Lezingen

• Jesaja ;
• Jacobus ;
• Mattheus ;

Inleiding

Het thema van de viering van vandaag is hoop. In de overweging die ik voor U mag houden zal ik aan de hand van de teksten dieper ingaan op dit thema.
Wat ik vooral aan de orde wil stellen is wat voor manier van hopen van ons christenen wordt verwacht, hoe wij omgaan met hoop in ons leven, hoe de hoop ons in beweging zet om goed te doen in ons leven, om de wegen te gaan die de Eeuwige ons wijst, wegen van gerechtigheid en bevrijding uit de macht van geweld en onrecht.


Over de lezingen

De eerste lezing van deze zondag is uit de profeet Jesaja en verhaalt over de glorie en de luister van de Eeuwige die mensen vevrijdt uit radeloosheid, onmacht en angst.

De tweede lezing is uit de brief van Jacobus.
Jacobus roept ons op om moedig en geduldig te zijn in de verwachting van de komst van Christus. Hij roept ons tevens op om in de geest van Christus om te gaan met onze naasten. Hij roept ons op tot ontferming.

De derde lezing is uit het evangelie volgens Mattheüs en duidt op het belang van Johannes de Doper als wegbereider van Jezus.
Deze lezing op de derde zondag van de advent is een vingerwijzing naar het naderende kerstfeest en de geboorte van Christus.

Overweging

Lieve mensen,

Maandagavond na de liturgievergadering een biertje gekocht in een snackbar bij mij in de buurt. Ik reken af en groet, gewoon simpel "goeienavond". De Marrokaanse medewerker van de zaak zegt: "salaam, dag".
Als ik buiten sta met mijn fietssleuteltjes in m'n hand, denk ik: heb ik dat nou goed verstaan? Salaam, dag. Leuk!
Fietsend door de Kinkerstraat waar ik woon zie ik de feestverlichting, de versierde etalages met sterren, ballen, strikken en achter de ramen van de huizen prijken voorzichtig de eerste opgetuigde kerstbomen. Het wordt weer Kerst, heel gewoon Kerst.
Bij mij thuis liggen twaalf rode kerstballen in een lege accubak met een gouden lintje erop en dat laat ik dit jaar maar even zo. Na alles wat wereldwijd het afgelopen jaar de revue heeft gepasseerd, voel ik niet zo de behoefte veel werk te maken van de kerstversiering thuis. Volgend jaar beter, denk ik, hoop ik.

De sterren, de ballen, de strikken en de lintjes, de kerstdeuntjes op de radio - ik denk ze even weg. Wat blijft er over?

Een man met een hoogzwangere jonge vrouw op een ezeltje sjokkend van Nazareth naar Betlehem, een ster aan de hemel, een stal, een os en een ezel, een kindje in doeken gewikkeld, liggend in een kribbe. Drie wijze mannen met dure cadeautjes.
Dat kleine ventje in dat kribje in doeken gewikkeld zal drieëndertig jaar later veel te vroeg weer in doeken gewikkeld liggen in de kilte van een rotsgraf.

Maar de drieëndertig jaar dat hij, Jezus, hier op aarde heeft rondgelopen zijn van zo'n grote impact en betekenis geweest, dat wij nu nog onze hoop vestigen op wat hij ons heeft voorgeleefd. Dat is de hoop waarover ik het wil hebben, een hoop die uitnodigt, inspireert, een krachtdadige actieve hoop, een hoop die iets uitricht, die "zoden aan de dijk zet". Hij leerde ons dat enkel de naastenliefde uitzicht kan bieden en de komst van Gods vrederijk kan bewerkstelligen.

Actief hopen is zelf werken aan een betere toekomst, voor jezelf, maar ook voor alle mensen om je heen. We moeten zelf de handen uit de mouwen steken. De Eeuwige wil ons bemoedigen en inspireren in ons handelen.

De profeet Jesaja belooft ons redding en bevrijding, blijdschap en vreugde; dat is de Goddelijke vergelding waar hij het over heeft. Geen vergelding in de zin van "oog om oog, tand om tand", maar een lieflijke vergelding, een tegenwicht aan de onmacht, een tegenwicht aan het duister, opdat wij mensen het licht zoeken en blijdschap en vreugde aan elkaar uitdelen. De Eeuwige kan het niet zonder ons af, maar wil ons wel de goede wegen wijzen. Uiteindelijk moeten wij mensen elkaar bevrijden.

Actief hopen is luisteren naar elkaar in plaats van oordelen vellen over de ander; zoeken naar wat de ander beweegt en motiveert; zoeken naar overeenkomsten in plaats van zoeken naar verschillen. Dat is denk ik wat Jacobus ons vandaag te zeggen heeft. Als we ons open- en uitnodigend opstellen ten opzichte van de mening en overtuiging van onze naasten, ontstaat er ruimte voor dialoog en krijgen de duistere machten van oorlog en geweld geen kans om toe te slaan.

Actief hopen is respectvol omgaan met eenieder, met jezelf en omzien naar wat zwak en gering is of lijkt te zijn, dat is wat Mattheüs ons vandaag te zeggen heeft door de woorden van onze Heer. De kleinste in het koninkrijk der hemelen heeft ook kwaliteiten en mogelijkheden tot ontplooiïng. Als we daar naar zoeken geven we het de ruimte om te groeien, om groter te worden. Wij geloven in het komende Rijk Gods waarin wij niet meer alleen zijn, waar we geborgen zijn en vrij, de grootste en de kleinste. In deze donkere dagen zien we uit naar redding en verlossing, naar gerechtigheid en vrede, zien we uit naar de geboorte van Jezus Christus in ons leven. Hij is het op wie we onze hoop vestigen. In deze donkere dagen hopen we op het licht dat komen gaat, zien we de eerste lichtjes gloren en straks wordt hopen zeker weten. Dan wordt het licht.

Amen.

Nodiging

Als teken van zijn liefdevolle aanwezigheid in ons midden zijn wij genodigd aan de Tafel van de Eeuwige.
Wij allen, zonder enige uitzondering, zijn genodigd mee te breken en te delen. Of je arm bent of rijk, jong of oud, wie of wat je ook bent, als je je geraakt voelt door de Geest van Christus ben je welkom aan deze tafel.
Komt dan want alles is gereed.

Zegenbede

Hartelijk dank voor Uw aanwezigheid en dank voor Uw luisterbereidheid.
Aan het eind van deze viering vragen wij om hulp van de Eeuwige om in de komende week samen met onze naasten in vrede te kunnen blijven leven.
Gaat dan en viert het leven.
De Eeuwige zegene en behoede ons, de Liefdevolle doe zijn aangezicht over ons lichten en zij ons genadig. De Barmhartige verheffe zijn aangezicht over ons en geve ons vrede.
In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.

Amen.