Voorganger: Rob Gijbels

Lector: Martijn Snoek

Thema: Meelopers?

Lezingen

Jak. 3; 13-17

Lucas 14; 25-33

Openingstekst:

Wij komen samen om ons te voeden aan de bron,

De Eeuwige en Onnoembare,

Die wijsheid en inzicht schenkt.

Wij komen samen om de liefdevolle kracht te delen

Waaruit het leven wordt gevoed.

Wij delen in de kracht en gloed van al wat leeft.

In de naam van de Eeuwige ontvangen we nieuw licht in onze ogen.

Amen.

Welkom en inleiding.

Goeiemorgen allemaal en heel hartelijk welkom op deze zonnige, zondag in september, zo op de kop van een nieuw Duif-seizoen.

Welkom mede namens Martijn Snoek, die deze ochtend mee voor gaat. Martijn en Esther komen al een tijdje in De Duif en zij gaan eind van deze maand met elkaar trouwen!

Welkom aan iedereen, die hier vaak of maar zo af en toe komt en bijzonder welkom als u misschien hier vandaag voor het eerst bent. We hopen op een mooi uur van bezinning, moed en inspiratie.

De vakanties zijn ongeveer voorbij en het is weliswaar nog een staartje zomer vandaag, maar de scholen draaien alweer; daarom zijn de kinderen vandaag ook weer in onze viering aanwezig; fijn dat jullie er allemaal zijn.

Voor grote en kleine mensen hebben we vandaag dezelfde lezingen en hetzelfde thema. Dit thema wordt aangereikt door lezingen uit Jakobus en Lucas. Jezus vertelt daar wat het betekent als je er voor kiest om met Hem mee te lopen, Hem te volgen en Zijn leerling te zijn. Hij stelt de mensen de vraag een keuze te maken tussen aardse wijsheid en de wijsheid die van boven komt. Als je iets van plan bent, moet je keuzes maken en omgekeerd.

Waar kiezen we dan voor en welke rol spelen we daarin?

Lopen we mee of zijn we mee-lopers?

Ik wil graag alle kinderen uitnodigen om hier voorin te komen zitten en te luisteren naar het verhaal dat Freek ons vertelt.

Overweging.

In de afgelopen zomerperiode hebben we een 7-tal zomergasten in onze Duif voorbij zien komen. Sterke persoonlijkheden als Mozes, David, Job en Judit; ik mag wel zeggen, dat ik erg geboeid ben geraakt door de manier waarop dit type mensen in het leven stond. Zij zijn inspirerende voorbeelden omdat zij op zo'n duidelijke manier keuzes maakten. Ze werden opgeroepen om een keus te maken iets te ondernemen, waardoor de geschiedenis verder kwam. Niet vanuit een carrièredrang, maar omdat ze zich open stelden voor een innerlijke stem en daardoor tot dieper inzicht waren gekomen. Met de “wijsheid van boven” uit je gewone dagelijkse rol stappen; vruchten van goede werken, onpartijdig en oprecht.

Wat Lucas ons vanochtend aandraagt, lijkt ons even op een ander been te zetten. Jezus, die oproept om mensen die je na staan, je eigen familieleden, je eigen leven te verfoeien. In de meeste andere bijbelvertalingen staat hier letterlijk: haten en dat staat zelfs ook het dichtst bij de Griekse tekst. Wie had dat ooit van hem gedacht? Luidt zijn gebod niet juist de liefde: Bemin je naaste als jezelf. Het lijkt wel of hij hier precies het omgekeerde zegt. Er staat: Wie naar Mij toe komt, moet zijn vader en moeder, zijn vrouw en kinderen, zijn broers en zusters, ja zelfs zijn eigen leven verfoeien -> haten, anders kan hij mijn leerling niet zijn. Is dat wel te rijmen, met die vredelievende Jezus, die altijd iedereen toelaat en nooit iemand afwijst?

De eerste lezing kan ons verder helpen. Jezus stelt hier de “wijsheid van boven” tegenover de aardse wijsheid. Aardse wijsheid is op onszelf gericht, aan ego-achtige machtsspelletjes waarmee je verslingerd raakt aan de goden van de tijd; zekerheid en veiligheid, chips en trends, bezit, geld, geweld en terreur. Werken, sloven en zwoegen op een weg waar naartoe? Het zijn slechte raadgevers. En als je dezer dagen naar de televisie kijkt, stroomt dat tranendal je huiskamer binnen.

Vorige week spraken we op deze zelfde plek over nederigheid en Alet legde haarfijn uit, dat het vooral ook te maken heeft met de ander de kans geven met zijn of haar talenten een plaats aan tafel te laten innemen. En zo staan we met onze voeten op de grond, met het hoofd omhoog om het boven-aardse te ontvangen en op aarde te vestigen.

