Voorgangers: Marina Slot en Helma Schenkeveld (overweging)

Lezingen:

Thema:

Welkom (Marina)

Lieve mensen,

Van harte welkom op deze warme zondagmorgen in juni van het jaar onzes Heren 2007 .

Als je hier voor het eerst bent, ben je welkom en zeker als je hier vaker komt. Wij zijn blij dat er bent in dit huis van God en mensen om te ontmoeten, om te herkennen wat waar is, om samen te zoeken wat verborgen is en om stil te zijn met onze God.

Samen met het koor, Irina en Helma Schenkeveld ga ik jullie voor in deze dienst van Schrift en Tafel.

Inleiding (Helma)

Laten wij alle ruimte geven aan de liefde.

Laten we de ruimte geven aan elkaar,

Om onszelf te kunnen worden in dit leven.

Dit, lieve mensen, is de kern van het thema van vandaag: geven en leven. Het is een thema, dat erg bij mij past. We hebben elkaar zoveel te geven; een vriendelijk woord, een beetje aandacht, waardering voor wie we zijn, liefde waarin we kunnen opbloeien.

De eerste lezing van vandaag is een gedicht van Kahlil Gibran. Khalil leefde rond 1900, geboren in Libanon, en hij heeft veel gereisd, door Europa en door Amerika. En dat was bijzonder in de tijd waarin hij leefde. In zijn gedicht vertelt hij ons over geven, hoe hij aankijkt tegen de waarde van geven in het leven. En ook de lezing uit Lukas daarna, laat ons zien wat er kan gebeuren als iedereen geeft wat hij heeft: dan is er brood in overvloed, voor iedereen.

Lieve mensen, probeer dit uur je hoofd leeg te maken van de dagelijkse beslommeringen en problemen. Probeer ruimte te maken voor de mooie muziek van Irina, voor de zang van het koor, voor de inspiratie die Marina en ik jullie met woorden willen geven.

Misschien hebben jullie gezien dat er vandaag ook bloemen bij Maria staan. Die heb ik er neergezet, want Maria is speciaal voor mij. Daarom speciaal tot haar deze woorden:

Lieve Maria, geef mij dit uur de kracht en de liefde,

Zodat mijn mond kan zeggen

Wat ik in mijn hart voel stromen. Amen

Overweging (Helma)

Beste mensen,

Afgelopen week was ik op een congres dat ging over de vraag : “Hoe zal de toekomst eruit zien in 2050?” Wat zullen economische groei en de vooruitgang in de technologie ons in die tijd gebracht hebben? Gaan we dan nog vier of vijf dagen per dag naar ons werk, of zijn we de meeste tijd in ons eigen huis, omdat we via de computer en grote schermen met iedereen in contact kunnen zijn, waar deze mensen zich ook maar bevinden. Komt er een tijd, dat fysieke afstanden geen rol meer spelen, omdat via camera's en internet alles met iedereen verbonden is, en met één druk op de knop bij jou thuis kunnen zijn. Hebben we dan nog wel auto's, of lachen we dan om deze tijd waarin iedereen veel geld besteedt aan een eigen stuk blik op de weg, die het grootste deel van de tijd stil staat, en zelfs dan nog geld kost…

En terwijl de discussies tussen mensen van de universiteit, en van het bedrijfsleven, en van de overheid hierover verder gingen, dwaalden mijn gedachten af. Ik dacht aan mezelf, aan de dingen die waarlijk belangrijk voor me zijn. In contact zijn met andere mensen, het goede gevoel als iemand je een glimlach geeft, de stromen van enthousiasme als ik met iemand ideeën kan delen en de energie tussen ons voel stromen, de blijdschap in mijn buik als iemand me een liefdevolle aanraking geeft… Ik dacht aan de overweging voor vandaag, met het thema geven en leven. En ik dacht aan het gedicht van Kahlil Gibran, waarin staat: Pas wanneer je van jezelf geeft, geef je waarachtig. En dit alles in overweging nemende, droomde ik over wat er kan gebeuren als we de doelen van onze economische en technologische groei heel gericht tweeledig inzetten:

1. we zetten erop in dat alle mensen op onze wereld in hun basisbehoeften kunnen gaan voorzien: Schoon water om te drinken, voedsel om te eten, beschutting tegen kou en regen in de nacht, en de ondersteuning om ieder persoon en iedere gemeenschap zichzelf en hun land te laten ontwikkelen in vrede en veiligheid.
2. we zetten erop in dat alle mensen, die al lang en breed hun basisbehoeften hebben vervuld, hun aandacht en middelen kunnen richten op hun emotionele en spirituele groei, dat ze meer aandacht en zorg kunnen besteden aan zichzelf, aan hun kinderen, hun naasten en aan onze moeder aarde, die wij slechts in bruikleen hebben gekregen. Dat ze weer gaan leren geven om de dingen, die waarachtig zijn.

Tjonge, kan dit een ander beeld gaan opleveren in de wereld? Ik zal u zeggen, ik kan daar uitgebreid over dromen en over vertellen. Over de voorbeelden, die ik heb gezien en waarover ik heb gehoord. Over de inspiratie, die ik hier zelf van kan krijgen. Maar dit brede onderwerp is te groot voor de hoeveelheid tijd, die ik nu van jullie heb gekregen. Maar wat is de eerste stap, die we kunnen zetten, wij Duiven, als wij hier mee aan de slag willen? Ik geloof dat een goede eerste stap is, dat wij het belangrijk en leuk vinden om te geven. Dat we elkaar enthousiast maken en ondersteunen in het geven. Zoals een moeder aan haar kind leert om niet alle snoepjes voor zichzelf te houden, maar dat het ook fijn is om aan andere kinderen van jouw snoepjes te geven. Of zoals een juffrouw, die ziet dat een kind geen drinken heeft meegekregen, tegen de andere kinderen zegt: “Jongens, hebben we nog iets te delen?” En zoals Jezus tegen de apostelen zei : “Geven jullie hen te eten?”

Leren om te geven, in plaats van leren om bezittingen te vergaren. Leren om van je bezittingen weg te geven, in plaats van ze te bewaren en te behoeden, omdat je bevreesd bent dat je ze misschien morgen nodig hebt. En dit is dan de eerste stap, om te leren geven van je bezittingen. En het is iets, wat je al doende kan leren, waar je ook vandaag en morgen al mee kunt beginnen. Geef dingen weg, en ervaar wat je ervoor kan ontvangen.

Een tweede stap is om te leren geven van jezelf. Zoals Khalil Gibran zegt: “Je geeft maar weinig, als je geeft van je bezittingen. Pas wanneer je van jezelf geeft, geef je waarachtig.” Leren geven van jezelf, is dat moeilijk? Ik weet het niet, of leren geven van jezelf voor jullie Duiven moeilijk is. Als ik terug kijk in mijn eigen leven, dan zie ik daarin verschillende periodes. Periodes waarin ik dat heel makkelijk vond. Ik weet nog dat ik als kind aan alle mensen van alles wilde geven. Snoepjes die ik had gespaard in de vastentijd, zakgeld voor de kinderen in de missie, verhalen voor wie ze horen wilde, een helpende hand aan voor wie ik maar iets kon doen, een flinke stem tijdens het zingen, altijd alles met veel enthousiasme en veel kracht. Maar langzaam maar zeker werd mij geleerd dat ik niet alles mocht weggeven, maar moest sparen voor later. Dat ik niet steeds aandacht moest geven, maar mensen beter met rust kon laten. Dat ik niet overal haantje de voorste moest zijn, maar ook andere kinderen een kans moest geven om iets te doen voor de juf…En zo kwam ik in een periode, waarin ik niet meer durfde te geven van mezelf, bang voor kritiek, bang om afgewezen te worden. En ik probeerde me aan te passen aan wat andere mensen wellicht van me wilden, maar ik kan u verklappen, dat viel niet mee voor mij… En zo kwam er een nieuwe periode, waarin ik weer durf te geven van mezelf, van de liefde die ik voel, en die ik regelmatig wil uiten. Van de ideeën die continu in me opborrelen, en die ik graag wil vertellen. Van het springen en dansen in huis, en bij mensen, bij wie ik me veilig voel. Van het wandelen in de natuur en praten tegen bomen en vogels, want die krijgen nooit genoeg van me…

Leren geven in overvloed. Zoals Jezus in overvloed gaf, van wat hij had. Ook al had hij zich teruggetrokken met zijn leerlingen in een stad, toen de mensen hem ook daar kwamen opzoeken, ontving hij hen vriendelijk. Hij gaf hun vriendelijkheid, hij gaf hen zijn tijd en vertelde over het koninkrijk van God, hij gaf hen genezing, hij gaf hun alles wat hij had.

Alles wat je in je hebt, wegschenken, zoals Jezus ons heeft voorgedaan. Geloven in het leven en de milddadigheid, en constateren dat je schatkist nooit leeg is, maar steeds opnieuw wordt gevuld. Geven in overvloed, zoals ook de natuur in overvloed kan geven met een stralende zon, kwetterende vogels, uitbundige bloeiende bloemen, of een enorme hoosbui. Leren geven in overvloed. Dat is bevrijdend. Leren geven in overvloed betekent ook dat je je niet hoeft af te vragen of het wel efficiënt is. Leren geven in overvloed betekent dat je je niet hoeft af te vragen of die ander jouw giften wel verdient. Leren geven in overvloed geeft ruimte in jouzelf!

Het geeft ruimte, ruimte om jouw schatkist met nieuwe gaven te vullen. Het geeft ruimte voor nieuwe indrukken, nieuwe emoties, nieuwe gezichtspunten, het geeft ruimte om de giften van andere mensen te ontvangen. Daar waar jezelf niet meer vol zit van je eigen ideeën en wensen en pijn, maar die hebt kunnen weggeven, creëer je ruimte om de ideeën en wensen en pijn van andere mensen te ontvangen. En dit is wat ik ook mooi vind aan het geven en ontvangen van deze zaken: gedeelde vreugd is dubbele vreugd, en gedeelde smart is halve smart.

Ik kan dromen van een land, waarin mensen elkaar de ruimte geven. De ruimte, om zichzelf te zijn. De ruimte om kwetsbaar te zijn, om blij te zijn. De ruimte om aandacht te hebben en voor elkaar en voor de aarde te zorgen. En als onze economische en technologische groei ons een handje kan helpen om die ruimte te creëren, dan kan zij daarmee ook in onze maatschappij haar nut bewijzen.

Jullie Duiven, hebben mij vandaag de tijd en de ruimte gegeven,

om te vertellen over de inzichten en ideeën, die mij bewegen in dit leven.

Moge deze droom jullie inspireren,

En geef ondersteuning aan iedereen die wil proberen,

Om te geven in overvloed. Amen

Nodiging

Wij zijn uitgenodigd aan de tafel van liefde, van delen en geven. De tafel waaraan ons wordt voorgedaan. Wij hebben elkaar nodig om het leven te leven. Om ons aan elkaar te spiegelen hoe menszijn eruit ziet. Wat ons bijzondere voorbeeld Jezus van Nazareth ons heeft voorgedaan om te genezen van heersen en misverstaan, om niet in de valkuil te vallen van macht en beheersing maar het geloof vast te houden in vrede en vertrouwen.

Ooit eens deed iemand ons voor hoe te delen en te geven door het breken van het brood en het schenken van de wijn tekenen van leven en van samen.

Vandaag doen wij niet anders, wij breken en wij delen, wij zijn één in gezamenlijkheid op dit moment in dit uur. Iedereen is uitgenodigd aan deze Tafel, iedereen is welkom, wie je ook bent, wat je ook doet, voor de Ene is iedereen gelijk.

Als je je naaste herkent in degene die naast en tegenover je is, komt dan want alles is gereed….

Gebed

Eeuwige en Barmhartige,

Gij kent en mij en gij doorgrondt mij en dat is niet om bang van te worden. Gekend te worden tot in de uithoeken van je ziel, betekent ook geaccepteerd zijn in wie je bent, wat er ook van je geworden is.

Wij zijn aangenomen als Kind van God, Kind van Licht en Liefde en wij moeten heel erg ons best doen willen wij van dat aureool afkomen.

Wees met ons en met de mensheid, geef ons de goede richting en help ons de liefde en goedheid in de wereld te vermeerderen. Door te geven van onszelf. Door te leren geven van onszelf. Door te leren geven in overvloed.

Alleen dan kan Uw Rijk op aarde worden gevestigd.

Amen

Zegenbede (Marina)

De Krachtige en Tedere zegent ons en behoedt ons,

Zij wendt haar gelaat naar ons toe en zet ons in haar genadevolle Licht,

De Eeuwige omvat ons allen in onmetelijke liefde en geeft ons vrede. Amen

| Archief/Bijdragen | Archief 2007 | Marina's "Hoofdpagina" | 

RG 2007-11-13 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl