Lezingen:
Goedemorgen en van harte welkom u allen in deze viering binnen
de Duif.
Van harte welkom ook namens Mieke, met wie ik voorga, en namens
Fons,Henk en het koor, die voor de muzikale ondersteuningen zorgen.
Of u hier nu voor het eerst bent of een oude bekende, we hopen
dat deze viering u goed zal doen.
Ik wil u nu uitnodigen tot een moment stilte en inkeer. Een moment
om bewust te voelen wat u meegenomen hebt aan gedachten, gevoelens
verwachtingen in deze viering en wellicht dat u daar iets van
aan de Eeuwige wilt voorleggen.
Dan wil ik u vragen dit moment van inkeer af te ronden en dan
ga ik verder met de inleiding. Toen ik de lezingen van vandaag
voor het eerst onder ogen zag, dacht ik, mijn hemel, wat een heftige
lezingen. In alle drie de lezingen gaat het om iets als het einde
der tijden, oorlogen, natuurgeweld, heftig louterend vuur, mensen
die zullen vergaan en die gespaard zullen worden. Een predikant
uit de kerk van Maarten 't Hart zou waarschijnlijk smullen van
deze teksten en er een prachtige hel en verdoemenis preek van
kunnen maken.
Ik wil het niet hebben over het einde der tijden, maar over nu.
Als we nu om ons heen zien, dan zijn er natuurrampen, dan zijn
er miljoenen die het oorlogsgeweld ontvluchten, dan worden weer
massaontslagen aangekondigd door multinationals in hun klopjacht
naar nog meer winst. Binnen onze gemeenschap lijkt het soms ook
even oorlog als mensen onbarmhartig met elkaar omgaan. En een
enkeling van ons wordt direkt geconfronteerd met een onmenselijk
vluchtelingen beleid.
Paulus zegt tot de gemeente van Tessalonici: Gij zijt kinderen
van het licht. Dat is voor mij dan ook de grote uitdaging. Hoe
kun je kinderen van het licht zijn?
De viering van vandaag is hier dan ook op gericht en ik hoop dat
u iets van dat licht mee kunt nemen.
Laten we nu eerst samen bidden.
Beste mensen, gemeente van Christus.
Hoe kunnen we kinderen van licht zijn?
Als je af en toe laat doordringen wat er in de wereld gaande is,
welke donkere wolken er hangen, dan zou je soms enorm somber kunnen
worden. Wat me onlangs nogal schokte, is dat er de meest akelige
biologische wapens gemaakt en ontwikkeld zijn. Onder meer in Rusland,
onder Gorbatjov, van wie we dachten dat dat toch een goede vent
was. Dat er allerlei bacterieën voor de meest afgrijselijke
ziekten zijn ontwikkeld, waarmee zeer eenvoudig hele bevolkingen
vernietigd kunnen worden. Door Zuid-Afrika zijn ze gebruikt.
De resten liggen onder meer nog in het Paul Krüger Park,
waar dieren soms aan vreemde ziekten overlijden. Via internet
kan een beetje chemicus zo recepten krijgen om voor een paar honderd
gulden deze wapens te maken. Je zou in een doemdenken kunnen vervallen.
Wat hier tegenover te stellen? Ik denk niet, dat het zin heeft
om alle ellende, dreiging, oorlog etc. te gaan zitten opnoemen.
Daar moet je niet je energie in steken, want meestal kun je daartegen
niet zoveel doen.
Wat mij omhooghaalt, wat mij ook buitengewoon fascineert is dat
mensen ook vanuit Licht en Liefde kunnen leven. Twee voorbeelden.
Toen ik het laatste nummer van HGL samen met Hortense maakte,
kwamen we op het idee om een kaart van Lars Sundberg, een van
onze Duiven, af te drukken. Hij maakte een reis door de Verenigde
staten en genoot enorm van de indrukwekkende schoonheid van de
Grand Canyon. Ondanks zijn eigen ziekte, ondanks het verlies van
zijn partner ruim een half jaar geleden schrijft hij ons:
Deze reis is een droom die is uitgekomen. Ik heb geleerd door
dit alles te zien dat er altijd mooie dingen en momenten zijn
in je leven. Ik denk aan jullie.
Liefs, Lars. Ik raakte daarvan helemaal in een goed humeur.
Een ander voorbeeld is dat van mijn oom, die ik opzocht toen
hij opnieuw kanker had gekregen en het zag er slecht voor hem
uit. Toen ik vroeg hoe hij zich voelde zei hij: Een van de gevoelens
die ik heb, is die van grote dankbaarheid. Ik ben zo blij dat
ik nog zo lang heb kunnen leven en dat ik twee weken geleden nog
zo fijn heb kunnen zwemmen samen met mijn vrouw in een mooi meer.
Twee maanden geleden overleed hij. De laatste tijd besef ik hoe
zeer ik hem mis en ik heb veel verdriet over hem. Tegelijk fascineert
me het enorm hoe hij, met vele keren dat hij in zijn leven dicht
bij de dood was, licht heeft kunnen geven aan zoveel mensen, zeker
ook aan mij.
Mijn conclusie is dat een mens in licht en liefde kan leven. Mensen
kunnen boven de ellende, boven het middelmatige, boven het negatieve
uitstijgen.
Als we naar de eerste lezing kijken, die van Maleachi, dan
zijn er mensen in vertwijfeling. Wat heeft het zin om te geloven,
om gemeente te zijn, want de slechterikken gaat het beter dan
diegenen die goed doen. Toen kwam er een actie, waarin een gedenkschrift
voor de Eeuwige werd opgericht. Dat bracht iets teweeg.
Ik denk dus dat het erop aan komt, om de gedachte aan hen levend
te houden, die in de liefde van God geloven. Door verhalen en
ervaringen van hen door te vertellen. Dat helpt je om te leven
vanuit een ander uitgangspunt, namelijk dat de God van liefde
en licht er is, en dat je van daaruit leeft en kunt leven.
Opvallend dat bij Maleachi gesproken wordt over degenen die de
Eeuwige vrezen. Is onze God iemand om bang voor te zijn? Ja en
nee denk ik. Ja, als ik denk dat de God het meest grootse is wat
je je kunt voorstellen. Als je die grootsheid tot je door laat
dringen, God als Schepper bijvoorbeeld, als diegene vanuit wie
al wat leeft is gaan ademen, alles met een fascinerende schoonheid
en perfectie, dan zou het gek zijn als je niet diep onder de indruk
zou zijn en een beetje bang zou worden van die kracht.
Wij zijn met iets van die kracht begiftigd. Om kind van het licht
te zijn vraagt het soms moed. Moed om grootsheid toe te laten,
moed om te geloven dat jij zelf of een kerkgemeenschap tot grootse
dingen in staat bent. Dromen, denken en doen zeiden we in het
beleidsweekend. Om echt te geloven in je dromen, om ze echt te
gaan doen, dat vraagt moed. Maar God gaat met je mee als je de
eerste stappen zet.
In Maleachi staat verder dat we de Naam van God moeten hoog houden.
De andere lezingen geven aan hoe we dat kunnen doen. Paulus roept
op om wakker en alert te blijven. Ik versta dat als: je kunt meegaan
in de waan van de dag, van de economie van het nog steeds niet
genoeg, van Nederland is vol etc.. Maar je kunt ook kiezen voor
zaken waar je werkelijk heil van verwacht. Of je kunt nuchter
blijven als iedereen paniekerig doet.
Paulus roept op tot steun aan elkaar en steunt hen daarin door
te stellen dat ze dat al aan het doen zijn. Juist ook mensen die
het goede doen, die vastgelopen relaties proberen te herstellen,
die goede initiatieven nemen, ook die hebben soms bemoediging,
waardering nodig. Zonder dat wordt het lastig.
En in Lucas roept Jezus vooral op tot standvastigheid. Blijf staan
voor de zaak van Jezus, die leefde met lef en liefde en zo talloze
mensen genas en bevrijdde.
Hij haalde Zacheüs uit de boom, ontzette de overspelige vrouw,
praatte met Samaritanen, de Palestijnen voor de Israëliërs
van toen.
Hoe kun je nog meer kinderen van licht zijn?
Van geld wordt gezegd dat geld moet rollen, van licht zou ik willen
stellen dat je licht moet laten schijnen. Door verwonderd en dankbaar
te zijn over het goede dat ons en anderen overkomt. Door gewoon
goede dingen te doen, humor en lichtheid te brengen onder mensen
wier gemoed bezwaard is. Dan wordt je samen lichter.
Natuurlijk kunnen er dingen zijn, waardoor je verdrietig, angstig
of moedeloos wordt. Ja, wat dan. Zelf kijk ik in deze kerk dan
naar de ramen. Hoe komt het licht binnen? Het meest licht komt
binnen door die plekken wit, waar een barst is gekomen in de mooi
geschilderde ramen. Soms moet er dus iets in je barsten, voordat
licht binnen kan komen.
Maar boven alles komt het erop aan, te beseffen en vanuit een houding te leven dat je kind van het licht bent. Toe te laten, wat er aan goedheid is, in jouw leven en in deze wereld. Gewoon net als Lars op een berg gaan zitten en kijken naar alle mooie dingen die je omringen. Niet altijd eenvoudig, maar als je het doet wordt je heel blij.
Amen.