Hiermee terugkerend naar Jakobus en Jezus zien we dat die wijsheid van boven ons oproept tot onthechting, los-maken van bezit, van macht. Tijdens een discussie bij de voorbereiding maandagavond 2 weken geleden, vonden we elkaar in het “doen-beeld”: afduwen, afstoten of weg-duwen en pas als je werkelijk afstand neemt van eigen maat en eigen idee, ontstaat er ruimte om èchte liefde te ontdekken. Matteüs benoemt het met andere woorden: Zoek eerst het Koninkrijk van God en al het andere zal u gegeven worden.

Bezit en macht verslingert je in eigen-maat en heeft het gevaar in zich, dat het je afhoudt van de Eeuwige. Je wilt er wel dichterbij komen, maar iets weerhoudt je ervan. In zo'n situatie spreekt Jezus over haten en verfoeien en daar tegenover staat liefhebben. En alles wat hem weerhoudt van de liefde en de wijsheid van boven, vervult Hem met afschuw en duwt Hij weg. De totale liefde en toewijding verdraagt geen gesjoemel.

Dit woord van Jezus over je eigen leven verfoeien is in alle tijden actueel. Hij wil ons duidelijk maken dat gelukkig zijn met God niet hetzelfde is als lekker in je vel zitten. Dat àls je mee wilt bouwen aan het Koninkrijk van God, het niet per definitie een aangename werkvakantie wordt. Je zult voortdurend moeten kiezen in je leven van alledag. Kiès dus wat je ervan wilt maken; ent je keuzes op hetgeen God ons voorhoudt. Soms is het een boodschap die je vervreemdt van je omgeving. Zoals het verhaal van Abram, die zijn zekerheden -zijn land en familie- moest verlaten om een radicaal andere weg in te slaan; hij had zijn schaapjes al op het droge, maar alleen door zich los te maken van die bezittingen geraakt hij tot een nieuwe wereld, het beloofde land.

Abraham had door zijn keuze een heel persoonlijke relatie met God en zo kon hij met Sarah aartsvader en aartsmoeder zijn van een talrijk volk voor God.

Ergens voor kiezen vindt altijd plaats in een spanningsveld. Doe ik iets wèl of niet? Ga ik rechts of links, doe ik het alleen of proberen we het toch samen? Het mooie van “kiezen” is, dat het je in actie brengt. Het komt je niet vanzelf aanwaaien; zonder keuze, geen beweging en geen stap verder.

De gelijkenis van Lucas is heel duidelijk. Je moet niet in extase achter een leraar of een meester aanlopen, maar je moet dat nuchter bekijken.

Wat te denken als je een toren wilt bouwen, maar er niet eerst een goed plan voor ontwikkelt?

Twee andere voorbeelden:

Vorige week zaterdag ben ik in de boot genomen, letterlijk dan. Een vriendin van ons in Boskoop was jarig en we maakten ter gelegenheid daarvan met een platte boot een tocht door de kwekerijen die midden in het water liggen. Vroeger waren er 900 kwekers en nu nog z'n 700. Als je ervoor kiest kweker te zijn, dan weet hij dat hij alleen kan overleven als hij zich terdege afvraagt op welke gewassen hij moet investeren, hoe zijn markt eruit nú ziet en over 5 jaar; hij maakt een goed bedrijfsplan en overweegt alle keuzes.

Of een ander voorbeeld: als je ervoor kiest samen verder door het leven te gaan en gaat trouwen, maak je lang van tevoren plannen, je maakt keuzes voor een planning, een programma, je nodigt familie en vrienden uit om er samen een geweldige dag van te maken!

In het leven met God is het niet anders; kiezen om gehoor geven aan die innerlijke Stem, zet je in beweging en geeft richting aan je innerlijke houding. Als je die weg kiest zul je groeien in helderheid en inzicht en kun je onverschrokken in het leven staan.

Wat Jezus zegt is niet mis. Aan mee-lopers heeft Hij niets. Meegaan is kiezen en wel voor de volle 100%. Als je steeds achterom kijkt naar hoe je het was, als je niets nieuws durft te doen, vasthoudt aan je eigen visie en blijft bij wat je zelf vindt, dan kom je geen stap verder. Een dooie boel. Meegaan is kiezen en wel voor de volle 100%.

Wat het is mooi, dat zijn woord niet te hoog of veel te ver gegrepen is. Ieder met zijn/haar eigen talenten kan hier aan meedoen. Dan win je aan inzicht en wijsheid en ben je elkaar tot zegen. Zo moge het zijn. Amen.

Nodiging.

Een eeuwenoud gebaar

Om te delen wat je hebt en wat je bent.

Wij breken brood en delen wijn,

Als teken van gemeenschap en solidariteit.

Teken ook van geloof en vertrouwen,

Dat niets bij God niet kan.

Bij de Eeuwige is iedereen welkom,

Brood en liefde, genoeg voor allen.

Zegen.

De Eeuwige zegene ons en zij behoede ons,

De Onnoembare doe zijn Aanschijn over ons lichten en zij ons genadig,

De Barmhartige verheffe zijn Aangezicht over ons en zij geve ons vrede.

Amen

| Archief/Bijdragen | Archief 2004 | Voorgangers |

RG 2004-09-05 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl