar je hoorde geen motor, het bleef zo stil,
en min of meer tegen onze wil
liepen we mee met die zwervende ster
en Japie zei nog: ik zie al van ver
waar die ster heengaat:
'Tweede Jan Steenstraat.'

Een dronken kerel zong er een lied:
'Driehoog achter is het geschied.'
En hij had gelijk in zijn dronkenschap,
dus wij liepen over een donkere trap
zachter en zachter
naar driehoog achter.

Toen de mensen eenmaal groot waren en almachtig
na lang wachten,
vonden zij God,
ergens verkleumd in het donker op de grond.
Zo, zo God, zeiden zij, u hier...
Zij schudden hun hoofd.
Maar niet lang daarna strooiden zij brood,
zetten schaaltjes wijn voor hem neer
en zagen
hoe hij aarzelend
dichterbij kwam,
en heel voorzichtig, met één vinger, raakten zij hem aan. 

Leven zoals je nog nooit hebt geleefd, wat roept dat allemaal bij mensen op! Ik heb het zo hier en daar eens laten vallen dat zinnetje en ik was verbaasd over de impact.
Iemand zei: Ik voel me veroordeeld, of ik het tot dusver niet goed heb gedaan! Een ander meldde: Ik voel me uitgenodigd om na te denken, om me te bezinnen op het leven wat ik nu leidt en wat daar anders in kan.
Die zin roept heftige reacties op, misschien ook wel bij jou, is het positief, voel je je uitgenodigd, uitgedaagd, geïnspireerd of ontneemt het je de ruimte, voel je je opgejaagd en opgejut om dingen te doen, waar je helemaal geen zin in hebt.
Ik kwam zelf op dit thema, omdat het leven dit jaar zoveel verandering met zich meebracht, omdat de natuurlijke beweging van mijn leven voor mijn gevoel danig verstoord werd. Relaties werden beëindigd, door de dood en aan het leven, ik raakte mijn baan kwijt en ik ontmoette een nieuw lief.

Veel ging op z’n kop en niet alleen bij mij.
In de wereld waait er een soort wervelwind die mensen meeneemt in een golf van ontslagen, ontwaarding van geld en goed, die grote invloed heeft op het maatschappelijke leven.
Huizen staan massaal en lang te koop, mensen worden met duizenden tegelijk ontslagen. In de maand november was er een triest record, 16.000 ontslagen, 7 % van onze beroepsbevolking is werkeloos. Er is angst en onzekerheid, armoede en wanhoop in ons land, een land dat voor een groot deel ook nog rijk en welvarend genoemd kan worden.

Met grote inspanning wordt het ideaal van de kapitalistische maatschappij overeind gehouden.
We moeten ons begrotingstekort op peil houden, we moeten reorganiseren, er moeten mensen uit, dan redden we het wel, de pensioenen moeten omlaag en de pensioenleeftijd omhoog, dan is er nog genoeg voor iedereen. Als je de tijd en ruimte neemt om onze wereld eens te beschouwen, zie je naast oprechte zorg en inzet ook een soort paniekvoetbal dat wordt gespeeld op hoog niveau.

En dan is het kerst, een buitenlandse taxichauffeur zei vorige week tegen mij: ‘Het lijkt wel of Nederland een beetje warmer en zachter wordt in deze tijd, families kruipen bij elkaar en eten samen.’ Hij herkende iets van zijn eigen waarden in onze snelle westerse samenleving. Het gerén en gevlieg komt tot stilstand.

Er is tijd om eens stil te staan bij elkaar, elkaar eens aan te kijken en samen de angst en de onzekerheid te lijf te gaan met licht, liefde en met gemeenschap. 
Leef je leven zoals je het nog nooit hebt geleefd, wat betekent dat voor jou en mij? Betekent dat groots en meeslepend gaan leven?? Met alle macht en kracht gaan werken en de wereld laten zien wie je eigenlijk bent?
Misschien wel, als dat voor jóu goed is. Als het tijd is om eens wat in de wereld neer te zetten, moet je vooral ruimte gaan innemen, het leven uitbouwen totdat het groot genoeg is voor jou. Maar dat hoeft niet voor iedereen te gelden. Misschien is leven zoals je nog nooit geleefd hebt, wel heel klein en heel teer in jezelf, aangeraakt worden door de lach van een pasgeboren kind, de ruimte in jezelf opzoeken waar andere waarden gehuisvest zijn dan de waarden die in onze maatschappij belangrijk zijn.

Voor mij is het een cadeau om te ervaren dat de kloktijd van de economie een hele andere is dan de natuurlijke, innerlijke tijd en ruimte van een mens.
Ik mag en kan de tijd nemen voor heel andere mensendingen, zoals de begeleiding van een zieke en stervende vriend, kopjes thee drinken met mijn pleegdochter, ontbijten met vriendinnen, nadenken en praten over leven en werk met jonge mensen in mijn omgeving, mijn kleinkinderen vaker opzoeken en na zo’n bezoek, onder de groenteprak en babysop diepgelukkig naar huis terugkeren. 

