Lezingen:
Goedemorgen allemaal en van harte welkom in deze viering in
de Buikduif. Welkom in dit huis, in dit een uur om thuis te komen.
De lezingen van deze viering gaan over herders en schapen. In
de voorbereiding hebben zijn we daar intens mee bezig geweest.
Zijn wij af en toe een herder, zijn we af en toe schapen, die
het soms niet meer weten of niet verder kunnen?
Hoe ervaren we God of Jezus hierin? In deze viering wil ik u vooral
uitnodigen om thuis te komen. Om te beseffen dat er iemand is
buiten ons, die ons steeds opnieuw op zoekt, die vraagt: hoe is
het nu echt met je Die vrede en vreugde wil brengen. Die troost,
uitzicht biedt, zich erbarmt, aanspoort en bemoedigt.
Laten en een moment stil zijn, om aan te komen en liefdevolle
aandacht te geven aan wat er nu is.
God, die ons ziet zoals wij zijn en die weet wat in deze wereld
omgaat,
soms dreigen we af te haken, soms lijkt vrede slechts een visioen
soms lijkt de aarde steeds woester en leger te worden.
Doe ons opnieuw geraakt worden door Uw liefde, zegen deze viering,
dat wij Uw licht opnieuw toelaten in ons leven en het uitdragen
in deze wereld.
Herders en schapen, is dat nog wel iets van onze samenleving? In de tijd van Jezus hoorden ze er al niet echt bij, de herders. Ze vormden een randgroep, levend buiten de gemeenschap. Opmerkelijk dat de geboorte van Jezus aan hen via de engelen werd bericht. Dat God op een heel nieuwe manier tot ons zou komen. Herders van deze tijd? In letterlijke zin kom je ze eigenlijk allen nog maar op vakantie tegen. Zo herinner ik me nog goed, dat ik in het gebergte van Noord India een herder tegen kwam. Ik liep daar in een reisgezelschap - een groep zou een te groot woord zijn - en het regende vaak. Op een gegeven moment zag ik hem. Het was een jongen nog. Op zijn nek droeg hij een ziek schaap. Hij liep daar, geen regenjas, op z'n blote voeten, alleen een overhemd en een lange broek aan. Zichtbaar gebukt onder zijn last. En ik? Ik nam een foto. Direct daarna vond ik dat een waardeloze actie van mezelf. Ik besloot daarop los geld in m'n zakken te doen, zodat ik aan iedere bedelaar die ik - als rijke westerling - tegenkwam, wat geld te geven.
Maandagavond jl. hebben we gediscussieerd. Wanneer ben je nu een herder? Als je manager bent en zorg draagt voor je personeel? Als je iemand ondersteunt bij het vinden van werk? Als je zorg hebt om iemand? Een huisarts, een therapeut, zijn dat herders? Of regeringsleiders? Iemand vertelde bij de voorbereiding hoe er een bezoek was vlak voor een belangrijke operatie van haar. Aan het einde zeiden de bezoekers: Veel kunnen we niet doen voor je, maar we zullen een kaars voor je opsteken en voor je bidden. Ze voelde zich geraakt en gesteund. Ik denk dat dit verhaal duidelijk maakt waar het in essentie om gaat. Dat het erop aan komt dat je liefdevolle aandacht geeft. Dat je mensen die je ontmoet, dingen waar je mee bezig bent, opneemt in je liefdevolle aandacht.
Als je met dit begrip van liefdevolle aandacht de lezingen nog eens bekijkt, dat wordt het duidelijker. Jeremia beschuldigt de leiders van Israel. Jullie hebben niet opgelet. Er is geen veiligheid meer voor de bewoners, er is geen plek om te leven, ze moesten vluchten. Ik, de Eeuwige, heb ze verdreven staat er dan merkwaardigerwijs. Je zou dat zo kunnen lezen dat de Eeuwige met de vluchtelingen meegetrokken is om te kunnen overleven. Maar de vluchtelingen hebben recht op bestaan in hun land van herkomst. God zal zorgen dat er leiders komen, die werkelijk weiden, die zorgen dat de bewoners bestaansrecht en veiligheid krijgen. Liefdevolle aandacht geven kan dus zijn, dat je opkomt en verantwoordelijkheid neemt voor rechtvaardigheid, voor een menswaardig bestaan, waar mensen niet worden bedreigd, maar veilig kunnen leven.
In het evangelie van Lucas, zie je hoe Jezus optreedt. Hij
draagt zorg voor zijn leerlingen. Eerder in hoofdstuk 6 kun je
lezen dat ze er al op uit gestuurd waren, twee aan twee. En nu
was het tijd om bij te komen. Jezus heeft als goed manager zorg
voor zijn personeel zou je kunnen zeggen. Ze zouden zich terugtrekken
in de bergen. Veelal een plaats voor Jezus om te bidden. Om de
liefdevolle aandacht van de Eeuwige tot je door te laten dringen.
Een belangrijk gegeven denk ik. Als je niet het besef kunt laten
doordringen, dat er een God van liefde is, dat die ons opzoekt,
dan wordt het lastig om liefdevolle aandacht te kunnen geven.
En dan zien we verder in Marcus, dat Jezus door ontferming wordt
bewogen. Mensen die niet wisten waar ze het zoeken moesten, schapen
zonder herder staat er, ze deden alle moeite om opnieuw bij Jezus
te komen. Als mensen op zoek naar een bron, mensen die al zo lang
niets of weinig te drinken hadden gehad.
Leven in liefdevolle aandacht, hoe doe je dat in deze tijd? In
de tijd van haast. In de tijd, waarin individuele verlangens,
belangen en behoeften de belangrijkste drijfveren lijken te zijn.
Of waar mensen, ziek en zwak zijn, compleet aan hun lot worden
overgelaten. Goddeloos zou ik de mensen willen noemen, die de
individuele mens als hoogste instantie benoemen. Die ontkennen,
dat er meer is. Een gelovige gaat er vanuit dat er een God van
liefde is, die groter is dan de individuele mens. Omdat Gij het
zijt, groter dan ons hart, die mij hebt gezien, eer ik werd geboren
zo zegt Oosterhuis het.
Vanuit dat geloof kun je gaan staan in de stroom van liefdevolle aan dacht. Of je dat nu doet door te gaan mediteren, je huis op te ruimen en je kamer mooi te maken of door echt aandacht te hebben voor jezelf en voor mensen die je ontmoet, dat maakt niet zoveel uit Als je het doet, zul je merken dat er vreugde komt in je leven. Dan gaat dat licht, waar we straks over zingen, steeds vaker doorbreken in ons leven. Ik gun het ons van harte. Amen.
Ik mag u allen van harte welkom heten aan de maaltijd zoals
ingesteld door Jezus Christus. Christus die de grootsheid van
God helemaal heeft laten zien.
Komt nu, want alles staat gereed; eet van het brood en drinkt
van de wijn, opdat ons gedragen weten door de Eeuwige en elkaar
dragen.