Lezingen
- Handelingen 8: 5-8 en 14-17
- 1 Petrus 3: 25-28
- Johannes 14: 15-26
Welkom en inleiding
Goeiemorgen en namens de Duifgemeenschap zeg ik u: allemaal hartelijk welkom. Welkom aan de bekende Duiven, maar vooral welkom aan hen die nog niet zo vaak hier kwamen, misschien vandaag voor het eerst èn tenslotte vooral ook aan de kinderen. Het is nog een beetje behelpen, maar we vinden het fijn dat jullie er ook weer zijn vandaag.
We komen bij elkaar rondom eeuwenoude woorden,
breken en delen brood en wijn,
om rust, bemoediging en inspiratie te vinden.
We leggen het boek open met oude, wijze woorden
Om de aarde een vredeshuis te laten zijn.
Het is ook vakantietijd en vandaag -5 Mei - is het Bevrijdingsdag.
4 en 5 Mei zijn aan elkaar verbonden en voor veel mensen is dit een beetje
lachen door je tranen heen.
Stil worden ook, gedenken, bezinnen en vrijheid vieren.
Via radio en televisie krijgen we deze dagen veel verhalen, opdat die verschrikking nooit wéér mag gebeuren. Vanmorgen laten wij ons inspireren door oude verhalen, op weg via Hemelvaart naar Pinksteren. Het zijn óok verhalen die doorverteld moeten worden; ze gaan over het leven naar de Geest, die "onze wereld tot een vredeshuis moeten maken", zo zongen we net.
Het is een saillant detail, dat De Duif - "het Vrede-Duifje"-
al vanaf het prille begin een schuilplaats was. (in de Kerkstraat, hier
niet ver vandaan) Eeuwenlang was men in ons land niet vrij om de katholieke
godsdienst openlijk te beoefenen. De letter van die wet werd niet zo nauw
genomen en schuilkerken werden oogluikend toegestaan, mits het van de
openbare weg maar niet te zien was.
De intocht van de Fransen eind 18e eeuw ervaarde een groot deel van de
bevolking als een bevrijding van de oude regenten en de gevestigde orde.
In januari 1795 trok het leger van de Franse Generaal Pichegru de bevroren
rivieren over en men danste hier op De Dam rond de bevrijdingsboom. Féést
in Amsterdam. In diezelfde januarimaand 1795 werd op déze plek
aan de Prinsengracht ruimte vrij gemaakt voor een nieuwe kerk "het
Vrede-Duifje" en werd op deze plek dit Vredes-huis gebouwd.
Zo is "vrijheid, gelijkheid en broederschap" onze Duif op het
lijf geschreven is en prijkt dit ook hoog boven op de voorgevel.
We hebben vandaag wèl een koor, Henk de dirigent is met vakantie, maar als we Irina de "vleugeliste" goed in de gaten houden, zingen wij als nooit tevoren.
Fred heeft vandaag een boeiend verhaal voor de kinderen over een volk
dat op zoek ging naar vrijheid.
Verhaal voor de kinderen
De uittocht uit Egypte
Het Johannes-evangelie is vandaag een fragment uit het lijdensverhaal van Jezus. Het is een afscheidsrede, waarin Hij zijn leerlingen uitlegt dat Hij nog maar een korte tijd te gaan heeft. Maar dood-gaan is géén einde aan onderlinge verbondenheid.
Zijn levende aanwezigheid hier is eindig. Zijn leven geeft Hij terug aan Zijn schepper en daarmee gaat zijn aanwezigheid over in een andere dymensie. Een dimensie die niet meer gebonden is aan plaats of tijd, maar die over de grenzen van de dood héén reikt naar: Overal en Eeuwigheid.
Het is juist goed, dat Jezus niet meer aan tijd en plaats gebonden is, maar overal kan werken door bezieling, kracht en inspiratie te geven: Zijn Geest leeft voort.
Het is zoiets als een warme herinnering aan iemand, die veel voor je betekende, die je weer doet opstaan en die je weer energie geeft.
Als Jezus in die laatste tijd van zijn leven vertelt, dat Hij binnenkort
verraden zal worden en zal sterven, geeft Hij hen kort nog eens in heldere
bewoordingen en voorbeelden aan waar het om draait.
Je kunt je voorstellen, dat zijn leerlingen hem bestoken met vragen:
Wáár gaat u heen?
Hoe moeten wíj die weg gaan?
Toon ons de Vader en het is genoeg!
Judas vraagt hoe het komt, dat Jezus zich aan hen doet kennen.
Hij zegt dan kernachtig, dat het in het leven erom draait, dat je leeft
náár de Geest. Sterker gezegd: het gaat niet om de letters-van-de-wet,
niet om vrome teksten of strenge regels, niet om uiterlijkheden, de buitenkant
van het leven, niet om pracht en praal. Niet om gouden pausen, want wijze
wetten en gulden woorden gaan voorbij als wind en regen.
Nee, als je leeft vanuit jezelf, als je ruimte maakt voor je eigen ik
en van daaruit de verbondenheid zoekt met God, de Eeuwige, zul je de liefdevolle
Geest als een brandend vuur in je voelen gloeien.
Neem Zijn verhaal ter harte, want Zijn geest is er àltijd, of je
het nu aanvaardt of niet, want de eeuwige kènt en waardeert je
zoals je bent in al de situaties van je leven. Hij geeft je de ruimte
en de vrijheid om voluit te leven.
Geest van vrede en vrijheid
Zo geeft de eerste lezing van Handelingen een beeld van de leerlingen,
nadat Jezus was overleden. Zij zijn zo vòl van Zijn verhalen en
de bevrijdende kracht, dat ze het overal gaan vertellen.
De geest van vrede en vrijheid geef je aan elkaar dóór en
zij doen dat in een mooi en betekenisvol gebaar: ze legden hen de handen
op en ontvingen de Heilige Geest, staat er. De handoplegging is een gebaar
van zegenen, zoals wij dat eigenlijk nog maar weinig kennen. Wèl
een gebaar dat wij doen in een verbondsviering en een doopviering.
Heilige Geest geef je aan elkaar door, door hèt verhaal door te
vertellen. Door stem te geven aan de liefdevolle geest in je, zul je vrede
ontvangen en elkaar kunnen bevrijden.
Ik wil en kan niet geloven, dat het lijden in de wereld van God komt. Triest genoeg zijn er kerken, die deze tekst van Petrus andersom hebben uitgelegd. Wat hier in de brief van Petrus staat, is dat de geest van liefde en rechtvaardigheid je zó sterk zal maken, dat je het lijden kunt dragen. Je hebt voldoende kracht in je opgebouwd om tegenslagen, pijn en teleurstellingen aan te kunnen. Je mag vertrouwen op het goede in je, want het goede is altijd sterker dan het kwaad dat men bedrijft.
Bij deze lezingen gaat het niet om weetjes en wetjes, maar gaat het simpelweg om geloof… en geloof is een werkwoord. Hèt verhaal houden we levend, door het steeds opnieuw aan elkaar te vertellen, met elkaar te delen en zo VREDE-brengers in de wereld te zijn.
Vogels van velerlei pluimage
De Duif is een plek, waar we ons niet zo zeer aan strenge regels gebonden
weten. Een schuilplaats voor vogels van velerlei pluimage, waar men oprecht
poogt de kern van die boodschap te vinden, te vieren en van daaruit te
leven. Met respect voor alles wat de kerken er in de loop der eeuwen van
hebben gemaakt, zien wij hetgeen Jezus ons naliet - zijn gedachtengoed
- als een voortdurende bron van goed nieuws. Hèt verhaal is geen
oude krant, maar voortdurend hot-news; het brengt ons midden in de actualiteit.
Het geeft ons de bezieling om vorm te geven aan het goede in jezelf en
in jouw leven.
