Voorganger: Marina Slot (l) en

Lector: Sem van de Pol

Lezingen:

Joh. 14

1 Petrus 2

Hand.6

Votum

Wij zijn hier bij elkaar in de naam van God

die ons gegeven is en in de Naam van Jezus van Nazareth de Zoon die ons onze weg leert gaan en in Naam van de Heilige Geest die aanwezig is in ieders leven, zacht en heilzaam èn groots en meeslepend. Amen

Welkom en inleiding

Welkom vandaag in de Duif, welkom voor ieder die ervoor kiest om hier te zijn, om met ons te zijn op zoek, op weg, blij, verdrietig, ongeduldig en nieuwsgierig.

Welkom ben je in Gods huis. Welkom aan de Duiven die samen een bijzondere gemeenschap vormen, welkom aan die voorbijganger die zomaar even binnenloopt, welkom aan de familie van Ineke en Helma, aan Gonneke en Gerard, die deze week hun zoon hebben verloren. Zoals een aantal van ons weten, was Jord, de neef van Ineke sinds augustus vorig jaar dood-ziek. Hij wist dat hij zou sterven, hij die juist zo waakzaam was op duurzaamheid en behoud van de aarde en de natuur.

Hij die zo van het leven kon genieten op zijn eigen vaak onconventionele wijze.

Wij zijn blij dat jullie bij ons in de Duif zijn vandaag, want onder dit dak is plaats voor iedereen omdat ieder mens er toe doet voor God en voor ons in de Duif. Wij zullen in het Groene Boek en bij de Gebeden uit de Gemeenschap denken aan Jord.

En er zijn meer van ons dierbare Duiven die zorgen hebben of in de rouw zijn om een geliefde, die er niet meer is. Ik noem hier ook Thea en Gerard, met Gerard gaat het niet goed en hij is opgenomen in het Andreasziekenhuis en Thea is nog in het zorgcentrum in Nieuw Vennep en heeft nog veel last van haar knie. Zij gaat van de week weer naar huis.

Nog meer gasten in de Duif die ik met name wil noemen: omdat Sem van de Pol samen met mij voorgaat is zijn familie als fanclub aanwezig, welkom.

Wij hebben vandaag op de 5 e zondag van Pasen 3 lezingen, een uit het Johannes evangelie, een uit de eerste brief van Petrus en een klein stukje uit de Handelingen van de Apostelen over Gemeente-zijn.

Het Johannes Evangelie beschrijft in soms wat verborgen woorden de inwijdingsweg van Jezus en van zijn volgelingen.

Wij zullen vanmorgen raken aan die weg, de 1 e brief van Petrus beschrijft in houding en gedrag hoe je het beste kunt leven, hoe te vertrouwen. En hoe bijzonder in de Handelingen krijgen wij een stukje van de noodzakelijke rolverdeling in de eerste gemeente te zien: je kunt niet alles tegelijk doen, de een is goed hier in, de ander is goed daar in.

Het lijkt wel een beetje op de Duif waar ieder zo zijn of haar eigen plaats/rol heeft. En waar niemand meer is dan de ander.

Dat is de basis waarop wij hier leven, van waaruit wij spreken.

En het begint met Pasen, met opstaan om datgene te doen wat je moet doen.

Ik wens ons allen een mooie dienst.

Overweging

Jouw weg is de mijne niet en mijn weg is de jouwe niet door het leven. Ieder van ons heeft een eigen weg te gaan. De ene weg is heel lang, moeizaam, of moeiteloos, de andere weg is kort en hevig, liefdevol en open. Onze levenspaden verschillen van elkaar en dan heb ik het niet alleen over onze uiterlijke levensweg, die zichtbaar is voor onszelf en voor anderen. Of je wel of geen gezin hebt opgebouwd, een loopbaan, een zorgbaan…

Ook onze innerlijke weg is een andere dan die van andere mensen. De ene mens is een ontzettende diepgraver en bespreekt alles graag samen met anderen, de ander graaft diep, maar vooral in zijn eentje. De een kiest met gemak welke weg te gaan, de ander roeit tobberig tegen de stroom in.

Dat zien we allemaal om ons heen, in onszelf en dan zegt Jezus : “Ik ben de weg, de waarheid en het leven.” tegen zijn volgelingen.

Dat betekent dat je over Hem, door Hem heen moet gaan om bij de waarheid en bij het waarachtige leven uit te komen. En dat zegt hij op een moment dat het afscheid nadert.

Wat zegt dat voor ons: moeten wij ons vereenzelvigen met Jezus om op weg te gaan ? Moeten wij door Jezus' menszijn heen kruipen om uiteindelijk bij God uit kunnen komen??

Moeten wij om echt christen te kunnen zijn de persoonlijke identificatie worden van de Zoon, die god en mens is ?

Moeten wij ons goddelijke zijn aanspreken ?

Ja, ja, ja dat moeten we, dat klopt allemaal. Maar hoe dan ?? Waar ga je naar toe ? zegt Tomas. Hoe ziet God eruit ? zegt Filippus. De mannen zaten boordevol vragen en dat waren toch ook de minsten niet en zij hadden Jezus nog binnen handbereik, Jezus, de levende steen die door God werd uitgekozen om zijn kostbaarheid.

Van belang is ontvangen en vertrouwen, ontvangen van de voeding om te groeien en losgemaakt willen worden, ontvangen van de belofte dat er in het huis van God de Vader veel kamers zijn voor iedereen en vertrouwen dat door Jezus God zichtbaar wordt in je eigen leven, dat de hoeksteen maakt dat onze geestelijke tempel stevig staat.

Ik vergelijk het met onze Duif, we hebben een gebouw en wij hebben met elkaar veel meer dan een gebouw, een bouwwerk van liefde en betrokkenheid, van zorg en aandacht, een geestelijk dak boven ons hoofd, een netwerk van inspiratie en geestkracht.

En zo ook met onze weg, de weg die wij allen gaan is van ons, van onszelf alleen en ook gaan wij een gemeenschappelijk pad.

Wij komen bij elkaar om te zoeken, om te studeren, om soms te struikelen en weer op te staan. Wij warmen ons aan elkaar, wij zijn samen blij, bekommeren ons om elkaar en rouwen met elkaar.

En alles is dubbel, materieel en geestelijk, zintuiglijk waarneembaar en onzichtbaar, alledaags en heilig, van de mens en van God, keihard als steen en zacht en vol ontferming.

En allebei zijn belangrijk : de materie en de geest, de zorg voor de weduwen en de zorg voor de verkondiging, de toegang tot de gemeenschap en het vervuld zijn met de Heilige Geest.

Het leven van Jezus en van zijn discipelen lijkt soms op het onze, want het is een mensenleven ook al is het eeuwen geleden.

En Jezus was een helper van mensen, een redder van wat bijna verloren gaat. Dat bedoelt Petrus wellicht met zijn eerste zinnen. Hij zegt het wel in negatieve bewoordingen, maar hij roept ons eigenlijk op bij onze diepste kern uit te komen, om alle ego-bullshit af te leggen en om de woorden in te drinken van de levende steen Jezus van Nazareth.

De liefdevolle en met ontferming bewogen mens die letterlijk voordeed hoe menszijn kan zijn.

Het is niet arrogant om de zinnen uit het evangelie op jezelf te betrekken, want wij zijn de navolgers van Jezus Messias.

Het is raken aan onze eigen goddelijkheid als we durven te ontvangen, als wij durven te vertrouwen dat wij echt in staat zijn om iets te betekenen op aarde, om te geloven dat die steen van ons echt wat uitmaakt, klein of groot en wie beoordeelt dat.

Het is de 5 e zondag van Pasen en wij mogen opstaan om op weg te gaan, om dingen te doen die er toe doen, om Gods volk te zijn. Aan ons is liefde en ontferming geschonken.

En wij hebben een fantastisch voorbeeld ! Amen

Nodiging

Met het delen van brood en wijn kiezen wij voor een eeuwenoude symboliek om kenbaar te maken dat wij het leven willen delen met elkaar met alles erop en eraan.

Wij delen de weg, de waarheid en het leven zoals Jezus van Nazareth ons heeft voorgeleefd.

Wij weten van de geestelijke wereld en raken eraan.

En wij kennen onze goddelijke trekken maar niet elke dag.

Door met elkaar te delen, ontmoeten wij onszelf, elkaar en het heilige in ons.

Ik mag iedereen uitnodigen om met ons mee te delen van brood en wijn, tekenen van leven en van samen.

Iedereen is welkom aan tafel in de Duif, want iedereen is belangrijk, wie je ook bent, wat ook voorstelt, komt want alles staat gereed.

Gebeden uit de Gemeenschap

Geloven in de Vader, dat is onze opdracht.

Net als Filippus vragen wij dan:

Laat ons de Vader zien.

Maar dat is een onmogelijk te vervullen wens.

Wij moeten het dan doen met de Zoon; en net als bij ons, lijkt de zoon op de Vader en wordt Vader.

Daarom vragen wij dus: geef ons vertrouwen in de Zoon opdat wij uiteindelijk de Vader zullen zien.

Voor geloof, geloof in onszelf, geloof in de ander

en geloof in God. Vertrouwen……………

Jord, je hebt geleefd!
Jouw mooie, sterke lichaam heeft gezwommen, gesurfd en lief gehad.
Geen golf was je te hoog, maar de tumor in je hersens kon je niet verslaan.
Jouw mooie, sterke lichaam mag nu rusten.
Jouw geest zal in ons voortleven en ons blijvend inspireren, om te leven zoals jij: positief en met een zonnig humeur.

| Archief/Bijdragen | Archief 2008 | Marina's "Hoofdpagina" | 

RG 2008-05-18 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl