Voorganger: Marina Slot (l) en
Lector: Iris Gómez Hernàndez (r)
Lezingen:
Psalm 1
Jac. 1; 9-12
Lucas 6; 17, 20-26
Thema: Gelukkig ben je ...
Welkom en inleiding
Welkom lieve mensen, welkom in het Licht van de Eeuwige, in het huis van God en mensen dat aan veel vogels van allerlei pluimage onderdak biedt. Een plek om te schuilen, om gevoed te worden, om getroost te worden, om verlicht te raken of je wilt of niet. Iedereen is welkom in de Duif, jij die vanmorgen voor het eerst bent binnengestapt, nieuwsgierig en verwachtingsvol en ook jij die hier regelmatig bent.
Wij zijn hier elke zondag met elkaar bezig om dichterbij het mysterie van geloven te komen, van gelovig leven en hoe je dat in Godsnaam doet. Zo ook vanmorgen, we zingen en we lezen, we beluisteren en ervaren de klank van onszelf, van elkaar en van de Ene met de vele namen die in ons woont. Vanmorgen gaat Iris Gómez Hernández voor het eerst mee voor omdat zij - na twee jaar hier een geregelde gast te zijn geweest - eens wat terug wil doen. Daar zijn we blij mee en ook blij met al die anderen die zich hebben opgegeven om lector te zijn in onze diensten. De lezingen van vandaag zijn Psalm 1 en een deel uit het Evangelie van Lucas dat gaat over genezingen van mensen die toegestroomd zijn uit Judea, Jeruzalem en de rijke havensteden Tyrus en Sidon, toen gelegen in Kanaan nu in Libanon,de vreemde, het land van ceders en purper, van goudsmeden en kunstenaars. Nadat Jezus zijn helende aanwezigheid heeft teruggetrokken uit de mensenmassa, richt hij zich met Zaligsprekingen tot zijn leerlingen. En daarna lezen we een deel van de brief van Paulus aan de Efeziers. Een tekst die ik vlak voor het lezen nog even zal inleiden. Ik nodig iedereen uit om te luisteren met je hart en met je verstand, om dicht bij jezelf te blijven en je te openen voor dat wat is.En ik wens ons allen een mooi uur toe.
Toelichting bij de brief aan de Efeziers
Deze brief van Paulus wordt traditioneel dikwijls gelezen in deze tijd van het kerkelijk jaar, in de Epifanie, de tijd van de Openbaring van de Heer, de tijd vanaf Driekoningen tot de lijdenstijd. De brief is geschreven rond 62 na Christus zo'n 30 jaar na de opstanding van Jezus van Nazareth. De taal is ons wat vreemd en we moeten bedenken dat Paulus probeert om de kloof te overbruggen tussen bekeerde jodenchristenen en zij die een andere religie aanhingen, voordat ze zich tot Christus bekenden. Dat betekent dat besnijdenis wel of niet een thema is en dat het je houden aan de joodse wetten of leven naar de geest van de wet ook ter sprake komt. Dat verklaart ook het geloof van Paulus dat Jezus in de dood van zijn lichaam ook de vijandschap heeft gedood tussen de verschillende werelden van God en de mens, van Jood en Griek of Aziaat, de wereld van de wet en de wereld waarin de wetten en voorschriften niet meer gelden, het verschil tussen de wereld van hen die dichtbij Jezus leefden en hen die ver weg aan de overzijde van de zee in Klein-Azië woonden. Paulus moest in zijn brieven de eenheid bevorderen in de christelijke gemeente van Efeze en het Evangelie vertalen naar zijn tijd zoals wij ook nu nog doen.
Overweging.
Er is niks spannends om het leven te leven van een gewoon mens, goed zorgen voor huis en haard en kind en kraai. Elke dag naar je werk te gaan, een beetje knap doen tegen je collega's, af en toe op een welverdiende vakantie en zo verglijdt de tijd. En dan komt de vraag: is dit het nu, waarvoor ik leef? Soms heb je pech, dan slaat ziek en zeer toe, dan verlies je een dierbare, een baan. En toch gaat het leven ook dan zomaar door. Een beetje accepteren, een tijdje verduren en ook daar kom je weer uit. Is dat nu waar het om gaat ??
Psalm 1 beschrijft niet zomaar de eerste de beste braverik, maar wel de mens die kiest voor vruchtbaarheid, voor met de voeten in stromend water. De mens die zich er van bewust is, wat echt zonde is om te doen in je leven in de zin van verspilling van jezelf en anderen. De mens die niet aansluit bij de gemakkelijke roddel, die vreugde vind in de wet van de Ene. Iemand die je van buiten aanziet voor een sufferd, een watje, maar die zich stelt onder God en gebod.
Iemand die met plezier een ander helpt en die recht op het goede doel af vaart. En natuurlijk is er bij ieder mens wel eens een dor takje, een dor moment, een periode waarin je niet zo bloeit, waarin het lastig is om vrucht te dragen. Of je wordt ongeduldig omdat de vrucht van al wat je doet, maar niet komt. In de psalmtekst staat ‘Op tijd' dwz niet op mijn tijd, niet op jouw tijd, maar op tijd, op een moment dat je het misschien niet meer verwacht. Dat is troostrijk, alles wat de mens doet, komt tot bloei. Vooral als je het gevoel hebt, dat je leven een beetje verwaait, een beetje verdrijft en het moeilijk is om recht te varen,om rechtvaardig te zijn dan zijn de woorden van de Psalmist goed en verlichtend. Gelukkig is de mens die niet meegaat, die kiest voor een andere weg. Die andere weg zijn Jezus' leerlingen al lang ingeslagen,
Alles is anders sinds ze met Jezus van Nazareth op pad zijn, van het eenzame leven van de visser op zee, zijn ze overgestapt naar de grote mensenmassa's, het eventmanagement van Jezus de healer. Ze maken de wonderlijkste dingen mee en elke keer als ze op de top van hun ervaring zitten, trekt hun leraar hen naar beneden met beide benen op de grond. De waarschuwingen komen binnen. Gelukkig jullie die arm zijn, gelukkig jullie die honger hebben, later zal het goed komen is de belofte. Net zoals de oude profeten niet zo goed vielen, zo zullen de volgelingen van Jezus ook miskend worden. De mens die kiest om de rechte weg te gaan is een sufferd, een domoor want de rechte weg levert niks op, geen euri helemaal niks.
Hooguit een raamplaatsje in de hemel, maar ja of je daar nu om moet zitten springen ??
En toch staat er dat wettelozen, mensen die zich nergens wat van aan trekken, die rijkdom verwerven ten koste van anderen, die meer dan hun deel hebben gehad, dat hun weg doodloopt.
En dat terwijl de Ene de weg van de rechtvaardige beschermt, as an angel on my sholder, als een engel op mijn schouder. Als je tenminste in engelen gelooft, als je vertrouwt in ‘leiding', in innerlijke leiding op weg naar het profiel van de ‘nieuwe mens'. Want als je het roer echt omgooit zoals Jezus zelf kan je mensen bij elkaar brengen die aanvankelijk recht tegenover elkaar stonden, Joden en Kanaänieten, Joden en bewoners van Klein-Azie die in de vruchtbaarheidsgodin Artemis geloofden. De dood als uiterst moment van totale verandering brengt ook nu nog mensen bijeen die je daarvoor nooit bij elkaar zou zetten. Dood en opstanding van Jezus hebben eeuwenlang mensen van allerlei slag, een bontgekleurd gezelschap beziggehouden met wat leven nu eigenlijk is. Paulus maakt de vergelijking van de groei van de gemeenschap van de Geest met de bouw van een gebouw met fundament en hoeksteen wat uitgroeit tot een tempel. Een plaats waar recht wordt gedaan, waar mensen samen en gesteund de keuze maken voor een vruchtbare wijze van omgaan met elkaar. Een plek waar we samen opgebouwd worden letterlijk en figuurlijk, onderdeel zijn van een heilige plaats die door de Geest van God toegankelijk blijft. Bij elke ademhaling kunnen wij die Geest inademen, het leven, de vrede, het licht en we groeien toe naar een hele nieuwe heilige familie, we groeien toe naar de keuze of wij echt huisgenoten van God willen zijn. Want het is soms een hele stap om uit den vreemde naar je verlossing toe te gaan, om uit je rijkdom het risico van armoede te gaan lopen, uit een schijnbaar leven, de keus te maken om het echte leven aan te gaan, niet groots en meeslepend misschien en soms ook wel. Gelukkig ben jij als je niet meegaat met wie kwaad doen, Gelukkig ben jij als je bewust elke dag leeft met de engel op de schouder. Gelukkig ben je als je elke dag bereid bent om vijandschap te doden, om vrede te brengen.
En daarin ben je niet alleen want wij staan allemaal voor diezelfde keus elke dag weer.
Kijk elkaar eens aan en steun elkaar, want het is goed te doen. En natuurlijk kun je het oplopen, maar gelukkig ben je als huisgenoten van God van binnen oneindig geborgen.
Amen
Nodiging
Wij breken en wij delen het leven met de Ene en met elkaar.
Wij kiezen voor vruchtbaarheid, stromend water, leven in liefde en vrede en wij zijn bereid om mee te werken aan de bouw van Gods huis als schuilplaats voor alle mensen.
In herinnering aan een maaltijd eens van Jezus van Nazareth met zijn vrienden breken wij het brood en delen wij de wijn als tekenen van leven en van samen.
Huisgenoten van God, alles staat gereed.
Zegenbede
De Eeuwige zegene ons en behoede ons
Zij doe haar gelaat over ons lichten en zij ons genadig
De Barmhartige verheffe zijn gelaat over ons en geve ons vrede .
| Archief/Bijdragen | Archief 2007 | Marina's "Hoofdpagina" |
RG 2007-09-11 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl