Het mooie van de duif is, dat het een gemeenschap is waar geen hierarchie bestaat zoals in een normale kerk. We zijn gelijkwaardig aan elkaar. Met elkaar ben je op zoek naar wat de bedoeling is in onze geloofsgemeenschap. Aan elkaar geef je door, wat je inspireert.
Het voorgaan in vieringen vind ik een prachtige uitdaging om iets van wat die bedoeling is, samen te creëren. Daarbij vind ik het vooral bijzonder, dat er van buiten ons, aan ons wordt aangereikt.
Teksten uit het bijbels leesrooster, de stilte in een viering, de melodie van een lied zijn voor mij tekenen, dat we niet aan de goden zijn overgeleverd. Er blijft een God die met mensen meetrekt en ons nabij is.
Ontvankelijkheid en gezag:
trefwoorden die mij dit jaar bezig houden
Door Catrinus Mak - Ontvankelijkheid en ontzag. Dat zijn de twee trefwoorden die mij dit jaar als voorganger in De Duif vooral bezig zullen houden. In deze tijd heeft het gezag van de kerkelijke leiders toch wel een heel ernstige deuk opgelopen. En ook de meeste wereldlijke leiders genieten een niet al te hoog aanzien meer. Daarmee loop je het risico, om het Goddelijke ook maar gelijk te relativeren. Zo van, vroeger dachten we nog dat er een God bestond, achterhaald toch..?
De wereld heeft het Licht niet aangenomen, zegt Johannes in zijn eerste hoofdstuk. Hoe kunnen wij dan toch ontvankelijk worden voor dat Goddelijke Licht? Kunnen we daar nog ontzag voor hebben?
Als leerling van Zhineng Qigong kom ik in theorie en praktijk op een nieuwe manier in aanraking met Hij die was, die is en die komen zal. Fascinerend dat de Chinezen, de Grieken en de Egyptenaren al weet hadden van de grootsheid van de Eeuwige, maar dat die het anders noemden.
Nieuwe woorden krijgen betekenis in mijn leven:vreugde, zachtheid, gebogenlijnigheid die eerder verbindt dan de rechtlijnigheid. Ik hoop hiermee lichtbruggen in De Duif te kunnen maken. We zullen het zien.
Catrinus Mak