Lezingen:
Welkom in deze dienst van Schrift en Tafel in de Duif, welkom
als je hier voor het eerst bent, welkom als je een regelmatige
gast in ons midden bent, welkom ben je en dat was al duidelijk
toen wij het openingslied met elkaar zongen.
Op deze zondagmorgen is er even tijd om bij te komen, om op te
laden, om ons te laven aan de muziek en aan de goede woorden en
om even pas op de plaats te maken in Gods huis.
Wij lezen vanmorgen 3 teksten : een stukje proza uit het boek
Amos, een gedeelte uit het Marcus-evangelie en een stukje uit
de 1e brief van Paulus aan Timotheus.
Ik geef een korte toelichting :
AMOS is een profeet die optreedt in de tijd dat Israel in tweeën
is verdeeld, het rijk Israël en het rijk Juda. Jerobeam koning
van het rijk Israël heeft Bethel ( wat in het Hebreeuws huis
van God betekent) tot nationaal heiligdom verheven en de in de
tekst genoemde Amasja is hogepriester van dat heiligdom.
Amos profeteert in 750 voor Christus in Israël in een tijd,
die gekenmerkt wordt door grote welvaart, politieke rust en ogenschijnlijke
vroomheid. Amos treedt op tegen het onrecht in de maatschappij
en tegen het feit dat mensen zich beroepen op God om hun kwade
praktijken goed te praten.
MARKUS vertelt over de uitzending van de apostelen. Het verhaal
spreekt voor zich en ik zal er in de overweging uitgebreid op
terug komen.
Dan PAULUS 1E BRIEF AAN TIMOTHEUS, geen makkelijke kost, je zou
bijna zeggen een foute tekst niet zozeer naar de inhoud van het
1e gedeelte, maar het is de toon die hier wat vals klinkt. In
goed gereformeerde kringen kijkt niemand hiervan op, maar voor
ons kritische mondige mensen lijkt de tekst totaal achterhaald.
Paulus schrijft aan Timotheus hoe hij een gemeente moet opzetten
en onderhouden, een soort briefing eigenlijk, vergelijkbaar met
de peptalk die ik wel eens van mijn direktie krijg te horen. Ook
dan denk ik dikwijls: kan ik het niet wat minder, is dit niet
zwaar overdreven…
Maar bij allemaal, Amos, Jezus en zijn discipelen en Paulus gaat
het uiteindelijk over de opdracht om het goede te doen in deze
wereld.
Naar aanleiding van de teksten en de wijze waarop daarin beschreven
staat hoe je een opdracht kunt vervullen, wil ik met jullie verder
denken over de vraag : hoe wij erachter komen wat ons te doen
staat in deze wereld.
Ik wens ons allen een goede en gezegende dienst toe.
Wie weet precies wat zijn of haar opdracht is in het leven
?? Of anders gezegd wie weet waarom ie hier op aarde rondstapt,
nu in het jaar 2000 ??
Veel mensen zijn op de een of andere manier op zoek naar de zin
van hun bestaan.
Er zijn glasheldere redenen waarom jij nodig bent hier en nu :
voor je gezin,voor je man, voor je vrouw, voor je kinderen, je
kleinkinderen, je ouders, je zuster, je broer, je vrienden en
vriendinnen en voor buren voor wie jij wat kunt betekenen; voor
konkrete acties voor goede doelen, voor het werk in de buurt ,
bij de politieke partij, de sportclub of in je werk vrijwillig
of betaald ook daar heb je verantwoordelijkheid op je genomen
voor jezelf en voor andere mensen. Dat is heel konkreet. Daar
heb je bij die vraag naar de zin van je bestaan houvast aan.
En dan zijn er nog de echte spirituele zoekers, die dieper gaan
dan het zichtbare. In kerkelijk verband of elders.Elke keer is
er wel een nieuwe groeigroep, bewustwordingskader, voor elk wat
wils, elke tijd heeft haar eigen ontwikkeling daarin.Dat levert
dikwijls veel op…
Maar het gekke is als je het weet, zegt dat nog niks want zowel
Amos als de twaalf apostelen hadden eerder andere dingen gedaan
dan wat zij in de teksten doen die zoëven gelezen zijn.
Amos was een hereboer, hij was schapenfokker in Tekoa en hij kweekte
ook nog vijgen. En de discipelen waren merendeels vissers die
Jezus ergens opgediept had langs de kant van het meer.
Amos krijgt een opdracht van de Heer; hij moet de mensen herinneren
aan wat recht is : in het vorige hoofdstuk zegt Amos : jullie
hebben recht veranderd in gif en rechtvaardigheid in venijn.En
wat zo prachtig is, hij reageert zeer nuchter en professioneel
op de aantijgingen van Amasja de hogepriester van het heiligdom.
Hij is gewoon geroepen door de Heer zelf en wie of wat kan daar
tegenop?
De apostelen hadden zich niet aangemeld bij Jezus'uitzendburo
avant la lettre maar ze worden er wel op uitgestuurd. Twee aan
twee, goede koppels worden uitgerust met veel geestelijk macht,
macht over onreine geesten ( letterlijjk niet gereinigde geesten)
en macht om te genezen.
En daarnaast gaan zij heel prozaïsch alleen met een stok
en sandalen en verder niks op reis.
Zij krijgen een lesje in loslaten, zowel loslaten van materie,
van de dingen die je als mens graag bij je hebt, van de zekerheid
van proviand, een reistas met spullen en geld voor onderweg, maar
ook loslaten van het mogelijke heilandcomplex : als mensen je
niet horen of als ze je ergens niet ontvangen , stamp dan het
zand van je voeten. Nu is dat bijna onmogelijk, want overal daar
in Israël is zand, zoals wij hier in Nederland bijna altijd
omgeven worden door water.Dus je moet heel hard en heftig stampen
om het stof van je voeten te krijgen.Nadrukkelijk afstand nemen.
Zoals een kind een afslaand gebaar maakt als iemand hem of haar
aanraakt van wie zij het niet prettig vinden, zo moeten ook de
apostelen niet blijven bij mensen die niet geholpen willen worden.
Dat klinkt ons hard in de oren, maar het is wel duidelijk en ook
veilig.
Het is gevaarlijk om in een foute omgeving te blijven, op een
plek waar de normen tegen het menselijke ingaan, waar de menselijke
waarden ontbreken. Ook daar kan een mens door besmet raken. Twee
aan twee er op uit om elkaar te kunnen helpen en elkaar te kunnen
corrigeren als het fout dreigt te gaan.
Eergisteren was ik bij een buschauffeur die net geopereerd
is. Een zware operatie waarbij zijn lichaam zodanig aangedaan
is dat hij niet meer kan zitten, alleen nog maar staan en liggen
voorlopig. En buschauffeur zijn, is een zittend beroep. Zijn middel
van bestaan maar ook een van de belangrijkste drijfveren van zijn
leven, de bus en zijn klanten zijn voorlopig buiten beeld. Letterlijk
grepen zijn handen in de lucht op zoek naar datgene wat hij kwijt
is : houvast, duidelijkheid, weten wat je te doen staat, omdat
je er goed in bent. Omdat je mensen kan helpen om van A naar B
te komen.
Wat een loslatingsproces is er voor hem begonnen !!
Is de zin van je bestaan dan gelegen in kunnen loslaten ??
In genieten als je iets of iemand een tijdje mag vasthouden ??
In ermee kappen als de dingen waar je mee bezig bent, een doodlopend
spoor lijken te zijn ?? Of opbreken als de mensen die jij wilt
duidelijk maken wat voor jou belangrijk is, niet naar je willen
of kunnen luisteren???
Ligt het in openstaan als er een andere opdracht voor je komt,
als je iets totaal anders moet gaan doen voor mensen ?? Op het
gevaar af dat je als onbetrouwbaar bestempeld wordt …
Weet jij wat je opdracht is in het leven, weet jij of je alleen
of met z'n tweeën op pad moet ??
Het verhaal van Paulus komt ons wat ongeloofwaardig over : wat
een zekere Tinus : ik spreek de waarheid, ik lieg niet !!
Maar als je het mij zou vragen, durf ik ook te zeggen dat ik
het zeker weet. Dat ik geboren ben om het licht te brengen in
mijn eigen leven en in dat van mijn kinderen en van de mensen
die in mijn omgeving verkeren. Dat is een opdracht, waar ik in
geloof en waar ikzelf ook kracht uit put, want dat doe ik niet
alleen op eigen kracht.
Het is wel prettig als je het zeker weet wat jouw opdracht is,
als er diep in je het besef is: dat kan alleen ík doen
!! Of ík ben de enige die in die zaak scherp ziet . Of
ik krijg niet voor niks die ingeving !! Helaas zijn wij soms een
beetje kwijtgeraakt om te luisteren naar onze innerlijke heraut.
Amos zei doodgewoon : de Heer heeft mij gezegd….
Paulus zegt: ik weet het zeker….dat God wil dat alle mensen
gered worden en dat zij tot de kennis van de waarheid komen.
Belangrijk is dat je je niet laat leiden door oude twijfels, door
vergane boodschappen, door beschimmelde autoriteiten. Nu is het
leven zo en morgen is het weer anders. Amos trekt zich niks aan
van de machtsstrijd die Amasja wil aangaan. Hij trapt er niet
in.
De apostelen wordt geleerd om zonder ballast op weg te gaan, waar
het goed is, ben je welkom en is oud en beschimmeld brood niet
nodig.
Soms is het wel lekker om je vast te houden aan oude dingen, om
je te verschuilen achter je ballast omdat je dan het nieuwe en
onbekende nog niet hoeft aan te gaan. Want op elke dag van de
week kan jouw opdracht gewijzigd worden. Dat is het enge en tegelijk
spannende van jouw levensreis.Weet jij wat de zin is van jouw
bestaan ??? Weet jij waar je vandaag voor leeft en wellicht morgen
ook ?? Ik weet zeker dat wij redelijk lijken op die arrogante
Paulus : wij weten het zeker wel. Misschien zit er nog wat oud
spul voor. Misschien richten wij ons teveel op datgene waar wij
nu net niet voor hoeven te leven in tegenstelling tot die ander
die naast je zit. Ik betrap mijzelf erop dat ik dikwijls meer
kijk naar wat er niet in mijn leven is dan wat er wel is. Eigenlijk
is het heel simpel Amos was hereboer en is nu profeet; de apostelen
waren vissers en zijn nu healers in dienst van God.
Wat heeft de Eeuwige in jou gelegd, welk Godsgeschenk heb jij
voor ons en voor de wereld of nog beter gezegd welk Godsgeschenk
ben jij voor ons en voor de wereld ?
Dat klinkt heel groots, en voor een nuchtere Nederlander knap
overdreven maar de waarde van ons mensen voor de samenleving en
voor de wereld, klein of groot is onschatbaar en het zou zonde
zijn als wij die schat in onszelf laten liggen.
Amen
Zoals Jezus eens het brood brak en de wijn schonk, zo delen
wij hier brood en wijn omdat wij Gods mensen zijn en omdat wij
het leven in al zijn facetten met elkaar delen.
Ieder van ons kent twijfels over hoe het moet in het leven en
ieder van ons heeft ook het licht in zich van de Eeuwige die zegt
: ik zal er zijn, ik zal bij je zijn.
Iedereen zonder uitzondering is welkom aan deze Tafel, als je
je verbonden voelt met degene die naast je is of tegenover je,
komt dan want alles is gereed.
De Eeuwige zegene ons en hij behoede ons,
De Barmhartige doe haar aangezicht over ons lichten en zij ons
genadig
De Onnoembare verheffe zijn aangezicht over ons en geve ons vrede.
Amen