Lezingen

• Jes. 55: 1-11
• Kol. 1: 4-6 en 9b-11
• Matt. 13: 1-23
  

Welkom en inleiding

Goedemorgen en allemaal heel hartelijk welkom op deze zondagochtend; fijn dat u naar De Duif bent gekomen.
Dit huis van God midden in die levendige stad Amsterdam.
Een moment op de eerste dag van de week om stil te zijn, om samen te zingen en van waaruit we willen groeien in de waarachtige kennis van God.
Een plek en een moment in de stad, waarin we willen zoeken naar de harmonie in het leven met de Eeuwige en met elkaar.

Deze zomer hebben we een viertal vieringen, die een wat meer meditatief karakter hebben. Vorige week heeft Diana Vernooij een uitleg gegeven over meditatie en de plek die het in je leven kan hebben.
Ook deze zondag heeft een meditatief karakter; vanuit de rust, de muziek en de teksten maken we ruimte om naar onszelf te luisteren en vandaar uit ons te verrijken aan de eeuwige bron van inspiratie. Deze viering zit weer wat anders in elkaar dan vorige week.

Vorige week zondag hebben we ontdekt en ervaren, dat open en oprechte voorbeden en warm en waardevol plekje in onze Duif kunnen hebben. Straks is er opnieuw de gelegenheid voor een kort persoonlijke gebed, voorbede of gedachte. Ik leg dat straks nog even uit.

De lezingen van vandaag zetten ons ook een beetje op het spoor om te zoeken naar je diepste motieven en eerlijk naar jezelf en elkaar te kijken.
Geen woorden die te hoog of veel te ver gegrepen zijn, maar:
woorden aan ons doorverteld van geslacht op geslacht,
om elkaar ruimte geven en
en te groeien in onze relatie met de Eeuwige.
Zo zijn we vruchtdragers van het woord.
In een korte overweging denken we daar ook samen over na.

Laten we nu samen stil zijn
Om ons leeg te maken voor God
…

We kochten daar in een shop wat zakjes met zaadjes van planten, waarvan we zelf wilden proberen het op te kweken. Nou, dat lukte wonderwel; binnen een week ontkiemden onze tomatenzaadjes en wie nu langs ons huis loopt, die ziet, dat àlle zaadjes uit zijn gekomen en de meeste planten bereiken nu al een hoogte van bijna 2,5 m. Ze staan in bloei en de eerste tomaatjes zijn "in de maak".
Andere soorten zaadjes lieten héél lang op zich wachten; we verzorgden ze heel goed , maar slechts enkele kwamen op en we hebben nu 5 brugmantia's variërend tussen de 5 tot ca. 30 cm. hoog. Of ze deze zomer nog in bloei komen wachten we af…
De zaadjes wìllen wel, maar er moet iets mee gedáán worden; aarde, water, ze moeten aangestoten worden door het licht van de zon, soms wéér nieuwe aarde, een grotere pot…, wat extra mest …
groei gaat met vallen en opstaan; wat werkelijk goed is, heeft soms tijd nodig. Je hebt geduld nodig.

Het woord als zaad
Matteus laat vandaag Jezus aan het woord in gelijkenissen. Beeldspraak, die nooit voor één uitleg vatbaar is.
Je kunt ze steeds weer anders lezen en vooral ook: steeds weer anders op jezelf betrekken.
Jesaja reikt ons het beeld aan van het zaad voor de woorden van God. Het is geënt op de rabbijnse traditie - de joodse retoriek - om de weg van het woord / de kringloop te illustreren, aan degenen die de woorden ontvangen.
Het lijkt erop, dat de woorden van de Eeuwige niet door alle tijden heen altijd goed zijn gevallen.
Het woord wordt gezien als het zaad, dat leven en vrucht in zich heeft. Het zaad staat aan het begin van de kringloop van het vrucht voorbrengen. Er moet wèl wat mee gedaan worden en dàn komt het ook weer in overvloed naar je terug..
Zo bedoelt Jesaja ook: het woord van God, de eeuwige, daar moet je wat mee doèn.
Je moet je inspannen om het te doorgronden, te doorléven met je eigen gevoel, je eigen ìk.
Matteus noemt dat ook: dat je moet leven vanuit je hart. Als dat verhard is, dan kijk je wel, maar dan zie je niks of anders gezegd: je hoort wel, maar je begrijpt het niet.
Je moet het je eìgen maken. En als je eerlijk bent, dan verandert er wat ìn je en om je heen!

Woorden komen naar je toe
En als je er wat mee hebt gedaan hebt,
Het hebt laten rijpen en opgroeien in je,
Dan straal je dat op een of andere wijze ook uit
Ieder op zijn eigen - unieke - manier.
En dan komen de vruchten ook weer naar je toe.
Je bent voorbestemd op goede aarde te zijn
En te groeien in de waarachtige kennis van de Eeuwige,
Die ìn je leeft.
Geen loze woorden, géén schone schijn,

Je eigen weg kiezen
Belangrijk in dat groeiproces is ook een stukje: verbonden-zijn.
Als je je verbindt met goede grond, goede aarde, goed licht,
Als je je door het goede licht laat aanstoten,
Het positieve, dan zul je zelf ook in staat zijn goede vruchten voort te brengen.
Als je je verbindt met slechte grond, met het negatieve,
Wordt het wel erg moeilijk om iets goeds voort te brengen.
Kijk, het leven is natuurlijk als complex genoeg en
Vastbijten in gemakzucht, cynisme, onverschilligheid, een plastic samenleving,
vastbijten in kortzichtigheid en negativisme is gemakkelijk.
Je eigen weg kiezen is soms best hartstikke lastig.

Als je je los maakt van de dingen om je heen en probeert met èchte ogen te zien,
De tijd neemt om met open oren ècht te luisteren,
Zul je de rijkdom in het leven ontdekken.
Wáár gaat je energie naar uit? Hoe wil je het zien? Hoe wil je het horen?
Léér onderscheid te maken en elkaar daarin ook respectvol te waarderen.

Als je er oog en oor voor hebt,
Zul je ontdekken, dat overigens veel van je eigen woorden, je eigen zaden,
Verder reiken dan je je beseft.
Ze bevatten véél meer kracht dan je je bewust bent; soms besef je dat pas járen later en misschien zul je wel nooit in de gelegenheid zijn, dan zèlf te zien …
Voorbeeld: teksten en gedachten die we in De Duif maken en uitspreken, reiken vele malen verder dan de muren van dit kerkgebouw. Ze worden vaak hergebruikt, hergelezen en overdacht en ze komen op onverwacht plekken ineens weer op en kunnen dan een onverwacht moment van inspiratie, bemoediging of bezinning zijn.
Zo is het ook in je eigen, persoonlijke leven; wat je zelf bent, wat je zegt, wat je doet, hoe je je opstelt en gedraagt; het reikt vele malen verder dan je je bewust bent. Er zit veel meer kracht in je leven en het zal op onverwachte momenten een voedingsbodem zijn voor anderen.

Weerbarstige werkelijkheid
Terug nog even naar de woorden van Matteus, die al eeuwen geleden werden opgetekend en die ook veel verder reikten, dan hij dacht..
De werkelijkheid van het leven is weerbarstig, maar ondanks alle weerstand komt de dag van de oogst. Als je om je heen kijkt is er volop houvast voor negativisme. De gelijkenis geeft volop ruimte aan de beschrijving van mislukt leven. Leven waar geen groei in zit en waar een relatie met de Eeuwige afwezig lijken.
De harde weg waar de woorden worden vertrapt of zaadjes gemakkelijk opgegeten door de vogels. Een omgeving die geen zin heeft om te bestaan.
De rotsgrond, waar het niet kan wortelen; waar geen diepte is of waar men bang is om de diepste gevoelens en motieven onder ogen te zien.
Of de distels, waar woorden worden verstikt, worden verdrongen door andere eisen van deze tijd, de begoocheling van de rijkdom.

De weg van het zaad in de aarde is onzichtbaar en heeft tijd nodig. De eerste drie mogelijkheden lijken aan het langste eind te trekken.
Maar wie geduldig is, vertrouwen in het goede heeft,
De tijd en rust neemt om echt te verstaan, echt te begrijpen
En de woorden van eeuwigheid wil toelaten in de diepte van zijn leven en laten wortelen,
Zal overvloedig vrucht dragen
En raken aan de volheid, de volheid die van God komt.

Soms moet je elkaar een beetje krachtvoer geven,
Wat mest om verder door te groeien.
Of elkaar verwarmen
Of aanstoten met wat licht.
De gelijkenis leert ons dat we dus geduld moeten hebben met onszelf en met anderen.
Rust en geduld is dat geworteld in de lange adem, de zon en de regen van de Eeuwige.

Laten we ons open stellen voor die rust en dat geduld
De zon en regen van de Eeuwige,
Opdat Zijn kracht zich in ons kan openbaren.
Het zal je ogen en oren openen,
Je bewust maken van je innerlijke kracht
En je hart laten spreken.

We zijn vruchtdragers van de Eeuwige …

Uitleg intenties

We hebben nagedacht vanuit eeuwenoude woorden en in alle rust het op onszelf kunnen betrekken.
Ieder van ons heeft zijn eigen gevoelens, zaken wij u zich gelukkig mee voelt, waar u zich zorgen over maakt, mensen dichtbij, mensen verder weg of misschien niet meer levend in ons midden, maar wèl levend in onze gedachten.
Ik wil u vragen dit in ons midden neer te leggen.

In De Duif zijn we gewoon intenties te schrijven in het Groene Boek voorafgaand aan de dienst en voorbeden te maken bij de voorbereiding van de dienst. We zijn nu vandaag in een kleinere kring dichter bijeen.
Hier is een tafel met lichtjes, ze staan voor onze verlangens, onze zorgen, onze dankbaarheid en onze hoop. Er is ruimte voor uw lichtje. U hebt de gelegenheid om in alle rust uw gebed te formuleren, uw voorbede. We zullen een minuut of 3 a 4 stil zijn.
U mag om de beurt naar voren komen en uw voorbede met ons delen door het hier uit te spreken in enkele woorden of zinnen en uw lichtje aan te steken. Er staan hier voldoende lichtjes!
Zet het op tafel om het voort te laten gloeien.
Als u wilt kom dan naar voren, op uw tijdstip, ook als uw gebed of gedachte gewoon in stilte is, kom gerust naar voren om dan alleen uw lichtje aan te steken; ook dat is waardevol.
Ik zal starten en ik zal ook over een aantal minuten eindigen met een voorbede.

"Voor ieder die zich onbegrepen voelt of verstrikt zit in negativisme,
dat hij de kracht en rijkdom in zichzelf mag ontdekken."

"Voor iedereen, benoemd en onbenoemd, die wij in ons hart meedragen, voor ieder met wie wij ons verbonden voelen en voor de onmetelijke hoeveelheden mensen waarvan wij het bestaan zelfs niet vermoeden: dat zij zich in hun diepste wezen gesterkt voelen, gegrondvest in liefde en met geloof in hun hart. Amen"

Breken en delen

Zo het zaad wordt verdeeld, gezaaid en voedsel voorbrengt,
Zo delen wij aan elkaar brood en wijn
Om ons aan te sterken als voedsel voor onderweg.
Aan de tafel van de Eeuwige is iedereen welkom
Als vruchtdragers van de eeuwige.

Vrede en alle goeds

De Liefdevolle zij met ons
Om ons te troosten als we verdriet hebben
Om ons te beschermen als we dreigen te vallen.

De Barmartige zij met ons
geeft ons kracht tot leven
En maakt ons tot vruchtdragers van de Eeuwige.

De Liefdevolle en Barmhartige God zij met ons
Zij doet ons de volheid bereiken, die van God zelf is
En laat ons in vrede gaan
Al de dagen van ons leven.
Amen.

| Archief/Bijdragen | Archief 2002 | Voorgangers |

FV 2002-10-16 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl