Lezingen:
Hand.5:12-16
Op.1:9-19
Joh.20:19-31
Welkom en inleiding
Lieve medemens,
Welkom in de Duif vanmorgen op de eerste zondag na Pasen
Welkom als je hier voor het eerst bent;
Welkom als je hier vaker komt;
Welkom als je naar vergeving snakt,
Welkom als je moed en kracht nodig hebt,
Welkom als je de hardheid van de maatschappij zat bent,
Welkom als je troost en aandacht behoeft,
Welkom als je je hart wilt openen voor de mens naast je, ook als je dat moeilijk
vindt omdat je wellicht te kwetsbaar bent.
Bij ons als medemensen onder elkaar in het huis van de Eeuwige moet er toch
iets hiervan te vinden zijn.
Een speciaal welkom aan onze gasten die vandaag uitgenodigd zijn ,
omdat wij vandaag ons willen herinneren diegenen die tot de Duifgemeenschap
hebben behoord, maar niet meer onder ons zijn
Een van ons : Gerard van Deyl met wie ik vandaag voorga, is begonnen met het maken van herdenkingskruisjes die wij achterin de kerk in de Mariakapel gaan ophangen. Er zijn tien kruisjes klaar maar voordat wij de kruisjes ophangen willen wij de namen van hen die op de kruisjes staan en van de anderen die ons dierbaar zijn, een plaats geven in de dienst.
Vandaag lezen wij drie teksten uit de Schrift:
uit de Handelingen een gedeelte over de wonderen die de apostelen van Jezus deden in navolging van hun Meester en over de vorming van de eerste Christenbeweging.
uit de Openbaring van Johannes die in ballingschap verkeert op het eiland Patmos zijn eerste visioen over de komst van de Mensenzoon
uit het Evangelie van Johannes over de verschijningen van Jezus aan Zijn leerlingen
Het gaat vandaag over dood en voortleven, over de kracht van geloof en liefde, over het voortbestaan van onze ziel, over menselijke verwarring in het aangezicht van de dood en over de levengevende Adem van Gods Geest.
Herinnering
Wij willen ons herinneren:
...
En allen wier namen niet genoemd zijn.
Omdat zij in onze herinnering voortleven en omdat zij door ons gekend zijn.
Wij geloven dat de Eeuwige in haar oneindige Genade hen heeft opgenomen in
de Heerlijkheid waar wij nog geen weet van hebben.
Wij vragen om hun geliefden te omgeven met troost, warmte en liefde in het
besef dat wij allen Uw Helpers zijn op aarde.
Omdat de zielen van hen die overgegaan zijn naar die andere wereld in volle
bloei bij U aanwezig zijn, hebben wij voor ieder van hen een bloem als symbool
voor hun aanwezigheid onder ons
en nog eenmaal noemen wij hun namen :
...
en een bloem voor allen uit onze gemeenschap hier niet bij name genoemd , die niet meer bij ons zijn.
Overweging
De dood van een geliefd mens brengt heel veel teweeg in het leven van degenen die om hem of haar heen staan: Verwarring, angst over onze eigen sterfelijkheid gevoelens van onuitsprekelijke liefde, woede omdat het te vroeg was, ongeloof, verdriet, je ogen uit je hoofd huilen, stilte, inkeer en soms ook iets wat je nou net niet kan gebruiken in zo'n tijd : ruzie, onenigheid, emotionele wanorde..
En dat gaat tegen alle verwachting in , want wat willen wij graag dat mensen om ons heen staan als er iets erg gebeurt; wat hebben wij het nodig om gesteund te worden en warmte, liefde en troost te krijgen !
Ervaringen bij het overlijden van een naaste mens zijn niet altijd vergelijkbaar, verwerking zeker niet omdat wij allen mens zijn, maar zó verschillend.
Dat is nu zo en dat was in de tijd van Jezus en zijn leerlingen ook zo : de een is bezig met het gevaar van de Joodse overheid buiten te sluiten die ook hen gevangen kan nemen en doden en hij doet de deuren goed op slot, de ander is in diepe rouw en weer een ander is in gedachten bij zijn geliefde Meester en ziet Hem opeens in hun midden verschijnen. Verwarring alom, wat is er nu weer aan de hand : eerst dat lege graf en nu Jezus zelf in hun midden met de tekenen van het kruis nog op zijn lichamelijke verschijning. Iemand zei maandagavond tijdens de voorbereiding : "Ik zou me ook rotschrikken als ik erbij was geweest", echter een ander zei : "Ik zou het heerlijk vinden ! Ik zou dolgelukkig zijn als ie bij ons binnen zou stappen" Zo verschillend zijn wij mensen en dat vergeten wij soms wel eens als zou ieder de dingen op dezelfde manier moeten ervaren.
Jezus zegt nadrukkelijk een aantal keren: Vrede ! Een groet maar ook een geruststelling, wees maar niet bezorgd, benauwd, laat de blijdschap en de vrede de overhand hebben ".En Hij ademde over hen en zei : Neem de Heilige Geest van mij aan."
De adem van God is de levengevende kracht die samen met de Geest van God mensen inspireert en vervult met de macht van het positieve, met de power van een open hart en een helder verstand zodat ook wij soms in staat zijn tot wonderen als wij dat willen.
Het ongeloof van Tomas komt ons niet vreemd voor, hij is 'net een mens'en wil het bewijs zien van dat Jezus de echte en de enige is.
Is Jezus echt ?? Of is hij een droombeeld net zoals in het visoen van Johannes op Patmos ? Doet het ertoe of we dat zeker weten ?
Wat is er belangrijk aan deze verhalen: niet of het echt gebeurd is mijns inziens.
Wel dat de dood is overwonnen door de liefde van God, dat onze geliefden een nieuw thuis hebben gevonden, waarvan wij niet weten hoe het eruit ziet , "want niemand is ooit teruggekeerd om ons van U te groeten"
Dat wij niet hoeven te schrikken als een geliefde van ons aan ons verschijnt ook al kunnen wij het niet beredeneren omdat de deuren op slot zijn.
En dat het niet gek is dat wij in de war raken van de dood, maar dat wij beter uit kunnen spreken dat wij in de war zijn dan dat wij elkaar gaan belagen.
De dood roept van alles op : een pantser, haat, verdeeldheid, twijfel aan elkaars integriteit, wantrouwen, emoties, niet zien, niet begrijpen, niet herkennen.
En dat terwijl het belangrijk is om de rouwperiode goed door te komen met elkaar, want wij zijn nog niet klaar in de wereld; er wordt ons meestal iets nagelaten : een erfenis waar iets goeds mee moet gebeuren, een opdracht in het geval van de leerlingen van Jezus om letterlijk en figuurlijk in Zijn voetsporen te treden, om wonderen te doen om genezingen te verrichten.
En ook daar zal de nodige heibel over geweest zijn, durf ik te wedden, want ook de leerlingen waren net mensen en misschien voor hun eigen gevoel nog niet klaar om wonderen te verrichten.
En toch was het mogelijk ! En toch is het mogelijk om wonderen te doen, om genezingen te verrichten; de kracht van de adem van God, van de heilige Geest
werkt ook door ons als wij alles open durven te zetten : ons hart, ons verstand.
Als wij met hart en ziel durven te werken aan Gods Koninkrijk in en om onszelf.
De Kracht van de Mensenzoon uit het visioen van Johannes is indrukwekkend, Hij heeft alle macht over het heelal en beheerst de elementen der aarde; die kracht is ook tot onze beschikking, wij zijn niet zomaar wat, wij zijn Gods schepselen naar Zijn Beeld en Gelijkenis.
Wij kunnen dat ten goede aanwenden en het kan fout gaan. Dat is het belang van deze verhalen , dat wij ons bewust worden van enerzijds dat wij bange, kleine mensen zijn die nog dikwijls aan elkaar en aan de Eeuwige om vergeving moeten vragen , anderzijds dat wij kanjers zijn die zelf nog niet eens weten wat zij wel kunnen.
Dat vraagt om vrijheid van zijn, vrijheid van denken, van doen, dat vraagt soms om roekeloosheid , om je maskers en je pantsers af te leggen en te zeggen waar je bang voor bent. Wellicht verschijnt de Mensenzoon dan ook aan ons en gebeuren er wonderen die wij niet verwachten..
Nodiging
De Mensenzoon die ons de kracht geeft om het leven te leven ook na een groot verlies, die ons de moed geeft om in wonderen te geloven , nodigt ons als speciale gasten aan Zijn tafel. Als je je verbonden voelt met de Gemeenschap zoals wij hier zijn, kleine, grote mensen die er af en toe niks van maken en soms ook groots zijn, deel dan mee van brood en wijn, tekenen van leven en van samen.
Komt, want alles staat gereed !
Zegenbede
De Eeuwige zegene ons en zij behoede ons,
De Onnoembare doe zijn aangezicht over ons lichten en zij ons genadig,
De Levengevende verheffe haar aangezicht over ons en geve ons vrede.
Amen.
| Archief/Bijdragen
| Marina's "Hoofdpagina" |