Voorganger: Maruja Bredie

Derde zondag van de advent / Een engel komt langs

Welkom en inleiding

Lieve mensen het is alweer de derde zondag van de Advent. We naderen met rasse schreden het feest van het licht, het feest van de geboorte van een bijzonder mensenkind. Als thema van deze Adventperiode hebben we dit jaar gekozen voor een serie met de titel een Engel komt langs en in de afgelopen zondagen is er verteld over de het goede nieuws dat door engelen verteld is aan Elisabet zowel als aan Maria. Vandaag verplaatsen we ons naar een dorpje in Juda waar de ontmoeting plaats vindt tussen deze twee bijzondere en sterke vrouwen die hun blijde boodschap hebben ontvangen en die zich verheugen op de geboorte van hun zo bijzondere kind. Van wat ons bekend is weten we dat de zoon van Elisabet, Johannes en de zoon van Maria, Jezus weliswaar niet veel in leeftijd scheelden maar niet samen zijn opgegroeid. Toch is hun beider leven op een heel bijzondere manier in elkaar verweven.

Johannes de wegbereider, hij die zoals Henk ons verteld heeft vóór Jezus uitging om de verhalen te vertellen over Gods grote daden, een man met een visie zouden we nu zeggen. En Jezus de zoon die ons mensen tot op de dag van vandaag liet zien waar het werkelijk omgaat, om het goddelijk geschenk van de liefde, voor elkaar en voor anderen. Twee bijzondere zonen van twee bijzondere vrouwen. Weten we van Elisabet niet veel meer dan dat zij een vrome vrouw was bereid zich open te stellen voor anderen een klein tipje van de sluier over het bijzondere lot van Maria de moeder van Jezus is ons verteld door Maria vorige week en komt vandaag naar voren in de lezingen die we samen gaan lezen al zijn het dan woorden door anderen haar in de mond gelegd.

Uit de teksten die we vandaag lezen spreekt een ongelofelijk gevoel van vertrouwen, van hoop, van geloof in gerechtigheid. Het zijn ook juist al die zaken die ons aan zullen spreken in het leven dat Jezus ons voor geleefd heeft. Het rotsvaste vertrouwen dat er oog is ook voor ons leven dat er vooruitzicht is dat er toekomst mogelijk is en dat alles ingebed in die goddelijke vonk van liefde. Laten we ons inspireren door de teksten en liederen die ons vandaag in deze dienst worden aangereikt en laten we ons verwarmen aan de vonkjes van licht om ons heen zoals vandaag ook in de vorm van de drie kaarsen op onze mooie adventskrans.

Overweging

Het decor van de lezingen van vandaag speelt zich af in Juda. Het koninkrijk Juda om precies te zijn, een koninkrijkje dat bestond uit een aantal stammen namelijk die van Juda, Simeon en Benjamin en dat ontstond na de dood van koning Salomo toen er onenigheid was over zijn opvolging. De troonopvolger wilde de belastingdruk verder opvoeren en dat leidde tot een opstand en scheuring in het koninkrijk Israel. Goh zult u zeggen waar hebben we dit soort verhalen meer gehoord; het lijkt inderdaad helaas van alle tijden.

Het is in dit zuidelijke koninkrijk waar Zacharias en Elisabet wonen, twee vrome mensen die op bijzondere wijze te horen krijgen dat ze een zoon zullen krijgen. Elisabet van wie gezegd wordt dat zij afstamt van Aaron is op leeftijd en na de aankondiging van haar zwangerschap verbergt zij zich vijf maanden lang zij zegt hierover: zo heeft de Here aan mij gedaan in de dagen waarin Hij op mij neerzag om mijn smaad onder de mensen weg te nemen. Elisabet is reeds in haar zesde maand als haar nichtje Maria op dezelfde bijzondere wijze te horen krijgt dat ze zwanger zal raken. Maria onderneemt de reis naar Juda om de laatste drie maanden van haar zwangerschap bij haar nicht Elisabet te zijn en haar te steunen in deze spannende tijd. Twee bijzondere boodschappen aan twee bijzondere vrouwen die twee bijzondere mensen voortbrengen die, ieder op zijn eigen wijze, van groot belang zullen zijn en een omwenteling zullen bewerkstelligen in het toenmalige denken, geloven, leven; een invloed die tot op de dag van vandaag door velen wordt nagevolgd. Dat is nogal wat. Wat weten we eigenlijk van deze twee vrouwen? Niet echt veel. Elisabet wordt alleen genoemd in de het Evangelie van Lucas en Maria ja die komen we misschien vaker tegen maar echt over haarzelf komen we niet zoveel meer te weten dan dat ze jong was, dat ze in verwachting raakt van haar eerste kindje en dat ze veel verdriet zal meemaken juist ook door hem. Twee bijzondere vrouwen die werden uitverkozen, twee vrouwen die een bijzondere taak kregen toebedeeld.

Laten we nu duizenden jaren later dit verhaal eens met andere ogen bekijken Elisabet een wat oudere vrouw die leed onder haar kinderloosheid en die gezegend wordt op een moment dat ze er eigenlijk niet meer in geloofde en Maria jong en onzeker misschien wel met het idee niet opgewassen te zijn voor een zo speciale en belangrijke taak. Een onzekere toekomst in het verschiet in een tijd waarin men andersdenkenden en anderslevenden naar het leven stond, eigenlijk niet veel anders dan nu. Stel nu eens dat er Yolanda had gestaan of Anne en dat er bij deze vrouwen in hun leven iets te gebeuren staat of dat er iets op hun af komt waarvan ze denken ja maar dat gaat niet lukken of ja maar waarom ik, dit kan ik helemaal niet. Is dat niet wat het verhaal van deze vrouwen ons vandaag wil vertellen. Dat op het moment dat je denkt dat alle deuren dicht zitten, potdicht er lijkt geen oplossing geen vooruitzicht dat er dan ergens toch weer een raam wordt open gezet. En dat op het moment dat je denkt dit kan ik niet aan dit is teveel voor mij te moeilijk, te ingewikkeld je ergens door iets of iemand wordt verteld; het komt wel goed je bent sterk genoeg je hebt veel meer in huis dan je denkt, en dit vervelende moment dit vervelende gevoel gaat voorbij en ook lijkt het uitzichtloos er komt licht. Het is juist in deze tijd waarin we allemaal ons voorbereiden op dat grote feest van het licht, een tijd van voorbereiding, misschien ons huis versieren, onszelf voorbereiden dat we ons richten op dat sprankje hoop dat ons wordt verteld in een oeroud verhaal met een toch zeer actuele boodschap. Om de actualiteit van deze boodschap te illustreren de volgende gedachtensprong.

Ik lees een klein stukje uit het raadsel van de liefde van Marianne Frederiksson: op een dag ontdekte ze een arm klein jongetje onder de schoolkinderen Ze wisten meteen dat hij het was, de nieuwe Messias. De nieuwe verlosser was geboren. Hij moest natuurlijk nog wel gevormd worden. Het was een arm kind op blote voetjes. Dus het werd weggehaald uit zijn gezin, uit zijn familie en meegenomen naar een deftig internaat in Engeland. De nieuwe verlosser zou op een gegeven moment aan de wereld gepresenteerd worden. De plechtige bijeenkomst zou in Belgi? plaats vinden. Het was de eerste keer dat de hele wereld de mogelijkheid kreeg om God zelf op de radio te horen. Daar stond hij voor de microfoon en hij begon de toespraak met de woorden: Ja wat zou daar nu eigenlijk moeten invullen? Hebben we enig idee wat hij dan zal gaan zeggen? Het lijkt dat met de enorme snelheid van leven en met de hektiek van deze tijd dat de wereld gekrompen is , maar niet allen de wereld ook ons eigen voorstelling en gevoel is gekrompen. We hebben daardoor de neiging de dingen somber te kleuren en dan zouden we zoiets zeggen als Nou nou hebben jullie er met zijn allen een potje van gemaakt, er is veel ruzie en oorlog, mensen hebben honger en …..ik denk dat we deze lijst eindeloos kunnen aanvullen. Maar we kunnen ons ook een andere voorstelling maken. Dat is toch waarom we vandaag hier bij elkaar zijn, we de moeite nemen om elkaar te ontmoeten dat gebeurt toch vooral met de gedachte dat we ons willen laten inspireren, dat we net als Maria ons vandaag laat weten in de mooie woorden die zij uitspreekt in het Lucasverhaal, dat we uit willen barsten in een lofzang dat we ons gedragen en gesteund voelen, dat we weten dat we niet alleen zijn en het niet alleen hoeven te doen.

Ik stel me dan ook voor dat er tot ons gezegd wordt, ik ben trots op jullie, ik zie dat er velen van jullie zijn die proberen er iets van te maken, ondanks de tegenslagen die ieder van jullie op zijn pad tegenkomt verder probeert te gaan en oog heeft voor anderen en er voor anderen probeert te zijn. De wereld is bij lange na niet perfect maar gelukkig dankzij degenen die niet opgeven en die ervoor gaan wel een plek van hoop en vooruitzicht.

Laten we dan ook vandaag iets ernstigs en iets groots vieren, ja misschien wel de grootste gift die God ons geschonken heeft. De liefde. Wie je ook bent waar je ook vandaan komt, in ons diepste wezen komen we uit dezelfde wereld en leven we in dezelfde werkelijkheid. Ons eigen geluk heeft te maken met het geluk van anderen. We hebben geleerd om als hoogste levensdoel het beste uit onszelf te halen maar omdat daardoor de nadruk op competitie tussen mensen valt levert dat niet de meest gelukkige samenleving op. Layard een Britse econoom zegt dan ook dat we kosten en baten eens moeten gaan wegen in termen van geluk. Het lijkt een goed idee, misschien geeft het ons dan de mogelijkheid om open te staan voor al die bezoekjes van hedendaagse Engelen, van onverwachte hulp uit onverwachte hoeken van bijzondere momenten, niet te beredeneren die ons steunen en richting geven, uitingen van Gods eeuwige liefde ook vandaag ook nu.

Laten we ons inspireren door de kracht en uitstraling , niet alleen van de twee bijzondere vrouwen zoals Maria en Elisabet waren, maar van ieder, ver weg of dichtbij, die ons licht brengen en oneindige liefde. En zo zei het.

| Archief/Bijdragen | Archief 2007 | Maruja's "Hoofdpagina" | 

RG 2007-12-16 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl