| |
Voorganger: Marina Slot
Lector: Ramses Man
Thema: Verlangend en nieuwsgierig
Eerste lezing: Psalm 84
Tweede lezing: Marcus 1: 16-20 - Simon, Andreas, Jakobus en Johannes geroepen
“... Afgelopen maandagavond, bij de voorbereiding,
kwamen onze eigen verhalen los over verlangen.
En het was spannend, energiek, warm en nabij.
We deelden met elkaar een stukje van ons diepste wezen
en leerden kanten van elkaar kennen
waar we geen weet van hadden ...”
Opening
Wij zijn hier bij elkaar in de Naam van de Eeuwige en Barmhartige die
onze Schepper is,
en in de Naam van Jezus van Nazareth die ons laat zien wat waarlijk mensenleven
is,
en in de Naam van de Geest die ons inspireert en voedt om vandaag te leven,
hier en nu, om keuzes te maken die er toe doen, om de mens te helpen die
naast je is en om over je eigen schaduw heen te stappen als dat nodig
is.
Welkom en inleiding
Goedemorgen op deze zonnige zondagmorgen in de Duif, welkom ook namens
Ramses Man die samen met mij voorgaat op deze reiszondag. Als voorgangers
van de Duif hebben we jullie uitgenodigd om met ons mee op reis te gaan,
op reis in letterlijke zin, naar verre landen en bestemmingen, naar culturen
en rituelen die we niet kennen. Maar ook op reis in jezelf, in je eigen
leven, op zoek naar je verlangens, naar datgene waar je nieuwsgierig naar
bent in je omgeving, maar ook in jezelf en in de ander die dichtbij je
is. Wat wil ik met mijn leven, wat zou ik altijd nog willen doen, met
wie wil ik dat verlangen vorm geven?
Wat prikkelt mij, Wie inspireert mij om te doen wat ik te doen heb in
deze wereld of te zijn wie ik wil zijn?
Vanmorgen neemt Ramses ons mee naar Suriname, het land waar hij en zijn
vrouw Suzan met hun kinderen Elise en Liam gaan werken voor en met kinderen
die het op z’n zachtst gezegd niet zo getroffen hebben in het leven.
Hij vertelt zijn verhaal over hoe het zo gekomen is, dat hun verlangen
werkelijkheid gaat worden.
We lezen Psalm 84, de Psalm van het verlangen naar de Eeuwige, de Tedere,
bij wie iedereen welkom is.
En wij lezen een paar verzen uit het Marcus evangelie, over the change,
de grote verandering die Jezus van Nazareth in het leven van een paar
vissers bewerkstelligt.
Omdat ons Duifkoor lekker op vakantie is, heb ik Ramses gevraagd om muziek
te zoeken bij het thema, bij zijn thema en dat is zoals in veel zomervieringen
iets heel anders en een verrassende keuze gebleken.
Kom even in de stilte bij jezelf en bij degene die altijd onder ons en
in ons aanwezig is.
Sta stil bij jouw leven, jouw verlangens en waar je benieuwd naar bent
en geniet van deze Duifontmoeting.
Het leven van onze eigen legende in Suriname
Gedachten over het thema van Ramses Man
Twaalf jaar geleden gingen Susan en ik samen voor het eerst op vakantie
naar Suriname. We hadden het erg naar onze zin en we dagdroomden over
hoe het zou zijn om daar later te gaan wonen.
Maar dat idee verdween na terugkomst in Nederland al snel naar de achtergrond.
We kregen een drukke baan, een paar jaar later werd Elise geboren, we
kregen Liam, we kochten ons mooie huis in De Rijp. Dat leverde allemaal
veel mooie momenten op, maar tegelijkertijd ook veel verplichtingen en
beperkingen.
In 2011 belde uit het niets een oudere, onbekende meneer mij op. Piet
Haarmans, een voormalige missionaris uit Suriname. Hij vroeg mijn hulp
op het gebied van fondsenwerving en nodigde me uit om met hem mee te gaan
naar Suriname voor een week. Deze onverwachte uitnodiging voelde voor
mij als een bijzonder teken en ik zei ja. Die week wakkerde mijn oude
verlangen naar Suriname weer aan.
Op initiatief van Susan had ik die week ook een afspraak bij de lokale
pleegzorgorganisatie in Suriname. Ik vroeg hen hoe ik ze kon helpen. Het
antwoord overviel me: Door voor ons hier in Suriname een gezinshuis te
starten. ‘Dat kan toch niet’, was mijn eerste reactie. Ik
heb immers in Nederland al een heel leven met alles er op en er aan. Maar
toch blijft dat idee hangen. Bij terugkomst leg ik het aan Susan voor
en zij zegt gelijk: ‘We doen het. We moeten die kinderen helpen,
ze hebben ons nodig.’
Intuïtief voel ik aan dat Susan gelijk heeft. Dit is wat we altijd
al wilden, dit is onze droom. Toch blijf ik aarzelen. Ik blijf hangen
aan zekerheden. Ons huis, mijn bedrijf, familie, vrienden.
En dan besluit ik op een dag om het boekje De Alchemist van Paulo Coelho
weer eens te herlezen. En een paar passages daaruit slaan bij me in als
een bom. Deze tekst geeft me net het zetje om te geloven dat als we ons
hart volgen, de rest vanzelf wel goed komt. We besluiten te vertrekken
naar Suriname per 1 oktober 2013.
Deze inspirerende tekst zou ik graag met u willen delen.
Het verhaal gaat over een jongen, die Santiago heet.
Tot zijn zestiende had hij op het seminarie gezeten. Zijn ouders wilden
dat hij priester werd, en daarmee de trots van hun eenvoudige boerengezin.
Hij had veel gestudeerd. Maar van kinds af aan droomde hij ervan om de
wereld te bereizen. Op een avond toen hij op bezoek was bij zijn ouders,
had hij al zijn moed bijeengeraapt en tegen zijn vader gezegd dat hij
geen priester wilde worden, maar dat hij wil reizen.
Zijn vader zegt dan: “Hier bij ons reizen alleen herders.”
“Dan word ik herder”, zegt de jongen dan.
En zijn vader geeft hem zijn zegen.
En dan na een paar jaar, brengt hij samen met zijn kudde schapen de nacht
door in een oude, verlaten kerk.
Hij droomt dan voor de tweede keer een identieke droom over een kind dat
zijn hand pakt en hem brengt naar de piramiden van Egypte. En daar zegt
het kind tegen hem: ‘Als je hierheen komt, zul je een verborgen
schat vinden.’ En als het kind hem dan de precieze plaats wil wijzen,
wordt Santiago wakker.”
Er kwam een oude man naast hem zitten, die een gesprekje begon. (…)
Hij vroeg hem welk boek hij aan het lezen was.
“Hmmm…” zei de oude man, “een belangrijk boek,
maar wel saai.”
“Het is een boek dat gaat over waar bijna alle boeken over gaan,“
vervolgde de oude man. “Over het onvermogen van de mensen hun eigen
lot te kiezen. En zo gelooft iedereen op den duur in de grootste leugen
van de wereld.”
“Wat is dan de grootste leugen van de wereld?” vroeg de jongen
verbaasd.
“Op een bepaald moment verlies je de controle over je eigen leven,
en dan wordt dat beheerst door het noodlot. Dat is de grootste leugen
van de wereld.”
“Bij mij is dat niet gebeurd,” zei de jongen. “Ze wilden
dat ik priester werd en ik ben herder geworden.”
“Dat is beter,” zei de oude man. “Want jij houdt van
reizen.”
“Ik ben de koning van Salem,” had de oude man gezegd.
“Waarom praat een koning met een herder?” vroeg de stomverbaasde
jongen verlegen.
“Daar zijn verschillende redenen voor. Maar laten we zeggen dat
de belangrijkste is dat jij in staat bent geweest je eigen legende waar
te maken.”
De jongen wist niet wat eigen legende was.
“Dat is datgene wat je altijd hebt willen doen. In het begin van
zijn jeugd weet iedereen wat zijn eigen legende is. Op die leeftijd is
alles duidelijk, alles is mogelijk en niemand is bang om te dromen van
alles wat hij zou willen doen in zijn leven. Maar met het verstrijken
van de tijd steekt een geheimzinnige kracht de kop op, die probeert te
bewijzen dat het onmogelijk is de eigen legende waar te maken.”
De jongen begreep niet veel van wat de oude man allemaal zei, maar hij
wilde weten wat ‘geheimzinnige krachten’ waren.
“Dat zijn de krachten die ogenschijnlijk niet deugen, maar die je
in feite leren hoe je je eigen legende waar moet maken. Ze zijn bezig
je geest en je wil voor te bereiden, want er bestaat een grote waarheid
op deze planeet: wie je ook bent of wat je ook doet, als je echt iets
wilt, komt dat doordat de wens ontstaan is in de ziel van het heelal.
Dat is jouw missie hier op aarde.”
“Ook als dat alleen maar reizen is? Of trouwen met de dochter van
een stoffenhandelaar?”
“Of een schat zoeken. De ziel van de wereld wordt gevoed door het
geluk der mensen. Of door verdriet, afgunst, jaloezie. Je eigen legende
waarmaken is de enige verplichting van de mens. Alles is één.
En als je iets wilt, spant het hele universum samen om ervoor te zorgen
dat je je droom verwezenlijkt.”
Gedurende enige tijd bleven ze zwijgend naar het marktplein en de mensen
kijken. Het was de oude man die tenslotte de stilte verbrak.
“Waarom hoed jij schapen?”
“Omdat ik graag reis.”
De oude man wees naar een popcornventer, die met zijn rode karretje op
een hoek van het plein stond.
“Die popcornventer daar wilde als kind ook altijd reizen. Maar hij
koos ervoor een popcornkarretje te kopen en jaren lang geld te sparen.
Wanneer hij oud is, gaat hij een maand naar Afrika. Hij heeft nooit begrepen
dat je altijd de middelen hebt om te doen waar je van droomt.”
“Hij had herder moeten worden”, dacht de jongen luidop.
“Daar heeft hij aan gedacht,” zei de oude man. “Maar
popcornventers zijn belangrijker dan herders. Popcornventers hebben een
huis, terwijl herders in de open lucht slapen. De mensen zien hun dochters
liever met een popcornventer trouwen dan met een herder.
Enfin, wat de mensen denken van popcornventers en herders vinden ze uiteindelijk
belangrijker dan hun eigen legende.”
“Waarom vertelt u mij dat allemaal?”
“Omdat jij wel je eigen legende probeert te leven. En op het punt
staat daarvan af te zien.”
“En op zulke momenten verschijnt u altijd?”
“Niet altijd in deze vorm, maar ik kom altijd, ja. Soms in de vorm
van een goede uitweg of een geweldig idee, andere keren door er op een
cruciaal moment voor te zorgen dat het allemaal wat makkelijker wordt,
enzovoort, maar de meeste mensen hebben het niet in de gaten.”
“Om bij je schat te komen moet je de tekens volgen. God heeft de
weg die ieder mens moet gaan beschreven. Het is alleen maar een kwestie
van lezen wat hij voor jou geschreven heeft.”
Tot zover het fragment uit De Alchemist. Voor ons is het mede een reden
geweest om deze stap te wagen. We weten niet wat het ons allemaal gaat
brengen. Wat we wel weten is dat het nu al goed voelt, om ons eigen pad
te kiezen en niet te blijven meestromen in een rivier die je meeneemt
en waar je geen invloed op hebt. Onze hoop is dat we veel kinderen kunnen
laten zien dat liefde bestaat. En dat onze eigen kinderen zien dat het
niet vanzelfsprekend is dat je maar alles hebt wat je hartje begeert.
We vertrouwen erop dat we het goede doen. En dat zullen we nodig hebben,
juist ook als het soms tegen zal zitten.
Overweging
Een van mijn vriendinnen van 73 jaar begint te kwakkelen met haar gezondheid.
Nu heeft ze af en toe hulp nodig, maar heeft moeite om dat te vragen.
En niet zozeer omdat ze niet afhankelijk wil zijn, maar omdat ze in haar
jeugd behoorlijk verwaarloosd is en nog steeds niet weet hoe om te gaan
met zorg/ bezorgdheid van anderen. Toen ik zei dat wij
als haar vriendinnen ons een beetje zorgen om haar maken, deed dat haar
goed en ze zei: ik besef dat ik het jullie dikwijls niet gemakkelijk maak
om voor mij te zorgen, bv om met mij mee te gaan naar arts en ziekenhuis
of boodschappen te doen.
Ik herken dat bij mijn pleegdochter Marjoleine die niet wist wat zorg
was toen ze bij me kwam. Ze had nooit echte zorg gevoeld en ervaren. En
uitgerekend zij gaat naar Suriname voor een stage van 10 maanden in het
kindertehuis Tamara, Tamara, Surinaams voor Morgen, een huis waar kinderen
hun 1e perspectief weer aangereikt krijgen en ook het huis waar Ramses
en Suzan hun eerste kinderen, hun eerste zorgenkindjes van in huis krijgen.
Ik vertel het jullie omdat beide verhalen een illustratie zijn van hoe
lang, soms levenslang de invloed is op je leven van verwaarlozing en mishandeling
in de kindertijd, van een jeugd waarin je het zelf maar uit moet zoeken.
Maar ook omdat deze mensenkinderen altijd verlangen naar een plek die
veilig is, een plek waar je welkom bent, waar alles woont, de mus, het
doodgewone vogeltje dat we soms niet eens opmerken. En ook de zwaluw mag
er zijn, die al van oudsher dichtbij ons mensen huist in schuur, en onder
en in onze daken, de zwaluw die in haar vlucht iets van verlangen bij
ons oproept, verlangen naar de zomer, verlangen om zo vrij te zijn, om
hoog en ver te vliegen om de wereld te ontdekken, te reizen naar verre
streken.
Verlangen is iets heel aparts, het kriebelt in je, je moet het bijna wel
volgen, het is een natuurlijke drang om te maken, te doen, om vorm te
geven in je leven. Vooral kunstenaars zijn meesters in het volgen van
hun verlangen, zij weten dat dat hen veel oplevert. Zoals bijvoorbeeld
de France kunstenaar Yves Klein, die met zijn fotomontage De sprong de
leegte onderzoekt, hij is nieuwsgierig naar hoe het is om in de wereld
te stappen. Hij wilde in alle vrijheid vliegen, weten hoe dat voelt.
En dan die oude meesterschilder Johannes Vermeer die naarstig op zoek
was naar hoe schilder ik geluid?
Hij laat mensen, meestal vrouwenfiguren met een luit zien, midden in hun
spel, of een onderbreking daarvan.
Kunstenaars laten ons beleven wat het is als je echt je verlangen volgt
en zij laten zich gelukkig door geen enkel fatsoen of door conventies
tegen houden. Want dat is wat er vaak in ons leven gebeurd, je houdt je
verlangen eronder omdat de omgeving raar op zal kijken of het zal afwijzen.
Omdat je jezelf soms hebt ingebakken in een leven met zekerheden die dierbaar
zijn en die moeilijk zijn om los te laten.
Afgelopen maandagavond bij de voorbereiding kwamen onze eigen verhalen
los over verlangen, en het was spannend, energiek, warm en nabij. We deelden
met elkaar een stukje van ons diepste wezen en leerden kanten van elkaar
kennen waar we geen weet van hadden. Dat is ook verlangen, het boeit,
het neemt je mee, het is iets wat onnavolgbaar mooi en teer is en wat
diep in je zit.
De Psalm verhaalt van het verlangen van haar dichter om te reizen, te
reizen naar het Huis van God, het Prachthuis, dat er schitterend uitziet,
een oase voor iedereen, want je bent allemaal welkom. De psalmdichter
zegt ‘Mensen waar ook geboren, weten niet wat hen drijft, gaan op
reis naar jou toe.’
Het verhaal van de schaapherder van Paulo Coelho en van Ramses zelf, is
het verhaal van de menselijke zoektocht naar wat je drijft, naar je bron
en je bestemming, naar je mogelijkheden en je beperkingen, naar je keuzes
en je dralen, naar het diepste verlangen en wat je ermee doet.
Zo heeft ieder mens woorden voor dat diepste verlangen, voor het doel,
de weg en de bestemming van je levensreis, je levensweg, de een noemt
het je eigen legende leven, de ander noemt het dichtbij God zijn, bij
de Ene met de vele namen die in ons en met ons is, weer een ander noemt
het je hart volgen en bij je echte, ware zelf uitkomen.
Maar dat geldt niet voor iedereen: één van ons vertelde
maandagavond na het verhaal van Ramses, dat hij zelf één
van die kinderen was, één van die jongen staat er in de
psalm, dan kan het wel eens zijn dat je niet eens bij je hart kunt komen.
Dat je hart uit pure noodzaak gesloten is om niet nog meer gekwetst te
worden.
Dan is het verlangen volgen veel te veel, want je hebt al halswerk om
een beetje innerlijke rust te creëren in je bestaan.
Daarom is het zo’n zegen dat mensen hun leven omgooien,
dat er mensen zijn zoals gerechtsdeskundige mr.Piet Haarmans bij Ramses
en Jezus van Nazareth bij zijn discipelen, die je uitdagen om je dromen
en je verlangen te leven, en niet te blijven hangen aan zekerheden die
je hebt opgebouwd.
Als het maar één dag in je leven helemaal lukt om te weten
wat je te doen hebt in deze wereld, dan is het al beter dan 1000 dagen
ver van jezelf te zijn en ver weg van de bron waaruit je leeft.
Gelukkig zijn mensen dikwijls nieuwsgierig aangelegd, dus gaan er altijd
mensen op zoek naar hun droom, hun verlangen, hun visioen.
Jezus van Nazareth gaat op zoek naar een wereld die in vrede is, hij gaat
op zoek naar gerechtigheid en liefde en hij nodigt vissers uit om mensen
mee te trekken in die bijzondere beweging. Vissers, ruig volk, mensen
die leven met en in de natuur, die weten dat ze risico’s lopen bv.
als de storm opsteekt op het meer van Galilea. Ze zijn niet bang, ze nemen
geen blad voor de mond, en gaan mee, ze volgen hun hart en laten de zekerheden
van vast werk en het familiebedrijf achter zich, ze laten al het vertrouwde
achter.
Het staat er zo simpel in een paar verzen in Marcus, maar het betekent
een omwenteling in hun mensenleven. Hem achterna, een onvoorspelbare toekomst
tegemoet.
Hun focus wordt heel anders gericht, hun aandacht gaat van vissen naar
mensen, van doelgericht vis binnenhalen naar leren van de Meester Jezus,
en samen met Hem het Koninkrijk vormgeven. Mensen helpen, zieken genezen,
zorgen voor de verspreiding van de goede boodschap, in aanraking komen
met geleerden en wijsgeren die Jezus en zijn volgelingen het vuur na aan
de schenen leggen. Wat een wereld van verschil!
Maar je verlangen volgen, je hart volgen en bang zijn combineert niet
zo goed. Natuurlijk zijn er momenten van onzekerheid en angst, die je
heel serieus moet nemen, maar heb vertrouwen in jezelf, in je bondgenoten
en degene die zegt: Ik zal er zijn, want dat geeft steun en hoop.
En dat heb je nodig als je de hopelozen wilt huisvesten, als je de angstigen
wilt troosten en als je de mensen die gevangen zitten letterlijk of in
zichzelf, wilt bevrijden.
Vertrouwen en een open verbinding met de liefde geven ons mensen vleugels
en dan kan je veel, heel veel.Moge het zo zijn.
Nodiging
Ooit eens was er een maaltijd van Jezus met zijn volgelingen, die vissers
van het eerste uur en de anderen die erbij gekomen waren. Ze aten met
elkaar om hun vriendschap te vieren, als even een onderbreking van hun
leven dat risicovol en spannend was op dat moment.
Leven op het scherpst van de snede, maar ook vol vertrouwen en liefde
voor elkaar en voor het goede doel.
In die traditie delen wij hier in de Duif elke zondag met elkaar brood
een wijn, tekenen van leven en van samen.
Wij delen en vieren dat wij mens zijn, dat wij in een gemeenschap leven
die zorg draagt voor elkaar en voor de wereld. Wij willen het leven delen
met alles erop en eraan, vreugde en verdriet, moed en wanhoop, vertrouwen
en liefde.
Deel je mee met ons, hier op de plek waar iedereen welkom is zonder uitzondering,
waar je mag wonen en leren vliegen.
Komt want alles staat klaar!
Gebed
Eeuwige en Barmhartige
Wees met Ramses en Suzan en hun kinderen deze jonge mensen die hun bestaan
gaan wijden aan kinderen van Suriname, om aan hun wanhoop een einde te
maken en hen perspectief te geven op een beter leven, op relaties en een
liefhebbende omgeving.
Dat er steun mag zijn voor hen op de momenten dat ze dat hard nodig hebben.
Schenk hen vertrouwen en wijsheid.
Tedere,
Ken al onze verhalen van binnenuit, weet ons verlangen
en sta ons bij bij de keuzes die we maken.
Leer ons onze mogelijkheden kennen,
En geef ons vrede in ons hart.
Dan bid nu Ramses het Onze Vader in het Surinaams
Onze Vader
Onze Vader, die in de hemel zijt,
uw naam worde geheiligd;
uw koninkrijk kome;
uw wil geschiede op aarde, zoals in de hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij onze schuldenaars vergeven.
En leid ons niet in verzoeking,
maar verlos ons van de boze.
Want van U is het koninkrijk
en de kracht en de heerlijkheid
in eeuwigheid.
Amen.
Zegenbede
De Eeuwige loopt voor je uit om je de weg te wijzen
De Onnoembare gaat naast je om met jou en mij Zijn vriendschap te delen
Zij staat achter je om je rugdekking te geven
De Barmhartige is onder ons om je bij vallen op te vangen
Zij woont in je om kracht te geven voor alledag
De Ene met de vele namen is om ons heen als een muur van liefde tegen
zorg en angst
De Krachtige en Tedere is boven om ons om ons te beschijnen met de zon
en te verlichten met zegen.
Amen
|
|