Bevrijdingsdag
De Raad van Kerken roept ons op om de stem te verheffen in het licht van
bevrijding van mensen, om elkaar te bevrijden. Om onze stem te verheffen
waar rechtvaardigheid in het geding is.
Op een bevrijdingsdag als vandaag - 57 jaar bevrijding - moeten we tegen
elkaar zeggen, dat onze samenleving niet vrij is van bedreiging, discriminatie
en worden vreemdelingen en vluchtelingen opgesloten en liefst zo snel
mogelijk over de grens gezet. "Veel geluk, maar niet hier"
Zelfs mensen die zich gelovig noemen, nemen het soms niet zo nauw als
het gaat om de keten van onrecht, onderdrukking en armoede te verbreken.
De strijd om macht lijkt belangrijker dan de zorg om minderbedeelden.
Zo is de liedtest van zojuist "maar hoe gek onspreekbaar anders zijn
de mensen voor elkaar" wel ineens heel herkenbaar geworden.
De boodschap van bevrijding en vrede zullen wij - ook uit naam van de
stemlozen - moeten laten klinken. Om het maar eens netjes te zeggen: "om
de tyranie te verdrijven".
De verkiezingen voor de deur, zijn een uitgelezen kans om uw stem te laten
klinken.
Wij herdenken dezer dagen de slachtoffers van oorlog en geweld; zij die
onderweg gestruikeld zijn.
Wij vieren vrijheid.
Als we zijn woord ter harte nemen, delen we in de geest van liefde, menselijkheid
en solidariteit.
In diè keten van mensen willen wij staan; een stoet zonder einde
en getal.
Laten we zó leven om hèt Verhaal levend te houden.
Zo mag het zijn. Amen.
God, wat is er van uw wereld geworden?
Genadeloos gaan mensen om met mensen en met uw schepping.
Genadeloos en hardvochtig is onze samenleving, die soms zo wanhopig is
ondergedompeld in angst en geweld.
Hoe wonderlijk bent u,
Dat u ons doet blijven geloven, dat vrede voor elk mens mogelijk is.
Blijf bij ons Heer, als we te moe zijn, onmachtig tot vrede stichten
en als we ervaren dat we in onze wereld bijna met lege handen staan.
Eeuwige,
De leerlingen legden de mensen de handen op als teken van bevrijding en
vergeving.
Uw leerling probeer ik te zijn
Door de mensen om mij heen met zachtmoedigheid en respect tegemoet te
treden.
Dat valt niet altijd mee; sterk mij met uw Geest.
God van levenden,
Wij bidden u voor onszelf, voor onze wereld.
Dat wij de vrijheid vasthouden en liefhebben.
Help ons om de vrede te bewerkstelligen,
Gerechtigheid voor alle mensen.
Laat ons uw schepping behoeden en bewaren.
Goede God,
U wilt de andere kant zijn in ons bestaan.
Niet het kwaad, niet het verdriet,
Niet wat wij als negatief ervaren,
Maar u staat voor :
Het leven dat de moeite waard is,
Naar morgen en overmogen
Samen met elkaar
Samen met u
Amen.
In Jezus zien wij wat de Eeuwige voor de mensen tot stand heeft gebracht.
Zou zijn leven zinloos zijn?
Als vrije mensen breken en delen wij uit, zoals Hij dat ook deed.
Aan de tafel van de Eeuwige is iedereen welkom
Voor allen die zich met Hem verbonden voelen,
Breken en delen wij brood en wijn
Als teken van hoop en vrede.
Komt dan want alles staat gereed.
De Liefdevolle zij met ons
Om ons te troosten als we verdriet hebben,
Om ons te beschermen als we dreigen te vallen.
De Barmhartige zij met ons
En geeft ons kracht tot leven
En maakt ons tot boodschappers van vrede.
De Liefdevolle en Barmhartige God zij met ons,
En doet ons in vrede gaan
Al de dagen van ons leven.
Amen.
| Archief/Bijdragen | Archief 2002 | Voorgangers |
FV 2002-05-13 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl