Inmiddels is het alweer zo'n dikke 10 jaar geleden dat ik voor het eerst De Duif binnenstapte en er ook bleef hangen. Eén van de dingen die mij er aansprak was de manier van vernieuwend bezig zijn met liturgie en liturgische vormen.

Ik ben van oudsher nauw betrokken geweest binnen diverse R.K. organisaties. Toen ik een jaar of 21 was heb ik dat losgelaten. Via de gospelmuziek raakte ik verzeild in een intensief muziekcircuit. Daarmee heb ik vrijwel alle smaken van christelijke stromingen van binnenuit ervaren. Daarnaast deed ik veel productiewerk voor de publieke omroepen (radio 2). Dat tezamen is een rijke ervaring. Die heeft mij in elk geval geleerd dat liturgie enerzijds het doorvertalen van het evangelie naar onze tijd is en dat dit anderzijds gepaard gaat met zaken als een warme geloofsbeleving, uitstraling, inspiratie en je geraakt voelen door de kracht van de eeuwige. Liturgie is de plek om de band-die-ons-samenbindt te vieren.

In De Duif hebben we een flinke staat van dienst. Die moeten we koesteren, maar we staan ons er ook niet op voor. Ik vind wel dat we méér open moeten staan om onszelf voortdurend te vernieuwen. We moeten blijven zoeken naar kleine nieuwe ingrediënten die het spannend maken en het best haalbare uit ieders talenten ontdekken. Misschien ook durven om soms zaken los te laten en te vertrouwen op het goede in ons.

Van nature ben ik geen berustend type mens. Als we ervoor kiezen om ons open te stellen en dus mee op zoek te gaan naar het beste in ons, dan ben ik graag bereid een aantal diensten te verzorgen.

Mijn toelichting bij de kandidaatstelling 2007:

De zondagse Duifviering is voor mij de plek om ons te laven aan woorden van wijs­heid… vurige, aanstekelijke woorden. Woorden die ons inspireren om het leven van alle dag te stellen in de geest van het evangelie. De nieuwe vertaling van de psalmen, profetenvisioenen, de eerste verkondigers en de vroege gemeenschappen zaaien we hier als “vonken verleden” rond. Soms vreemde verhalen, ver-van-ons-bed - en wat is het mooi, dat wie zich er werkelijk in verdiept – zoeker en ziener, zanger en zegger – altijd weer onverwachte inzichten en vergezichten ontdekt. Zó ligt de bijbel (en andere verhalen) in De Duif ter tafel; niet dogmatisch of duister, maar lichtend en vrij bedoeld. Niet vastgeklonken in marmer of gewogen op gouden schalen, maar een toegankelijke bron van levend water.

Ik ben geen geboren theoloog of prediker, maar heb afgelopen jaar – meer dan de tijd daarvoor – met name ook de rijkdom van het oude testament ontdekt. Het steunde mijn eigen geloofsbeleving èn vormde daarin een tegenwicht tegen de storm van alledag. In de Duifvieringen – en ook op de voorbesprekingen – zoeken we in eeuwenoude geloofsverhalen de oorspronkelijke context op en graven we naar dat levende water – inspiratie, vuur en kracht. Ik probeer een formule te vinden om – in samenhang met muziek- te kunnen delen wat mensen ten diepste in beweging kan brengen. Dat kost me vaak best wat moeite; mijn overwegingen pers ik er meestal pas in de late nacht van zaterdag/zondag uit.

Voorgaan in De Duif betekent voor mij dus: zoeken – zoeken in jezelf, samen-zoeken naar inspiratie en bemoediging, zoeken naar wat jou en anderen in beweging brengt. Het is een luisteren naar elkaar en zo het beste van jezelf delen – je twijfel, je hoop en kracht. Ik vind dat een viering altijd spannend en uitdagend moet zijn (in de zin van: verrassend en ontdekkend, vernieuwend, inspirerend en positief). Dat is voor elke voorganger een hele uitdaging. Zolang het kan en jullie het willen (en daar ook zèlf aan mee willen doen!), wil ik daar ook in 2007 een bijdrage aan proberen te leveren.

Zie ook het archief overwegingen van 2006, 2005 , 2004 , 2003 , 2002 , 2001 , 2000 , 1999 , 1998 en 1997 .