Ik heb besloten om iedereen op straat en in tram, bus en trein zoveel mogelijk gedag te zeggen, ik heb ruimte en tijd en kom dikwijls tot de leukste en mooiste gesprekken.
Leven zoals je nog nooit hebt geleefd, heeft alles te maken met ruimte, vrijheid en tijd en dat is een prachtige voedingsbodem voor creativiteit in denken en doen. De bron van leven die gaat borrelen als we de rust en de tijd hebben om te leven voluit.
En daar verlangen veel mensen naar.

Die menselijkheid en waarachtigheid opzoeken, die aandacht voor je eigen innerlijke drive en passie en die van de ander, begint met liefde in je hart. Liefde waar eigenlijk genoeg van is, maar wat soms ligt te verstoffen in een hoekje.
Voor ons hier in de Duif kent die liefde in en voor de mens zijn oorsprong in het kind dat 2000 jaar geleden werd geboren onder armoedige omstandigheden.
Die mens kwam ter wereld als een outsider, een vluchteling, hij was bastaardkind van een tienermoeder, nu zouden we het kerstverhaal benoemen als een overlevingssituatie in een noodopvang.
Jezus van Nazareth, de mens om wiens geboorte wij een groot feest hebben gebouwd van licht en lied.
Jezus die ruimte en tijd nam voor mensen, voor hun verhaal, voor hun angsten en gebrek
De mens die ons laat zien wat het is om je goddelijke kern serieus te nemen, om mens te zijn op aarde en niet te vergeten dat er andere mensen zijn, mensen die met ons samen willen leven, mensen die met ons hun vreugde willen delen,
Maar ook mensen die in duisternis gaan, in de schaduw van dood. Mensen die licht nodig hebben, die een ster willen volgen, want je wilt toch allemaal er bij zijn als het kind van het licht wordt geboren, zelfs al is dat driehoog achter of in een voederbak in de stal.
De ruige herders van de velden kunnen vandaag voetvalsupporters zijn, kunnen wanhopige jongeren zijn van allerlei achtergrond, die de richting kwijt zijn en gaan schoppen en slaan omdat er zoveel angst en woede in hen is.

We hebben de menselijkheid in onze maatschappij maar zo’n klein plekje gegeven. En dat maakt agressief, wanhopig, ik heb het zelf meegemaakt dat kinderen niet anders meer konden dan schoppen en slaan, omdat hen ruimte ontbrak, omdat hen liefde werd onthouden, omdat normaal menselijke zorg hen vreemd was. En dan is het goede antwoord niet nóg strenger straffen, maar grenzen aangeven en een heleboel liefde.

Sommigen onder ons weten dat met de menselijkheid ook God is verdwenen, de God van liefde die in het donker op de grond is beland en die we bijna niet meer durven aanraken.
Wat we in ieder geval met elkaar kunnen doen, is de menselijkheid een grotere plek geven in ons leven. We kunnen ervoor kiezen om lichtdragers te zijn voor mensen die geen plaats in deze samenleving hebben.

Als Duif verbinden we ons met die mensen, met vluchtelingen, vreemdelingen die hun toevlucht in ons land zoeken. We hadden gisteren in de zondagsviering een prachtige ontmoeting met enkelen van hen die hun toevlucht hebben in de Jozefkerk.  De rijkdom van hun cultuur maakt dat zij, nota bene ónze gasten, ons licht brachten en te eten gaven.
Een spiegel en omkering voor ons als westerse mens.

We verbinden ons met mensen die aan de rand van de samenleving leven en die door het werk van Harry bij de Regenboog ook dichterbij ons zijn gekomen.
We hebben dit afgelopen jaar gekozen voor de Voedselbank Amsterdam als jaardoel voor de maandelijkse collecte en wij kunnen hen zowel financieel als materieel helpen.
Het is goed om niet alleen voor jezelf te leven, maar ook anderen te helpen en te ondersteunen.

Maar toch, hoe zit het nu eigenlijk met jou??
Wat is jouw vraag, jouw nood en wat is jouw geschenk aan de wereld? Durf je je te laten aanraken door het licht en de liefde vannacht? Durf je je open te stellen voor het licht van een nieuwe geboorte in je?? Weet je weer hoe belangrijk vrede en gerechtigheid zijn om in deze wereld te kunnen leven en overleven voor jou en voor die ander die naast jou is?
Neem ook na de Kersttijd ruimte voor jezelf en voor de ander, open je hart voor de Liefde en de Barmhartige die ook in jou wil wonen.
Laat je aanraken door en raak zelf aan wie vannacht geboren is.
Zeg wat je nodig hebt, zoek waar jouw verlangen verstopt zit. En deel het met elkaar in deze stille, laatste dagen van het jaar. Weet je in goed gezelschap van velen hier aanwezig, want wij delen hier in deze gemeenschap onze vragen en dilemma’s, dansen samen op de breukvlakken van onze levensreis.
We vieren de vreugdes met elkaar en het verdriet.
We oefenen elke dag in het leven van de Liefde.
En wat zo’n wonder is: met elkaar hebben we van alles genoeg, eten en drinken en Licht en Liefde.

Archief alle overwegingen 2011 en voorgaande jaren | Archief overwegingen 2012

FV/RG 2012-12-25 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl