Lezingen:
Salomo trouwt met de dochter van de Farao, de koning van Egypte.
Als u de bijbel thuis heeft, raad ik u aan om 1 Koningen in zijn
geheel te lezen. Niet bepaald een fraai, als wel een boeiend boek.
Er gebeurt teveel daarin om in een paar minuten weer te geven.
Maar ik vertel u er iets over.
Salomo wordt koning en trouwt. Hij volgt zijn vader op, die gestorven
is en hij wil een goede koning worden. In een droom verschijnt
de Heer aan hem. Salomo toont zich dankbaar voor de Heer, die
zijn vader alle liefde gegeven heeft. Zijn vader David is op zijn
beurt trouw gebleven aan de Heer. De liefde komt dus van twee
kanten in dit geval. In een droom kan je alles vragen en als het
een positieve droom is krijg je ook alles.
De Heer zegt: vraag wat je wilt, ik zal het je geven. En wat vraagt Salomo ? Wijsheid om zijn volk te leiden. De Heer is blij, Hij vindt het een goede zaak. Salomo vraagt geen rijkdom, geen lang leven, zelfs niet de dood van zijn vijanden! Hij krijgt waar hij om vraagt en niemand zal hem nog evenaren. Zelfs heden ten dage praten wij nog over het Salomons oordeel. Maar ook dit boek eindigt niet bepaald vredig, ook al was de bedoeling van Salomo goed.
In Mattheüs praat Jezus over het Koninkrijk Gods. Het lijkt op een schat die in de akker verborgen ligt. Het lijkt ook een handelaar die naar mooie parels zoekt. Het lijkt ook op een sleepnet dat in zee uitgegooid is, waarin allerlei vissen terechtkomen. Gaat dit vergelijken vandaag nog op? Ja, als we erover praten, dan heeft ieder op zijn eigen manier wel een voorbeeld daar van, of een mening. Dat de meningen verdeeld zijn is logisch. Tenslotte hebben we allemaal ons eigen inzicht, leven, karakter, wat weer met onze achtergrond te maken heeft.
Als ik een schat vind dan moet ik daar wel heel erg naar verlangen om mijn hele hebben en houden te verkopen, om die schat te bemachtigen. En bezitten vind ik nou niet bepaald een positief woord. Bezit lijkt me teveel op bezitting! Daar heb ik niets mee. Mooie parels. Stel, ik krijg hem in mijn bezit … dan ligt hij daar, zo kostbaar dat ik de parel in de kluis opberg. Einde verhaal; met andere woorden: je kunt vergelijken, maar het is niet zo!! Wij kunnen met z'n allen ieder op onze eigen manier het koninkrijk proberen te vestigen hier op aarde. We kunnen er tenminste aan werken, hard werken is het. Maar waar een wil is, is een weg, is een gezegde!
Ik denk, al schrijvend aan 25 jaar geleden. Ons gezin heeft op een gegeven moment dagen en avonduren vrijgemaakt voor het vele werk dat in De Duif gedaan moest worden. De Duif die gekraakt was en open moest blijven. Wij vonden dat toen zeer belangrijk, maar wij betrapten ons er ook op, dat dat toch een leuk leven was. De parel was gevonden, maar we wilden daar geen beslag op leggen. Die verborgen schat, we kwamen er dicht bij, bijna tastbaar, maar we hebben hem niet begraven. Soms voelden we ons wel de koning te rijk met z'n gemeenschap. Zoveel jaar later gaan we verder als gemeenschap maar op een andere leest, zoals alles aan verandering onderhevig is. Wij zijn ook geen haar beter dan die van -ik zal maar zeggen- die van hiernaast.Toch willen wij zo graag goed zijn. Zo goed, dat er veel mensen naar ons komen luisteren en in het gunstigste geval mee willen werken. Bijvoorbeeld zingen is ook hard werken. Werken aan ons koninkrijk, hier, op aarde.
Is dat haalbaar? Gooien wij niet, om die gelijkenis met het sleepnet te noemen, de vissen die voor ons niet zo belangrijk zijn weg? Zodat de goede overblijven? Ik heb soms de akelige gedachte, dat er goede mensen weg blijven om uiteenlopende redenen en meningen. Wie bepaalt wie of wat goed is?
Zou het goed zijn als we zoeken naar die schat, in de vorm
van goede positieve gedachten en die bewaren voor momenten waarop
ze nodig zijn? Bijvoorbeeld om iemand uit de put te halen of iemand
te bedanken voor de inzet? Zou het goed zijn om alles te verkopen
om die parel te bemachtigen, bijvoorbeeld om alle lelijke gedachten
over een ander te laten voor wat het is en die ander niet verder
de grond in te boren? Zodat die parel eens voor ieder goed zichtbaar
wordt en tot vrijheid en goedheid kan dienen? Of zal het alleen
bij die gedachten blijven? Ik hoop van niet!! Stuntelen wij allemaal
een eind weg? Goed bedoeld? Misschien kunnen wij denken aan de
woorden die opgeschreven staan in Romeinen. Loop niet mee in het
gareel; daar zijn wij Duiven goed in. U moet andere mensen worden;
daar kan aan gewerkt worden met een nieuwe gezindheid. Het kan
in een moeite doorgaan met de restauratie van De Duif, die 23
augustus van start gaat!
Dan kunt u uitmaken wat God wil, wat goed is en wat Hij graag
heeft. Laten wij Hem dan vragen om luisterbereidheid, wijsheid,
moed om verder te gaan ook als het moeilijk wordt. En als ik toch
aan het vragen ben - ook al ben ik geen Salomo - zou ik geduld
en begrip in ons pakket willen hebben. Om zo -al is het maar een
stukje- koninkrijk op aarde te creëren. Amen.