In maart 1974 liepen mijn man Ton, twee dochters (Sylvia en Ingeborg)
en ik op een zondagochtend te "dwalen" langs een Amsterdamse
gracht, dit keer de Prinsengracht. De deur van kerkgebouw "De Duif"
stond open en op die deur hing een brief met de tekst: kindercreche aanwezig!
"Zullen we?", zeiden we tegen elkaar. We gingen naar binnen
een gingen een beetje vooraan zitten. De aanwezige priester nodigde de
kinderen uit om met Mirjam mee te gaan. Sylvia (toen 9 jaar) wilde na
even aarzelen wel mee, maar Ingeborg (8 jaar) absoluut niet.
Na afloop kwam Sylvia met een prachtige palmpaasstok glunderend de kerk
binnen; toen wilde Ingeborg natuurlijk ook! Mirjam - heel slim - zei dat
we volgende week (Palmzondag) terug moesten komen en dan kon Ingeborg
ook zo'n stok maken. Dat beloofden we.
De week daarop waren we er dus weer. De sfeer sprak ons aan. Het wonderlijke
was, dat mevrouw Driehuis (die naam vergeet ik nooit meer) na afloop tegen
ons zei: "Jullie zaten op een andere plaats"! Dat maakte diepe
indruk op ons; we waren gezien!
Achter in de kerk bij de koffiehoek stond - dat bleek - Gerard Zondervan.
Hij vroeg ons de handtekeninglijst te tekenen als protest omdat het Bisdom
de kerk wilde sluiten; "dat kon toch niet!".
Onze eigen kerk - "de Magdalena" - was vlak na ons trouwen gesloten
en gesloopt en dat deed pijn. Wij tekenden dus van harte en beloofden
hem en onszelf terug te komen. Dat gebeurde dus ook. Onze dochters vermaakten
zich uitstekend en spelenderwijs kregen ze de verhalen van de bijbel te
horen.
Elke dinsdagavond was er een vergadering en men nodigde mij uit ook te
komen. Enfin ... sinds die tijd kom ik in De Duif.
In 1980 waren we zonder priester; "hoe nu verder?" Er waren meer dan eens emotionele vergaderingen, maar we besloten met elkaar verder te gaan. Er werden zes voorgangers gekozen, waarvan ik er een was. Tot op heden ga ik eens in de zoveel tijd voor. Elke keer weer zoeken, praten, schrijven, schrappen, maar ... op de zondag dat ik voor ga ís er een overweging en de liederen en gebeden zijn op elkaar afgestemd. Dit alles in samenwerking met de liturgische werkgroep.
Ans Visser
Om gezondheidsredenen trad Ans medio 2000 terug als voorganger van De
Duif.
Ze bekleedt nog steeds een functie in de werkgroep
Diakonie en Pastoraat.