Lezingen:
Hier wordt het land gezocht, waar wij gelijken zijn.
Niemand apart, en geen kleuren die minder zijn.
Hartelijk welkom in deze dienst.
Vandaag gaat het over o.a. "Huis van gebed voor alle volken". Het gaat over vreemdelingen die geen vreemdelingen meer zijn. Het gaat over groot vertrouwen. Voor diegenen die misschien gedacht hebben dat er vandaag een Maria-dienst zou zijn, moet ik teleurstellen. Het gaat wel over een moeder die zo om hulp roept voor haar zieke dochter, dat ze blijft vragen om genezing. Maria de moeder van Jezus zal ongetwijfeld ook gebeden hebben voor haar zoon. En na zijn dood hebben generaties lang mensen gebeden tot Maria, en nog, hierachter in de kerk worden elke zondag kaarsen gebrand en ik weet dat veel mensen stil staan bij hun vragen en gedachten. Hetzij voor een ander, hetzij voor zichzelf. Dat is goed. Wij hebben echter afgelopen maandag toch gekozen voor de lezingen die bij deze zondag horen.
Maria toevlucht voor velen.
Luister naar ons, en zie naar ons om.
Maria laat ons voelen en ervaren, Uw aandacht, zodat wij gesterkt
verder kunnen gaan.
Amen.
De Heer sluit niemand buiten. Houd je aan je wetten en handhaaf
het recht. Hoe je verder in elkaar zit doet er niet toe. Wel een
paar regels waar je je aan te houden hebt. Toch is de mensheid
er niet in geslaagd om vrede en gerechtigheid te bewerkstelligen
en te behouden. Is hier met harde hand eindelijk vrede, dan laait
daar weer conflicten op. Jonge mensen worden weggestuurd om de
vrede te bevechten of, na een moeizame oorlog de rust enigszins
te bewaren. We worden om de oren geslagen met verslagen, hier
en overal in de wereld. Dat was in de tijd van vóór
Christus zowel als ná Christus. Toch willen we allen vrede,
maar ja, op mijn manier. Daar moet wel aan gehoorzaamd worden
anders word ik boos met alle gevolgen van dien. U begrijpt hopelijk
wat ik hier mee bedoel.
En denk niet, ik ben niet goed genoeg…. De Heer zegt, ook
al ben je, volgens Jesaja, een "dorre boom" in jouw
beleving, de Heer zal mij wel afwijzen, dan heb je het mis. Als
je trouw blijft aan het verbond, dan zal niets je meer in de weg
staan. Ook vreemdelingen zijn de moeite waard. Die mij willen
vereren, liefhebben en dienen.
Je moet wel willen en kunnen, want het vereist toch wel wat van
ons. Jezus wijkt uit naar het gebied van Tyrus en Sidon. Een gebied
van rijke stadsstaten die vanouds op de joden neerzagen. Een plaats
die enigszins lijkt op onze ontkerstende samenleving. Een vrouw
uit die samenleving vraagt genezing voor haar dochter. Ze is wanhopig
en "ziet" in Jezus de persoon die haar dochter kan genezen.
Heb medelijden met mij. En wat doet Jezus? Helemaal niets. Hij
geeft geen antwoord. De leerlingen willen die vrouw terugsturen.
Jezus zegt tot hen: "Ik ben alleen naar de verloren schapen
van het volk Israël gestuurd". Wat bedoelt Hij daarmee?
Hij zegt nog zoiets. "Het is niet juist het brood te pakken
dat voor de kinderen bestemd is, en het de honden voor te gooien".
De vrouw geeft Jezus groot gelijk. Toch zegt ze: "Maar de
honden eten wel de kruimels, die van de tafel van hun baas vallen".
Waarop Jezus weer reageert met de woorden: "Vrouw wat hebt
u een groot vertrouwen". En haar dochter is genezen vanaf
dat moment.
Wat kunnen wij daar van leren?
Jezus krijgt van Zijn Vader de opdracht om de mensen kennis te
laten maken met God en Zijn koninkrijk. Jezus heeft een aantal
leerlingen om zich heen die Hem volgen waar Hij gaat. Ze worden
er zelf ook op uit gestuurd met de boodschap die wij vandaag ook
horen in Jesaja. Houd je aan de wetten en handhaaf het recht.
Het kwaad vermijden. Jezus is niet in Zijn eigen land, of streek,
en Hij wil de mensen daar ook onderrichten. Dan komt zo'n vrouw
vrij brutaal (ik vertaal het naar wanhopig) en blijft ook nog
doordrammen. Ze ziet in Jezus de Redder. Ze laat zich niet afschrikken
door het stilzwijgen van Jezus. Die heeft zijn opdracht en dit
staat niet in het scenario. De vrouw moet gevoeld hebben dat Jezus
haar wil helpen. Dan ligt het aan haar karakter of ze gelaten
het hoofd buigt en weggaat met haar zieke dochter, of door haar
gevoel gevoed wordt door de aanblik van Jezus' houding. Zwijgen
is niet altijd afkeren, of niet thuis zijn. Dus ze gaat in discussie.
Het lijkt of zij die bal die Jezus kaatst terug kaatst. Ze praat
als een gelijke met Hem. Dat versterkt haar vertrouwen in Jezus
en Zijn daden. Dan zegt Jezus ook: "Jouw vertrouwen is zo
sterk, dat moet beloond worden". Dat is een stimulans om
het vertrouwen dat lijkt weg te ebben weer op te vatten. Nou is
de een van nature goed van vertrouwen en de ander is wantrouwend.
De een is wanhopiger dan de ander. Toch is het belangrijk om hoop
niet te laten verdrinken in wanhoop. Geloof niet te laten wegzakken
in ongeloof. En de liefde die je (ik denk, de meeste van ons)
gekregen hebt niet te laten verzieken door haat. Als wij, hier
bij elkaar gekomen, denken, dat we inspiratie op kunnen doen,
door met elkaar te bidden, te zingen en te luisteren dan weten
we diep in ons hart dat er wel degelijk wat tegenover staat. Een
soort voorwaarde. We dienen de opdracht die Jezus heeft gekregen
en ons via zijn leerlingen voorhoudt serieus te nemen. Dat geldt
ook voor Jesaja's woorden. Zo zullen de woorden, die Paulus ooit
geschreven heeft aan de inwoners van Efese ons kunnen steunen
als we twijfelen.
Wij zullen niet langer vreemdelingen zijn die geen rechten hebben. Maar we zullen medeburgers zijn van het volk van God. Moge dit gebouw, dat gerestaureerd wordt met zijn bewoners sterk uit de strijd tevoorschijn komen, omdat wij gesterkt door ons vertrouwen, waar we aan werken, in God en elkaar eens een tempel van geloof (vertrouwen) hoop en liefde mogen worden, bewoond door heel veel mensen. Amen.