Lezingen:
De brief van Jakobus, die wij voor vandaag gekozen hebben,
staat vol met allerlei waarschuwingen. Je moet hem gelezen hebben,
wil je weten waar het over gaat! In het kort komt het hier op
neer:
Jakobus zet in krachtige bewoordingen en beeldrijke taal uiteen,
welke eisen de wet stelt aan een gemeenschap van mensen, die geloven
in Jezus Christus. Geloven is geen vrijblijvende theorie, die
tot uiting komt in daden.
De gemeenschap heeft te zorgen voor zieken, en te waken over wie
afdwaalt. Gebed, zelfkritiek, bescheidenheid en geduld moeten
kenmerken zijn voor hen, die als broeders en zusters met elkaar
omgaan. Dát is klare taal !!
In Handelingen komt het eigenlijk op dezelfde manier tot uiting,
wat geloof en werken inhoudt. Het een schijnt niet zonder het
ander te kunnen.
Maar -hoor ik dan zeggen- als ik nou opgevoed ben zonder geloof?
En ik zorg toch goed voor mijn omgeving? Ja, dan heb je een probleem;
tenminste als je daar zelf een probleem van maakt. In Handelingen
zie je duidelijk het verschil tussen de "werkers" en
de "bidders". Het EEN hoeft het ANDER niet uit te sluiten.
En dat je voor minder uitgemaakt wordt omdat je zegt, niet te
geloven in God of in het hiernamaals, is mijns inziens een probleem,
als je er zelf een probleem van maakt. Het leven is te kort om
je daar zorgen over te maken. Doe wel, en laat het oordelen over
aan degene die mag oordelen. Het geloof kan niemand jou geven.
Het is wel zo, dat als je je bij een geloofsgemeenschap aansluit,
die gemeenschap er van uit mag gaan, dat je aandacht hebt voor
bijvoorbeeld de diensten op zondag, voor het woord van God. Je
mag zoekende zijn en dan ben je in goed gezelschap! Want we zijn
bijna allemaal zoekende. We worstelen elke maandagvond door een
deel van de bijbel heen; de bron van inspiratie.
Je hoeft het niet altijd met elkaar eens te zijn, dat waren ze
in de tijd dat de boeken geschreven werden, ook niet. In de loop
van de eeuwen zijn er mensen op de brandstapel terecht gekomen
en zijn er mensen vervolgd. En wat gebeurt er vandaag nog steeds?
Allemaal vanwege, én om het geloof. En ongeloof. Dat is
doodzonde. Trouwens, wie kan mij zeggen, dat God bestaat? Dat
Jezus Zijn Zoon is? Wie kan mij overtuigen? O ja, er zijn mensen
die het zeker weten en daar ben ik in stilte jaloers op. Om te
geloven, dat er een leven na dit leven is. Om te geloven dat Jezus
voor ons gestorven is en dat Jezus ook weer opgestaan is. Voor
ons! Dat kan een houvast zijn.
Vandaag willen wij, vooral ik die deel uit maakt van de pastoraatsgroep,
u mededelen dat er in onze Duif vele groepen zijn die met de naaste
bezig zijn. Dat valt niet altijd op, ook al wordt het wel aangekondigd.
Straks vertel ik er meer over. Eerst wil ik vertellen uit het
evangelie van Johannes. Zoveel mensen die naar Jezus toekomen
... om Zijn stem te horen en vooral: wat Hij te zeggen heeft!
En wie weet, misschien ook wel om genezing te vinden. Jezus ziet
de menigte en wil ze iets te eten geven. Vijfduizend mannen en
er is een jongen die brood en vis bij zich heeft: vijf broden
en twee vissen! En dan al die vrouwen nog, denk ik dan! Er zijn
in ieder geval veel mensen op de been, blijkbaar zonder eten op
weg gegaan! Zou het daarom gaan ?
Ze komen om Jezus, niet om te eten. Ik denk, om geestelijk voedsel.
Maar ja, een maaltijd is een sociaal gebeuren. Eten is zoiets
wezenlijks. Zogezegd, broodnodig!
Na afloop houden de leerlingen twaalf korven met stukken brood
over. Kan het ook niet zijn, dat de menigte zoveel woorden opgevangen
kan hebben, dat er voldoende overblijft om door te geven? Verder
te vertellen? Wij praten er nog steeds over.
Ze willen Jezus houden, want wat Hij te zeggen heeft is geweldig.
Ze willen min of meer bezit van Hem nemen. Jezus is in de ogen
van de menigte de Persoon, die hun honger kan stillen. Ze willen
Hem het liefst voor zichzelf hebben. Dat benauwt Jezus. Hij trekt
zich terug, geheel alleen.
Wat kunnen wij met dat verhaal? Hier in en om De Duif? Ik weet
genoeg van mezelf, dat mijn woorden niet zo lang blijven hangen.
Ik weet ook, dat men niet toestroomt om mij te zien! Daar zit
ik gelukkig niet op te wachten. Ik ben een schakel in deze Duif;
een schakel tussen mensen. En die mensen, die gemeenschap is mijn
verbinding naar ... noem het Jezus, noem het God, Eeuwige, ..
doet er niet toe. Samen vormen wij een ketting, ieder een schakeltje.
Een gemeenschap die nog hechter kan worden! Die niet af mag brokkelen,
maar die die schakels moet onderhouden om ze heel en sterk te
houden. Die schakels zijn allemaal gelijk. Er kunnen nieuwe schakels
bij komen, dus het mag geen aaneenschakeling zijn. Geen gesloten
snoer. Het materiaal van de schakels is divers. Zacht - hard -
soepel - gekreukeld - sterk. Allemaal van eigen materiaal, zoals
we zijn gemaakt. Noem die schakels: omzien naar elkaar, ieder
met zijn eigen waarde. De een heeft materiaal in zich om oog te
hebben voor hulp aan derden, de ander op hulp van zeer nabij.
Een ander die hulp zoekt, hulp behoeft. En met de aktiviteiten
die er zijn in De Duif, en met de talenten en de daadkracht, kunnen
wij er een prachtige ketting van maken met open schakels van diverse
kleur en materiaal!
Straks kunt u hier in de kerk gaan "winkelen" om u op
de hoogte te stellen van al die aktiviteiten en uzelf aanbieden
als de schakel van heelwording naar een hechtere gemeenschap,
waar veel mensen op af komen.
De ketting namelijk die wij vormen is net zo sterk als de zwakste
schakel. Het is dus ons aller belang om de zwakke schakel zo sterk
mogelijk te maken. Dat is pastoraat! Amen.