Lezingen:
Lieve mensen, goede morgen,
Ik mag U namens De Duif van harte welkom heten in deze viering.
Wij zijn bij elkaar om naar Gods woord te luisteren en om dit
woord zo in ons door te laten dringen dat we er uit leven kunnen.
Wij willen Jezus weer tot leven brengen door te leven volgens
zijn woord; daarom doen we wat Hij voor ons deed: we breken en
delen brood met en voor elkaar.
Deze week gaan de lezingen over Gods Liefde voor de mensen. In God is er geen verschil, er is geen groot of klein: er is geen man of vrouw, Het maakt niet uit wat voor geloof we belijden, wat voor nationaliteit we hebben, wat voor geaardheid, wat voor levensstaat. Hij houdt van ieder van ons zoals we zijn, omdat wij mensen zonder uitzondering een speciaal plekje hebben in Gods Hart, om het onbegrijpelijke in een menselijk beeld uit te drukken. Voor God is er geen aanzien des persoons: Hij houdt van ons!
Toen wij maandag over de lezingen spraken, schreven we na afloop op wat deze lezingen bij ons hadden opgeroepen. Aan het eind van de viering zullen we deze 'gebeden' voorlezen. Ik lees nu één daarvan voor:
Praten over liefde is een dagelijks gegeven; wij hebben onze
mond ervan vol en zingen ook erover.
Toch gaat onze liefde in de meeste gevallen niet verder dan onze
eigen kleine kring. Wij durven niet over de schutting kijken,
durven niet onze liefde uit te breiden naar hen die er om vragen.
Hoe durven wij dan aan u te vragen om liefde en hulp.Vergeef ons
Heer voor dit gebrek aan liefde.
Ik wens U allen een goede viering.
Lieve Mensen,
Zou het voor God geen verschil maken tot welke godsdienst we horen?
Ik denk dat het voor God in zijn Liefde niets uit maakt, Hij houdt
van ons op de weg waar Hij ons gezet heeft en er zijn vele wegen
die tot Hem voeren. Maar zeker is dat Hij het meest geëerd
wordt door mensen die zichzelf, hun tijd, hun aandacht hun liefde
geven aan hun medemens. En hoe jammer ik dat vindt, nu ik zo mijn
best doe iets te zeggen over de schrift: Wat wij zeggen te geloven
is van weinig waarde: Het gaat om de liefde die daarin zit en
niet om een formulering, hoe knap en diep ook. Bellenblazen heeft
geen waarde, voor God is het alleen de liefde die telt.
God is Liefde. Hij heeft ons geschapen naar zijn beeld. Dus
ook wij mensen hebben die liefde in ons. Ook van Jou kan gezegd
wor-den: Jij bent Liefde. Naast al Je mogelijkheden en talenten
is dat Jouw meest waardevolle mogelijkheid. Bij onze geboorte
is dit de diepste kern van ons wezen: WIJ WILLEN BEMINNEN EN BEMIND
WORDEN.
Wij zouden als er niemand antwoord had gegeven op die liefde hier
nu niet zijn. Ieder mens is een wezen dat zonder koestering al
voor het eerste levensjaar weggekwijnd zou zijn. Dat we al voor
onze geboorte bij onze naam genoemd zijn door God en dat we door
Hem gekend en bemind zijn, kunnen we lezen in de Heilige schrift,
in de psalmen staan er teksten te over dat God de gever en voeder
van ons leven is. Vader en Moeder tegelijk. Onze vaders en moeders
zijn beelden, geschapen naar deze Oergrond. Hun liefde voor ons
en voor elkaar is beeld van God.
Ons diepste verlangen, onze dromen, onze eerste verlangens,
zijn verlangens naar deze warme bron, naar God zelf. In ons is
altijd een onvervulde hunkering naar geluk. Niemand heeft dat
zo mooi gezegd als Augustinus: 'onrustig is ons hart tot het rust
in U.' De mooiste beschrijving van een mensenleven ooit door een
mens geformuleerd. Deze oerervaring herkennen wij. Niet altijd
is dat voor ons zo duidelijk, we ervaren het meestal nauwelijks,
maar het is niet te ontkennen: mensen zijn gelukszoekers.
Augustinus leert ons nog iets: 'Ik zocht U buiten mij, maar U
was binnen.' Dat is de reden dat we in een Godgewijde ruimte soms
ineens kunnen ervaren: hier in deze stilte ontmoet ik de Eeuwige.
Deze ruimte kan een kerk zijn, kan een plekje in de natuur zijn,
maar díe mensen zijn het gelukkigst die dat stille plekje
in zich zelf kunnen vrijmaken en er binnen gaan.
Dat is bidden in zijn meest ware vorm. Het ingaan in de diepste
kern van jezelf waar God op je wacht en woordeloos zegt dat hij
je bemint. Iedere gedachte aan gebed is een uitnodiging van God.
Hij roept ons. Hij is degene die ons het eerst heeft liefgehad.
Hij is degene die het initiatief neemt, vele malen per dag roept
en zoekt hij ons: hij staat aan onze deur en klopt.
Meestal wordt daar langs heen geleefd en geven wij geen antwoord.
Franciscus van Assisi kon helemaal overmand van verdriet zijn
als hij hieraan dacht: 'De Liefde wordt niet bemind.'
Jezus zegt dat zijn Liefde tot de Vader zijn vreugde is. Dat is
de vreugde waarin hij ons wil laten delen.
Toch is dit maar een deel van de boodschap van vandaag.
God houdt van ons, en het is belangrijk doordrongen te zijn van
onze eigenwaarde als beminde en minnaar van de Liefde. Maar ook:
IEDER MENS is zo bemind. Ieder mens is eindeloos kostbaar en voor
God beminnenswaard. Wij zijn zo geneigd mensen te zien in hokjes.
De een is slim, de ander dom, de een is sympathiek, de ander een
vervelende rotterd. De een vind je leuk, de ander stom. Ook voor
God is ieder verschillend, dat is onze charme, maar ieder is de
moeite van de liefde waard. Jezus wilde voor ieder alles wat hij
had en was geven. Het merkwaardige is, dat die liefde ons kenmerk
moet zijn. Pas dan kun je zeggen dat je de boodschap van Jezus
hebt begrepen als je geen onderscheid maakt tussen je medemensen.
Dit is een harde boodschap. Niet je vrienden moet je goed doen,
ook degenen die je vijanden zijn. Ook degenen die het al eens
totaal verbruid hebben. Jezus volgen is: kunnen vergeven. Liefde
is grenzeloos. Dus ook na een diepe teleurstelling: nooit kan
de draad van de liefde worden gebroken. Als je tegen wie dan ook
zegt: Jou wil ik niet kennen, is dat ernstig. Toch weet ik uit
ervaring, dat deze opdracht boven onze feitelijk mogelijkheden
kan liggen. Het kan zijn dat we hierin tekort MOETEN schieten
omdat we maar beperkte mensen zijn. Ik denk dat ik daarom het
gebed dat ik bij het begin van deze viering heb voorgelezen, zo
goed vond. 'Vergeef ons Heer, voor ons gebrek aan liefde'. Wij
komen bij onze God als mensen die weten dat ze hun mooiste opdracht
niet aankunnen. Ik kan zeggen dat ik om mezelf te beschermen wel
uit situaties ben gevlucht. Maar ik probeer zonder wrok of verbittering
de mensen achter me te laten waarbij ikzelf te gronde zou zijn
gegaan als ik bij hen was gebleven. En ik durf zelfs te zeggen
dat zij liefdeloos en fout waren, waarom zou ik de waarheid geweld
aan doen. Maar ik zeg het zachtjes, want God houdt van deze mensen,
ook al weet hij beter nog dan ik hoe fout ze waren.
Toen de apostelen werden uitgezonden kregen ze de boodschap mee: als men je vijandig bejegent ga dan weg, schudt het stof van je voeten en als de ander de vrede niet accepteert, dan keert de vrede op je terug. Die vrede is belangrijk: wrok, haat, minachting zijn heel menselijke gevoelens, maar ze schaden de mens die deze gevoelens koestert: Paulus zegt 'De liefde is niet verheugd om het kwaad'. Daarom is het belangrijk het kwade niet te koesteren maar te streven naar vrede en vergiffenis.
U bent van harte welkom aan deze maaltijd, waarin wij het brood voor elkaar breken. Wij willen ieder door dit brood zonder uitzondering laten merken dat hij of zij gewaardeerd wordt en onze liefde waard. Durf de liefde te accepteren en toon door dit brood te eten dat je verlangt naar vrede.
Moge de Liefde van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest
bij U blijven en U gelukkig maken in Uw relaties en in Uw stille
momenten.