Voorgangers: Marina Slot (overweging) en Rob Gijbels
Lezingen:
gedicht van Thich Nhat Hanh "Noem mij bij mijn ware namen" en
Johannes 17; 1-13 en 26
Thema: Noem mij alsjeblieft bij mijn ware namen
<- Welkom (in Antwerpen) door Marianne van der Graaff
van
De Vleugel
De Vleugel te Antwerpen koorleden
Welkom en inleiding
Lieve mensen van de Vleugel, het is heerlijk dat wij Duiven ons zo welkom mogen voelen bij jullie. Wij zijn met elkaar en bij elkaar gekomen om te vieren en te dienen, te zingen en te bidden, stil te zijn en te overwegen wat voor ons die goddelijke voeding mag zijn waar we weer een week mee verder kunnen. Wij zijn hier allen te gast in dit huis van God en mensen en we weten ons verbonden met elkaar en met de Eeuwige die ons haar Naam bekend heeft gemaakt door Jezus, zijn Mensenkind, onze broeder.
Wij lezen vandaag een gedicht van de Vietnamese monnik, zenleraar, schrijver en vredesactivist Thich Nhat Hanh. Hij organiseerde direct na het uitbreken van de Vietnamoorlog een van de grotere geweldloze verzetsbewegingen van deze tijd, gebaseerd op de principes van Gandhi. Hij werd door Martin Luther King voorgedragen als kandidaat voor de Nobelprijs voor de Vrede en woont nu al ruim 30 jaar in Parijs, waar hij een meditatiecentrum heeft opgericht genaamd Plum Village. Het gedicht heeft als titel: Noem mij bij mijn ware Namen.
Daarna lezen wij de tekst uit het Johannes evangelie die al sinds de 16 e eeuw het Hogepriesterlijk Gebed wordt genoemd. Een afscheidsgebed uitgesproken tijdens het laatste avondmaal waarin het af en toe niet duidelijk is of Jezus nu nog hier is of dat hij al is overgegaan naar de andere wereld.
Het is het gebed van Christus, de gezalfde koning en priester, voor zijn gemeente en het wordt waarschijnlijk Hogepriesterlijk Gebed genoemd door de voorbede en het zijn zelf-offer waar sprake van is. De verbinding van deze twee teksten ligt voor mij in het karakter van gedicht en gebed Ook is in gedicht en gebed sprake van de naam en vele namen voor de mens en voor zijn goddelijk evenbeeld. De eerste tekst is afkomstig uit de boeddhistische traditie van vrede en mededogen, de andere uit het johannëische christendom van licht en liefde; de leer van woord en gnosis, een vorm van weten die wij allemaal in ons hebben, maar die net zoals in het gedicht nog kan ontwaken door de roep van onze naam, onze ware namen.
Ik wens ons allen een mooi uur toe.
De Duif
De Vleugel
Overweging
Deze week nam ik afscheid van een van onze leidinggevenden in het bedrijf. Alle sprekers gaven mooie woorden mee aan deze opmerkelijke man die afscheid nam. Alleen een van zijn naaste collega's maakte het verschil, hij, een boom van een kerel, had een gedicht gemaakt waarin hij Cor bij al zijn namen noemde zoals o.a.: “mensenmens, eerlijk mens, altijd eerlijk mens, zelfs met een biertje op eerlijk mens” en op dat moment zag ik tranen in de ogen van Cor. Hij werd gezien en gekend in al zijn namen, in al zijn verschijningen en het was of hij even meer was dan Cor alleen. Een mens heeft vele namen, vele verschijningsvormen soms afhankelijk van wie je voor je hebt, of in welke omgeving je verkeert. Toen ik klein was, had ik een koosnaam, Rienkie, de naam die ik zelf had bedacht omdat Marina te moeilijk was om uit te spreken voor een peuter en met die naam werd ik alleen genoemd in intieme familiekring. En dikwijls ook nog op een bepaalde toon. Ik weet nog hoe het klonk. En toch gaan die namen voorbij. Mensen verdwijnen uit je leven, ook namen worden soms verleden tijd.
Je naam is de poort naar jou toe, de manier om kennis te maken, om iets over iemand te weten te komen. Om iemand te kennen en herkennen. Je reikt naar de ander en probeert hem of haar te bereiken. En je noemt de naam die op dat moment het beste past.
In het gedicht van de boeddhistische monnik treffen we grote tegenstellingen aan in wie de hoofdpersoon, de ikfiguur is en zoals hij zichzelf noemt: het eendagsvliegje en de vogel, de kikker en de ringslang, het 12-jarige meisje en de zeerover, allen namen voor de mens en zelfs ware namen volgens de schrijver. En dat lijkt te kloppen.
Want een van ons zei bij de voorbereiding: al die tegenstellingen in één strofe dat ben ikzelf ook;
we zijn allemaal verontwaardigd over de uitbuiting en kinderarbeid in de 3 e wereld, en toch koop ik op zaterdagmiddag een goedkoop hemd bij C&A wat misschien wel door zo'n kind is gemaakt. We willen wel de goede kant kiezen, maar …..
Het leven is geen sprookje waarin slecht altijd alleen maar slecht is en goed helemaal goed. De mens is net een diamant met honderden facetten, de een wat mooier geslepen als de ander, de ene kant ook wat groter en beter ontwikkeld dan de ander.
Ik hoor 's morgens de merel het hoogste lied zingen en ik geniet ervan en ik weet ook dat hij misschien net weer een mussennest heeft leeggegeten. In de natuur is het leven en overleven, eten en gegeten worden. In de mensenwereld begint het daar soms op te lijken. Soms kan een mens zijn gevangenschap loslaten, soms niet. Soms kan hij zijn vijanden na jaren in de ogen zien, hun namen noemen, over de haatgevoelens heenkomen, soms is dat niet mogelijk.
De namen van een mens zijn divers, zelfs uiteenlopend, het ene moment ben je de geliefde, het andere moment de vernietiger, vandaag sla ik wild om mij heen terwijl ik morgen er naar snak om vrede te sluiten. Ik wil je vriend heten en toch ben ik wel eens vijand van jou en van mezelf.
In de bijbelse traditie is de naam synoniem voor de persoon; de naam is als het ware de dubbelganger van de persoon, waar de naam is, is ook de mens.
Wanneer iemands naam uitgesproken wordt over iets of iemand, is er sprake van een verbinding tussen beide, wanneer de priester de naam van God over het volk uitspreekt, waarborgt hij Gods bescherming over hen die aanwezig zijn.
Johannes zegt dat Jezus de naam van God aan zijn gemeente bekend heeft gemaakt. En daarmee staat die naam voor vele namen van God, die werkelijkheid worden voor en in mensen zoals Licht en Liefde, Barmhartige en Vreugdevolle, Behoeder en Vredevorst...
Al stamelend en prevelend maakt Jezus zich kenbaar als de langverwachte, de gezalfde, degene die naast God staat en die één is met God en mensen. In plaats van verhalen en gelijkenissen, van een stukje levensloop van Jezus, is dit gebed bij uitstek de manifestatie van de goddelijkheid van Jezus en tegelijk van zijn verbondenheid met de mensen met wie hij heeft opgetrokken. Het is bijna een spiritueel testament te noemen, waarin Jezus vertelt wat hij gedaan heeft, waar zijn passie en verbinding ligt en hoe hij de aarde en zijn vrienden verlaat. Hij belooft bescherming, hij belooft liefde en verbindt hemel en aarde in zijn naam en in zijn persoon met elkaar.
Die naam opent, die naam maakt wakker, die naam staat voor een grootheid die eerst ongekend was en die zich wil laten kennen. De majesteit die naast je staat, de Onnoembare die benoemd wil worden. God kent vele namen en luistert naar veel namen, in elke gesteldheid kun je tot Hem komen, in allerlei stemmingen kan je Haar benaderen. Er is altijd ontmoeting mogelijk tussen de Eeuwige met de vele namen en jou en mij, hoe je ook heet, wie je ook bent, welke naam je bij voorkeur kiest voor jezelf of hoe mensen jou ook het liefste noemen.
Naam wordt werkelijkheid, de Barmhartige is aanwezig, waar je Haar nodig hebt, De Ene wil gekend worden en de Liefde van God wil in jou zijn. De vraag is, wil jij dat ook ? Heb jij verlangen naar de aanwezigheid van de Onnoembare in jouw leven ? Dan is het voldoende om één Naam te roepen, welke dan ook en jullie zijn samen.
In elkaar vervlochten, onafscheidelijk goddelijk en rijk aan liefde en mededogen. Heb het lef om je hart te openen, om wakker te worden naast je koninklijke Geliefde, met die eindeloze Kameraad voor het leven. Noem Hem of Haar en jezelf alsjeblieft bij je ware naam en verstop jezelf niet.
Amen
Nodiging
Tot zijn gedachtenis nemen wij daarom het brood en breken het voor elkaar en wij nemen de wijn en delen brood en wijn als tekenen van leven en van samen. Omdat wij het leven willen delen met ieder die gelooft in het Rijk van Liefde en Tegenspraak, van Vrede en Mededogen.
Iedereen is welkom aan de Tafel, kleine en grote mensen, arme en rijke mensen, sterke en kwetsbare mensen. Ieders aanwezigheid in het delen is nodig om werkelijk mens te kunnen zijn.
Komt want alles is gereed.
Gebeden
Barmhartige,
Ieder mens heeft een eigen naam, soms meer dan een.
Maar U heeft er velen, zo veel dat zij niet allen zijn te noemen.
Wij mogen u echter aanspreken met die naam die op dat moment bij ons past.
Wanneer wij U aanspreken, U aanroepen, luistert U altijd naar ons, ongeacht in welke omstandigheid wij verkeren.
Liefdevolle, maak dat wij U nooit zullen, ja kunnen vergeten, want wij kunnen niet buiten U.
Liefdevolle,
Wij zijn dankbaar voor dit samenzijn van zielsverwanten en geloofsgenoten over grenzen heen. Voor de klanken van vreugde en de woorden van bemoediging, voor de stilte van inkeer waarin wij ons verbonden weten met degene die naast ons is.
Wij vieren Uw Naam en Uw aanwezigheid in ons midden, in ons leven en wij weten dat U aan één woord genoeg hebt.
Wij kennen ware namen van onszelf omdat we weten wie wij zijn en toch zullen er altijd verrassingen blijven omdat je een naam hoort die jij niet kende en die toch bij je past. Ook daar zijn wij gemeenschap voor om elkaars ware namen te noemen en om niet te schromen ons hart voor de ander te openen zodat het ontwaken van goddelijke liefde en kracht in onszelf en de ander gemakkelijker wordt.
Ene en Eeuwige met de vele namen, wees met ons en onze geliefden, wees met ons en onze wereld die soms in verwarring is. En laten wij samen bidden het gebed wat Jezus ons heeft voorgeleefd. Onze Vader ……
Zegen
De Krachtige en Tedere zegent ons en behoedt ons,
Zij wendt haar gelaat naar ons toe en zet ons in haar genadevolle Licht,
De Eeuwige omvat ons allen in onmetelijke liefde en geeft ons vrede.
Amen .
| Archief/Bijdragen | Archief 2007 | Marina's "Hoofdpagina" |
RG 2007-09-11 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl