Vele jaren geleden, in de tijd dat wij in De Duif onze eerste aarzelende stappen zetten op het zelfgekozen pad-van-ontdekking door de Schriften, hield ik in onze gemeenschap mijn eerste toespraak. Niet lang daarna heb ik dat nog een paar keer gedaan. Het kostte mij enorme moeite om mijn gedachten over de teksten onder woorden te brengen. Na mijn laatste toespraak meende ik alles wat mij beroerde gezegd te hebben. Voor mijn direkte omgeving was ik in de weken voor het uitspreken van die overwegingen amper genietbaar.
Er zijn in mijn leven grote dingen veranderd. Mensen die mij lief zijn groeien op en worden verstandig en steeds zelfstandiger. Andere mensen die mij lief waren zijn er niet meer, althans niet in levende lijve.
Wat bleef, eigenlijk sterker werd in de loop van de jaren, zijn mijn twijfel en mijn hoop.
- Twijfel over de in gelovige kring bekende antwoorden op grote vragen als: waar kom ik vandaan ... bestaat er echt een leven aan de andere kant van dit leven op aarde?
- Hoop en optimisme, vaak tegen de alledaagse realiteit en rationeel denken in, over een betere wereld voor onze kinderen.
En nu is daar opnieuw die vraag die een aantal van jullie mij al meerdere jaren stelden. Ik heb lang getwijfeld, geaarzeld wat of ik moest doen - wat bijvoorbeeld een "ja" voor mijn gezin kan betekenen. Ik meen aan jullie blijk van vertrouwen, noem het roeping, niet langer weerstand te mogen bieden. Ik wil graag samen met jullie op zoek naar antwoorden op oeroude vragen.
Ik heb het antwoord gevonden in een compromis. Om zelf te kunnen wennen aan de druk van het schrijven van een overweging en uit te vinden welk effect dit heeft op mijn omgeving
- en om jullie de gelegenheid te geven uit te vinden of ik wel de geschikte persoon ben om dit ambt in De Duif uit te oefenen, stel ik mij dit jaar beperkt, voor drie zondagen, maar graag(!) beschikbaar als voorganger.
Toelichting bij mijn kandidaatschap 2006:
Kandidaat - dit keer zonder voorwaarden
In mijn motivering waarom ik mij verkiesbaar stelde als voorganger schreef ik hier vorig jaar nog enigszins aarzelend: “Om zelf te kunnen wennen aan de druk van het schrijven van een overweging en uit te vinden welk effect dit heeft op mijn omgeving – en om jullie de gelegenheid te geven uit te vinden of ik wel de geschikte persoon ben om dit ambt in De Duif uit te oefenen, stel ik mij dit jaar beperkt, voor drie zondagen, maar graag(!) beschikbaar als voorganger.”
Dat compromis heeft gewerkt. De twijfels zijn tenminste een stuk minder geworden.
Het afgelopen jaar leerde ik mijn inspiratie uit de Schrift beter te verwoorden. Ook ontdekte ik, dat ik nog lang niet ben uitgesproken en nog voldoende ideeën heb om nog eens een termijn namens jullie het woord te voeren over de oude boeken die ons telkens weer begeesteren. En onlangs gaf een flink aantal van jullie mij zijn vertrouwen door mij opnieuw voor te dragen. Dat sterkt me.
Daarom stel ik mij graag en van harte opnieuw, en dit keer zonder voorwaarden, als voorganger beschikbaar om samen met jullie de zoektocht te vervolgen naar de betekenis van De Schrift in ons leven en hoe deze ons kan inspireren om te zien naar elkaar .Zie ook het archief overwegingen van 2006, 2005 , 2004 , 2003 , 2002 , 2001 , 2000 , 1999 , 1998 en 1997 .