Lezingen

• Psalm 121
• Openbaring 21; 1-5a
• Johannes 13; 31-35

Welkom en Inleiding

Goedemorgen allemaal, fijn dat U gekomen bent. Bijzonder hartelijk welkom als U vandaag voor het eerst naar de (Buik)Duif gekomen bent.

Over het thema: Vandaag het derde thema binnen het kader van een aantal vieringen die vallen onder de noemer "Nieuwe wegen inslaan". Het thema van vandaag luidt: Kiezen voor een nieuwe indentiteit.

Twee lezingen van vandaag zijn volgens het leesrooster; één lezing is gewijzigd, de brievenlezing is vervangen door Psalm 121.
De lezingen sluiten inhoudelijk niet geheel naadloos aan bij het thema van vandaag, maar laten wel duidelijk zien dat de Eeuwige het beste wil voor iedereen, ongeacht wat voor identiteit iemand verkiest aan te nemen. Dit wil ik in mijn overweging ook nadrukkelijk uit de verf laten komen.

Over de lezingen

De eerste lezing is uit de Psalmen, Psalm 121; het is mijn lievelingspsalm. De psalm bezingt de Eeuwige als een God die over mensen waakt. U hoort de psalm in een iets andere vertaling dan die welke in het boekje is afgedrukt. De tweede lezing is uit de Openbaring van Johannes en schildert Johannes' visioen van het nieuwe Jerusalem, waar de Eeuwige onder de mensen zal wonen, waar geen verdriet meer zal zijn en waar de dood niet meer zal bestaan. De derde lezing is uit het evangelie volgens Johannes.
Jezus voorzegt zijn heengaan en geeft zijn leerlingen een nieuw gebod: het gebod van de naastenliefde.

Overweging

Hier in Amsterdam is een opvanghuis voor islamitische homosexuele jongeren, die vanwege hun geaardheid door hun ouders de deur zijn uitgezet of zijn weggelopen, omdat ze het niet aandurfden uit te komen voor hun sexuele voorkeur.
Een jaar of wat geleden heb ik er een reportage over gezien op AT5. Het was aangrijpend. Jonge mensen moeten alles opgeven: familie, vaak ook school, vrienden, noem maar op.
Een heel ander leven beginnen, zo jong. Ik moest er onwillekeurig aan denken toen ik een artikel in de krant las over de uitspraken die enkele Imams (islamitische geestelijke leiders/voorgangers) publiekelijk hebben gedaan over homosexualiteit. Het zal U denk ik niet zijn ontgaan.

Een nieuwe identiteit aannemen is in dit geval geen vrije keuze, maar een wreed moeten om te mogen en te kunnen zijn wie je bent. Juist deze jonge mensen, die het al zo moeilijk hebben, krijgen nog eens een trap na van een paar fanatieke geestelijke leiders uit hun eigen geloofsachtergrond.
Fundamentalisme en onverdraagzaamheid gaan hand in hand en ontnemen mensen de vrijheid om zichzelf te zijn, om zich te kunnen ontplooien, erger nog, om lief te kunnen hebben en om liefde te mogen ontvangen. Extremisme en discriminatie zijn dikke vrienden van elkaar en ontnemen mensen de mogelijkheid het leven te vieren in een Geest van liefde, menselijkheid en solidariteit.

Niet alleen religieus fanatisme legt mensen beperkingen op, politiek fanatisme doet niet minder, evenals puur botte hokjesgeest en vooringenomenheid. Ook als mensen zonder dwang van buitenaf kiezen voor een ander leven, uit vrije wil een nieuwe identiteit aannemen, ontstaat er vaak reuring, vaak ook uit een hoek waarvan je het niet verwacht.
Kiest iemand ervoor om als homosexueel een relatie aan te gaan met iemand van de andere sexe, dan hoor ik opeens "Ja, maar hij of zij is toch zo uitgesproken homo, ik snap er niets van, moet dat nou, laat ze nou gewoon doen!". Jawel, gewoon doen!

Iemand zei op de liturgievergadering van twee weken geleden, toen we het thema van vandaag bespraken: We moeten niks. Dat is me bijgebleven. We moeten niks, we mogen zelf kiezen welke eigen weg we willen gaan en wie of wat we willen zijn, en meer nog: we mogen zijn wie we zijn. Dat is denk ik een Goddelijk gegeven.

Welke weg we ook gaan, we mogen erop vertrouwen dat de Eeuwige er altijd bij zal zijn, ook als we onderweg verdwalen of niet kunnen beslissen welke richting we zullen uitgaan, als onze keus ons door onze naasten niet in dank wordt afgenomen, als we worden uitgelachen, nagewezen of voor gek versleten. De Eeuwige waakt over ons gaan en ons komen, onze ingang en onze uitgang, verhaalt de psalmist in de psalm van vandaag. De bergen van onverdraagzaamheid zijn nimmer te hoog voor de Eeuwige op wie wij onze hoop vestigen.

Maar alleen als wij bereid zijn om ook onze weg met Hem te gaan is er uitzicht op bevrijding, bevrijding uit de verlammende, verstikkende geest van onbegrip en voorinhgenomenheid. De Eeuwige kan enkel met ons meegaan als wij hem in ons leven willen toelaten. Hij slecht de bergen van onverdraagzaamheid samen met zijn mensen.
Zonder ons is de Eeuwige een God die niet bij machte is te werken aan een betere wereld. Johannes zegt het in de Openbaringenlezing van vandaag: Hij zal bij hen wonen, zij zullen zijn volk zijn en Hij God-met-hen zal hun God zijn.

In deze weken voor Pinksteren zien we uit naar de komst van de Heilige Geest in ons leven, de Geest van de Eeuwige die ons wil inspireren op de weg naar zijn vrederijk.
Willen wij dat vrederijk bewerkstelligen, dan nemen we een voorbeeld aan onze vriend Jezus van Nazareth, ontworstelen we ons aan onze zelfingenomenheid, onze vooroordelen, zien we liefdevol om naar elkaar en stellen we ons open voor zijn Geest die over ons wil komen. Zo verheerlijken wij hem in wie de Eeuwige zich aan ons heeft geopenbaard.
Zo worden wij mensen zoals de Eeuwige ons bedoeld heeft te zijn: mensen vóór mensen.

Amen.