Thema: 7/6/98
Lezingen
Welkom
Welkom aan iedereen die hier vanmorgen naar de Duif is gekomen,
of je hier nu voor het eerst bent of een regelmatige gast of een Duif in
hart en nieren, iedereen is welkom in dit huis van de Eeuwige.
Vandaag is er weer kindernevendienst en Yvon Kemper zal onze kleinen daarvoor
uitnodigen, kom maar alvast naar voren.
Inleiding
Vandaag is het de zondag in het kerkelijk jaar die Trinitatis heet, de zondag
van de Drieëenheid. In de Lutherse Kerk de Gouden Zondag genoemd omdat
hierin, de feesten Kerst, Pasen en Pinksteren nog eens dunnetjes overgedaan
worden.
Vader, Zoon en Geest op het toneel vandaag, een hecht samenwerkingsverband,
een gouden ketting van liefde gesmeed, niet in de zin van kerkelijke
haarkloverijen over welke natuur die drieëenheid nu had, of wie er de
belangrijkste was, nee vandaag proberen wij te doorgronden wat het verbond
is wat wij met die drie hebben.
De Psalm van deze zondag spreekt over de mens dat de Eeuwige hem bijna goddelijk
heeft gemaakt; in het gedeelte uit Spreuken wordt de Wijsheid genoemd als
eerst geschapen voordat zelfs de elementen aarde vuur, lucht en water door
God waren vormgegeven ; In het Evangelie van Johannes spreekt Jezus over
de Geest als plaatsvervanger van de Zoon en de Vader,een kostbare erfenis
voor ons mensen .
Wat moeten wij ermee ? Met die oude Wijsheid, met die Geest der Waarheid
in een samenleving die niet erg op waarheid gesteld is ? Wat zegt ons dat
drievoudig snoer van de Eeuwige als Schepper, Jezus de Verlosser en de Geest
die als geweten en als Trooster voor ons zou moeten fungeren ?
Vandaag gaan Yvonne van der Velden en ik u voor in de Dienst van Schrift
en Tafel. Wij moeten het doen zonder koor, want al onze vaste pianist en
alle vervangers zijn op vakantie vandaag, dus draaien wij de Duif CD.
Ik wens ons allen een goede dienst
Overweging
"Om vijand en wraakgierige te doen verstommen", een zin die door mijn hoofd
blijft spelen als ik met de zojuist gelezen teksten bezig ben.
Hoe kan dat dat je het kwaad de mond snoert, dat de kracht van het kleine,
het tere groot genoeg is om tegenstanders te overwinnen?
Hoe kan het dat een mensenkind met of zonder Messiaanse erfenis zo’n sterke
positieve macht heeft en hoe komt het dat wij ons dat zo vaak niet bewust
zijn?
De verhalen over de mens en over de wijsheid zijn pure poëzie, alleen
al de taal is genieten en ook de boodschap is prachtig, want de mens is bijna
goddelijk gemaakt door haar Schepper. En dat de Wijsheid die er was voor
alles werd geschapen , vreugde vond bij de mensen betekent dat Zij welkom
is in de menselijke Geest. Dat Zij zich kan nestelen in de menselijke
natuur.
Dat moet met elkaar een goed resultaat geven.
En hoe komt het dan dat wij niet allen als halve heiligen over straat
gaan???
Hoe komt het dat het goede resultaat dikwijls zo ver te zoeken is? Hoe komt
het dat wij ook zo onwijs zijn?
Komt doordat het net niet gelukt is, omdat God ons "bijna" goddelijk heeft
gemaakt?
Misschien omdat wij het niet geloven dat wij bijna goddelijk zijn ? Omdat
wij niet geloven dat de Geest der Waarheid onze leidsman is als vervanger
van de Verlosser zelf ... Want als je deze mooie woorden niet echt heel wezenlijk
tot je laat doordringen, als je niet het gevoel toestaat , dat je geleid
wordt dan is de kracht niet sterk genoeg.
Ik moest denken aan de woorden van Jezus die zegt : "Eigenlijk heb ik jullie
nog veel te zeggen, maar je kunt het nog niet verwerken. " ...
Ik geloof dat dat voor mij ook geldt, dat ik met mijn nuchtere boeren Hollandse
verstand zoveel weerstand heb opgebouwd, dat het een heksentoer is om werkelijk
te geloven. Om in de kracht en de liefde van Mijn Schepper, Mijn Verlosser
en Mijn Trooster op te durven gaan. Zomaar zonder voorwaarden, om te beseffen
dat ik wijs ben en gelukkig af en toe ook heel onwijs mag zijn.
En hoe is dat dan met het goddelijke, dat stukje van mijn wezen dat ik misschien
nog niet eens ken, dat ik nog mag gaan verkennen.
Hoe zoek ik dat in Godsnaam op, wat moet ik ervoor doen. Misschien helemaal
niet zoveel, misschien wel niks ofwel met liefde naar mijzelf toegaan, met
barmhartigheid naar mijzelf kijken, met wijsheid mijn levenspad gade
slaan.
Van anderen weet ik het altijd heel goed dat zij wijs zijn, of ik zie herhaalde
malen de goddelijke vonk in een ander mens, maar van mijzelf ...
Heb uw naaste lief als uzelf !!! In het besef dat de Wijsheid vreugde vindt
in mij dat de Eeuwige mij bijna goddelijk heeft gemaakt en dat de Geest der
Waarheid mijn Leidsman is, zou dat laatste toch ook moeten lukken. Als ik
bijna goddelijk ben, welk gedrag hoort daar dan bij ???
Mag ik dan nooit meer een beetje liegen om bestwil of weigeren om dienstbaar
te zijn, of een ander een loer draaien, of iemand bewust het goede onthouden
???
Eigenlijk niet, maar ik denk dat het daar vandaag niet echt over hoeft te
gaan, want dat weten de meesten van ons maar al te goed wat er niet mocht,
wat je moest en wat je zou en anders... Hele schuldbelijdenissen vol.
Onze traditionele calvinistische cultuur zit vol met scheiding van het goddelijk
en menselijk bestaan, de deining over de vermenging van protestant en katholiek
bij het prinselijk huwelijk gaat hier ook over;
het goddelijke, heilige wat alleen is voorbehouden aan de gewijde
rooms-katholieke priester en zijn op hun beurt gewijde parochianen, komt
in handen van een protestante dominee die niet gelooft in de transsubstantiatie
en wordt ontvangen door een aantal protestanten die er ook niet in geloven.
Vandaag gaat het over de andere kant: Geloven dat ik en jij liefde zijn,
dat wij wijs zijn, dat wij Christus zelf als onze Leidsman hebben, dat de
Trooster ons heel nabij is. En vooral wat dat betekent heel konkreet voor
het dagelijks leven. Je open stellen op momenten dat je voelt dat je Schepper,
je Verlosser, je Trooster dichtbij je is.
Tijd en rust nemen om überhaupt te voelen wat goddelijk zijn,
is.
Toestaan dat er verbinding is tussen het menselijk en het goddelijk leven.
De wereld en ook wij zijn geschapen onder het toeziend oog van de wijsheid dus dat moet toch niet helemaal verkeerd zijn gegaan.
De drieëenheid ervaren als sterke kracht om ons heen, in onszelf en
voor ons uit in het leven wat wij te leven hebben. Geen rozegeur en manenschijn,
geen heiligen op straat, maar wel het besef dat je niet alleen
bent.
Wijsheid is afgaan op je eigen ervaringen, leren van het leven, van
elkaar;
Het betekent niet dat er geen verdriet is, geen scheiding, geen rouw, maar
wel dat er altijd ook steun dichtbij is, dat er oases zijn in de
woestijn.
Dat er ook anderen zijn die met je meegaan en die misschien jou de weg kunnen
wijzen, die de vrijheid aandurven en het licht eerder zien als wij.
Amen.
Nodiging
Wij zijn hier bij elkaar omdat wij geloven in de kracht van de Wijsheid van
het goede, van Troost en Liefde, van samen staan wij sterker.
Daarom delen wij elke zondag brood en wijn als tekene van Leven en van
Samen.
Ieder hier aanwezig die zich geroepen voelt om mee te delen, nodig ik uit
aan de Tafel van Gods vrienden.
Zegenbede
De Eeuwige zegene ons en hij behoede ons.
De Onnoembare doe haar aangezicht over ons lichten en zij ons genadig.
De Eeuwige verheffe zijn aangezicht over ons en geve vrede.
| Archief/Bijdragen
| Marina's "Hoofdpagina" |