Lezingen:
Nehemia 8; 2-10
2 Timoteus 3; 14-17
Lucas 1; 1-4 en 4; 14-21
Overweging:
Het Boek Nehemia is een vervolg op het voorgaande boek Ezra. Samen vormen deze boeken een geheel. Nehemia werd als landvoogd aangesteld door de Perzische koning, rond 445 voor Christus. Dat is een hele tijd geleden. Interessant voor hen, die daar belangstelling voor hebben! De hoofdstukken 8 en 9 zijn het hoogtepunt van dit boek. De plechtige voorlezing van de wet, die de Heer door Mozes aan Israel heeft opgelegd. Verbonden met de viering van het Loofhuttenfeest en het houden van een dag van schuldbelijdenis en gebed. Opvallend is de grote bewogenheid van Nehemia met het lot van zijn volk en zijn vaste vertrouwen in God. Er is een klein gedeelte uit dit boek in de dienst voorgelezen. En zowel de mannen als de vrouwen, zelfs kinderen waren aanwezig om te luisteren naar de wet. Het ging er- althans in mijn ogen - plechtig aan toe. Vanaf de morgen tot in de middag werd eruit voorgelezen. Een iedereen luisterde aandachtig. Hij stond op een verhoging, zodat iedereen hem kon zien. Maar voorlezen is toch weer anders dat uitleggen. Uitleggen werd door de Levieten gedaan. En de mensen die luisterden kregen tranen in hun ogen. Luisteren is een voorwaarde, om goed met elkaar om te gaan!
Laten we ook eens zien wat Paulus schreef aan Timoteus. Het waren medewerkers van Paulus. Deze brieven worden ook wel "herderlijke" of "pastorale" brieven genoemd. Richtlijnen van de bestuurders, de "herders" of de "pastores" van de plaatselijke kerken. Zou hij zich bewust zijn geweest, dat ook tot op de dag van vandaag mensen daaruit lezen ? Je zou het haast denken als je van hem leest: "Mijn kind, houd u aan de leer, die u gelovig hebt aanvaard. U weet wie u onderricht hebben. Zo zal de mens van God berekend zijn voor zijn taak en toegerust voor elk goed werk. Daarover verderop nog meer ...
Eerst namelijk door naar Lucas - de evangelist en arts - , van wie we als persoon niet zoveel weten. Waarschijnlijk schreef hij het evangelie pas zo'n 80 jaar na Christus op. Hij richt zich tot een zekere Teofilus, die Jezus al kent. Nu wil Lucas het geordend voor hem opschrijven. Hij moet het zelf ook van de verhalen hebben. Toch komt hij hem sterker dan bij andere evangelisten Jezus' zorg voor de arme en uitgestoten mens naar voren. Hij wil nauwkeurig de verhalen, die in die voorliggende 80 jaar verteld zijn, nagaan en op schrift stellen. Hij vertelt dan in hoofdstuk 4, dat Jezus terugkeert naar Galilea, gesterkt door de Geest. Jezus krijgt dan bekendheid. En in de synagoge begint Jezus mensen te onderrichten. Dan trekt hij naar Nazareth, waar Hij was groot gebracht en natuurlijk op de sabbath naar de synagoge ging - zoals de wet dat voorschreef - . Hij opent de boekrol en leest: "De Geest van de Heer rust op Mij; daartoe heeft Hij Mij gezalfd. Hij heeft Mij gezonden om goed nieuws te brengen aan armen". Om de gevangenen vrijheid aan te zeggen en de blinden het daglicht. De onderdrukten vrij te laten en om het jaar van Gods Gunst af te kondigen. Het is aardig om te lezen, wat er in die tijd gaande was.
Maar kunnen wij daar ook iets mee ? Voor nu en later? Of ... blijft het bij mooie verhalen en een goed verhaal? Nee, ik denk, dat we die woorden gestalte moeten geven, willen we tenminste optimaal leven. Is dat alleen weggelegd voor het pastorale team, dat we vandaag aan u voorstellen? Nee, maar het is wel duidelijker als er een paar mensen uit onze gemeenschap aangesproken kunnen worden door diegene, die - om welke reden dan ook - behoefte heeft aan aandacht, een luisterend oor. Om degene, die gevangen zit in in eigen angstgevoelens , verstrikt is geraakt in een gevoel van onvermogen om in vrijheid te denken of te handelen. Zo willen we een ieder helpen zijn vrijheid te ver- of heroveren. Je kunt in je onmacht de dingen niet duidelijk meer zien. Je hebt je zaken niet meer op een rijtje. Dan is het goed als je ergens kunt aankloppen. Door je verhaal te vertellen krijg je weer kracht om aan je eigen vrijheid te gaan werken. Want het is wel duidelijk dat je het zelf moet doen. Wij kunnen een eindje met je meelopen, de weg wijzen, maar we kunnen je niet dragen.
Maar als wij ons als pastoraal team gedragen weten door onze gemeenschap, dan is onze last tezamen te dragen.
WAT en WIE is ons pastoraal team? Ik heb het al eens eerder gezegd en herhaal
het nog eens: het zijn: Christien Wartena, Gerda Prins, Corstiaan van Hamburg,
Rien van Dorth, Hans Bredie en ik (Ans Visser, red.) . Straks bij het delen
van brood en wijn zal ik ze aan u voorstellen, zodat we meer gezicht krijgen.
Binnenkort gaan enkelen van ons naar het Pastoraal Centrum Jordaan. Dat is
de eerste avond van een serie van 5 cursusavonden. Die avonden brengen we
steeds in een andere gemeenschap door. Boeiend en leerzaam, hoop ik! Op die
manier hoeven we niet steeds opnieuw het wiel uit te vinden; we kunnen bij
elkaar te rade gaan. Zo kunnen wij - om Paulus te herhalen - berekend zijn
voor onze taak en toegerust voor elk goed werk. We hebben het gezongen -
het woord van God tot hiertoe door verteld, is niet te hoog of veel te ver
gegrepen - . Maar we moeten dat wel in de juiste proportie zien. Het leven
is best af en toe chaotisch en we kunnen ons erin verstrikt voelen. Dan is
de zondag er om even tot rust te komen, bijvoorbeeld hierin De Duif. Even
nadenken over je eigen leven, luisteren naar het Woord en ook naar het koor
natuurlijk! Misschien bent u lichamelijk niet helemaal uitgerust hier, maar
ik hoop dat u hiermee wel geestelijk verder bent gekomen door mensen, die
al ver voor ons hebben geleefd. Die de moeite hebben genomen om hun verhaal
over Jezus' leven aan ons door te geven. Zo kunnen wij ook weer - gesterkt
door en aan elkaar - verder in goede harmonie.
Amen.
| Archief/Bijdragen
| Ans' "Hoofdpagina" |